Πριν μπορέσει κάποιος να μετανοήσει από την αμαρτία, πρέπει να αναγνωρίσει ότι είναι αμαρτωλός.
Ο Ιησούς είπε: «δεν ήλθον δια να
καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Μάρκ.β:17 Λουκ.ε:32).
Αφού όλοι οι άνθρωποι έχουν αμαρτήσει,
ο Ιησούς στην πραγματικότητα ήρθε για όλο τον κόσμο. Παρόλα αυτά, τα λόγια του
Κυρίου υποδηλώνουν ότι θα σώσει μόνο αυτούς που αναγνωρίζουν τις αμαρτίες τους.
«Μακάριοι
οι πτωχοί τω πνεύματι διότι αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ.ε:3).
Όλοι είμαστε φτωχοί πνευματικά χωρίς τον
Θεό, αλλά μόνο αυτοί που αναγνωρίζουν την φτώχεια τους εκζητούν τον Θεό και
βρίσκουν τα ουράνια πλούτη.
Πολλοί ηθικά σωστοί άνθρωποι και ευσεβείς θρησκευόμενοι, το βρίσκουν πολύ δύσκολο να μετανοήσουν ώστε να λάβουν το Άγιο Πνεύμα, ακριβώς επειδή δεν αναγνωρίζουν την ανάγκη τους, ούτε το θεωρούν απαραίτητο. Μετάνοια μπορεί να συμβεί μόνο όταν ο άνθρωπος αναγνωρίσει τις αμαρτίες του καθώς και την ανάγκη που έχει για την χάρη του Θεού.
Ομολογία της αμαρτίας.
Από τη στιγμή που κάποιος καταλάβει ότι
είναι πραγματικά αμαρτωλός, πρέπει να το ομολογήσει στον Θεό. Αν και ο Θεός
γνωρίζει ήδη τα πάντα, ζητά αυτή την ειλικρινή ομολογία για τον ίδιο τον
αμαρτωλό, αλλά και γι’ Αυτόν.
«Ο κρύπτων τας αμαρτίας αυτού, δεν θέλει ευοδωθή. Ο
δε εξομολογούμενος και παραιτών αυτάς, θέλει ελεηθή» (Παρ.κη:13).
Όταν οι άνθρωποι
βαπτιζόταν στο βάπτισμα μετανοίας του Ιωάννη, έμπαιναν στο νερό «εξομολογούμενοι
τας αμαρτίας αυτών» (Μάρκ.α:4,5). Αν κάποιος αμαρτήσει αφού πιστέψει, η
ομολογία της αμαρτίας είναι και πάλι μέρος της μετάνοιας (Α’ Ιωάν.α:9).
Ομολογούμε τις αμαρτίες
μας κατ’ ευθείαν στον Θεό, γιατί είναι ο μόνος
που συγχωρεί αμαρτίες (Ης.μγ:25
Μάρκ.β:7).
Δεν χρειαζόμαστε επίγειο
μεσίτη γιατί ο άνθρωπος Ιησούς είναι ο Μεσίτης μας και ο Αρχιερέας μας (Α’
Τιμ.β:5 Εβρ.δ:15-16).
Είναι καλό κάποιος να
ομολογεί την μετάνοιά του ανοικτά (Πράξ.ιθ:18). Επιπλέον, υπάρχουν περιπτώσεις
που μπορούμε να ομολογούμε ο ένας στον άλλο, όπως όταν ζητάμε προσευχή για
κάποια ανάγκη μας ή όταν έχουμε σφάλει σε βάρος κάποιου και του ζητάμε συγχώρεση
(Λουκ.ιζ:3-4 Ιάκ.ε:16).
Η ομολογία πρέπει να
γίνεται τόσο δημόσια όσο ήταν και η αμαρτία. Ομολογία δεν σημαίνει απαραίτητα
ν’ αρχίσει κάποιος να απαριθμεί όλες τις αμαρτίες που έκανε στην ζωή του, αν
και πρέπει να ζητήσει από τον Θεό να συγχωρέσει όλες τις αμαρτίες που θυμάται.
Η ουσία της μετάνοιας είναι να αναγνωρίσει κανείς μπροστά στον Θεό αλλά και για
τον ίδιο, ότι είναι αμαρτωλός, να ζητήσει συγχώρεση από τον Θεό καθώς και
βοήθεια για να μπορέσει να νικήσει κάθε αμαρτία στο μέλλον.
