Το "αφήγημα" COVID, ιδανικό εφαλτήριο της Επανεκκίνησης
Διαβάστε
εδώ το Α' μέρος: Η κοινωνία ως επιχείρηση
το Β' μέρος: Η cyborg υπερανθρωπότητα
Στο
βιβλίο του, του 2018, ο Schwab συζητά το πρόβλημα των ενοχλητικών ρυθμίσεων και
πώς θα μπορούσαν καλύτερα "να ξεπεράσουν αυτούς τους περιορισμούς" σε
σχέση με τα δεδομένα και την ιδιωτικότητα.
Καταλήγει
στην πρόταση να υπάρξουν:
"συμφωνίες
μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για το μοίρασμα των δεδομένων, οι οποίες θα
είναι όπως λέμε "σπάστε το τζάμι, σε επείγουσα περίπτωση". Δηλαδή θα
ενεργοποιούνται μόνο υπό προσυμφωνημένες επείγουσες καταστάσεις (όπως μια
πανδημία) και θα μπορούν να μειώσουν τις καθυστερήσεις και να βελτιώσουν τη
συνεργασία μεταξύ των φορέων άμεσης αντιμετώπισης, επιτρέποντας προσωρινά το
μοίρασμα των δεδομένων που θα ήταν παράνομο υπό κανονικές συνθήκες." [1]
Περιέργως, δύο χρόνια μετά, εμφανίστηκε πράγματι μια "πανδημία" και αυτές οι "προσυμφωνημένες επείγουσες καταστάσεις" έγιναν πραγματικότητα.
Αυτό
μάλλον δεν εξέπληξε και πολύ τον Schwab, καθώς το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ
ήταν συνδιοργανωτής του διαβόητου συνεδρίου Event 201, τον
Οκτώβριο 2019, στο οποίο προσομοιώθηκε μια φανταστική πανδημία κορωνοϊού.
Και δεν
έχασε καθόλου χρόνο, προτού εκδώσει ένα νέο βιβλίο: "Covid-19: Η μεγάλη
επανεκκίνηση", σε συνεργασία με τον Thierry Malleret, ο οποίος διευθύνει
κάτι που λέγεται Monthly Boarometer (Μηνιαίο Βαρόμετρο), "μια συνοπτική
προγνωστική ανάλυση που παρέχεται σε ιδιώτες επενδυτές, παγκόσμιους
διευθύνοντες συμβούλους και υπεύθυνους λήψης αποφάσεων". [4]
Το
βιβλίο εκδόθηκε τον Ιούλιο 2020 με σκοπό να αναπτύξει "υποθέσεις και ιδέες
για το πώς μπορεί να είναι ο μετα-πανδημικός κόσμος, ή ίσως, πώς θα πρέπει να
είναι". [4]
Οι Scwab
και Malleret ομολογούν ότι ο COVID-19 είναι "μία από τις λιγότερο
θανατηφόρες πανδημίες που έχουμε γνωρίσει κατά τα τελευταία 2000 χρόνια",
προσθέτοντας ότι "οι συνέπειες του COVID-19 σε σχέση με την υγεία και τη
θνησιμότητα θα είναι ήπιες συγκριτικά με προηγούμενες πανδημίες". [4]
Προσθέτουν:
"Δεν
αποτελεί υπαρξιακή απειλή ή κάποιο σοκ που θα αφήσει το αποτύπωμά του στον
παγκόσμιο πληθυσμό για δεκαετίες." [4]
Παρόλα
αυτά, αυτή η "ήπια" ασθένεια παρουσιάζεται την ίδια στιγμή ως η
δικαιολογία για μια άνευ προηγουμένου κοινωνική αλλαγή, υπό τον τίτλο: "Η
Μεγάλη Επανεκκίνηση"!
Και
παρόλο που έχουν δηλώσει ρητά ότι ο COVID-19 δεν αποτελεί ένα μεγάλο
"σοκ", οι συγγραφείς επιστρατεύουν συνεχώς αυτόν τον όρο για να
περιγράψουν τις ευρύτερες επιπτώσεις της κρίσης.
Οι
Schwab και Malleret τοποθετούν τον COVID-19 ως μέρος μιας μακράς παράδοση
γεγονότων που έχουν διευκολύνει την έλευση αιφνίδιων και σημαντικών αλλαγών
στις κοινωνίες μας.
Συγκεκριμένα,
επικαλούνται τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο:
"Ο
Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο ιδανικός μετασχηματιστικός πόλεμος, που δεν
πυροδότησε μόνο θεμελιώδεις αλλαγές στην παγκόσμια τάξη και την παγκόσμια
οικονομία, αλλά κληροδότησε και ριζικές μεταβολές στις κοινωνικές στάσεις και
πεποιθήσεις, οι οποίες τελικά έστρωσαν τον δρόμο για ριζικά νέες πολιτικές και
παροχές κοινωνικού συμβολαίου (όπως την ένταξη των γυναικών στο εργατικό δυναμικό
προτού γίνουν ψηφοφόροι).
Προφανώς,
υπάρχουν θεμελιακές διαφορές ανάμεσα σε μια πανδημία και έναν πόλεμο (τις
οποίες θα εξετάσουμε λεπτομερειακά παρακάτω), αλλά το μέγεθος της
μετασχηματιστικής τους δύναμης είναι συγκρίσιμο. Και οι δύο έχουν τη δυνατότητα
να αποτελέσουν μετασχηματιστικές κρίσεις, διαστάσεων τέτοιων που προηγούμενα
δεν μπορούσαμε να φανταστούμε." [4]
Επίσης,
συντάσσονται με πολλούς από τους "συνωμοσιολόγους", στο ότι κάνουν συγκρίσεις ανάμεσα στον COVID-19 και την επίθεση στους δίδυμους πύργους:
"Ιδού
τι συνέβη μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Σε όλο
τον κόσμο, νέα μέτρα ασφαλείας, όπως η ευρέως διαδεδομένη χρήση καμερών, η
απαίτηση για ηλεκτρονικές ταυτότητες και η καταγραφή εργαζομένων και επισκεπτών
που μπαινοβγαίνουν σ' έναν χώρο, έγιναν ο κανόνας. Εκείνη την εποχή, αυτά τα
μέτρα θεωρούνταν ακραία, αλλά σήμερα εφαρμόζονται παντού και θεωρούνται
'κανονικά'." [4]
Όταν
ένας τύραννος ανακοινώνει το δικαίωμά του να κυβερνά τον κόσμο χωρίς να
λαμβάνει υπόψιν τη γνώμη του, συνηθίζει να δικαιολογεί τη δικτατορία του με τον
ισχυρισμό ότι έχει το ηθικό δικαίωμα να το κάνει, επειδή είναι "πεφωτισμένος".
