Η ιστορική εξέλιξη του Δόγματος της Τριάδας (2)

 

Ο Αριστοτέλης (πάνω από 300 χρόνια προ Χριστού) είπε:

«Όλα τα πράγματα είναι τρία, και τρεις φορές είναι όλα: και ας χρησιμοποιήσουμε αυτό τον αριθμό στη λατρεία των θεών, γιατί όπως λένε οι Πυθαγόρειοι, τα πάντα και όλα τα πράγματα είναι στενά δεμένα από τριάρια, στο τέλος, στο μέσο και στην αρχή έχουν αυτό τον αριθμό σε όλα, και συνθέτουν τον αριθμό της τριάδας».

Έτσι, φαίνεται ότι αυτός ο «ιερός» αριθμός τρία που χρησιμοποιήθηκε για τη «λατρεία των θεών» σε ενότητα ήρθε από τη Βαβυλώνα μέσω της Αιγύπτου και της Ινδίας, και μέσα από την εξαιρετικά μεγάλη επιρροή του Πυθαγόρα στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και τις μυστηριακές θρησκείες, ακόμη και σ’ αυτόν τον Πλάτωνα.

Από τον Πυθαγόρα (550 π.Χ.) μέχρι την πτώση της (περίπου το 550 μ.Χ.), η μεγάλη επίδραση της ελληνικής φιλοσοφίας και των μυστηριακών θρησκειών διαδόθηκε από τους Πυθαγόρειους, τους Πλατωνιστές, τους Νεοπυθαγόρειους, και τελικά τους Νεοπλατωνιστές.

Ο Νεοπυθαγοριονισμός εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια του πρώτου αιώνα π.Χ. (οι πιστοί Εβραίοι εξακολουθούσαν να παραμένουν προσκολλημένοι στην πίστη τους σε ένα και μόνο Πατέρα Θεό, τον Γιάχβε) στη Ρώμη, απ’ όπου ταξίδεψε στην Αλεξάνδρεια (το κατεξοχήν κέντρο της αίρεσης), όπου ήκμασε μέχρι που απορροφήθηκε από τον Nεοπλατωνισμό τον 3^ο αιώνα μ.Χ.».

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 Άβι-αδ = Αιώνιος Πατέρας!

ΕΜΕΙΣ ΠΟΙΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ;

 

Ιωάν.δ:21-24 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Γύναι, πίστευσόν μοι ότι έρχεται ώρα, ότε ούτε εις το όρος τούτο ούτε εις τα Ιεροσόλυμα θέλετε προσκυνήσει τον Πατέρα. Σεις προσκυνείτε εκείνο το οποίον δεν εξεύρετε, ημείς προσκυνούμεν εκείνο το οποίον εξεύρομεν, διότι η σωτηρία είναι εκ των Ιουδαίων. Πλην έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν. Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.

Ο Ιησούς δίδαξε ότι το αποκλειστικό αντικείμενο λατρείας είναι ο Πατέρας, και ότι «οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα» (υπάρχουν πολλοί προσκυνητές, αλλά δεν είναι αληθινοί, αλλά ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν).

Γιατί ο Ιησούς αποδέχτηκε λατρεία; Είναι επειδή Αυτός είναι ο Πατέρας εν σαρκί:

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Η ιστορική εξέλιξη του Δόγματος της Τριάδας (1)

(Τα πρώτα τμήματα αυτής της ιστορίας είναι κάπως θεωρητικά σχετικά με την επιρροή τους στην εφαρμογή της θεωρίας της τριάδας στο Χριστιανισμό. Γίνονται όμως αδιαφιλονίκητα όσο προχωράμε, και όταν φτάσουμε στην Αλεξάνδρεια δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία σχετικά με τη συνολική ακρίβεια).

Είναι βέβαιο ότι, παρά τη δημοτικότητα αυτών των εννοιών στις ψευδοθρησκείες γύρω τους, οι πιστοί Εβραίοι και οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης ποτέ δεν δέχτηκαν - τρεις σε ένα - Θεό.

