Προσέχετε!

 

«Προσέχετε λοιπόν πως να περιπατήτε ακριβώς, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί» (Εφες.ε:15).

Ο Θεός είναι αγαθός αντίθετα με το διάβολο που είναι πονηρός, γι’ αυτό χρειάζεται ΣΟΦΙΑ στο περπάτημά μας με τον Κύριο!

Η προσοχή αυτή έχει να κάνει με την πνευματική, συζυγική, επαγγελματική, οικονομική, κοινωνική, εκκλησιαστική ζωή.

Πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε τη σοβαρότητα των λόγων του Θεού.

Απαιτείται αυτοεξέταση και αυτοκριτική. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να εφαρμόσουμε την κατάλληλη θεραπεία μέσα από το λόγο του Θεού.

Η εκκλησία για να ανταποκρίνεται στο σκοπό της, πρέπει να έχει φυσιολογική ζωή.

Λουκ.ιδ:16-24 Η κλήση για το δείπνο.

Όλοι είχαν διάφορες δουλειές. Μας δείχνει τι θα κρατήσει τελικά έξω τους ανθρώπους.

Β’ Πέτρ.γ:11 Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν,

Β’ Πέτρ.γ:14 Διά τούτο, αγαπητοί, ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη,

Β’ Πέτρ.γ:17 Σεις λοιπόν, αγαπητοί, προγνωρίζοντες ταύτα φυλάττεσθε, διά να μη παρασυρθήτε με την πλάνην των ανόμων και εκπέσητε από τον στηριγμόν σας,

Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά που έχουν πρακτική αξία για την καθημερινή ζωή της εκκλησίας:

Αλληλοεκτίμηση

Δεν είμαστε ξένοι μεταξύ μας. Είμαστε αδέλφια. Γεννηθήκαμε μέσα στην οικογένεια του Θεού και πρέπει να ζούμε ανάλογα.

Άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, αλλά βασικά όλοι θέλουμε να μας θαυμάζουν, να μας εκτιμούν, να μας ξέρουν με το όνομά μας, να μας προσέχουν.

Όμως, ο σκοπός του Χριστιανού δεν είναι η αυτοπροβολή, αλλά μάλλον η αυταπάρνηση.

Ο χριστιανός φροντίζει για τη δόξα του Θεού.

Η αλληλοεκτίμηση είναι βασικό χαρακτηριστικό στις μεταξύ μας σχέσεις.

·        Έχω προσέξει τους αδελφούς μου;

·        Έχω ευχαριστήσει το Θεό για τους αδελφούς μου;

·        Εκτιμώ τις αρετές τους;

·        Δείχνω κατανόηση στις αδυναμίες τους;

Ρωμ.ιβ:10 γίνεσθε προς αλλήλους φιλόστοργοι διά της φιλαδελφίας, προλαμβάνοντες να τιμάτε αλλήλους,

Οι περισσότερες ανωμαλίες και συγκρούσεις μέσα στην εκκλησία, σχετίζονται με διεκδίκηση δικαιωμάτων, προνομίων και θέσεων.

Είμαστε μέλη του ίδιου σώματος. Η αμοιβαία αναγνώριση και εκτίμηση δημιουργεί το ειρηνικό εκείνο κλίμα που είναι τόσο απαραίτητο για την πνευματική μας πρόοδο.

«Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, να γνωρίζητε τους όσοι κοπιάζουσι μεταξύ σας και είναι προεστώτές σας εν Κυρίω και σας νουθετούσι, και να τιμάτε αυτούς εν αγάπη υπερεκπερισσού διά το έργον αυτών. Ειρηνεύετε μεταξύ σας» (Α΄Θες.ε:12).

Ν’ αναγνωρίζουμε και να τιμάμε εκείνους από ανάμεσά μας που κοπιάζουν και φροντίζουν για τη δική μας προκοπή.