Το ίδιο
ισχύει και για την πυροδοτούμενη από τον COVID τυραννία της Μεγάλης
Επανεκκίνησης του Schwab, που στο βιβλίο κατηγοριοποιείται ως "πεφωτισμένη
ηγεσία":
"Κάποιοι
ηγέτες και υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων, οι οποίοι ήδη βρίσκονται στην πρώτη
γραμμή της μάχης ενάντια στην κλιματική αλλαγή, μπορεί να θελήσουν να
επωφεληθούν από το σοκ που προκάλεσε η πανδημία, για να εφαρμόσουν μακρόχρονες
και ευρύτερες περιβαλλοντικές αλλαγές. Ως αποτέλεσμα, θα κάνουν 'καλή χρήση'
της πανδημίας, μη αφήνοντας την κρίση να πάει χαμένη." [4]
Η
παγκόσμια καπιταλιστική άρχουσα ελίτ σίγουρα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, για να
"επωφεληθεί από το σοκ που προκάλεσε η πανδημία", διαβεβαιώνοντας μας
από την έναρξή της ότι, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, τίποτα στη ζωή μας δεν θα
είναι ίδιο ξανά.
Οι
Schwab και Malleret ενθουσιάζονται με τη χρήση του πλαισίου της Νέας
Κανονικότητας, παρά την παραδοχή τους ότι ο ιός είναι "ήπιος".
"Είναι
η καθοριστική στιγμή μας", φωνάζουν. "Πολλά πράγματα θα αλλάξουν για
πάντα." "Ένας νέος κόσμος θα ανατείλει." "Η κοινωνική
αναστάτωση που προκάλεσε ο COVID-19 θα διαρκέσει για χρόνια, ίσως και για
γενεές."
"Πολλοί
αναρωτιόμαστε πότε τα πράγματα θα ξαναγίνουν κανονικά. Η σύντομη απάντηση
είναι: ποτέ."
Φτάνουν
μέχρι του σημείου να προτείνουν ένα νέο ιστορικό ορόσημο, που θα χωρίζει τον
κόσμο σε "προ πανδημίας" και "μετά πανδημία." [4]
Γράφουν:
"Οι
συνέπειες των ριζικών αλλαγών που έρχονται είναι τέτοιες που πολλοί ειδικοί
αναφέρονται σε "Προ Κορωνοϊού" (ΠΚ) και "Μετά Κορωνοϊό"
(ΜΚ) εποχή. Θα συνεχίσουμε να εκπλησσόμαστε από την ταχύτητα και από την
απροσδόκητη φύση αυτών των αλλαγών - καθώς θα συνδέονται η μία με την άλλη θα
παράγουν δεύτερες και τρίτες και τέταρτες και περισσότερες συνέπειες,
διαδοχικές επιπτώσεις και απρόβλεπτα αποτελέσματα. Μ΄αυτόν τον τρόπο, θα
διαμορφώσουν μια 'νέα κανονικότητα' ριζικά διαφορετική από αυτήν που σταδιακά
αφήνουμε πίσω μας. Πολλά από τα πιστεύω και τις θεωρίες μας για το πώς θα
μπορούσε ή πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος, θα θρυμματιστούν στην
πορεία." [4]
Το 2016,
ο Schwab έβλεπε στο μέλλον "νέους τρόπους χρήσης της τεχνολογίας για
τροποποίηση της συμπεριφοράς" [2] και προέβλεπε:
"Η
κλίμακα και το εύρος της εξελισσόμενης τεχνολογικής επανάστασης θα οδηγήσει σε
οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές αλλαγές, τέτοιων διαστάσεων που είναι
σχεδόν αδύνατον να τις φανταστούμε." [2]
Ένας
τρόπος με τον οποίο ελπίζει ότι θα προωθηθεί η τεχνοκρατική του ατζέντα, είναι
μέσω των ψεύτικων λύσεων για την κλιματική αλλαγή, που προτείνουν οι ψευτο-πράσινοι καπιταλιστές.
Υπό τον
τίτλο "περιβαλλοντική επανεκκίνηση", οι Schwab και Malleret δηλώνουν:
"Με
μια πρώτη ματιά, η πανδημία και το περιβάλλον μοιάζουν να είναι μόλις μακρινά
ξαδέρφια, αλλά είναι πολύ πιο κοντά και πολύ πιο συνυφασμένα απ' ό,τι
πιστεύουμε." [4]
Ένας από
τους συσχετισμούς είναι ότι τόσο η κλιματική κρίση, όσο και αυτή του ιού, έχουν
χρησιμοποιηθεί από το ΠΟΦ και τους ομοίους του για την προώθηση της ατζέντας
της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Όπως λένε οι Schwab και Malleret, "η φύση
τους είναι παγκόσμια, συνεπώς μπορούν να αντιμετωπιστούν καταλλήλως μόνο με
παγκόσμια συντονισμένο τρόπο". [4]
Ένας
άλλος δεσμός είναι ότι τόσο η "μετα-πανδημική οικονομία" όσο και η
"πράσινη οικονομία" αποφέρουν τεράστια κέρδη εν πολλοίς στον ίδιο
τομέα μεγάλων επιχειρήσεων.
