Ο Χριστιανός επιθυμεί να υπηρετεί τον Θεό. Αυτή είναι η αρχή της σωτηρίας. Αλλά μπορεί αυτή η σωτηρία να χαθεί;
Η σωτηρία είναι κατά χάριν μόνο, ένα δώρο από τον Θεό. Ένα
δώρο που δίνεται μία φορά και συνήθως δεν παίρνεται πίσω. Είναι λοιπόν δυνατόν
να χάσει κανείς την σωτηρία του σαν Χριστιανός;
Τι είναι η σωτηρία;
Όταν ένα άτομο επιστρέφει από τον κόσμο και γίνεται
Χριστιανός, αποκτά ένα νέο νου. Το παλιό του μυαλό ήταν πως να εξυπηρετήσει τον
εαυτό του και τις επιθυμίες του - το νέο μυαλό είναι να υπηρετεί τον Θεό και να
κάνει πράγματα που Τον ευχαριστούν.
Αποφασίζει να στραφεί μακριά από την αμαρτία και το σκοτάδι, από τη δύναμη του διαβόλου, στον ζωντανό Θεό.
Ο Παύλος γράφει στην Ρωμ.ς:6: «ο παλαιός ημών
άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να καταργηθή το σώμα της
αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας». Είναι πολύ
σημαντικό να το γνωρίζουμε αυτό. Σωτηρία, δεν σημαίνει ότι συγχωρεθήκαμε απλά για
τις αμαρτίες μας με τον θάνατο του Ιησού στον σταυρό, αλλά ότι και ο παλαιός
ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη. Αυτό είναι που μας δίνει την δυνατότητα να ζούμε
μια νέα ζωή (Ρωμ.ς:4).
Αυτό είναι που λέει ο Παύλος στην Εφες.δ:22-24: «να
απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον
κατά τας απατηλάς επιθυμίας, και να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας και
να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και
οσιότητι της αληθείας». Ο παλιός άνθρωπος είναι ο παλιός τρόπος σκέψης (που
εξυπηρετεί τον εαυτό, τα πάθη και τις επιθυμίες της σάρκας) και ο καινούργιος
άνθρωπος είναι ο νέος νους (που τώρα θέλει να υπηρετεί και να ευχαριστεί τον
Θεό μόνο).
Ο Σταυρός - η δύναμη προς σωτηρία
Ο Παύλος γράφει στην
Φιλιπ.γ:17-19: «Αδελφοί, συμμιμηταί μου γίνεσθε και παρατηρείτε τους
όσοι περιπατούσιν ούτω, καθώς έχετε τύπον ημάς. Διότι περιπατούσι πολλοί, τους
οποίους σας έλεγον πολλάκις, τώρα δε και κλαίων λέγω, ότι είναι οι εχθροί του σταυρού του Χριστού, των οποίων το τέλος
είναι απώλεια, των οποίων ο Θεός είναι η κοιλία, και η δόξα αυτών είναι εν τη
αισχύνη αυτών, οίτινες φρονούσι τα επίγεια». Δεν ήταν εχθροί του σταυρού
του Χριστού όσο αφορούσε στη λήψη της συγχώρεσης των αμαρτιών με τη θυσία του
Ιησού, αλλά ήταν εχθροί του σταυρού του Χριστού γιατί ο παλαιός τους
άνθρωπος δεν συνεσταυρώθη διά να καταργηθή το σώμα της αμαρτίας.
Μπορεί να είχαν μετανοήσει και πιστέψει και να είχαν λάβει ένα
νέο μυαλό, αλλά δυστυχώς, γύρισαν πάλι πίσω στον παλιό τρόπο σκέψης και αρχίσαν
να αγαπούν και πάλι αυτόν τον κόσμο.
Διαβάζουμε επίσης στην Β’ Τιμ.γ:5 για κάποιους που είχαν
μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής. Η δύναμη έγκειται στο
σταυρό, επειδή ο σταυρός είναι η δύναμη του Θεού προς σωτηρία:
Ρωμ.α:16 Διότι δεν αισχύνομαι το ευαγγέλιον του
Χριστού· επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα
Ιουδαίόν τε, πρώτον και Έλληνα.
Είναι ο σταυρός που κρατά τον παλαιό άνθρωπο σταυρωμένο έτσι
ώστε να μπορέσουμε να αναπτυχθούμε και να αυξήσουμε στη νέα ζωή -- τις αρετές
του Χριστού. Αλλά μια θρησκευτικότητα που καλύπτει το παλιό μυαλό που αγαπά τον
κόσμο και τις επιθυμίες του, είναι βδέλυγμα στα μάτια του Θεού. Είναι η
υποκρισία που ο Ιησούς αντιτάχθηκε τόσο έντονα.
Τελικά, μπορείς να χάσεις τη σωτηρία σου;
Η σωτηρία λοιπόν, αφού συγχωρεθούμε και αρχίσουμε να ακολουθούμε
τον Ιησού στον δρόμο του σταυρού, είναι αποτέλεσμα της χάρης του Θεού. Είναι το
δώρο της συγχώρεσης, που με την βοήθεια και την χάρη του Θεού συνεχίζουμε να βαδίζουμε.
Αυτό το φρόνημα είναι για τους μαθητές του Ιησού -- εκείνους που θέλουν να Τον
ακολουθήσουν και να έχουν το ίδιο μυαλό που Αυτός είχε:
Φιλ.β:5-8 Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν, το
οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού, όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν
αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, αλλ' εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν,
γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος,
εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.
Α’ Πέτρ.δ:1 Επειδή λοιπόν ο Χριστός έπαθεν υπέρ
ημών κατά σάρκα, οπλίσθητε και σεις το αυτό φρόνημα, διότι ο παθών κατά σάρκα
έπαυσεν από της αμαρτίας,
Με την χάρη του Θεού που τους δίνεται σαν βοήθεια,
υπερνικούν καθώς Αυτός νίκησε:
Εβρ.δ:15-16 Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον
να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ' ομοιότητα
ημών χωρίς αμαρτίας. Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της
χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ
χρείας.
Αυτό είναι αληθινή σωτηρία. Αλλά είναι δυνατόν να χάσουμε
αυτή τη σωτηρία;
Είναι σαφές ότι εάν ένα άτομο επιστρέψει στον παλιό τρόπο
σκέψης, αγαπώντας αυτόν τον κόσμο απολαμβάνοντας τις επιθυμίες του, τότε χάνει
την σωτηρία του. Ένα τέτοιο μυαλό δεν ταιριάζει στην Βασιλεία των ουρανών.
Ωστόσο, εάν πραγματικά μετανοήσει και επιστρέψει στον Θεό, μπορεί να ανακτήσει
την σωτηρία του, αλλά έχει χάσει πολύτιμο χρόνο, όπου θα μπορούσε να έχει
αυξηθεί σε αρετές. Γι’ αυτό, ας συνεχίσουμε με αυτόν τον ανανεωμένο νου μένοντας
σταθεροί σε αυτό.
Κολ.β:6,7 Καθώς λοιπόν παρελάβετε τον Χριστόν
Ιησούν τον Κύριον, εν αυτώ περιπατείτε, ερριζωμένοι και εποικοδομούμενοι εν
αυτώ και στερεούμενοι εν τη πίστει καθώς εδιδάχθητε, περισσεύοντες εν αυτή μετά
ευχαριστίας.
