ΓΕΝΕΣΗ κθ

Απ’ αυτό το κεφάλαιο αρχίζει η αφήγηση για το τί έγινε στην παροίκηση του Ιακώβ στην Παδάν - αράμ, στην πόλη του Ναχώρ.

Ο Ιακώβ στη Χαράν είναι μια θαυμαστή εικόνα, αν όχι τύπος, του Ισραήλ όπως είναι διασκορπισμένος σήμερα. Όπως ο Ισραήλ:

1.  Ήταν μακριά απ’ τον τόπο της ευλογίας (Γεν.κς:3)

2.  Χωρίς θυσιαστήριο (Ωσηέ γ:4-5)

3.  Απέκτησε κακό όνομα (Γεν.λα:1  Ρωμ.β:17-24)

4.  Παρ’ όλα αυτά, ήταν κάτω απ’ τη διαθήκη του Γιάχβε (Γεν.κη:13-14 Ρωμ.ια:1,25-30)

5.  Τελικά επέστρεψε πίσω (Γεν.λα:3  λε:1-4  Ιεζ.λζ:21-23)

ΓΕΝΕΣΗ κη

Ο χαρακτήρας του Ιακώβ, είναι αυτός που ξέρουμε. Δεν ήταν η αξία του σαν άνθρωπος που του έδωσε το δικαίωμα να κληρονομήσει την ευλογία του Θεού. Ωστόσο, αυτή η κακή φύση του, εξυψώνει το έλεος του Θεού, που χορηγεί χάρη στα ανάξια παιδιά Του. Αν ο Θεός ήταν απλά και μόνο δίκαιος, χωρίς να είναι πολυέλαιος, κανείς δεν θα σωζόταν όπως λέει ο Δαβίδ (Ψαλμ.ρλ:3).

Βέβαια, για ένα πράγμα είμαστε σίγουροι, ότι ο Ιακώβ όταν κατάλαβε την αξία της επαγγελίας προς τον Αβραάμ, την επιθύμησε. Αν η Ρεβέκκα είχε εμπιστευθεί απόλυτα το Θεό στην εκπλήρωση των υποσχέσεων που της είχε δώσει, ότι ο μεγαλύτερος θα δούλευε στο μικρότερο, δεν θα ήταν ανάγκη αυτή κι ο Ιακώβ να καταφύγουν σε μεθόδους απάτης και κόλπα προκειμένου να «βοηθήσουν το Θεό» να εκπληρώσει το λόγο Του (Ψαλμ.λζ:3-5).

 

ΓΕΝΕΣΗ κζ

Όταν ο Θεός με την πιστότητα της αγάπης Του μας παρουσιάζει όλες τις πτυχές του χαρακτήρα ενός ανθρώπου, το κάνει για να μεγαλύνει τον πλούτο της χάρης Του και να μας διδάξει. Δεν έχει σκοπό να διαιωνίσει την ενθύμηση της αμαρτίας που στην πραγματικότητα έχει πεταχτεί στην πιο βαθιά θάλασσα για πάντα. Ο μολυσμός, τα πταίσματα και τα λάθη του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, έχουν τελείως πλυθεί κι εξαλειφθεί, και όλοι αυτοί πήραν τη θέση τους ανάμεσα στα «πνεύματα των τετελειωμένων δικαίων» (Εβρ.ιβ:23). Η ιστορία τους όμως μένει στις σελίδες της Βίβλου για να φανερώνει τη χάρη του Θεού και να χρησιμεύσει σαν παράδειγμα στο λαό του Θεού σ’ όλους τους αιώνες. Ακόμα θέλει να μας κάνει να καταλάβουμε ότι ο Θεός δεν είχε να κάνει με τέλειους ανθρώπους στους αιώνες που πέρασαν, αλλά με ανθρώπους ομοιοπαθείς μ’ εμάς (Ιακ.ε:17).

ΓΕΝΕΣΗ κε

Αυτό το κεφάλαιο ανοίγει με το δεύτερο γάμο του Αβραάμ, γεγονός που δεν είναι χωρίς σημασία αν το δούμε σε σχέση με το προηγούμενο κεφάλαιο. Τα προφητικά βιβλία της Καινής Διαθήκης μας διδάσκουν ότι το φυσικό σπέρμα του Αβραάμ θα εμφανιστεί και πάλι στο προσκήνιο μετά που η εκλεκτή νύμφη του Χριστού θα ετοιμαστεί και θα αρπαχτεί. Έτσι, μετά το γάμο του Ισαάκ, το Άγιο Πνεύμα μας μιλάει για την ιστορία των κατά σάρκα απογόνων του Αβραάμ σε σχέση μ’ ένα καινούριο γάμο που έκανε.

Όταν μας συναντάει ο Θεός

Γένεση κεφ. κη

Ένας πολιτικός έλεγε: «Μπορείς να ξεγελάς μερικούς ανθρώπους συνέχεια ή για λίγο, όλους τους ανθρώπους. Δεν μπορείς όμως να τους ξεγελάς όλους συνέχεια».