Ο
COVID-19 τελικά είναι πολύ καλός γι' αυτούς τους καπιταλιστές που ελπίζουν να
εισπράξουν από την περιβαλλοντική καταστροφή. Οι Schwab και Malleret αναφέρουν:
"Η
πεποίθηση ότι οι στρατηγικές ESG [Environmental, Social and Governance =
Περιβάλλον, Κοινωνία και Διακυβέρνηση] έχουν επωφεληθεί από την πανδημία και
πολύ πιθανόν να επωφεληθούν έτι περαιτέρω, επιβεβαιώνεται από διάφορες μελέτες
και αναφορές. Τα πρώιμα δεδομένα δείχνουν ότι ο τομέας της βιωσιμότητας
σημείωσε πολύ καλύτερες επιδόσεις απ' ό,τι τα συμβατικά κεφάλαια, κατά το πρώτο
τρίμηνο του 2020." [4]
Οι
καπιταλιστικοί καρχαρίες του λεγόμενου "τομέα της βιωσιμότητας"
τρίβουν ικανοποιημένοι τα χέρια τους στην προοπτική όλων αυτών των χρημάτων που
θα κερδίσουν από τη φασιστική μεγάλη επανεκκίνηση με πρόσχημα τον COVID, στην
οποία το κράτος εργαλειοποιείται για να χρηματοδοτεί την υποκριτική τους
κερδοφορία.
Προσέξτε
τους Schwab και Malleret:
"Το
κλειδί για τη συσσώρευση ιδιωτικού κεφαλαίου σε νέες πηγές θετικών για τη φύση
οικονομικών αξιών, θα είναι η μετατόπιση βασικών πολιτικών μοχλών και κινήτρων
δημόσιας χρηματοδότησης, ως μέρος μιας ευρύτερης οικονομικής
επανεκκίνησης."
"Ένα
έγγραφο πολιτικής, που συντάχθηκε από τη Systemiq σε συνεργασία με το Παγκόσμιο
Οικονομικό Φόρουμ, εκτιμά ότι το χτίσιμο οικονομίας θετικής για τη φύση μπορεί
να αντιστοιχεί σε πάνω από $10 τρις τον χρόνο μέχρι το 2030... Δεν θα πρέπει να
βλέπουμε την επανεκκίνηση του περιβάλλοντος ως κόστος, αλλά μάλλον ως επένδυση
η οποία θα παράγει οικονομική δραστηριότητα και ευκαιρίες
απασχόλησης." [4]
Δεδομένης
της συνύφανσης περιβαλλοντικής και πανδημικής κρίσης που περιγράφει ο Schwab,
μπορούμε να υποθέσουμε ότι το αρχικό πλάνο ήταν να προωθήσουν την επανεκκίνηση
με Νέα Κανονικότητα, μέσω της κλιματικής κρίσης.
Αλλά
τελικά, όλη η δημοσιότητα της Greta Thunberg και των υποστηριζόμενων από τις
μεγάλες επιχειρήσεις Extinction Rebellion, δεν
κατάφερε να προκαλέσει τέτοιο μεγάλο πανικό στον κόσμο που να δικαιολογεί αυτά
τα μέτρα.
Ο
COVI-19 εξυπηρετεί τέλεια τα σχέδια του Schwab, καθώς αντιπροσωπεύει το άμεσα
επείγον, που επιτρέπει στην όλη διαδικασία να επιταχυνθεί και να τρέξει, χωρίς
τον απαραίτητο έλεγχο.
"Αυτή
η κρίσιμη διαφορά ανάμεσα στους χρονικούς ορίζοντες της πανδημίας και της
κλιματικής αλλαγής και της καταστροφής της φύσης, σημαίνει ότι ο κίνδυνος της
πανδημίας απαιτεί άμεση δράση που ακολουθείται από γρήγορο αποτέλεσμα, ενώ η
κλιματική αλλαγή και η καταστροφή της φύσης επίσης απαιτούν άμεση δράση, αλλά
το αποτέλεσμα (ή η 'μελλοντική αμοιβή' στη γλώσσα των οικονομολόγων) θα
ακολουθήσει με κάποια χρονική καθυστέρηση." [4]
Για τον
Schwab και τους φίλους του, ο COVID-19 είναι ο μέγας επιταχυντής για όλα όσα
ήθελαν να μας πασάρουν εδώ και χρόνια.
Σύμφωνα
με τους Schwab και Malleret:
"Η
πανδημία σαφώς οξύνει και επιταχύνει τις γεοπολιτικές τάσεις που ήταν ήδη
εμφανείς πριν ξεσπάσει η κρίση."
"Η
πανδημία θα σηματοδοτήσει ένα σημείο καμπής, επιταχύνοντας αυτή τη μετάβαση.
Έχει αποκρυσταλλώσει το ζήτημα και έχει κάνει την επιστροφή στην προ πανδημίας
κατάσταση, αδύνατη." [4]
Μετά
βίας κρύβουν την ικανοποίησή τους για την κατεύθυνση που παίρνει η κοινωνία:
"Η
πανδημία θα επιταχύνει την καινοτομία ακόμη περισσότερο, δρώντας ως καταλύτης
των τεχνολογικών αλλαγών που είναι ήδη εν εξελίξει (συγκρίσιμη με την
επιδείνωση που προκάλεσε σε άλλα υποβόσκοντα παγκόσμια και εσωτερικά ζητήματα)
και 'φορτίζοντας στο φουλ' κάθε ψηφιακή επιχείρηση ή την ψηφιακή διάσταση
οποιασδήποτε επιχείρησης.
[...]
Με την
πανδημία, ο ψηφιακός μετασχηματισμός, στον οποίο αναφέρονται εδώ και χρόνια
πολλοί αναλυτές, χωρίς να είναι απόλυτα σίγουρο το τι ακριβώς εννοούν, έχει
βρει τον καταλύτη του. Ένα σημαντικό αποτέλεσμα της απομόνωσης θα είναι η
επέκταση και το προχώρημα του ψηφιακού κόσμου με αποφασιστικό και μόνιμο τρόπο.
