Η Έκτη Σφραγίδα

Καθώς θα βαδίσουμε μέσα στο καταπληκτικό βιβλίο της Αποκάλυψης, που μας αποκαλύπτει τις κρίσεις που θα έρθουν στη γη πριν από την επιστροφή του Κυρίου μας, θα σας ενθάρρυνα να κρατήσετε μια στάση θαυμασμού, όχι καταστροφής και κατήφειας, γιατί πιστεύω με όλη μου την καρδιά ότι η Εκκλησία θα αρπαχτεί πριν απ’ όλα αυτά και σε αντίθεση με το σκοτάδι της οργής του Θεού που εκχέεται στον κόσμο μπορούμε να χαρούμε με το φως της χάρης Του που μας έσωσε.

Αποκ.ς:12-17 Και είδον, ότε ήνοιξε την σφραγίδα την έκτην, και ιδού, έγεινε σεισμός μέγας, και ο ήλιος έγεινε μέλας ως σάκκος τρίχινος και η σελήνη έγεινεν ως αίμα, και οι αστέρες του ουρανού έπεσαν εις την γην, καθώς η συκή ρίπτει τα άωρα σύκα αυτής, σειομένη υπό μεγάλου ανέμου, και ο ουρανός απεχωρίσθη ως βιβλίον τυλιγμένον, και παν όρος και νήσος εκινήθησαν εκ των τόπων αυτών· και οι βασιλείς της γης και οι μεγιστάνες και οι πλούσιοι και οι χιλίαρχοι και οι δυνατοί και πας δούλος και πας ελεύθερος έκρυψαν εαυτούς εις τα σπήλαια και εις τας πέτρας των ορέων, και λέγουσι προς τα όρη και προς τας πέτρας· Πέσατε εφ' ημάς και κρύψατε ημάς από προσώπου του καθημένου επί του θρόνου και από της οργής του Αρνίου, διότι ήλθεν η ημέρα η μεγάλη της οργής αυτού, και τις δύναται να σταθή;

Καθώς ο Ιωάννης είδε την αποκάλυψη αυτού του θαυμαστού γεγονότος της έκτης σφραγίδας, πρέπει να ταρακουνήθηκε πολύ.

Βλέπουμε τη συχνότητα και την ένταση των ωδίνων να συμβαίνει καθώς η κρίση αυξάνεται σε εκείνους που υπομένουν την οργή του Θεού κατά τη διάρκεια της Θλίψης.

Αυτή είναι μια τρομακτική σκηνή που βλέπουμε. Είναι αυτή που δεν θα αφήσει καμία αμφιβολία ότι ο Θεός είναι η πηγή αυτών των αδιανόητων και άνευ προηγουμένου κρίσεων που πέφτουν στη γη.

Να θυμίσω, ότι μέχρι τώρα, οι άνθρωποι εξακολουθούν να αρνούνται να πάρουν το Θεό στα σοβαρά.

Και, φυσικά, αυτό είναι πάντα ένα σημάδι ανθρώπινης εξαχρείωσης. Αυτό ήταν πάντα αλήθεια, όπως και σήμερα.

Καθώς κοιτάζουμε το λόγο του Θεού, θα θυμάστε ότι ο Νώε κήρυττε για 120 χρόνια προειδοποιώντας τους ανθρώπους ότι πρέπει να μετανοήσουν γιατί διαφορετικά θα ερχόταν κρίση. Για 120 χρόνια τον χλεύαζαν μέχρι που ήρθαν οι βροχές και οι πλημμύρες κατέκλυσαν τη γη.

Ο Μωυσής προειδοποίησε επανειλημμένα το Φαραώ για την κρίση του Θεού και ο Φαραώ χλεύαζε μέχρι που καταστράφηκε. Οι προφήτες του Ισραήλ παρακάλεσαν το λαό σε πολλές περιπτώσεις να μετανοήσει, προειδοποιώντας τους για την επικείμενη κρίση και αυτοί τους χλεύαζαν. Χλεύαζαν μέχρι που ήρθαν οι ορδές που εισέβαλαν και τους πήραν αιχμάλωτους.

Αλλά σε κάθε εποχή, λίγο πριν από την κρίση ο Θεός μιλάει μέσω των υπηρετών του και προειδοποιεί τους ανθρώπους γι’ αυτό που πρόκειται να έρθει, προειδοποιεί τους ανθρώπους για την κρίση που πρόκειται να εκχυθεί στους ασεβείς. 

Αλλά είναι ενδιαφέρον ότι σε κάθε εποχή η ανταπόκριση είναι πάντα η ίδια. Οι άνθρωποι χλευάζουν το Θεό και κοροϊδεύουν τους υπηρέτες Του, τους εκπροσώπους Του.