Οι συμβουλές, οι προτροπές, οι οδηγίες των πρεσβυτέρων είναι πολύτιμες και γι’ αυτό το Πνεύμα του Θεού μας κινεί σε υπακοή προς αυτούς.

Συμπάθεια, συμπαράσταση, φροντίδα

«Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε και ούτως εκπληρώσατε τον νόμον του Χριστού. Διότι εάν τις νομίζη ότι είναι τι ενώ είναι μηδέν, εαυτόν εξαπατά. Αλλ' έκαστος ας εξετάζη το εαυτού έργον, και τότε εις εαυτόν μόνον θέλει έχει το καύχημα και ουχί εις τον άλλον· διότι έκαστος το εαυτού φορτίον θέλει βαστάσει» (Γαλ.ς:2-5).

Στο καθημερινό βάδισμα, στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις που καλούμαστε να στηρίξουμε και να ενισχύσουμε ο ένας τον άλλο (Σαμαρείτης).

«Και είτε πάσχει εν μέλος, πάντα τα μέλη συμπάσχουσιν· είτε τιμάται εν μέλος, πάντα τα μέλη συγχαίρουσι» (Α΄Κορ.ιβ:26).

Ένας λόγος παρηγοριάς, λίγη ενθάρρυνση, κάποιο χέρι βοήθειας απ’ όλους!

Δεν είναι κάποιοι που συνέχεια πρέπει να παίρνουν και κάποιοι που συνέχεια πρέπει να δίνουν!

Ενότητα - ομοφροσύνη

«διά να ήναι πάντες εν, καθώς συ, Πάτερ, είσαι εν εμοί και εγώ εν σοι, να ήναι και αυτοί εν ημίν εν, διά να πιστεύση ο κόσμος ότι συ με απέστειλας. Και εγώ την δόξαν την οποίαν μοι έδωκας έδωκα εις αυτούς, διά να ήναι εν καθώς ημείς είμεθα εν, εγώ εν αυτοίς και συ εν εμοί, διά να ήναι τετελειωμένοι εις εν, και να γνωρίζη ο κόσμος ότι συ με απέστειλας και ηγάπησας αυτούς καθώς εμέ ηγάπησας» (Ιωάν.ιζ:21-23).

Μόνιμος στόχος του Σατανά, η ενότητα των πιστών. Ο διάβολος, με την δική μας συγκατάθεση, είναι ο δημιουργός της σύγχυσης, της αντιγνωμίας, του διχασμού, της ετεροδιδασκαλίας και άλλων αρρωστημένων πνευματικών καταστάσεων που καταστρέφουν την ενότητα.

Η δύναμη που μπορεί να συντρίψει αυτή την τακτική του εχθρού, μέσα στη Βίβλο, ονομάζεται ΟΜΟΦΡΟΣΥΝΗ.

Ο απόστολος Πέτρος, αφού πραγματεύτηκε ανθρώπινες σχέσεις στον εκκλησιαστικό χώρο, καταλήγει στο κλειδί και συμπέρασμα:

«Τελευταίον δε, γίνεσθε πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες, μη αποδίδοντες κακόν αντί κακού ή λοιδορίαν αντί λοιδορίας, αλλά το εναντίον ευλογούντες, επειδή εξεύρετε ότι εις τούτο προσεκλήθητε, διά να κληρονομήσητε ευλογίαν. Διότι Όστις θέλει να αγαπά την ζωήν και ίδη ημέρας αγαθάς ας παύση την γλώσσαν αυτού από κακού και τα χείλη αυτού από του να λαλώσι δόλον, ας εκκλίνη από κακού και ας πράξη αγαθόν, ας ζητήση ειρήνην και ας ακολουθήση αυτήν· διότι οι οφθαλμοί του Κυρίου είναι επί τους δικαίους και τα ώτα αυτού εις την δέησιν αυτών, το δε πρόσωπον του Κυρίου είναι κατά των πραττόντων κακά» (Α’ Πέτρ.γ:8-12).