Τον
Απρίλιο 2020, αρκετοί ηγέτες της τεχνολογίας παρατήρησαν πόσο γρήγορα και
ριζικά οι ανάγκες που δημιούργησε η υγειονομική κρίση επέσπευσαν την υιοθέτηση
ενός μεγάλου εύρους τεχνολογιών. Σε διάστημα μόλις ενός μήνα, στο θέμα της
υιοθέτησης τεχνολογίας, έκαναν πρόοδο αρκετών ετών." [4]
Η τύχη
φαίνεται να χαμογελά στον Klaus Schwab, καθώς η κρίση του COVID-19 πέτυχε να
προωθήσει σχεδόν κάθε πλευρά της ατζέντας την οποία προωθούσε για
δεκαετίες.
Έτσι,
αυτός και ο Malleret αναφέρουν με ικανοποίηση ότι "η πανδημία θα
προχωρήσει την υιοθέτηση του αυτοματισμού στον χώρο εργασίας και την εισαγωγή
περισσότερων ρομπότ στην προσωπική και επαγγελματική μας ζωή." [4]
Τα
lokcdown ανά την υφήλιο, αναμφίβολα, έδωσαν μεγάλη ώθηση σε εκείνες τις
εταιρείες που παρέχουν online αγορές.
Οι
συγγραφείς απαριθμούν:
"Οι
καταναλωτές χρειάζονται προϊόντα και, αν δεν μπορούν να ψωνίσουν, αναπόφευκτα
καταφεύγουν στην αγορά τους online. Καθώς ξεκινά αυτή η συνήθεια, άνθρωποι που
ποτέ πριν δεν είχαν ψωνίσει online, θα αρχίσουν να νιώθουν άνετα μ' αυτό, ενώ
αυτοί που το έκαναν μερικές φορές θα βασίζονται πλέον περισσότερο σ' αυτό. Αυτό
έγινε φανερό στη διάρκεια των lockdown.
Στις
ΗΠΑ, η Amazon και η Walmart προσέλαβαν συνολικά 250.000 εργαζόμενους για να
μπορέσουν να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση και να φτιάξουν μια τεράστια
υποδομή online παραγγελιών. Αυτή η επιταχυνόμενη ανάπτυξη του ηλεκτρονικού
εμπορίου σημαίνει ότι οι γίγαντες της βιομηχανίας των online πωλήσεων μπορεί να
αναδυθούν από την κρίση ακόμα πιο δυνατοί από ό,τι ήταν στην προ-πανδημική
εποχή." [4]
Και
προσθέτουν:
"Καθώς
περισσότερα και πολύ διαφορετικά υλικά αγαθά και υπηρεσίες έρχονται πλέον σε
μας μέσω των κινητών και των υπολογιστών, οι εταιρείες σε ποικίλους τομείς, όπως
το ηλεκτρονικό εμπόριο, οι ανέπαφες λειτουργίες, το ψηφιακό περιεχόμενο, και οι
διανομές με ρομπότ ή drones, θα ευδοκιμήσουν. Δεν είναι τυχαίο που εταιρείες
όπως η Alibaba, η Amazon, το Netflix ή το Zoom βγήκαν 'νικητές' από τα
lockdown." [4]
Συνεπώς,
μπορούμε να πούμε ότι "δεν είναι τυχαίο" που οι κυβερνήσεις, οι
οποίες είναι αιχμάλωτες και ελέγχονται από τις μεγάλες επιχειρήσεις, χάρις
στους όμοιους του ΠΟΦ, επέβαλαν τη "νέα πραγματικότητα" COVID, υπό
την οποία οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι "νικητές"...
Τελειωμό
δεν έχουν τα καλά νέα του κορωνοϊού για όλους τους επιχειρηματικούς τομείς που
κερδίζουν από την Τέταρτη Βιομηχανική Καταπίεση.
"Η
πανδημία μπορεί να αποδειχθεί μέγα δώρο για την online εκπαίδευση"
αναφέρουν οι Schwab και Malleret.
"Στην
Ασία, η μετατόπιση προς τη διαδικτυακή εκπαίδευση είναι αξιοσημείωτη, με
σημαντική άνοδο των φοιτητών που εγγράφονται online, πολύ υψηλότερη αξιολόγηση
των επιχειρήσεων διαδικτυακής εκπαίδευσης και περισσότερο κεφάλαιο διαθέσιμο
για νέες επιχειρήσεις (start-ups) εκπαιδευτικής τεχνολογίας... Το καλοκαίρι του
2020, η κατεύθυνση της τάσης είναι σαφής: ο κόσμος της εκπαίδευσης, όπως τόσες
άλλες βιομηχανίες, θα γίνει εν μέρει εικονικός." [4]
Τα
διαδικτυακά αθλήματα έχουν επίσης απογειωθεί:
"Για
λίγο, η κοινωνική αποστασιοποίηση μπορεί να περιορίσει την ενασχόληση με κάποια
αθλήματα, το οποίο με τη σειρά του θα ευνοήσει την όλο και πιο ισχυρή επέκταση
των ηλεκτρονικών αθλημάτων. Η τεχνολογία και ο ψηφιακός κόσμος ποτέ δεν ήταν
μακριά!" [4]
Παρόμοια
και για τον τραπεζικό τομέα:
"Οι
διαδικτυακές τραπεζικές συναλλαγές αυξήθηκαν κατά 90% στη διάρκεια της κρίσης,
από 10%, χωρίς μείωση στην ποιότητά τους και με αύξηση της
συμμόρφωσης." [4]
Η
εμπνευσμένη από τον COVID κίνηση προς τη διαδικτυακή δραστηριότητα, προφανώς,
ευνοεί τις μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες (Big Tech) οι οποίες αποκομίζουν
τεράστια κέρδη από την κρίση, όπως περιγράφουν οι συγγραφείς:
"Η
συνολική εμπορική αξία των ηγετικών τεχνολογικών εταιρειών σπάει το ένα ρεκόρ
μετά το άλλο κατά τη διάρκεια των lockdown, ξεπερνώντας τα επίπεδα που είχαν
πριν ξεσπάσει η πανδημία... αυτό το φαινόμενο είναι απίθανο να υποχωρήσει στο
άμεσο μέλλον, μάλλον θα συμβεί το αντίθετο." [4]
Τα καλά
νέα, όμως, είναι και για όλες τις επιχειρήσεις που εμπλέκονται, οι οποίες δεν
χρειάζονται πλέον να πληρώνουν ανθρώπους για να εργάζονται γι' αυτές. Ο
αυτοματισμός υπάρχει, όπως πάντα, για τη μείωση του κόστους και, συνεπώς, την
αύξηση των κερδών της καπιταλιστικής ελίτ.
