ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.ε:8-10

 

Αποκ.ε:8 καὶ ὅτε ἔλαβεν τὸ βιβλίον τὰ τέσσαρα ζῷα καὶ οἱ εἴκοσι τέσσαρες πρεσβύτεροι ἔπεσαν ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου ἔχοντες ἕκαστος κιθάραν καὶ φιάλας χρυσᾶς γεμούσας θυμιαμάτων, αἵ εἰσιν αἱ προσευχαὶ τῶν ἁγίων,

 

Τόσο οι πρεσβύτεροι όσο και τα τέσσερα ζώα αναγνωρίζουν ότι είναι ανάξιοι, και ότι ο μόνος άξιος είναι ο Ιησούς Χριστός.

Πέφτουν και προσκυνούν τον Κύριο, έχοντας κιθάρες χρυσές. Ιδιαίτερα σ’ αυτό το βιβλίο βλέπουμε τις κιθάρες να είναι απόλυτα συνδεδεμένες με την ψαλμωδία της λύτρωσης των πιστών. Η κιθάρα είναι όργανο υμνωδίας και δοξολογίας στον Κύριο καθώς βλέπουμε και στο βιβλίο των ψαλμών του Δαβίδ.

 

Έχουν ακόμη φιάλες χρυσές γεμάτες θυμιάματα. Το ίδιο παρατηρούμε και στο κεφ.η:4 όπου αναφέρεται λιβανωτό γεμάτο θυμίαμα που είναι οι προσευχές των αγίων. Συχνά βλέπουμε το λιβάνι να είναι συνδεδεμένο με την προσευχή (Ψαλμ.ρμδ:2 και Λευιτ.ις:12-13).

Αυτές οι φιάλες που κρατούν οι άγιοι του Θεού, αναφέρονται στις φιάλες που είχαν οι ιερείς και τις χρησιμοποιούσαν για να φέρνουν μέσα στον Ναό τις προσφορές (Αριθ.ζ:13, ζ:19,25  Ιερεμ.νβ:18-19 Α’ Βασ.κε:15, και Α’ Χρον.κη:17).

 

Αποκ.ε:9-10 «και άδουσιν ωδήν καινήν λέγοντες, Άξιος ει λαβείν το βιβλίον και ανοίξαι τας σφραγίδας αυτού, ότι εσφάγης και ηγόρασας τω Θεώ εν τω αίματί σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους και εποίησας αυτούς τω Θεώ ημών βασιλείαν και ιερείς, και βασιλεύουσιν επί της γής».

 

Στα δύο αυτά εδάφια υπάρχουν ορισμένες διαφορές στις περγαμηνές και τα άλλα αρχαία χειρόγραφα.

Στο εδάφιο 9 η φράση «....και ηγόρασας τω Θεώ εν τω αίματί σου....» υπάρχει μ’ αυτή την έννοια στον Αλεξανδρινό κώδικα (Α), και στην Αιθιοπική μετάφραση.

Αντίθετα όμως η περγαμηνή Αλεφ (a), η 046, 1006, 1611, 1859, 2020, 2042, 2053, 2065, 2081, 2138, 2432, η Κοπτική μετάφραση, τα συγγράμματα του Ανδρέα του Αρέθα, αναφέρουν: «και ηγόρασας τω Θεώ ημάς εν τω αίματί σου....».

Την ίδια διαφορά, με μια μικρή παραλλαγή, παρουσιάζουν και η 94, 1828, 2073, 2344, η Ιταλική με διορθώσεις, η Βουλγάτα, η Συριακή, και η Κοπτική με διορθώσεις, η Αρμενικη μετάφραση, ο Ιππόλυτος, ο Κυπριανός, ο Αυγουστίνος, ο Πριμάσιος στα αρχαία συγγράμματά τους την φράση αυτή την αναφέρουν ως εξής: «....και ηγόρασας ημάς τω Θεώ εν τω αίματί σου....»

Όπως δείχνουν αυτά τα στοιχεία, υπάρχει το ίδιο βάρος στις ομάδες που αναφέραμε. Συνεπώς τόσο η μία φράση όσο και η άλλη, έχουν τις ίδιες δυνατότητες να είναι οι σωστές.

