Η μοιραία γοητεία της Αιγύπτου

Γένεση ις

 

Γενικά σε όλη την Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε τους ανθρώπους να έχουν ένα «κόλλημα» με την Αίγυπτο. Ασκεί πάνω τους μία ακαταμάχητη γοητεία.

Βέβαια, η Αίγυπτος είναι μία χώρα, αλλά από κάποια στιγμή, για τα πράγματα του Θεού, αποκτά μια πνευματική υπόσταση.

Για τον λαό Ισραήλ, η Αίγυπτος ήταν μια χώρα ή μια χρονική περίοδος κατά την οποία υπέφεραν, ήταν δούλοι.

Τους βλέπουμε απελευθερωμένους από τον Θεό, να θέλουν να επιστρέψουν σ’ αυτόν τον τόπο. Γιατί; Το «κόλλημα» συνεχίζει!

Πολλές φορές ανοίγουν την πόρτα της και φεύγουν αλλά ποτέ δεν της λένε οριστικό αντίο.

Ας δούμε τώρα πώς αυτή η τάση, αυτή η μοιραία γοητεία της Αιγύπτου εμφανίζεται στη ζωή του Αβραάμ, του πατέρα της πίστης.

Ο λόγος του Θεού δεν ωραιοποιεί τους χαρακτήρες των ηρώων του. Είμαστε όλοι, άνθρωποι!

Ο Αβραάμ φτάνει στην γη που ο Θεός του υποσχέθηκε και το πρώτο πράγμα που συμβαίνει είναι πείνα!

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Τινές μεν και διά φθόνον και έριδα, τινές δε και από καλής θελήσεως κηρύττουσι τον Χριστόν

 

Φιλ.1:15 Τινές μεν και διά φθόνον και έριδα, τινές δε και από καλής θελήσεως κηρύττουσι τον Χριστόν·

Φιλ.1:16 οι μεν κηρύττουσιν εξ αντιζηλίας τον Χριστόν, ουχί εν καθαρότητι, νομίζοντες ότι προσθέτουσι θλίψιν εις τα δεσμά μου·

Φιλ.1:17 οι δε εξ αγάπης, εξεύροντες ότι είμαι τεταγμένος εις απολογίαν του ευαγγελίου.

Φιλ.1:18 Τι λοιπόν πλην κατά πάντα τρόπον, είτε επί προφάσει είτε τη αληθεία, ο Χριστός κηρύττεται· και εις τούτο χαίρω αλλά και θέλω χαίρει.

Πήραμε το παρακάτω email και το μεταφέρουμε αυτούσιο: 

 

 

Κήρυγμα

 

Σύγκριση των τριών απαντήσεων.

Έχουμε εξετάσει τις Βιβλικές απαντήσεις στην ερώτηση «Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;» στο φως τριών από τα πιο διακεκριμένα μέρη της Γραφής πάνω στο θέμα. 

Η Βίβλος χρησιμοποιεί διαφορετική γλώσσα σε κάθε περίπτωση. Όμως, εφόσον είναι ο θεόπνευστος και αλάθητος λόγος του Θεού, είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει καμία αντίφαση ανάμεσά τους. 

Αφού ο Θεός θέλει ο καθένας να βρει τον δρόμο της σωτηρίας, η Βίβλος πρέπει να είναι ξεκάθαρη και σαφής πάνω στο θέμα. 