Η
κουλτούρα της φασιστικής Νέας Κανονικότητας θα παρέχει προσοδοφόρα οφέλη σε
συγκεκριμένους επιχειρηματικούς τομείς, όπως τη βιομηχανία συσκευασιών, όπως
εξηγούν οι Schwab και Malleret:
"Η
πανδημία σίγουρα θα μας κάνει να εστιάσουμε πολύ περισσότερο στην υγιεινή. Μια
νέα μανία με την καθαριότητα θα περιλαμβάνει και τη δημιουργία νέων τύπων
συσκευασιών. Θα μας παροτρύνουν να μην αγγίζουμε τα προϊόντα που αγοράζουμε.
Απλές απολαύσεις, όπως το να μυρίσουμε ένα πεπόνι ή να ζουλήξουμε ένα φρούτο,
θα αποδοκιμάζονται και μάλλον θα γίνουν παρελθόν." [4]
Οι
συγγραφείς περιγράφουν επίσης μια τεχνοκρατική κερδοσκοπική ατζέντα, πίσω από
την "κοινωνική αποστασιοποίηση", η οποία είναι μια κεντρική έννοια
της κορωνο-επανεκκίνησης.
Γράφουν:
"Με
τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τα μέτρα κοινωνικής και σωματικής απόστασης είναι
πιθανό να παραμείνουν μετά την υποχώρηση της πανδημίας, δικαιολογώντας την
απόφαση πολλών εταιρειών, από διαφορετικούς τομείς της βιομηχανίας, να
επιταχύνουν τον αυτοματισμό. Μετά από λίγο, οι συνεχείς ανησυχίες για την
ανεργία εξαιτίας της τεχνολογίας θα υποχωρήσουν, καθώς η κοινωνία θα δίνει
έμφαση στην ανάγκη αναδόμησης του εργασιακού περιβάλλοντος με τέτοιο τρόπο ώστε
να ελαχιστοποιείται η στενή ανθρώπινη επαφή.
Πράγματι,
οι τεχνολογίες αυτοματισμού είναι ιδιαίτερα κατάλληλες για έναν κόσμο στον
οποίο τα ανθρώπινα όντα δεν θα μπορούν να έρχονται κοντά το ένα στο άλλο, ή θα
είναι πρόθυμα να μειώσουν τις αλληλεπιδράσεις τους. Ο παρατεταμένος και,
πιθανόν, μόνιμος φόβος μας μην μολυνθούμε από κάποιον ιό (τον κορωνοϊό ή
κάποιον άλλο) θα επιταχύνει την αμείλικτη επέλαση του αυτοματισμού, ειδικά
στους τομείς που είναι πιο επιρρεπείς στον αυτοματισμό." [4]
Όπως
αναφέρθηκε και πριν, ο Schwab ενοχλείται από όλους αυτούς τους κουραστικούς
κανονισμούς που εμποδίζουν τους καπιταλιστές να βγάλουν όσα χρήματα θα 'θελαν,
καθώς εστιάζουν σε άσχετες με την οικονομία ανησυχίες, όπως η ασφάλεια και η
ευζωία των ανθρώπων.
Αλλά -
ζήτω! - η κρίση του COVID παρέχει την τέλεια δικαιολογία για να ξεμπερδέψουμε
μια και καλή μ' αυτά τα παλιομοδίτικα εμπόδια της ευημερίας και της ανάπτυξης.
Ένας
τομέας στον οποίο η ενοχλητική γραφειοκρατία εγκαταλείπεται, είναι αυτός της
υγείας. Ποιος λογικός επενδυτής μπορεί να δεχτεί ότι κάποιες υποχρεώσεις για
φροντίδα και επιμέλεια θα μπορούν να εμποδίσουν την κερδοφορία σ' αυτόν τον
συγκεκριμένο τομέα;
Οι
Schwab και Malleret είναι περιχαρείς που η τηλεϊατρική θα "επωφεληθεί
σημαντικά" από την επείγουσα κατάσταση COVID:
"Η
αναγκαιότητα αντιμετώπισης της πανδημίας με κάθε διαθέσιμο μέσο (συν την ανάγκη
προστασίας των εργαζομένων στην υγεία, επιτρέποντάς τους να εργάζονται εξ
αποστάσεως) έχει απομακρύνει κάποια από τα ρυθμιστικά και νομικά εμπόδια για
την υιοθέτηση της τηλεϊατρικής." [4]
Η
κατάργηση κανονισμών είναι ένα γενικό φαινόμενο στο παγκόσμιο καθεστώς της Νέας
Κανονικότητας, όπως αναφέρουν οι Schwab και Malleret:
"Μέχρι
σήμερα, οι κυβερνήσεις συχνά καθυστερούσαν τον ρυθμό υιοθέτησης των νέων
τεχνολογιών, με μακρές διαβουλεύσεις για το ποιο θα ήταν το καλύτερο ρυθμιστικό
πλαίσιο, αλλά, όπως φαίνεται στο παράδειγμα της τηλεϊατρικής και της διανομής
αγαθών με drones, είναι δυνατή πλέον μια δραματική επιτάχυνση, επιβαλόμενη εξ
ανάγκης.