Είναι αλήθεια ότι οι άπιστοι Ισραηλίτες συχνά δανείζονταν παγανιστικούς θεούς, παγανιστικά έθιμα, και ειδωλολατρικές αντιλήψεις (Βάαλ, Αστάρτη) και τους πρόσθεταν στη θεόδοτη θρησκεία τους. Αλλά δεν υπάρχει καμία αναφορά (Γραφική ή κοσμική) τριαδικής έννοιας ακόμη και ανάμεσα σ’ αυτούς.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

Η τριαδικότητα μέσα στον προτεσταντισμό

Σύμφωνα με την Αποκάλυψη του Ιωάννη, η ρωμαιοκαθολική εκκλησία χαρακτηρίζεται σαν «Μυστήριον, Βαβυλών η μεγάλη, η μήτηρ των πορνών και των βδελυγμάτων της γης» Αποκ.ιζ:5.

Σαν μητέρα, θα περιμέναμε και οι κόρες της να έχουν παρόμοιες διδασκαλίες και πράγματι έχουν γιατί τόσο η μητέρα όσο και οι κόρες προσκυνούν τον ίδιο τριαδικό θεό. Η μεγάλη πλειονότητα των προτεσταντικών εκκλησιών δέχονται κι αυτές το πιστεύω που προήλθε από τη σύνοδο της Νίκαιας.

Οι προτεσταντικές εκκλησίες, που διαχωρίστηκαν από τη ρωμαιοκαθολική κατά τη διάρκεια της Μεταρρύθμισης τον 16^ο αιώνα, ακόμα πιστεύουν σε αρκετούς από τους τύπους και τις αιρέσεις του παπισμού. Το δόγμα της τριάδας αποδεικνύει ότι ακόμα βρίσκονται κάτω από την επιρροή και εξουσία της Ρώμης.

 

Η θεωρία της Τριάδας έχει την καταγωγή της στον Νεβρώδ της αρχαίας Βαβυλώνας

 

Η «Τριάδα» ξεκίνησε με τον Νεβρώδ στην αρχαία Βαβυλώνα

"Δεν υπάρχει άλλο άτομο που να συνταράχτηκε τόσο πολύ από τον τραγικό θάνατο του Νεβρώδ, όσο η Σεμίραμις, που από την αρχικά ασήμαντη θέση της, ανυψώθηκε σε βασίλισσα  και μοιραζόταν μαζί το θρόνο της Βαβυλώνας. Όσο ζούσε ο σύζυγός της, είχε τιμηθεί σαν ήρωας, μετά τον θάνατό του θα φρόντιζε αυτή να τον λατρέψουν σαν θεό..." (Οι δύο Βαβυλώνες,  Alexander Hislop, σελ.80).

Το δόγμα της Τριάδας:

·        "Πολύ παλιά, αμέσως μετά τον κατακλυσμό, ένας άνθρωπος που ονομάζεται Νεβρώδ εμφανίζεται στην σκηνή της ιστορίας. Όταν πέθανε, η γυναίκα του Σεμίραμις, κατάλαβε ότι χωρίς αυτόν θα έχανε την εξουσία, κι έτσι επινόησε ένα έξυπνο σχέδιο. Η Σεμίραμις ήταν έγκυος. Είπε λοιπόν σε όλους ότι το παιδί στην κοιλιά της ήταν ο Νεβρώβ που ξαναγεννήθηκε. Αυτή ήταν η αρχή της μεγαλύτερης διαστροφής,….. της έννοιας μιας θεότητας "πατέρας/γιος". (Resurrection Sunday and the Babylonian Connection; By Errol Hale).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Beautiful Relaxing Hymns, Peaceful Instrumental Music, "Thursday Morning...

 

Κήρυγμα

 

ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ

Ακόμη και σε δύσκολες καταστάσεις, μέσα στην ταραχή και στο χάος, μπορείς να παραμένεις κρυμμένος μέσα στον Χριστό, προστατευμένος και ασφαλής μέσα σ’ ένα αδιαπέραστο φρούριο φτιαγμένο από τοίχους πολύ μεγάλου πάχους.

Ο Κύριος είναι ένας ήσυχος κλειστός κήπος, ενώ έξω απ’ αυτόν υπάρχει χάος, ταραχή, ακαταστασία.

Μπορεί να κρατήσει το πνεύμα σου σταθερό, σαν να μην ήσουν ποτέ πραγματικά κάτω απ’ αυτήν την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση.

