Μήπως η ζωή σε έχει απογοητεύσει και σε έχει συγχίσει κάπως,
αυτόν τον καιρό του άγχους και της αναταραχής;
Ίσως τώρα είναι η ώρα να εξετάσεις την προσφορά αγάπης και
ελέους του Κυρίου που εκχέεται στην ζωή σου κάθε μέρα!
Νομίζω ότι είναι σημαντικό για όλους μας να κάνουμε ένα βήμα
πίσω και να εξετάσουμε πραγματικά πού βρισκόμαστε, τόσο σαν έθνος όσο και σαν
άτομα.
Ας δούμε τον Ψαλμ.κε:1-3, γραμμένο από τον βασιλιά
Δαβίδ:
«Προς σε, Κύριε, ύψωσα την ψυχήν μου. Θεέ μου, επί σε ήλπισα· ας μη καταισχυνθώ, ας μη χαρώσιν επ' εμέ οι εχθροί μου. Βεβαίως πάντες οι προσμένοντές σε δεν θέλουσι καταισχυνθή· ας καταισχυνθώσιν οι μωροί παραβάται».
Όπως ξέρετε, μερικές φορές είναι εύκολο να γίνουμε ανυπόμονοι.
Γινόμαστε ανυπόμονοι για το τι κάνει ο Κύριος, ή για όσα δεν κάνει. Αλλά, όπως
γράφει ο Δαβίδ, κανείς από όσους Τον περιμένουν δεν θα ντραπεί.
Πολλές φορές βιαζόμαστε, αλλά ο Κύριος μας διδάσκει υπομονή
κάθε μέρα.
Μερικές φορές μας διδάσκει υπομονή από πράγματα που πρέπει να
περιμένουμε. Ιδιαίτερα σ’ αυτήν την ευμετάβλητη χρονιά αναμονής που περιμένουμε
να δούμε τι καταστροφή θα συμβεί στη συνέχεια, νομίζω ότι ο Θεός μας δίνει την
ευκαιρία να μάθουμε υπομονή και επιμονή.
Ψαλμ.κε:4,5 Δείξον μοι, Κύριε, τας οδούς σου· δίδαξόν με τα βήματά
σου. Οδήγησόν με εν τη αληθεία σου και δίδαξόν με· διότι συ είσαι ο Θεός της
σωτηρίας μου· σε προσμένω όλην την ημέραν.
Πώς μας διδάσκει ο Κύριος τας οδούς Του; Και πώς μας δείχνει
τα βήματά Του και πώς μας οδηγεί στην αλήθεια Του; Σαφώς, με τον άγιο λόγο Του.
Έτσι, αν προσευχηθώ αυτή την προσευχή, ο Ιησούς να μου
διδάξει τις οδούς Του, να με οδηγήσει στα μονοπάτια Του και να μου δείξει τις
αλήθειες Του, τότε δεν θα πρέπει να φιλοδοξώ ότι θα λάβω αυτή την ευλογία, αν
δεν μελετήσω τον λόγο του Θεού, βάζοντάς τον μέσα στην καρδιά μου και
εφαρμόζοντάς τον στην ζωή μου.
Έτσι, αν ψάχνεις την αλήθεια μέσα σ’ ένα κόσμο που θεωρεί τα
πάντα σχετικά, σιγουρέψου ότι πατάς σε στέρεο έδαφος, στον λόγο του Θεού, που είναι
η αλήθεια.
Στο παρακάτω εδάφιο ο Δαβίδ λέει στον Θεό:
Ψαλμ.κε:6 Μνήσθητι, Κύριε, τους οικτιρμούς σου και τα ελέη σου, διότι είναι απ'
αιώνος.
Δεν αξίζαμε τους οικτιρμούς του Θεού, μας δίνονται εξαιτίας
της χάρης Του, και όμως, είναι τρυφεροί κάθε μέρα.
Μερικές φορές ψάχνουμε τον Θεό σε μεγάλα πράγματα, όπως
ιδιαίτερες ευλογίες να ρέουν στη ζωή μας και στη ζωή των παιδιών μας.
Και όμως, καθημερινά, απολαμβάνουμε ευλογίες του Θεού, έστω
και αν τις θεωρούμε δεδομένες: ο ήλιος που ανατέλλει κάθε πρωί, η ομορφιά του
Φθινοπώρου - αν και μπήκαμε στον Χειμώνα - η παρέα με τους φίλους και την οικογένεια.
Οι τρυφερές ευσπλαχνίες του Θεού είναι ευλογίες που δεν
μπορούμε να θεωρούμε δεδομένες, γιατί πράγματι έχουν προγραμματιστεί για εμάς
από πολύ παλιά και με αγάπη εκχέονται στην ζωή του καθένα μας.
Στα παρακάτω εδάφια ο Δαβίδ μας θυμίζει:
Ψαλμ.κε:8-10 Αγαθός και ευθύς ο Κύριος· διά τούτο θέλει διδάξει τους
αμαρτωλούς την οδόν. Θέλει οδηγήσει τους πράους εν κρίσει και θέλει διδάξει
τους πράους την οδόν αυτού. Πάσαι αι οδοί του Κυρίου είναι έλεος και αλήθεια
εις τους φυλάττοντας την διαθήκην αυτού και τα μαρτύρια αυτού.
Θα ήθελα να πιστεύω ότι το μονοπάτι που θα με οδηγήσει ο
Κύριος μπορεί να είναι ευθύ και στενό, αλλά υπάρχει μια ισορροπία σε όλα τα
πράγματα. Αλλά, μερικές φορές υπάρχουν καταστάσεις που ο Κύριος μας ζητά να
περπατήσουμε μαζί Του. Μας παίρνει στον δρόμο αυτό μαζί Του, που τον γνωρίζει πολύ
καλά, μ’ εμάς να ακολουθούμε διστακτικά.
Ως εκ τούτου, είναι καθήκον μας να ακολουθήσουμε απλά τον
Κύριο με ταπείνωση, να Του επιτρέψουμε να μας δείξει τον δρόμο και να πάμε όπου
θέλει να πάμε. Δεν γνωρίζουμε πάντα τι επιφυλάσσει το μέλλον, εκτός από ό,τι έχει
αποκαλυφθεί στην Γραφή. Δεν ξέρω καν τι επιφυλάσσει το αύριο, αλλά ξέρω ότι
είναι ο Ιησούς Χριστός που με οδηγεί. Πρέπει να εμπιστευτώ τον Χριστό για να με
οδηγήσει με τον τρόπο που θέλει να πάω, και να μου διδάξει τα μαθήματα που
θέλει να ωφεληθώ, και να με διαβεβαιώσει ότι ξέρει τι είναι καλύτερο στο τέλος για
μένα και ότι είμαι αιώνια δικός Του.