Περίπου το ίδιο συμβαίνει και στο 10^ο εδάφιο με τη φράση «....και βασιλεύσουσιν επί της γής....». Η Αλεφ, η Π, η Α, και πολλές άλλες μαρτυρίες υποστηρίζουν το «....βασιλεύσουσιν...» ενώ μια μικρότερη σε ισχύ ομάδα υποστηρίζει το «βασιλεύσομεν» και είναι η 2432, η Ιταλική η Βουλγάτα, ο Ματόνος, ο Τυκόνιος, ο Πριμάσιος, ο Μπέδε, ο Χάϋμο και ο Αρέθας.

Και στις δύο περιπτώσεις αυτή είναι η αλήθεια που αποκαλύπτεται. Οι 24 πρεσβύτεροι και τα 4 ζώα αντιπροσωπεύουν το σύνολο των ανθρώπων για τους οποίους μιλούν. Αυτοί οι ίδιοι ψάλλουν τον ύμνο της λύτρωσης, που σημαίνει ότι είναι και μέτοχοι αυτής της λύτρωσης, άρα είναι οι λυτρωμένοι πιστοί που έχουν αγοραστεί με το αίμα του Αρνίου. Αυτοί είναι που φορούν το στέφανο της νίκης τον οποίο υποσχέθηκε ο Κύριος σε όλους αυτούς που νικούν (Αποκ.β:10, 17).

Τους βλέπουμε να χαίρονται και να ψάλλουν, γιατί το Αρνίο εξαγόρασε την λύτρωσή τους. Έχουν σωθεί και θα είναι για πάντα μαζί Του. Ακόμη χαίρονται γιατί έγιναν βασιλείς και ιερείς και θα βασιλεύσουν πάνω στην γη.

Για να καταλάβουμε την χαρά των αγίων, θα κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στον λόγο του Θεού για να δούμε τι σημαίνει το να βασιλεύει κανείς με τον Κύριο Ιησού Χριστό στην γη.

Ο Θεός διάλεξε αυτή την θέση της βασιλείας με τον Ιησού, γι’ αυτούς που Τον αγαπούν.

·     Αποκ.β:26-27 «και ο νικών και τηρών άχρι τέλους τα έργα μου, δώσω αυτώ εξουσία επί των εθνών, και ποιμανεί αυτούς εν ράβδω σιδηρά, ως τα σκεύη τα κεραμικά συντρίβεται».

·     Αποκ.γ:21 «ο νικών δώσω αυτώ καθίσαι μετ’εμού εν τω θρόνω μου, ως καγώ ενίκησα και εκάθησα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω αυτού»

·     Λουκ.ιθ:11-27 Αυτή είναι η παραβολή του Κυρίου που φεύγοντας μακριά για να αποκτήσει βασιλεία, δίνει στους δούλους του διαφορετικά ποσά για να τα εμπορευτούν και να τα αυξήσουν. Όταν ήρθε πάλι ο Κύριος (εδ.15) και ανέλαβε την βασιλεία του, καλεί τους δούλους του και δίνει στον καθένα ανάλογα με την αξιοπιστία και τα πεπραγμένα του.

Αυτοί οι δούλοι φυσικά είμαστε εμείς, και ο κύριος της παραβολής ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος πρόκειται να βασιλεύσει επί της γης με τους αγίους Του.

Αυτό το βλέπουμε από την αμοιβή που έδωσε στους δούλους Του στο εδ.17-19 «και είπεν αυτώ, εύγε αγαθέ δούλε ότι εν ελαχίστω πιστός εγένου, ίσθι εξουσίαν έχων επάνω δέκα πόλεων και ήλθεν ο δεύτερος λέγων, η μνά σου κύριε, εποίησεν πέντε μνάς. Είπεν δε και τούτω, και σύ επάνω γίνου πέντε πόλεων...»

·     Αποκ.κ:4-6 «Και είδον θρόνους και εκάθησαν επ’ αυτούς και κρίμα εδόθη αυτοίς, και τας ψυχάς των πεπελεκισμένων δια την μαρτυρίαν Ιησού και δια τον λόγον του Θεού, και οίτινες ού προσεκύνησαν το θηρίον ουδέ την εικόνα αυτού και ουκ έλαβον το χάραγμα επί των μετώπων και επί την χείρα αυτών και έζησαν άχρι τελεσθή τα χίλια έτη. Αύτη η ανάστασις η πρώτη. Μακάριος και άγιος ο έχων μέρος εν τη αναστάσει τη πρώτη, επί τούτων ο δεύτερος θάνατος ουκ έχει εξουσίαν, αλλ’ έσσονται ιερείς του Θεού και του Χριστού, και βασιλεύσουσιν μετ’ αυτού τα χίλια έτη».