Όλα τα παραπάνω γίνονται δυνατά με την ομοφροσύνη. Ο βαθμός της ενότητας και της ομοφροσύνης μεταξύ των πιστών είναι ανάλογος με την προσωπική σχέση του καθένα με τον Ιησού (Άμπελος – κλήματα).

Όσο μακριά από το Χριστό είμαι, άλλο τόσο μακριά είμαι από τον αδελφό μου (Φιλιπ.β:21). Χρειάζεται να πλησιάσουμε πιο πολύ τον Κύριο. Να φρονούμε ώστε να σωφρονούμε (Ρωμ.ιβ:3).

Αγάπη από καθαρή καρδιά

«Γίνεσθε λοιπόν μιμηταί του Θεού ως τέκνα αγαπητά, και περιπατείτε εν αγάπη, καθώς και ο Χριστός ηγάπησεν ημάς και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ ημών προσφοράν και θυσίαν εις τον Θεόν εις οσμήν ευωδίας» (Εφες.ε:1)

Δεν μπορούμε να μιλάμε για εκκλησία, για έργο, για δραστηριότητες, όταν απουσιάζει μέσα από τις καρδιές μας η γνήσια, άδολη, απλή, ανυπόκριτη αγάπη του Χριστού.

Τι να τα κάνεις τα κηρύγματα, τις προφητείες, τα μεγάλα λόγια, τη γνώση… αν αγάπη δεν έχω, είμαι ουδέν!

«Και εάν έχω προφητείαν και εξεύρω πάντα τα μυστήρια και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε να μετατοπίζω όρη, αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν» (Α΄Κορ.ιγ:2).

Ανευθυνότητα

Σοβαρή αδυναμία της φυλής μας. Όχι ότι οι άλλες φυλές δεν πάσχουν. Όταν κάποιος είναι υπεύθυνο άτομο, κουράζεται από τις ανευθυνότητες. Όμως, τα υπεύθυνα άτομα σπανίζουν. Άνθρωποι που όταν αναλάβουν κάτι, θα το τελειώσουν.

Πρέπει να εκλείψει από την εκκλησιαστική ζωή. Σαν πιστοί, οφείλουμε να είμαστε υποδειγματικοί στις δουλειές μας και πολύ περισσότερο όταν αφορά στο έργο του Θεού.

Πολλοί προσέχουν τα λόγια του Χριστού μόνο για να ανακαλύψουν βαθιά θεολογικά και εσχατολογικά νοήματα... Όμως ο Κύριος έδωσε και πρακτικά μαθήματα.

Για το θέμα που εξετάζουμε ας θυμηθούμε το λόγο Του:

«Τις εξ υμών, θέλων να οικοδομήση πύργον, δεν κάθηται πρώτον και λογαριάζει την δαπάνην, αν έχη τα αναγκαία διά να τελειώση αυτόν; μήποτε αφού βάλη θεμέλιον και δεν δύναται να τελειώση αυτόν, αρχίσωσι πάντες οι βλέποντες να εμπαίζωσιν αυτόν, λέγοντες· Ότι ούτος ο άνθρωπος ήρχισε να οικοδομή και δεν ηδυνήθη να τελειώση» (Λουκ. ιδ:28-30).

Όλοι θα ήθελαν να έχουν από έναν "πύργο" – αν όχι κυριολεκτικά, σίγουρα όμως συμβολικά. Ποιος είναι ο δικός σου "πύργος"; Μήπως είναι ένα σπίτι μεγαλύτερο από τις δυνάμεις σου; Μήπως ένα αυτοκίνητο που προκαλεί την Εφορία; Μήπως σπουδές των παιδιών σε σχολεία και κολέγια που δεν αντιστοιχούν στην οικονομική σου δύναμη και κοινωνική τάξη;

Δεν ζητούμε εδώ να σχολιάσουμε ή να κατακρίνουμε όσους έχουν τη δυνατότητα να χαίρονται τα προλεχθέντα.