«δεν θέλουσι πεινάσει ουδέ διψήσει· δεν θέλει προσβάλλει αυτούς ούτε καύσων ούτε ήλιος· διότι ο ελεών αυτούς θέλει οδηγήσει αυτούς και διά πηγών υδάτων θέλει φέρει αυτούς» (Ησαΐας μθ:10).

Πολλά λόγια....

 

Στους Εβραίους δεν άρεσε που ο Ιησούς «ίσον με τον Θεόν έκαμνε εαυτόν» (Ιωάν.ε:18).

«διὰ τοῦτο οὖν μᾶλλον ἐζήτουν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι ἀποκτεῖναι».

Αργότερα, ο Ιησούς τους είπε ότι «ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν· ἐὰν γὰρ μὴ πιστεύσητε ὅτι ἐγὼ εἰμι» (Ιωάν.η:24).

Αυτοί δεν κατάλαβαν, και Τον ρώτησαν: «σὺ τίς εἶ;».

Και ο Κύριος τους απάντησε: «τὴν ἀρχὴν ὅ τι καὶ λαλῶ ὑμῖν;». Δηλαδή, από την αρχή το ίδιο πράγμα σας λέω!

Όμως αυτοί «οὐκ ἔγνωσαν ὅτι τὸν πατέρα αὐτοῖς ἔλεγεν»!

 

Τι κρίμα! Και σήμερα υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν όσες φορές και να τους το πεις. Και ο Θεός μπορεί να είναι καλός, αυτοί όμως δεν είναι καλοί!!

Τον Κύριο θέλησαν να Τον σκοτώσουν, ευτυχώς σ’ εμάς μόνο λόγια λένε.

Βέβαια, δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει αργότερα….

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΤΟ ΓΡΑΦΗΜΑ

Αυτό είναι ένα πολύ αγαπημένο γράφημα των τριαδικών. 

Ας δούμε τι μας λέει:

Εκτός από το τραγικό: ο Πατέρας είναι Θεός, ο Υιός είναι Θεός, το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός, άρα 3 θεοί,

·        Μας λέει ότι ο Πατέρας δεν είναι ο Ιησούς, αλλά ο λόγος του Θεού στα εδάφια Ης.θ:6, Ιωάν.ι:30, ιδ:8-11, Πράξ.β:24 με Ιωάν.β:19-21 λέει ότι είναι.

·        Μας λέει ότι ο Πατέρας δεν είναι το Άγιο Πνεύμα, αλλά  Ιωήλ β:27-29 με Πράξ.β:1-4, 16-18, Ιωάν.γ:16 με Ματθ.α:18-20 & Λουκ.α:35, και Ματθ.ι:20 με Μάρκ.ιγ:11 μας διδάσκει ότι είναι.

·        Μας λέει ότι ο Ιησούς δεν είναι το Άγιο Πνεύμα, όμως Α’ Πέτρ.α:10-11 με Β’ Πέτρ.α:21, Ιωάν.ς:40 με Ρωμ.η:11, Ιωάν.ιδ:16 με Ιωάν.ιδ:18 & Ματθ.κη:20, Πράξ.β:4 με Κολ.α:27 μας διδάσκουν ότι είναι.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Η προΰπαρξη του Ιησού Χριστού

 

Ο λόγος του Θεού, αναφερόμενος στην φύση του Θεού, λέει ότι είναι ΕΙΣ και ΜΟΝΟΣ.

Δευτ.ς:4 Άκουε, Ισραήλ· Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος.

Μάρκ.ιβ:29 ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοὺς ὅτι πρώτη ἐστιν· ἄκουε, Ἰσραήλ, κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν κύριος εἷς ἐστιν,

Το λεξικό του Σταματάκου αναφέρει:

Ησ.λζ:16 Κύριε των δυνάμεων, Θεέ του Ισραήλ, ο καθήμενος επί των χερουβείμ, συ αυτός είσαι ο Θεός, ο μόνος, πάντων των βασιλείων της γής· συ έκαμες τον ουρανόν και την γην.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Η θέση μας:

1.    Υπάρχει ένας Θεός, ο Πατέρας.

Α’ Κορ.η:6 [ἀλλ'] ἡμῖν εἷς θεὸς ὁ πατὴρ ἐξ οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς εἰς αὐτόν, καὶ εἷς κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς δι' οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς δι' αὐτοῦ.

      2.    Αυτός ο ένας Θεός που υπάρχει είναι πνεύμα.