Επιπλέον, σε κάθε εποχή βλέπουμε ότι ο Σατανάς μεγαλώνει τους δικούς του ψευδοδιδάσκαλους για να εξαπατήσει τον κόσμο με ένα μήνυμα που είναι αντίθετο από τις προειδοποιήσεις του Γιάχβε. 

Αυτό, φυσικά, είναι το μήνυμα που θέλει να ακούσει ο κόσμος.  Έτσι, επαγγελματίες, γαργαλίζοντες τις ακοές κήρυκες, σηκώνονται αμέσως για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του καταναλωτή και να κηρύξουν ένα κήρυγμα γαλήνης που με κάποιο τρόπο θα καταπραΰνει την ένοχη συνείδηση όλων και θα εξυψώσουν αυτόν τον ψεύτικο θεό που έχει δημιουργηθεί ειδικά στις μέρες μας.

Για 40 χρόνια ο Ιερεμίας είχε ένα μήνυμα για τον Ιούδα, λέγοντάς τους για την επικείμενη κρίση λόγω της κατάφωρης ειδωλολατρίας τους και άλλων μορφών αμαρτίας και τον απέρριψαν κατηγορηματικά.

Προτίμησαν, το πιο ευχάριστο μήνυμα των δικών τους άπληστων ιερέων και προφητών παρά να ακούσουν τον Ιερεμία.

Όμως, ο Θεός μίλησε μέσω του Ιερεμία:

Ιερ.ς:13,14 Διότι από μικρού αυτών έως μεγάλου αυτών πας τις εδόθη εις την πλεονεξίαν· και από προφήτου έως ιερέως πας τις πράττει ψεύδος. Και ιάτρευσαν το σύντριμμα της θυγατρός του λαού μου επιπολαίως, λέγοντες, Ειρήνη, ειρήνη· και δεν υπάρχει ειρήνη.

Πράγματι, οι προφήτες τους είπαν αυτό που ήθελαν να ακούσουν, ότι τα πράγματα θα καλυτερέψουν. Η αλλαγή έρχεται..... Τα πράγματα δεν θα χειροτερέψουν. Η συμφορά δεν θα πέσει πάνω σου.  Δεν είσαι τόσο κακός όσο κάποιοι θέλουν να νομίζεις ότι είσαι. Δεν είσαι τόσο αμαρτωλός όσο κάποιοι Χριστιανοί θα σου έλεγαν. Οπότε μην ακούτε αυτόν τον κήρυκα της θείας κρίσης.

Επειδή ο Ιερεμίας είπε την αλήθεια, απείλησαν τη ζωή του. Τον έβαλαν στην άκρη. Τον ταπείνωσαν δημοσίως, αποκαλώντας τον ψευδοπροφήτη. Κατέληξαν να τον ρίξουν σ’ ένα λάκκο. 

Και αν αυτό ήταν νόμιμο σήμερα, το ίδιο θα συνέβαινε και σε μένα και σε πολλούς άλλους κήρυκες που προειδοποιούν τον κόσμο για την αλήθεια, την επερχόμενη κρίση.

Λοιπόν, η κρίση ήρθε ακριβώς όπως τους προειδοποίησε ο Ιερεμίας. Οι Βαβυλώνιοι εισέβαλαν στο λαό και τους κατέστρεψαν ολοσχερώς.

Σήμερα το μήνυμα είναι το ίδιο. Μετανιώστε. Η κρίση έρχεται, και η απάντηση είναι επίσης η ίδια. Οι άνθρωποι προσβάλλονται. Δεν θέλουν να το ακούσουν. 

Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να ανοίξετε την τηλεόρασή σας και θα το ακούσετε. 

Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε το νεαρό Τιμόθεο:

Β’ Τιμ.δ:2 κήρυξον τον λόγον, επίμενε εγκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επίπληξον, πρότρεψον, μετά πάσης μακροθυμίας και διδαχής.

Και συνέχισε:

δ:3,4 Διότι θέλει ελθεί καιρός ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν, αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν, και από μεν της αληθείας θέλουσιν αποστρέψει την ακοήν αυτών, εις δε τους μύθους θέλουσιν εκτραπή.

Το Άγιο Πνεύμα προέβλεψε επίσης ότι αυτό θα συνέβαινε λίγο πριν επιστρέψει ο Κύριος:

Β’ Πέτρ.γ:4 «και λέγοντες· Που είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; διότι αφ' ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ' αρχής της κτίσεως».