Με τα
lockdown, είδαμε ξαφνικά μια σχεδόν παγκόσμια χαλάρωση των κανονισμών που
εμπόδιζαν την πρόοδο σε τομείς όπου η τεχνολογία ήταν από καιρό διαθέσιμη,
επειδή δεν υπήρχε διαθέσιμη κάποια καλύτερη επιλογή, ή δεν υπήρχε καμία άλλη
επιλογή. Αυτό που πριν ήταν αδιανόητο ξαφνικά έγινε δυνατό... Οι νέοι
κανονισμοί θα παραμείνουν σε ισχύ." [4]
Και
προσθέτουν:
"Η
τρέχουσα επιτακτική ανάγκη να προωθηθεί, πάση θυσία, η 'ανέπαφη οικονομία' και
η προθυμία των ρυθμιστικών αρχών να επιταχύνουν την έλευσή της, σημαίνει ότι
δεν υπάρχουν πλέον αναστολές." [4]
"Δεν
υπάρχουν αναστολές". Μην απατάσθε: αυτή είναι η γλώσσα που υιοθετεί ο
καπιταλισμός όταν εγκαταλείπει το πρόσχημα της φιλελεύθερης δημοκρατίας και
μετατρέπεται σε απροκάλυπτο φασισμό.
Είναι
φανερό στην εργασία των Schwab και Malleret ότι η φασιστική συγχώνευση κράτους
και επιχειρήσεων, προς όφελος των δεύτερων, διέπει τη μεγάλη τους επανεκκίνηση.
Απίστευτα
χρηματικά ποσά έχουν μεταφερθεί από τον δημόσιο κορβανά στις φουσκωμένες τσέπες
του 1% από το ξεκίνημα της κρίσης COVID, όπως παραδέχονται:
"Τον
Απρίλιο 2020, μόλις η πανδημία είχε ξεκινήσει να καταπίνει τον κόσμο, οι
κυβερνήσεις παγκόσμια ανακοίνωσαν προγράμματα κινήτρων ύψους αρκετών τρις
δολαρίων, σαν να είχαμε οκτώ ή εννέα σχέδια Μάρσαλ να εφαρμόζονται
ταυτόχρονα."
[...]
"Ο
COVID-19 έχει ξαναγράψει πολλούς από τους κανόνες του παιχνιδιού ανάμεσα στον
δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα [...] Η καλοπροαίρετη (ή μη) μεγαλύτερη
παρέμβαση των κυβερνήσεων στη ζωή των εταιρειών και η συμπεριφορά των
επιχειρήσεών τους θα εξαρτώνται από τη χώρα και τη βιομηχανία, λαμβάνοντας ως
εκ τούτου πολλές διαφορετικές μορφές.
[...]
Μέτρα
που μοιάζαν αδιανόητα πριν την πανδημία, μπορεί κάλλιστα να γίνουν η
καθιερωμένη πρακτική σε όλο τον κόσμο, καθώς οι κυβερνήσεις θα προσπαθούν να
μην μετατραπεί η οικονομική ύφεση σε καταστροφική κατάρρευση.
[...]
"Όλο
και περισσότερο, θα γίνονται εκκλήσεις για να λειτουργήσει η κυβέρνηση ως
'πληρωτής έσχατης καταφυγής' για την πρόληψη ή τον περιορισμό των μαζικών
απολύσεων και της καταστροφής των επιχειρήσεων που θα προκαλεί η πανδημία. Όλες
αυτές οι αλλαγές τροποποιούν το παιχνίδι της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής." [4]
Ο Schwab
και ο Malleret καλωσορίζουν την προοπτική οι αυξημένες κρατικές εξουσίες να
χρησιμοποιούνται για τη στήριξη της μεγάλης επιχειρηματικής κερδοφορίας.
Γράφουν:
"Ένα
από τα σημαντικά μαθήματα των προηγούμενων πέντε αιώνων στην Ευρώπη και την
Αμερική είναι αυτό: οι έντονες κρίσεις συνεισφέρουν στην ενίσχυση της εξουσίας
του κράτους. Πάντα συνέβαινε αυτό και δεν υπάρχει κανένας λόγος να συμβεί
διαφορετικά με την πανδημία COVID-19." [4]
Και
προσθέτουν:
"Κοιτάζοντας
το μέλλον, είναι πολύ πιθανό οι κυβερνήσεις, με διαφορετικούς βαθμούς έντασης η
καθεμιά, να αποφασίσουν ότι είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας να ξαναγράψουν
κάποιους από τους κανόνες του παιχνιδιού και να αναβαθμίσουν τον ρόλο
τους." [4]
Η ιδέα
του να ξαναγραφτούν οι κανόνες του παιχνιδιού θυμίζει, και πάλι, τη φασιστική
ορολογία, καθώς αποτελεί την ιδέα της συνεχούς ενίσχυσης του ρόλου του κράτους
ως αρωγού του ιδιωτικού τομέα.
Αξίζει
να συγκρίνουμε τη θέση του Schwab για το ζήτημα, με αυτή του Ιταλού φασίστα
δικτάτορα, Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος αντιμετώπισε την οικονομική κρίση του
1931 δημιουργώντας ένα ειδικό σώμα, το L' Istituto mobiliare italiano, για να
βοηθήσει τις επιχειρήσεις.
Στη
διακήρυξή του έλεγε ότι αυτό αποτελούσε:
"ένα
μέσο που θα οδηγήσει ενεργά την Ιταλική οικονομία στην επιχειρηματική της φάση,
δηλαδή ένα σύστημα που θα σέβεται θεμελιωδώς την ιδιωτική ιδιοκτησία και
πρωτοβουλία, αλλά θα συνδέεται στενά με το Κράτος, το οποίο από μόνο του μπορεί
να τις προστατεύσει, να τις ελέγξει και να τις θρέψει." [5]
Οι υποψίες
για τη φασιστική φύση της μεγάλης επανεκκίνησης του Schwab επιβεβαιώνονται από
τα μέτρα αστυνομοκρατίας που έχουν εφαρμοστεί σε όλο τον κόσμο για να
διασφαλίσουν τη συμμόρφωση με τα μέτρα "επείγουσας κατάστασης" για
τον COVID.
Ο βίαιος
εξαναγκασμός, που με δυσκολία κρύβεται κάτω από το προσωπείο του καπιταλιστικού
συστήματος, γίνεται ακόμα πιο φανερός όταν εισέρχεται στο στάδιο του φασισμού,
και αυτό είναι πολύ φανερό στο βιβλίο των Schwab και Malleret.
