Απαισιόδοξη, μελαγχολική, μικρόψυχη εικόνα!
Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν την ίδια μέρα της επί του όρους
ομιλίας, της επίσημης διακήρυξης των νόμων της Βασιλείας.
Καμιά βασιλεία δεν ιδρύεται με μια τέτοια διακήρυξη, ότι η
πόρτα είναι στενή.
Κανένα κίνημα δεν ευοδώνεται, προσκαλώντας τους υποψήφιους
οπαδούς να περπατήσουν ένα τραχύ δρόμο, που τελικά λίγοι θα μείνουν κ.τ.λ.
Και όμως! Την δική Του Βασιλεία, έτσι την ίδρυσε ο Ιησούς.
Ποτέ δεν προσπάθησε να ελκύσει ανθρώπους παριστάνοντας την
ζωή που τους καλούσε να ζήσουν, ρόδινη.
Πολλές φορές, μια μικρή, απότομη φρασούλα Του σκότωσε ένα
ρηχό ενθουσιασμό.
Ματθ.η:19-22 Και πλησιάσας εις γραμματεύς είπε προς
αυτόν, Διδάσκαλε, θέλω σοι ακολουθήσει όπου αν υπάγης. Και λέγει προς αυτόν ο
Ιησούς· Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας, ο δε
Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνη την κεφαλήν. Άλλος δε εκ των μαθητών
αυτού είπε προς αυτόν· Κύριε, συγχώρησόν μοι να υπάγω πρώτον και να θάψω τον
πατέρα μου. Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν· Ακολούθει μοι και άφες τους νεκρούς να
θάψωσι τους εαυτών νεκρούς.
Μάρκ.η:34 Και προσκαλέσας τον όχλον μετά των μαθητών
αυτού, είπε προς αυτούς· Όστις θέλει να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και
ας σηκώση τον σταυρόν αυτού, και ας με ακολουθή.
Μάρκ.ι:17-22 Ενώ δε εξήρχετο εις την οδόν, έδραμέ τις και
γονυπετήσας έμπροσθεν αυτού, ηρώτα αυτόν· Διδάσκαλε αγαθέ, τι να κάμω διά να
κληρονομήσω ζωήν αιώνιον; Και ο Ιησούς είπε προς αυτόν· Τι με λέγεις αγαθόν;
Ουδείς αγαθός ειμή εις, ο Θεός. Τας εντολάς εξεύρεις· Μη μοιχεύσης, Μη
φονεύσης, Μη κλέψης, Μη ψευδομαρτυρήσης, Μη αποστερήσης, Τίμα τον πατέρα σου
και την μητέρα. Ο δε αποκριθείς είπε προς αυτόν· Διδάσκαλε, ταύτα πάντα εφύλαξα
εκ νεότητός μου. Και ο Ιησούς εμβλέψας εις αυτόν, ηγάπησεν αυτόν και είπε προς
αυτόν· Εν σοι λείπει· ύπαγε, πώλησον όσα έχεις και δος εις τους πτωχούς, και
θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ, και ελθέ, ακολούθει μοι, σηκώσας τον σταυρόν.
Εκείνος όμως σκυθρωπάσας διά τον λόγον, ανεχώρησε λυπούμενος· διότι είχε
κτήματα πολλά.
Οι ψευδαισθήσεις δεν είναι το σωστό υλικό με το οποίο
πλάθεται η ζωή εκείνων που θέλουν να γίνουν χριστιανοί.
Ο Ιησούς είναι η αλήθεια!
Όσοι θέλουν να γίνουν μαθητές Του, πρέπει να ξέρουν την
αλήθεια, ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!
Η χριστιανική ζωή είναι εύκολη όταν είναι απλή. Όταν
ακουμπάς με πίστη στην αγάπη του Θεού.
Αυτή είναι η μία όψη, η μισή αλήθεια!!
Δεν συμφέρει όμως, για ένα τόσο σοβαρό θέμα, να ξέρουμε την
μισή αλήθεια.
Ας δούμε σήμερα, λίγο, αυτή την άλλη πλευρά!
ΣΤΕΝΗ ΠΥΛΗ
Υπάρχει μια πνευματική εμπειρία, χωρίς την οποία κανείς δεν
μπορεί να είναι χριστιανός.
Η εγκατάλειψη ενός κόσμου
και η είσοδος σ’ έναν άλλο. Αυτό σημαίνει η στενή πύλη.
Γιατί όμως στενή;
1) Δεν χωράνε δύο μαζί.
Ζούμε σ’ ένα κόσμο γεμάτο από παραπλανητικές εντυπώσεις.
Μιλάμε για χριστιανικά έθνη, χριστιανικές κοινότητες, ΨΕΜΑΤΑ! Δεν υπάρχουν
χριστιανικά έθνη, δεν υπάρχουν χριστιανικές κοινότητες.
Υπάρχουν έθνη και κοινότητες με ελαφρύ επίχρισμα
χριστιανικών επιδράσεων.