Ωστόσο, παρά την διαφορά στην χρησιμοποίηση των λέξεων, οι τρεις περιπτώσεις που είδαμε, δεν αντιφάσκουν ούτε μπερδεύουν το θέμα. Αντίθετα, η κάθε μια απαντά στην ερώτηση σωστά. Με άλλα λόγια, η κάθε περίπτωση απαντά στην ερώτηση με διαφορετικούς όρους, από διαφορετική άποψη και σε διαφορετικές καταστάσεις, αλλά είναι η ίδια απάντηση.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΕΝΑ ΟΠΛΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΟΒΟ

Ο σκοπός είναι ένα δυνατό όπλο ενάντια στον φόβο. Ζούμε γεμάτοι κουράγιο, όταν ζούμε με έναν σημαντικό σκοπό μπροστά μας. Αν μπορούμε να θυμόμαστε ότι ο χρόνος κυλάει και ότι σαν παιδιά Του, ο Θεός μας εμπιστεύθηκε μια ουράνια αποστολή – να κερδίσουμε τους χαμένους και να ελευθερώσουμε τους αιχμαλώτους – αυτός ο σκοπός θα μας γεμίσει δύναμη.

«Παιδία, εσχάτη ώρα είναι» (Α’ Ιωάν.β:18).

Ξέρω πως φαίνεται ότι αυτή η ώρα κράτησε παραπάνω από ώρα. Ο Ιωάννης το έγραψε πριν από δεκαεννιά αιώνες. Αλλά μην το αφήσεις να σε μπερδέψει. Για ένα πράγμα μπορούμε να είμαστε σίγουροι – αν ήταν έσχατη ώρα τότε, σίγουρα είναι πολύ περισσότερο τώρα!

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Η απάντηση του Παύλου στον δεσμοφύλακα των Φιλίππων.

Υπάρχει μόνο άλλη μια περίπτωση στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης, όπου τίθεται κατ’ ευθείαν το ερώτημα, «Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;».

Στις Πράξ.ις αναφέρεται η φυλάκιση του Παύλου και του Σίλα στους Φιλίππους της Μακεδονίας επειδή κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τα μεσάνυχτα, ο Παύλος και ο Σίλας προσευχήθηκαν και έψαλαν στον Θεό. Ξαφνικά, ένας σεισμός έσεισε την φυλακή και οι πόρτες άνοιξαν. Όταν ξύπνησε ο δεσμοφύλακας και κατάλαβε τι είχε γίνει, φαντάστηκε ότι όλοι οι κρατούμενοι θα είχαν δραπετεύσει και αναλογιζόμενος τι θα του συμβεί, αποφάσισε ν’ αυτοκτονήσει. Την ώρα όμως που τράβηξε το σπαθί του, ο Παύλος φώναξε: «Μη πράξης μηδέν κακόν εις σεαυτόν διότι πάντες είμεθα εδώ» (Πράξ.ις:28).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Η απάντηση του Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής.

Στο πρώτο κεφάλαιο των Πράξεων ο Ιησούς έδωσε στους μαθητές Του οδηγίες της τελευταίας στιγμής, λίγο πριν αναληφθεί στους ουρανούς. Τους είπε να πάνε στην Ιερουσαλήμ και να περιμένουν για την υπόσχεση του Πατέρα, δηλαδή για την βάπτιση με το Άγιο Πνεύμα. Περίπου 120 μαθητές υπάκουσαν και μαζεύτηκαν στο ανώγειο, στην Ιερουσαλήμ.

Στο δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων, διαβάζουμε ότι την μέρα της Εβραϊκής γιορτής της Πεντηκοστής, η υπόσχεση της βάπτισης με Άγιο Πνεύμα εκπληρώθηκε. Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, άνθρωποι που ήταν τριγύρω, άρχισαν να μαζεύονται γύρω από τους μαθητές, γιατί άκουσαν ένα υπερφυσικό θόρυβο (βοή) που ακολούθησε αυτή την πρώτη έκχυση του Πνεύματος, καθώς και από τις ξένες γλώσσες που μιλούσαν υπερφυσικά όσοι είχαν λάβει το Άγιο Πνεύμα.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Ο Ιησούς και ο Νικόδημος