Ο όρος
"ανάγκη επαναλαμβάνεται συνεχώς, σε σχέση με τον COVID-19. Μερικές φορές,
η αναφορά είναι στο επιχειρηματικό πλαίσιο, όπως στη δήλωση ότι "ο
COVID-19 αναγκάζει τις τράπεζες να επιταχύνουν τον ψηφιακό τους μετασχηματισμό,
ο οποίος ήρθε για να μείνει" ή ότι "η μικρο-επανεκκίνηση θα αναγκάσει
κάθε εταιρεία σε κάθε τομέα της βιομηχανίας, να πειραματιστεί πάνω σε νέους
τρόπους επιχειρηματικής δραστηριότητας, εργασίας και λειτουργίας". [4]
Άλλα
κάποιες φορές, χρησιμοποιείται αναφερόμενος σε ανθρώπους, ή
"καταναλωτές" όπως προτιμούν να μας θεωρούν ο Schwab και η φάρα του.
"Στη
διάρκεια του lockdown, πολλοί καταναλωτές που προηγούμενα δίσταζαν να βασιστούν
σε ψηφιακές εφαρμογές και υπηρεσίες, αναγκάστηκαν να αλλάξουν συνήθειες σχεδόν
μέσα σε μια νύχτα: να παρακολουθούν ταινίες διαδικτυακά αντί να πηγαίνουν στο
σινεμά, να παραγγέλνουν φαγητό αντί να βγουν σε ένα εστιατόριο, να μιλούν με
τους φίλους τους απομακρυσμένα αντί να τους συναντούν δια ζώσης, να συζητούν με
συναδέλφους μέσω μιας οθόνης αντί για την ψιλοκουβεντούλα στο αυτόματο πωλητή
καφέ στο γραφείο, να γυμνάζονται online αντί να πάνε στο γυμναστήριο, κ.ο.κ.
[...]
Πολλές
από τις τεχνολογικές συμπεριφορές που αναγκαστήκαμε να υιοθετήσουμε στη
διάρκεια της καραντίνας, μέσω της εξοικείωσης, θα μας γίνουν φυσικές συνήθειες.
Καθώς η κοινωνική αποστασιοποίηση συνεχίζεται, η τάση να βασιζόμαστε σε
ψηφιακές πλατφόρμες για να επικοινωνούμε, να εργαζόμαστε, να αναζητούμε
συμβουλές, ή να παραγγέλνουμε κάτι, σιγά - σιγά θα κερδίζει έδαφος έναντι των
παλαιότερων εδραιωμένων συνηθειών." [4]
Σ' ένα
φασιστικό καθεστώς, δεν δίνεται επιλογή στα άτομα για το αν θέλουν να
συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις του, και αυτό οι Schwab και Malleret το
ξεκαθαρίζουν πλήρως σε σχέση με τη λεγόμενη ιχνηλάτηση επαφών:
"Καμιά
προαιρετική εφαρμογή ιχνηλάτησης επαφών δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει, αν οι
άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να παρέχουν τα προσωπικά τους στοιχεία στην
κυβερνητική υπηρεσία που θα ελέγχει το σύστημα. Αν οποιοδήποτε άτομο αρνηθεί να
κατεβάσει την εφαρμογή (συνεπώς απόκρυπτε πληροφορίες για πιθανή μόλυνση, για
τις κινήσεις και τις επαφές του) όλοι θα υποστούν τις παρενέργειες." [4]
Αυτό,
πιστεύουν, ότι είναι ένα ακόμη μεγάλο πλεονέκτημα της κρίσης COVID σε σύγκριση
με την περιβαλλοντική κρίση, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επιβολή
της Νέας Κανονικότητας:
"Ενώ
στην περίπτωση της πανδημίας η πλειοψηφία των πολιτών θα έχει την τάση να
συμφωνεί με την αναγκαιότητα επιβολής αναγκαστικών μέτρων, θα αντισταθεί σε
περιοριστικές πολιτικές στην περίπτωση των περιβαλλοντικών κινδύνων όπου τα
δεδομένα μπορούν να αμφισβητηθούν." [4]
Αυτά τα
"αναγκαστικά μέτρα", στα οποία θα πρέπει όλοι να συμμορφωθούμε, θα
περιλαμβάνουν, το δίχως άλλο, φασιστική επιτήρηση της ζωής μας, ειδικά του
ρόλου μας ως μισθωτών σκλάβων.
Γράφουν
οι Schwab και Malleret: "Η κατεύθυνση των εταιρειών είναι προς την
εντονότερη επιτήρηση. Καλώς ή κακώς, οι εταιρείες θα παρακολουθούν και κάποιες
φορές θα καταγράφουν τι κάνει το εργατικό τους δυναμικό. Η τάση αυτή μπορεί να
πάρει διάφορες μορφές, από τη μέτρηση της θερμοκρασίας του σώματος με θερμικές
κάμερες, μέχρι την επιτήρηση μέσω εφαρμογών του πόσο καλά οι εργαζόμενοι τηρούν
τις κοινωνικές αποστάσεις."
Αναγκαστικά
μέτρα οποιουδήποτε είδους είναι πιθανό να χρησιμοποιηθούν και για να
εξαναγκάσουν τον κόσμο να κάνει τα εμβόλια για τον COVID, που ετοιμάζονται να
βγουν.
Ο Schwab
έχει στενούς δεσμούς με αυτόν τον κόσμο, καθώς "μιλά στον ενικό" με τον Μπιλ Γκέητς, και ο στυλοβάτης των μεγάλων φαρμακευτικών, Henry
McKinnell, δ/ντης της εταιρείας Pfizer Inc, τον έχει χαρακτηρίσει ως "ένα άτομο πραγματικά αφοσιωμένο σε έναν πραγματικά ευγενή
σκοπό".