Λίγο αν ξυστεί το επίχρισμα, ξεπροβάλει από κάτω ωμή, η
πρωτόγονη κοινωνία ειδωλολατρών και σαρκικών ανθρώπων.
Ένα έθνος ή μία κοινότητα είναι το άθροισμα ατομικών
συνειδήσεων.
Ο Χριστός δεν ασχολείται με αθροίσματα, αγκαλιάζει όμως την
ατομική συνείδηση.
Έχουμε μαζική κατασκευή ανταλλακτικών, μαζική κατασκευή
ξυριστικών μηχανών.
Δεν γίνεται όμως μαζική κατασκευή χριστιανών!!
Η πύλη είναι στενή, δεν θα περάσουμε σαν σύνολο.
Ένας, ένας. Για τον εαυτό του ο καθένας.
Μπροστά σ’ αυτή την πύλη, ακόμα και η οικογένεια θα
διασπαστεί.
Ολόκληρη οικογένεια δεν χωράει να περάσει.
Σαν γονείς, θέλουμε μαζί με τα παιδιά μας να γίνουμε πολίτες
της Βασιλείας του Θεού.
Δεν γίνεται όμως, γιατί θα ήταν παραβίαση της ατομικής
συνείδησης.
Οι γονείς μπορούν μόνο μέχρι την πύλη να φέρουν τα παιδιά
τους (προσευχή, διδαχή, προτροπές).
Μόνο του θα αποφασίσει αν θα μπει μέσα ή αν θα μείνει για
πάντα απ’ έξω.
2) Χωρίς αποσκευές.
Δεν μπορείς να φέρεις τίποτα μαζί σου.
Ίσως προχωράς με τις καλύτερες προϋποθέσεις.
Προσπάθησες όσο καλύτερα μπορούσες να είσαι μορφωμένος,
τίμιος, ηθικός.
Ειλικρινά, μπορεί να θέλεις να γίνεις πολίτης αυτής της
Βασιλείας.
ΟΜΩΣ, το πολύτιμο φορτίο σου δεν αποτελεί τίτλο εισόδου. Και
δεν είναι μόνο άχρηστο, αλλά πολλά απ’ αυτά που κουβαλάς μπορεί να γίνουν και
εμπόδια!
Δεν θα μπορούσες ποτέ να καταλάβεις πόσο ανάξιος είσαι.
Κάποτε ο Κύριος είπε: Ματθ.κα:31
Τις εκ των δύο έκαμε το θέλημα του
πατρός; Λέγουσι προς αυτόν· Ο πρώτος. Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς· Αληθώς σας
λέγω ότι οι τελώναι και αι πόρναι υπάγουσι πρότερον υμών εις την βασιλείαν του
Θεού.
Είναι δυνατόν αυτό; Ναι, είναι, γιατί αυτοί δεν έχουν
ψευδαισθήσεις για την αρετή τους.
Δεν το βρίσκουν δύσκολο να ταπεινωθούν.
Ενώ οι άλλοι….
ΤΕΘΛΙΜΜΕΝΗ Η ΟΔΟΣ
Ακριβώς εδώ είναι εύκολο να κάνει κανείς το λάθος.
«Ας περάσω την πύλη, μετά όλα θα είναι εύκολα».
Οι συνέπειες αυτού του λάθους είναι τραγικές για τον ίδιο
και για τους άλλους.
Ο δρόμος του Χριστού απαιτεί θυσίες, άγνωστες στο φαρδύ
δρόμο της κοσμικής ζωής.
Εδώ υπάρχει έλεγχος για κάθε πράξη, κάθε συνήθεια, κάθε
συμφέρον.
Τακτικά θα καλείσαι να απαντάς, αν ότι κάνεις είναι σύμφωνο
με τον λόγο του Θεού.
Αν δεν είναι, δεν μπορεί να έχει θέση στην ζωή σου.
Σίγουρα, κάποια πράγματα, μπορείς να τα έχεις μαζί σου,
νόμιμα. Έχεις το δικαίωμα. Το ερώτημα είναι: θα σε ωφελήσουν;
Μήπως είναι πρόσκομμα σε κάποιους αδελφούς σου, ενώ δεν
προσθέτουν τίποτα στην πνευματική σου ζωή;
Αυτοί που περπατούν στην τεθλιμμένη οδό, δεν ρυθμίζουν την
ζωή τους με μοναδικό κριτήριο τα δικαιώματά τους!
Αντί να ρωτάνε ποια είναι τα δικαιώματά μου, ρωτάνε: τι
συμφέρει;
Θα οικοδομήσει εμένα και τους άλλους η άσκηση συγκεκριμένου
δικαιώματός μου;
Α’ Κορ.ι:23 Πάντα είναι εις την εξουσίαν μου αλλά πάντα
δεν συμφέρουσι· πάντα είναι εις την εξουσίαν μου, αλλά πάντα δεν οικοδομούσι.
Δεν μπορείς να ρυθμίζεις τη ζωή σου, με το μάτι σου
προσκολλημένο στα νόμιμα δικαιώματά σου!