Εκείνο που ενδιαφέρει είναι να προσγειωθούν οι αβάσιμες και μάταιες ορέξεις και οι ανεδαφικές διεκδικήσεις.

Να μάθουμε να «αρκούμεθα» σε όσα υπάρχουν στο χέρι μας και μπορεί να καλύψει η δύναμή μας:

Α΄ Τιμ.ς:8 έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα.

Ο σοφός Εκκλησιαστής προτρέπει: «Πάντα όσα εύρη η χειρ σου να κάμη, κάμε κατά την δύναμίν σου» (Εκκλ.θ:10).

Δεν είναι κακό να εκμεταλλεύεσαι τις ευκαιρίες που βρίσκεις μπροστά σου, όμως αυτό να το κάνεις ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΝ σου.

Αν επεκταθείς πάνω από τις δυνάμεις σου, το βέβαιο είναι ότι θα καταβληθείς, θα κουραστείς, θα αγχωθείς και θα "τσακιστείς".

«Σπείρε τον σπόρον σου το πρωΐ, και την εσπέραν ας μη ησυχάση η χειρ σου· διότι δεν εξεύρεις τι θέλει ευδοκιμήσει, τούτο ή εκείνο, ή εάν και τα δύο ήναι επίσης αγαθά» (Εκκλ. ια:6).

Δεν είναι αποδεκτή η τεμπελιά ή η αδιαφορία. Η προσπάθεια πρέπει να είναι συνεχής και η προκοπή να επιδιώκεται με όλες τις δυνάμεις μας.

Ίσως γίνουν λάθη, ίσως αποτύχουμε σε κάποια σημεία. Επειδή όμως κανείς δε μπορεί να μας διαβεβαιώσει για το μέλλον, ας μη δίνουμε όλο τον εαυτό μας σε ένα στόχο αποκλειστικά. Ας έχουμε εναλλακτικές λύσεις και τρόπους αποδέσμευσης.

Οι φρόνιμοι άνθρωποι, που προσέχουν το λόγο του Θεού, χωρίς αμφιβολία θα συναντήσουν κι εκείνοι προβλήματα παρόμοια με τους συνανθρώπους τους.

Επειδή όμως είχαν κάνει σωστές κινήσεις θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα με λιγότερες δυσκολίες. Ενώ όσοι περιφρονούν συστηματικά τις θείες διδασκαλίες, χωρίς άλλο θα θλιβούν όπως έγινε και στο παρελθόν.

Φιλ.α:29 διότι εις εσάς εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το να πιστεύητε εις αυτόν, αλλά και το να πάσχητε υπέρ αυτού,

Ο διωγμός για τον πραγματικό χριστιανό είναι δώρο, όχι φορτίο!

·        Η δύναμη της θέλησης είναι η διοικούσα δύναμη όλων των ενεργειών του ανθρώπου.

·        Είναι αυτή που αποφασίζει και βάζει σε πράξη την απόφαση.

·        Υπάρχει επιθυμία απόλυτης ελευθερίας να κάνεις αυτό που θέλεις.

·        Ο Αδάμ δεν υπέταξε το θέλω του στο Θεό.

·        Ακριβώς αυτό, μας ζητείται σήμερα!

·        Μόνο έτσι σώζεται ο άνθρωπος.

·        Πιστεύω, ανήκω στο Χριστό σημαίνει φέρνω το θέλω μου στην υποταγή Του.

·        Το θέλω δεν είναι πια δικό μου.

·        Το δικό μου είναι βρώμικο.

·        Ψάχνω το θέλημα του Θεού.

 

Α’ Πέτρ.ε:8 Εγκρατεύθητε, αγρυπνήσατε· διότι ο αντίδικός σας διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιέρχεται ζητών τίνα να καταπίη·

Ματθ.ις:26 Επειδή τι ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι θέλει δώσει άνθρωπος εις ανταλλαγήν της ψυχής αυτού;

Όνειρα, σχέδια, τρόπος ζωής: ΟΛΑ στα πόδια του Κυρίου.