Συνεπώς,
δεν μας εκπλήσσει όταν επιμένει, μαζί με τον Malleret ότι "η
πλήρης επιστροφή στην 'κανονικότητα' δεν είναι δυνατή προτού να έχουμε
διαθέσιμο ένα εμβόλιο". [4]
Και
προσθέτει:
"Το
επόμενο εμπόδιο είναι η πολιτική πρόκληση να εμβολιαστούν αρκετοί άνθρωποι σε
όλο τον κόσμο (ως σύνολο, είμαστε τόσο δυνατοί όσο ο πιο αδύναμος κρίκος μας)
με αρκετά υψηλά ποσοστά συμμόρφωσης, παρά την άνοδο των
αντι-εμβολιαστών." [4]
Άρα, οι
"αντι-εμβολιαστές" μπαίνουν στη λίστα των απειλών εναντίον του
σχεδίου του, μαζί με τους διαδηλωτές ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και τον
καπιταλισμό, τα Κίτρινα Γιλέκα, και όλους αυτούς που εμπλέκονται σε
"ταξικές συγκρούσεις", "κοινωνική αντίσταση" και
"πολιτικές αναταραχές".
Η
πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού έχει ήδη εξαιρεθεί από τη διαδικασία λήψης
αποφάσεων, με την έλλειψη δημοκρατίας, την οποία ο Schwab θέλει να επιτείνει
μέσω της κυριαρχίας των "ενδιαφερόμενων μερών", την "ευέλικτη
διακυβέρνηση", την ολοκληρωτικού τύπου "συστημική διαχείριση της
ανθρώπινης ύπαρξης".
Πώς όμως
σκέφτεται να αντιμετωπίσει το "ζοφερό σενάριο" να ξεσηκωθούν οι
άνθρωποι εναντίον της νεο-κανονικής επανεκκίνησης και της υπερ-ανθρώπινης
Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης.
Σε τι
βαθμού "εξαναγκασμό" και τι είδους "αναγκαστικά μέτρα"
είναι διατεθειμένος να πάρει, προκειμένου να διασφαλίσει την αυγή της
τεχνοκρατικής νέας εποχής;
Η
ερώτηση είναι ανατριχιαστική, αλλά πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψιν το ιστορικό
παράδειγμα του καθεστώτος του 20ου αιώνα, στο οποίο γεννήθηκε ο Schwab.
Η νέα
κανονικότητα των Ναζί του Χίτλερ υποτίθεται ότι θα διαρκούσε χίλια χρόνια, αλλά
συνετρίβη 988 προτού φτάσει τον στόχο της.
Επειδή ο
Χίτλερ έλεγε, με όλη τη σιγουριά που του έδινε η εξουσία, ότι το Ράιχ του θα
διαρκέσει για μια χιλιετία, αυτό δεν σήμαινε ότι έτσι θα γινόταν.
Επειδή ο
Klaus Schwab, ο Thierry Malleret και οι φίλοι τους, λένε ότι μπαίνουμε στην
Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση και ο κόσμος μας θα αλλάξει για πάντα, δεν
σημαίνει ότι έτσι θα γίνει.
Δεν
είναι απαραίτητο να αποδεχτούμε τη Νέα Κανονικότητά τους. Δεν είναι απαραίτητο
να υποκύψουμε στην τρομοκρατία τους. Δεν είναι απαραίτητο να κάνουμε τα εμβόλιά
τους. Δεν είναι απαραίτητο να τους αφήσουμε να μας εμφυτεύσουν smartphones ή να
επεξεργάζονται το DNA μας. Δεν είναι απαραίτητο να βαδίζουμε, φιμωμένοι και
υποταγμένοι, προς την υπερ-ανθρωπιστική τους κόλαση.
Μπορούμε
να καταγγείλουμε τα ψέματά τους! Να αποκαλύψουμε την ατζέντα τους! Να αρνηθούμε
το αφήγημα! Να απορρίψουμε την τοξική τους ιδεολογία! Να αντισταθούμε στον
φασισμό!
Ο Klaus
Schwab δεν είναι θεός, ένας άνθρωπος είναι. Απλώς, ένας γέρος άνθρωπος. Και
αυτοί που συνεργάζονται μαζί του, η παγκόσμια καπιταλιστική ελίτ, είναι λίγοι
σε αριθμό. Οι σκοποί οι δικοί τους δεν είναι οι σκοποί της τεράστιας
πλειοψηφίας της ανθρωπότητας.
Το
υπερ-ανθρωπιστικό τους όραμα είναι απεχθές σχεδόν σε όλους όσοι είναι εκτός του
μικρού τους κύκλου που δεν συναινούν στην τεχνοκρατική δικτατορία που
προσπαθούν να μας επιβάλουν.
Και γι'
αυτό άλλωστε χρειάζεται να καταφύγουν σε τέτοια μέσα για να μας εξαναγκάσουν,
υπό τον μανδύα της καταπολέμησης του ιού. Γνωρίζουν ότι χωρίς τη δικαιολογία
της "έκτακτης ανάγκης", δεν θα συμπλέαμε ποτέ με τα διεστραμμένα
σχέδιά τους.
Φοβούνται
τη δύναμή μας, επειδή γνωρίζουν ότι αν ορθώσουμε το ανάστημά μας, θα τους
νικήσουμε. Μπορούμε να συντρίψουμε τα σχέδιά τους προτού καν ξεκινήσουν.
Εμείς
είμαστε ο κόσμος, είμαστε το 99%, και όλοι μαζί μπορούμε να κερδίσουμε ξανά την
ελευθερία μας από τα θανάσιμα δόντια της φασιστικής μηχανής!
Παραπομπές:
[1] Klaus Schwab with Nicholas Davis, Shaping the
Future of the Fourth Industrial Revolution: A Guide to Building a Better World
(Geneva: WEF, 2018), e-book.
[2] Klaus Schwab, The Fourth Industrial Revolution
(Geneva: WEF, 2016), e-book.
[3] Kevin Warwick, I, Cyborg (London: Century, 2002),
p. 4. See also Paul Cudenec, Nature, Essence
and Anarchy (Sussex:
Winter Oak, 2016).
[4] Klaus Schwab, Thierry Malleret, Covid-19: The
Great Reset (Geneva: WEF, 2020), e-book. Edition 1.0.
[5] Benito Mussolini, cit. Pierre Milza and Serge
Berstein, Le fascisme italien 1919-1945 (Paris: Editions de Seuil, 1980), p.
246.
Πηγή: off-guardian.org
Μετάφραση: Μαντάτα