Στο τρίτο κεφάλαιο του Ιωάννη, αναφέρεται μια σημαντική συνομιλία ανάμεσα σ’ ένα Εβραίο θρησκευτικό ηγέτη που τον έλεγαν Νικόδημο και τον Ιησού. Ο Νικόδημος ήρθε στον Ιησού ένα βράδυ και Τον αναγνώρισε σαν δάσκαλο, σταλμένο από τον Θεό. Ο Ιησούς απάντησε, Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού (Ιωάν.γ:3). Ο Νικόδημος δεν το κατάλαβε αυτό και γι’ αυτό ρώτησε τον Κύριο πως μπορεί ένας άνθρωπος να γεννηθεί για δεύτερη φορά από την κοιλιά της μητέρας του. Ο Ιησούς του εξήγησε: Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού (γ:5). Ο Ιησούς στόχευε στην καινούρια εποχή, που η βασιλεία του Θεού θ’ αποκαλυπτόταν σύντομα και καθένας που θα ήθελε να μπει σ’ αυτή τη βασιλεία έπρεπε να γεννηθεί εξ αρχής, να γεννηθεί δηλαδή από το νερό και το Πνεύμα.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΤΟ ΥΠΕΡΠΑΝ ΟΝΟΜΑ

Πιστεύουμε και διακηρύττουμε ότι το όνομα του Ιησού είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να ξέρουμε τι υπάρχει μέσα στο όνομά Του. Ξεκινάμε ανακαλύπτοντας τι υπάρχει μέσα στο σπουδαίο όνομα του Θεού, (Γιάχβε).

Ο Ισραήλ θεωρούσε αυτό το όνομα άγιο και θαυμαστό. Στην αρχή, ήταν απλά ένας τίτλος, ένα σφραγισμένο βιβλίο. Δεν ήξεραν τι υπήρχε μέσα σ’ αυτό. Η οντότητα του Θεού ήταν ένα μυστήριο, ένα άγιο μυστικό. Ακόμη κι ο Μωυσής αναγκάστηκε να ρωτήσει τον Θεό ποιος είναι, και η απάντηση του Θεού ήταν απλή, «Εγώ είμαι ο Ων» (Έξοδ.γ:14). Το ποιος ήταν στ’ αλήθεια, δεν είχε αποκαλυφθεί ακόμη. Παρόλα αυτά, ο Θεός «Εφανέρωσε τας οδούς αυτού εις τον Μωϋσήν, τα έργα αυτού εις τους υιούς Ισραήλ» (Ψαλμ.ργ:7).

Έπειτα, «με διδασκαλίαν επί διδασκαλίαν, με διδασκαλίαν επί διδασκαλίαν, με στίχον επί στίχον, στίχον επί στίχον, ολίγον εδώ, ολίγον εκεί» (Ης.κη:10), ο Κύριος αποκάλυψε την δόξα Του στον λαό Ισραήλ. Σιγά σιγά, πρόσθεσε κι άλλα ονόματα στο πρώτο όνομα, αλλά το μεγαλύτερό Του όνομα δεν το είχε κάνει γνωστό ακόμη.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Η νύμφη είναι η δόξα του Υιού!

Γέν.κδ  Η κλήση και ανύψωση της Ρεβέκκας, στηριζόταν στον όρκο που σφράγισε την συμφωνία.

κδ:3 και θέλω σε ορκίσει εις Κύριον τον Θεόν του ουρανού και τον Θεόν της γης, ότι δεν θέλεις λάβει γυναίκα εις τον υιόν μου εκ των θυγατέρων των Χαναναίων, μεταξύ των οποίων εγώ κατοικώ·

Η ίδια αγνοούσε τα πάντα, αν και ήταν το αντικείμενο της συμφωνίας.

Εφεσ.α:3-4 Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια διά Χριστού, καθώς εξέλεξεν ημάς δι' αυτού προ καταβολής κόσμου, διά να ήμεθα άγιοι και άμωμοι ενώπιον αυτού διά της αγάπης,

Ρωμ.η:29-30 διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών· όσους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε, και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε, και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε.

Κ α λ η μ έ ρ α