Ο Ιακώβ έμαθε αυτό το μάθημα με ένα σκληρό τρόπο. Μπορεί να εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία του Ησαύ, όταν αγόρασε τα πρωτοτόκια, μπορεί να ξεγέλασε τον πατέρα του τον Ισαάκ, είπαμε όμως, δεν μπορούσε να τους ξεγελάει όλους συνέχεια. Η ζωή του τώρα ήταν σε κίνδυνο. Έπρεπε να φύγει, ή πιο σωστά να το «σκάσει» για να γλιτώσει. Η αμαρτία του, τον είχε βρει (Αριθ.λβ:23).

ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ - Ιακώβ και Ησαύ

                                                          

	ΙΑΚΩΒ & ΗΣΑΥ	ΣΑΡΚΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ	ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
	Τα παιδιά πάλευαν μέσα στην Ρεβέκα. (κε:22)	Η σάρκα και το πνεύμα παλεύουν μέσα στον καθένα από εμάς.
	Ο Ησαύ βγήκε πρώτος αλλά ο Ιακώβ του άρπαξε την πτέρνα. (κε:25)	Όταν εμφανίζεται ο σαρκικός άνθρωπος, ο πνευματικός αγωνίζεται.
	Ο Ιακώβ ήταν ευθύς, ακέραιος άνθρωπος.			Ο πνευματικός άνθρωπος ζει για το Θεό.
	Ο Ισαάκ αγαπούσε τον Ησαύ. (κε:28)	Ο σαρκικός άνθρωπος εξωτερικά φαίνεται ότι υποτάσσεται καλύτερα στον Θεό, απ’ ότι ο πνευματικός. (το κυνήγι, πιο γοητευτικό από την γεωργία)
	Όταν πείνασε, ο Ησαύ ξέχασε τα πρωτοτόκια. (κε:32)	Ο σαρκικός άνθρωπος ζητά σαρκικές απολαύσεις και δεν ενδιαφέρεται για πνευματικά πράγματα.
	Ο Ιακώβ είπε: Πούλησέ μου τα πρωτοτόκια. (κε:33)			Ο πνευματικός άνθρωπος θα πάρει τις υποσχέσεις του Θεού με κάθε τρόπο.
	“Τι με ωφελούσι ταύτα τα πρωτοτόκια;” (κε:32)	Ο σαρκικός άνθρωπος δεν έχει όραση για την αξία των πνευματικών.
	Ο Ησαύ: αδιάφορος Ο Ιακώβ: ζηλωτής	Ο σαρκικός άνθρωπος αυτοδικαιομένος αδιαφορεί.		Ο πνευματικός άνθρωπος γνωρίζοντας ότι δεν έχει δική του δικαιοσύνη, αγωνίζεται να την κερδίσει.  Βιάζει την Βασιλεία.
	“Έφαγε και έπιε, και σηκωθείς ανεχώρησε” (κε:34)	Ο σαρκικός άνθρωπος περιφρονεί θέσεις όπως: “Υιός Θεού” για εφήμερα πράγματα.
	Ησαύ = βέβηλος (Εβρ.ιβ:16)	Ο σαρκικός άνθρωπος είναι σ’ όλο τον κόσμο ο ίδιος.		Ο πνευματικός άνθρωπος ζει για ουράνια αγαθά.
	Ο Ιακώβ κέρδισε την ευλογία, αν και ατελής.			Το ίδιο και ο πνευματικός άνθρωπος, αν και περπατάμε με ατέλειες.
	Ο Ησαύ έκλαυσε πικρά.  “Ευλόγησόν με και εμέ, πάτερ μου (κζ:38)	Η σάρκα δεν μετανοεί μπροστά στο Θεό, παρά μόνο κλαίει για τον πόνο που προξενούν τα έργα της.
	Ο Ησαύ “εξεζήτησε την μετάνοιαν μετά δακρύων” (Εβρ.ιβ:17)	Η σάρκα δεν ενδιαφέρεται για την πτώση, αλλά ότι θέλει είναι έξω από τον Νόμο του Θεού.
	Ο Ησαύ κατηγόρησε τον Ιακώβ ότι τον υπεσκέλισε (κζ:36)	Η σάρκα δεν βλέπει ότι αυτή είναι η αιτία των θλίψεών της.
	“Ιδού, κύριόν σου έκαμα αυτόν... και τι λοιπόν να κάνω εις σε τέκνον μου;” (κζ:37)	Η σάρκα δεν έχει θέση στο σχέδιο του Θεού.		Ο πνευματικός άνθρωπος έχει δικαιωματικά κυριαρχία πάνω στη σάρκα.
	Ο Ησαύ μίσησε τον Ιακώβ (κζ:41)	Η σάρκα μισεί το πνεύμα και τις πνευματικές ευλογίες.
	Αργότερα ο Ησαύ κατεδίωξε τον Ιακώβ.	Ακόμη και όταν το πνεύμα νικήσει, η σάρκα αγωνίζεται.
	Τελικά κληρονόμησε ο Ιακώβ.			Ο πνευματικός άνθρωπος θα κληρονομήσει τις υποσχέσεις του Θεού.
	Ο Ησαύ διέπετο από “την στιγμή” ο Ιακώβ από την επιθυμία για τα πρωτοτόκια.	Ο σαρκικός άνθρωπος οδηγείται από τα συναισθήματα.		Ο πνευματικός άνθρωπος κυβερνάται από την επιθυμία του προς τον Θεό και τις υποσχέσεις Του.