Τα εδάφια αυτά περιγράφουν πολύ καθαρά την αλήθεια, ότι οι πιστοί θα βασιλεύσουν πάνω στην γη με τον Θεό, αφού βλέπουμε του αγίους μέσα και κύκλω του θρόνου.

Το βιβλίο της Αποκάλυψης φανερώνει τον Ιησού σαν τον Βασιλιά των πάντων και εκθέτει τα γεγονότα που θα διαδραματιστούν προκειμένου να εδραιωθεί αυτή η Βασιλεία.

Αποκ.ια:15 «Και ο έβδομος άγγελος εσάλπισεν, και εγένοντο φωναί μεγάλαι εν τω ουρανώ λέγοντες, Εγένετο η βασιλεία του κόσμου του κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων».

Εδώ βλέπουμε την ώρα που η βασιλεία του Θεού εδραιώνεται πλέον στην γη, αυτό γίνεται κατά την Δεύτερη Έλευση του Κυρίου, τότε που ο Ιησούς θα κατατροπώσει τα στρατεύματα του Αντίχριστου.

Για τους πιστούς βέβαια, η βασιλεία του Κυρίου αρχίζει από την στιγμή που Τον δέχονται μέσα στην καρδιά τους, και συνεχίζει στην αιωνιότητα.

Κολ.α:13 «ός ερρύσατο ημάς εκ της εξουσίας του σκότους και μετέστησεν εις την βασιλείαν του υιού της αγάπης».

Η βασιλεία αυτή είναι δια πίστεως εδραιωμένη μέσα στις καρδιές μας τώρα και θα έρθει η στιγμή που θα εδραιωθεί και πάνω στην γη.

Αποκ.ιθ:6 «και ήκουσα ως φωνην όχλου πολλού και ως φωνήν υδάτων πολλών και ως φωνήν βροντών ισχυρών λεγόντων, Αλληλούϊα ότι εβασίλευσεν κύριος ο Θεός ημών ο παντοκράτωρ».

Ο λόγος που θα βασιλεύσουμε με τον Κύριο, είναι ότι Αυτός έβαλε την ζωή Του για μας. Πέθανε στο σταυρό για να εξιλεώσει τις αμαρτίες μας, να μας αγοράσει από την εξουσία του σκότους και να μας φέρει στο θαυμαστό Του φως.

Αυτή είναι η αιτία που βλέπουμε το Αρνίο, να είναι ο μόνος άξιος ν’ ανοίξει το βιβλίο το σφραγισμένο με τις επτά σφραγίδες, που αντιπροσωπεύει την διαθήκη του Θεού για τον άνθρωπο και η οποία είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί χωρίς την θυσία του Χριστού. Το θέλημα του Θεού, αυτή η Διαθήκη, περιλαμβάνει ανάμεσα στις άλλες υποσχέσεις και τον ερχομό της βασιλείας Του στην γη όπως στον ουρανό.

Για να γίνει αυτό, πρέπει να κατατροπωθούν οι εχθροί του Χριστού στη γη και στον ουρανό. Στην γη θα καταστρέψει το σύστημα του Αντίχριστου και στον ουρανό θα καταρρίψει τον Σατανά και τους αγγέλους του, για να κλειστούν για 1.000 χρόνια στην άβυσσο και στη συνέχεια, μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα, να ριχτούν στη λίμνη του πυρός.

Έχουμε ένα παράδειγμα στην Π. Διαθήκη όπου ο βασιλιάς Δαβίδ άφησε το θέλημά του, την διαθήκη του, στον γιο του Σολομώντα. Η διαθήκη αυτή αφενός αναγνώριζε τον Σολομώντα σαν βασιλιά και αφετέρου τον καθιστούσε υπεύθυνο να πάρει εκδίκηση απ’ τους εχθρούς του (Α’ Βασ. β:1-9). Μπορούμε να πούμε ότι ο Σολομώντας είναι τύπος του Χριστού που σαν άρχοντας ειρήνης θα βασιλέψει στον λαό του Θεού και ταυτόχρονα θα διαλύσει για πάντα τους εχθρούς του. Ο Σολομώντας πραγματικά κατέστρεψε όλους εκείνους που βλασφήμησαν τον βασιλιά Δαβίδ και ακριβώς το ίδιο πρόκειται να κάνει ο Ιησούς όταν εδραιωθεί η βασιλεία Του. Είδαμε τον θρόνο του Θεού εδραιωμένο στον ουρανό στην Αποκ.δ:1, που σημαίνει ότι δεν υπάρχει πλέον ο εχθρός που τον απειλεί.

