απ' εμαυτού δεν κάμνω ουδέν

 

Ιωάν.η:28 Είπε λοιπόν προς αυτούς ο Ιησούς· Όταν υψώσητε τον Υιόν του άνθρώπου, τότε θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι, και απ' εμαυτού δεν κάμνω ουδέν, αλλά καθώς με εδίδαξεν ο Πατήρ μου, ταύτα λαλώ.

Ρωμ.ιε:3 επειδή και ο Χριστός δεν ήρεσεν εις εαυτόν, αλλά καθώς είναι γεγραμμένον, Οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ' εμέ.

Αν ο Ιησούς ήταν ο Θεός Υιός, ένα ξεχωριστό πρόσωπο από τον Πατέρα, γιατί δεν μπορούσε να κάνει τίποτα μόνος Του;

Ο Ιησούς είπε, «Δεν δύναμαι εγώ να κάμνω απ' εμαυτού ουδέν» (Ιωάν.ε:30).

Ήταν θεϊκό πρόσωπο, μέλος της θεότητας, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα από μόνος του. Εδώ και πάλι προβάλουν ένα υποβαθμισμένο θεό έναντι ενός άλλου Θεού. Πού είναι η ισότητα μεταξύ των μελών της θεότητας;

Στην πραγματικότητα, αυτές οι γραφές αναδεικνύουν την διπλή φύση του Ιησού Χριστού.

Σαν άνθρωπος, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για τον εαυτό του, αλλά σαν ο ίδιος ο Θεός μπορούσε να κάνει τα πάντα.

Ο Ιησούς ήταν τέλειος άνθρωπος και ο Θεός. Η μία φύση ήταν η ανθρώπινη, η σαρκική, η άλλη φύση είναι θεϊκή, το Πνεύμα, ο Θεός.

Όταν διαβάζουμε μια δήλωση σχετικά με τον Ιησού πρέπει να καθορίζουμε αν περιγράφει τον Ιησού σαν άνθρωπο ή σαν τον Θεό. Κάθε φορά που βλέπουμε μια περιγραφή των δύο φύσεων, σε σχέση με τον Ιησού, δεν θα πρέπει να σκεφτόμαστε δύο πρόσωπα στην θεότητα ή δύο θεούς, αλλά το Πνεύμα και την σάρκα. Αυτό είναι το κλειδί για την κατανόηση της θεότητας. Όταν καταλάβεις ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Ιησούς, ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης «εν σαρκί», τότε όλες οι Γραφές μπαίνουν στη θέση τους!

Ματθ.ι:32 Πας λοιπόν όστις με ομολογήση έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω ομολογήσει και εγώ αυτόν έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς.

Αυτό το εδάφιο δεν περιγράφει ένα Θεό που μας ομολογεί σ’ έναν άλλο Θεό, ούτε υπαινίσσεται πίστη σε δύο θεούς. Επιπλέον, ο όρος «πρόσωπα» συνεπάγεται ξεχωριστή νοημοσύνη σε μία θεότητα, έννοια που δεν μπορεί να ξεχωρίσει από τον πολυθεϊσμό.

Αυτό το εδάφιο δείχνει μια διάκριση του Ιησού στο ρόλο Του σαν ο Υιός του Θεού και τον ρόλο Του σαν ο Πατέρας. Η υιική σχέση επιτρέπει στον Θεό να κρίνει τον άνθρωπο. Σαν ο Πατέρας, δεν θα κρίνει κανένα άνθρωπο (Ιωάν.ε:22,27). Ο Θεός θα κρίνει τα πάντα μέσω του Ιησού σαν Υιός του Θεού, επειδή Αυτός είναι η ορατή, σωματική φανέρωση της πληρότητας του Θεού (Κολ.β:9). Στον ρόλο Του σαν Υιός του Θεού, θα κρίνει τους αγίους και θα μας αναγνωρίσει σαν πιστούς (Ματθ.κε:31-34).

Ιωάν.ιδ:24 Ο μη αγαπών με τους λόγους μου δεν φυλάττει· και ο λόγος, τον οποίον ακούετε, δεν είναι ιδικός μου, αλλά του πέμψαντός με Πατρός.

Ο Ιησούς, σαν μέλος της θεότητας, δεν μπορούσε να μιλήσει από μόνος Του, ή να διδάξει κάτι δικό του (Ιωάν.ζ:16-17);

Ο Ιησούς, σαν Θεός, δεν μπορούσε να διδάξει δικές Του εντολές (Ιωάν.ιβ:49-50, ιε:10);

Ο Θεός έδωσε Θεό (Ιωάν.γ:16);

Πού είναι η ισότητα μεταξύ των μελών της θεότητας, όταν ένας από αυτούς δεν μπορεί να μιλήσει τα δικά του λόγια, ή να διδάξει την δική του διδασκαλία ή εντολές;

Είναι σαν να μην συμφωνούν μεταξύ τους. Η έννοια της θεότητας του Ιησού, είναι κατώτερης ποιότητας και είναι υποκείμενη σε ένα άλλο πρόσωπο που επίσης είναι Θεός.

Όπως και σε κάθε άλλη παρόμοια περίπτωση, το εδάφιο αυτό διδάσκει στην πραγματικότητα μια διάκριση ανάμεσα στη σάρκα και το Πνεύμα.

Περιγράφει την σχέση της ανθρώπινης φύσης του Χριστού, με την θεία φύση Του.

Ως προς την ανθρώπινη φύση, «προέκοπτεν εις σοφίαν και ηλικίαν» (Λουκ.β:52), αλλά ως προς τη θεότητα, είναι ο μόνος σοφός Θεός (Ιούδας 25), ο Παντοδύναμος (Αποκ.α:8), «ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας» (Ρωμ.θ:5).

Η ανθρώπινη φύση, η σάρκα του Υιού ήταν κατώτερη και υποκείμενη στη θεότητα. Δεν μπορεί Θεός να είναι κατώτερος και υποκείμενος σε άλλον Θεό, όπως διδάσκει η θεωρία της τριάδας.

Ιωάν.ιδ:28 Ηκούσατε ότι εγώ σας είπον, Υπάγω και έρχομαι προς εσάς. Εάν με ηγαπάτε, ηθέλετε χαρή ότι είπον, Υπάγω προς τον Πατέρα· διότι ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου·

Σύμφωνα με την τριαδική διδασκαλία, αυτό το εδάφιο διδάσκει ότι ο Θεός Πατέρας, το 1^ο πρόσωπο της Τριάδας, είναι μεγαλύτερος από τον Θεό Υιό, το 2^ο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας.

Έχουν δηλαδή ένα Θεό, μεγαλύτερο από έναν άλλο θεό. Αν ο Γιος είναι μικρότερος από τον Πατέρα σαν Θεός, τότε ο Γιος δεν μπορεί να είναι πλήρης Θεός. Πώς μπορεί κάποιος να είναι ισότιμος με κάποιον που είναι μεγαλύτερός του;

Η θέση μου είναι ότι ο όρος «γιος» αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση, στη σάρκα που φανερώθηκε ο Θεός. Και πάλι, η διάκριση είναι μεταξύ της σάρκας και του Πνεύματος, της ανθρώπινης φύσης και της θεότητας του Ιησού, και όχι μεταξύ ξεχωριστών προσώπων στη θεότητα. Η σάρκα ήταν κατώτερη, αδύναμη και η σάρκα πέθανε.