Ιωάν.δ:24 πνεῦμα ὁ θεὸς, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ αληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν.

      3.    Υπάρχει μόνο ένα Πνεύμα.

Εφεσ.δ:4 Ἐν σῶμα καὶ ἐν πνεῦμα, καθὼς [καὶ] ἐκλήθητε ἐν μίᾳ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν·

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΥΙΟΣ ΘΕΟΥ, ΟΧΙ ΘΕΟΣ ΥΙΟΣ

Ο Ιησούς, δεν αποκαλείται έτσι, απλά, σαν ο Υιός του Θεού. Είναι ένα Γραφικό γεγονός που διακήρυξε ο άγγελος Γαβριήλ (Λουκ.α:35). Ωστόσο, η Αγία Γραφή δεν χρησιμοποιεί τον όρο «θεός υιός» ούτε μια φορά. Δεν είναι σωστός όρος, γιατί ο Υιός του Θεού αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση του Χριστού. Ο Υιός είναι η σάρκα ή ο άνθρωπος. Ο πατέρας είναι το αιώνιο πνεύμα που κατοίκησε μέσα στον Γιο. Ο όρος «θεός υιός», αναφέρεται στην σάρκα σαν να είναι θεός. Έτσι, έχουν ένα θεό που γεννήθηκε, θεό που έπαθε και θεό που πέθανε. Σίγουρα δεν συμφωνούμε μ’ αυτό.

Για να διατηρήσουν την Τριαδική έννοια του Θεού, διδάσκουν ότι ο Ιησούς δεν ήξερε κάποια πράγματα σαν θεός (Μάρκ.ιγ:32), όμως η Βίβλος λέει ότι «εξεύρει τα πάντα» (Ιωάν.κα:17). Η Τριαδική φιλοσοφία έχει τον Ιησού σαν θεό που λέει: «ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου» (Ιωάν.ιδ:28), αλλά στο Ιωάν.ε:18 ίσον με τον Θεόν έκαμνε εαυτόν.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

Τι μπορούμε να πούμε για το Θεό;

Εμείς ξέρουμε ότι υπάρχει ένας Θεός που είναι αόρατος (Δευτ.ς:4). 

Ο Θεός είναι Πνεύμα (Ιωάν.δ:24) και γι’ αυτό είναι αόρατος από τον άνθρωπο (Ιωάν.α:18  Α’ Τιμ.ς:16). 

Είναι παντογνώστης, πανταχού παρών και Παντοδύναμος (Ψαλμ.ρλθ  Αποκ.ιθ:6). 

Στην Παλαιά Διαθήκης ο Θεός φανερώθηκε πολλές φορές με διάφορους τρόπους (Γέν.ιη:1  Έξ.λγ:22-23  Εβρ.α:1). 

Στην Καινή Διαθήκη ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του Γιου Του (Ιωάν.α:1,14  Α’ Τιμ.γ:16).

 

Μια τίμια απάντηση

Κλείνοντας αυτή τη μελέτη, επιστρέφουμε στην αρχική ερώτηση: «Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ»;

Η απάντηση της Καινής Διαθήκης είναι να πιστέψεις στον Κύριο Ιησού Χριστό, να μετανοήσεις για τις αμαρτίες σου, να βαπτιστείς στο νερό στο όνομα του Ιησού για την άφεση των αμαρτιών, να βαπτιστείς στο Άγιο Πνεύμα με το αρχικό σημείο της γλωσσολαλιάς και να συνεχίσεις να ζεις άγια ξεχωρισμένος από το φρόνημα του κόσμου με τη δύναμη του Πνεύματος που κατοικεί μέσα σου.

Όλοι οι δρόμοι της Βιβλικής μελέτης οδηγούν σ’ αυτή την απάντηση. Η Βίβλος απαντάει έτσι σε κατ’ ευθείαν ερωτήσεις όσο αφορά στην σωτηρία. Αυτός είναι ο Βιβλικός ορισμός της σώζουσας πίστης. Αυτό είναι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, εφόσον εφαρμόζει τον θάνατο, την ταφή και την ανάσταση του Ιησού στις ζωές μας, είναι το ευαγγέλιο που κηρύχτηκε απ’ όλους τους κήρυκες της Καινής Διαθήκης. Είναι η αναγέννηση από το νερό και το Πνεύμα.