Υπάρχουν άφθονα εδάφια μέσα στον λόγο του Θεού που δείχνουν αυτή ακριβώς την αλήθεια, ότι ο Ιησούς θα κατατροπώσει όλους του εχθρούς Του και θα βασιλεύσει στους αιώνες.

Ψαλμ.ρι:1-2 «Είπεν ο Κύριος πρός τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Κύριος την ράβδον της δυνάμεώς σου, κατακυρίευσε εν μέσω των εχθρών σου».

Αυτό ακριβώς πρόκειται να γίνει, ο Κύριος θα βασιλεύσει σε όλα.

Α’ Κορ.ιε:24-28 «είτα το τέλος όταν παραδιδώ την βασιλείαν τω Θεώ και Πατρί όταν καταργήση πάσαν αρχήν και εξουσίαν και δύναμιν. Δει γαρ Αυτόν βασιλεύειν άχρι ού θή πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας Αυτού. Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος, πάντα γαρ υπέταξεν υπό τους πόδας Αυτού. Όταν δε είπη ότι πάντα υποτέτακται, δήλον ότι εκτός του υποτάξαντος αυτώ τα πάντα. Όταν δε υποταγή αυτώ τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός υποταγήσεται τω υποτάξαντι αυτώ τα πάντα, ίνα ή ο Θεός υποταγήσεται τω υποτάξαντι αυτώ τα πάντα, ίνα ή ο Θεός τα πάντα εν πάσιν».

Εδώ βλέπουμε τη δόξα του Θεού εν Χριστώ Ιησού όταν πια τελειώσουν τα πάντα.

Βλέπουμε ακόμη ότι η έκχυση των πληγών πάνω στον κόσμο είναι μια ανταπόδοση εναντίον όλων αυτών που σκότωσαν τον λαό του Θεού και πούλησαν τον εαυτό τους στον Σατανά. Τα γεγονότα αυτά τα βλέπουμε να γίνονται στα κεφάλαια η-ι και ια:15-19 καθώς και στο ιε και ις.

Την ίδια εικόνα της ανταπόδοσης βλέπουμε στα κεφ. ιζ, ιη, ιθ:2-3, όπου κρίνεται και καταστρέφεται η πόρνη ψευδοεκκλησία η οποία βασάνισε και βασανίζει ακόμα τα αληθινά παιδιά του Θεού. Την ώρα που γίνεται αυτό οι άγιοι ανταποκρίνονται με το ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ και με ευχαριστία στο πρόσωπο του Θεού.

Ακόμα, οι στρατοί του κόσμου που θα έρθουν εναντίον του Ισραήλ στην μάχη του Αρμαγεδώνα, κρίνονται από το Αρνίο και τους αγίους Του.

Ο Αντίχριστος και ο ψευδοπροφήτης ρίχνονται ζωντανοί στην λίμνη του πυρός Αποκ.ιθ:19-20.

Ο Σατανάς δένεται στην άβυσσο για 1.000 χρόνια (κεφ.ιθ-κ).

Μετά τα 1.000 χρόνια ελευθερώνεται για λίγο και πλανά πάλι όλη την οικουμένη.

Τελικά ρίχνεται μέσα στη λίμνη του πυρός όπου είναι ο Αντίχριστος και ο ψευδοπροφήτης.

Μετά είναι η κρίση του λευκού θρόνου, όπου οι άνθρωποι κρίνονται κατά τα έργα τους. Οι πονηροί ρίχνονται στη λίμνη του πυρός οι δε δίκαιοι απολαμβάνουν για πάντα την ομορφιά του Θεού, χωρίς θάνατο, πόνους, θλίψεις και βάσανα. (κεφ.κβ:4)

Έτσι εδραιώνεται για πάντα η βασιλεία και ο θρόνος του Κυρίου, του οποίου την δόξα και το κάλλος θα απολαύσουν μόνο εκείνοι που έζησαν για Κείνον και νίκησαν τον κόσμο με το αίμα του Αμνού.