Σ’ αυτό το δρόμο, πολλές φορές, αποκλείονται πράγματα
εντελώς αθώα, που όμως δεν βρίσκονται σε αρμονία με το ανώτερο πνεύμα αυτής της
Βασιλείας (στον κόσμο ναι, σ’ εσάς όχι).
Ματθ.κ:25,25 Ο δε Ιησούς προσκαλέσας αυτούς, είπεν·
Εξεύρετε ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτά και οι μεγάλοι
κατεξουσιάζουσιν αυτά. Ούτως όμως δεν θέλει είσθαι εν υμίν, αλλ' όστις θέλει να
γείνη μέγας εν υμίν, ας ήναι υπηρέτης υμών,
Χρειάζεται συνεχής έλεγχος.
Μερικοί βολεύονται με το να περπατάνε μια στον ένα δρόμο και
μια στον άλλο.
Ο Κύριος του δρόμου, δεν τους αναγνωρίζει σαν δικούς Του.
Δύο μόνο χωράει ο δρόμος.
Εσένα και τον Ιησού.
Καλή η χριστιανική συντροφιά και η κοινωνία των αγίων.
Υπάρχουν όμως και ώρες κρίσης στην χριστιανική ζωή, που πρέπει να αποσυρθούμε,
εμείς και ο Θεός.
Γέν.λβ:22-30 Σηκωθείς δε την νύκτα εκείνην (ο Ιακώβ),
έλαβε τας δύο γυναίκας αυτού και τας δύο
θεραπαίνας αυτού και τα ένδεκα παιδία αυτού και διέβη το πέρασμα του Ιαβόκ.
Γέν. 32:23 Και έλαβεν αυτούς και διεβίβασεν αυτούς τον χείμαρρον· διεβίβασε και
τα υπάρχοντα αυτού. Ο δε Ιακώβ έμεινε μόνος· και επάλαιε μετ' αυτού άνθρωπος
έως τα χαράγματα της αυγής· ιδών δε ότι δεν υπερίσχυσε κατ' αυτού, ήγγισε την
άρθρωσιν του μηρού αυτού· και μετετοπίσθη η άρθρωσις του μηρού του Ιακώβ, ενώ
επάλαιε μετ' αυτού. Ο δε είπεν, Άφες με να απέλθω, διότι εχάραξεν η αυγή. Και
αυτός είπε, δεν θέλω σε αφήσει να απέλθης, εάν δεν με ευλογήσης. Και είπε προς
αυτόν, Τι είναι το όνομά σου; Ο δε είπεν, Ιακώβ. Και εκείνος είπε, Δεν θέλει
καλεσθή πλέον το όνομά σου Ιακώβ, αλλά Ισραήλ· διότι ενίσχυσας μετά Θεού, και
μετά ανθρώπων θέλεις είσθαι δυνατός. Ηρώτησε δε ο Ιακώβ λέγων, Φανέρωσόν μοι,
παρακαλώ, το όνομά σου. Ο δε είπε, Διά τι ερωτάς το όνομά μου; Και ευλόγησεν
αυτόν εκεί. Και εκάλεσεν Ιακώβ το όνομα του τόπου εκείνον Φανουήλ, λέγων, Διότι
είδον τον Θεόν πρόσωπον προς πρόσωπον, και εφυλάχθη η ζωή μου.
Έπρεπε ανεπηρέαστος ν’ αντιμετωπίσει την κρίση, να πάρει
μόνος του την απόφαση.
Σε μια τέτοια περίπτωση, με ποια κριτήρια θα προχωρήσεις;
Που θα βρεις την οδηγία και την δύναμη για να πάρεις την απόφαση που
ενδεχομένως να σε φέρει σε αντιπαράθεση με πρόσωπα αγαπητά;
Δεν χωράει κανείς άλλος δίπλα σου παρά μόνο ο Ιησούς.
Χάλεβ και Ιησούς του Ναυή: συντριπτική η υπεροχή της
πλειοψηφίας και ακαταμάχητα τα επιχειρήματά τους κατά το σαρκικό νου.
Αποτέλεσμα: η πλειοψηφία, άφησε τα κόκαλά της στην
έρημο.
Εύκολος ο φαρδύς δρόμος, εύκολος ο δρόμος της κοινής γνώμης,
δεν είναι όμως ο δρόμος της ευλογίας.
Εύκολο να κολυμπάς με το ρεύμα, μαζί με τα χόρτα, τα
καλάμια, τα σκουπίδια, τα ψόφια ψάρια.
Χρειάζεται να είσαι ζωντανός για να πας κόντρα στο ρεύμα.
Γι’ αυτό μη φοβάσαι να είσαι με την μειοψηφία.
Αυτή είναι πολλές φορές η θέση της τιμής.
Ναι, είναι τεθλιμμένη η οδός της ειλικρινούς, σοβαρής,
πνευματικής χριστιανικής ζωής.
Δεν χωράει παρά μονάχα εσένα, τη συνείδησή σου και τον
Ιησού.
Αλλά πόσο ωραίο το τέρμα της!
Το σπίτι του Πατέρα.
Ας συναντηθούμε όλοι εκεί!