Με άλλα λόγια, θα αρνηθούν την κρίση του κατακλυσμού που συνέβη στο παρελθόν πιστεύοντας ότι, αφούδεν έχει ξανασυμβεί, γιατί νομίζετε ότι θα συμβεί τώρα; 

Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να δεις τι διδάσκουν στα κολέγια και στα πανεπιστήμιά μας σήμερα. Θα μάθεις ότι δεν πιστεύουν ότι ο κατακλυσμός συνέβη ποτέ. Νομίζουν ότι τα Σόδομα και τα Γόμορρα δεν συνέβησαν ποτέ. Νομίζουν ότι οι πληγές του Φαραώ δεν συνέβησαν ποτέ και πάει λέγοντας. Θεωρούν τη Γένεση μυθολογία των Εβραίων!

Δυστυχώς, σήμερα, ο Θεός της Αγίας Γραφής απορρίπτεται σαν κάποια μυθική θεότητα των αρχαίων ανόητων, σαν θεότητα για τους σύγχρονους ανόητους.

Οι άνθρωποι έχουν εμμονή με την ψυχαγωγία και την ευχαρίστηση. Μου θυμίζει πολύ την ιστορία του βατράχου που σιγόβραζε στο καζάνι. Θα απολαύσουν τα νερά της πλάνης μέχρι να καταστραφούν τελικά από την θερμότητα της θεϊκής οργής.

Αγαπητοί φίλοι, ακούστε τις Γραφές. Ο Θεός υποσχέθηκε μια μέρα εκδίκησης:

Πράξ.ιζ:31 διότι προσδιώρισεν ημέραν εν ή μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη, διά ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.

Η αγιότητά Του το απαιτεί. Η δικαιοσύνη Του πρέπει να επικρατήσει, και εδώ στα εδάφια 16 & 17 οι έξι πρώτες σφραγίδες περιγράφονται σαν «η οργή του Αρνιού... η ημέρα η μεγάλη της οργής αυτού».

Αυτή θα είναι μια εποχή πρωτοφανούς κρίσης στη γη λίγο πριν από την Δεύτερη Έλευση του Κυρίου Ιησού Χριστού και την εγκαθίδρυση της Βασιλείας Του στη γη.

Οι προφήτες αποκαλούν αυτή τη χρονική περίοδο «ημέρα του Κυρίου». Είναι ένας όρος που εμφανίζεται 19 φορές στην Παλαιά Διαθήκη και τέσσερις φορές στην Καινή Διαθήκη. 

Αυτή ήταν μια φράση που χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει μια χρονική περίοδο κατά την οποία ο Θεός θα επέμβει προσωπικά στην ανθρώπινη ιστορία είτε άμεσα είτε έμμεσα για να επιτύχει τους σκοπούς Του. 

Και φαίνεται ότι αυτή η περίοδος της φοβερής κρίσης παραλληλίστηκε με την εβραϊκή ηλιακή ημέρα που ξεκινούσε με τη δύση του ηλίου μέχρι το επόμενο ηλιοβασίλεμα. Ως εκ τούτου, μια περίοδος σκότους προηγείται πάντα μιας περιόδου λαμπρού φωτός.

Κατά τον ίδιο τρόπο, η ημέρα του Κυρίου ακολουθεί την ίδια ακολουθία. Θα ξεκινήσει με μια περίοδο σκότους και κατήφειας πριν το φως του Μεσσία εμφανιστεί στο προσκήνιο σε όλη του τη δόξα.

Η ημέρα του Κυρίου περιγράφεται στο Ης.ξ:2,3. Εδώ καταλαβαίνουμε πώς το σκοτάδι θα προηγηθεί του φωτός της δοξασμένης Σιών.

Ησ.ξ:2,3 Διότι ιδού, σκότος θέλει σκεπάσει την γην και ζόφος τα έθνη· επί σε όμως θέλει ανατείλει ο Κύριος και η δόξα αυτού θέλει φανερωθή επί σε. Και τα έθνη θέλουσιν ελθεί εις το φως σου και οι βασιλείς εις την λάμψιν της ανατολής σου.

Ο Αμώς προειδοποίησε:

Άμ.ε:18 Ουαί εις τους επιθυμούντας την ημέραν του Κυρίου· προς τι θέλει είσθαι αύτη διά σας; η ημέρα του Κυρίου είναι σκότος και ουχί φως.

Ο Σοφονίας επίσης δήλωσε:

Σοφ.α:14,15 Εγγύς είναι η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη, εγγύς, και σπεύδει σφόδρα· φωνή της ημέρας του Κυρίου· πικρώς θέλει φωνάξει εκεί ο ισχυρός. Ημέρα οργής η ημέρα εκείνη, ημέρα θλίψεως και στενοχωρίας, ημέρα ερημώσεως και αφανισμού, ημέρα σκότους και γνόφου, ημέρα νεφέλης και ομίχλης,

Στην Παλαιά Διαθήκη, η ημέρα του Κυρίου αναφέρεται μερικές φορές σε κάποια επικείμενη ιστορική κρίση για το Ισραήλ ή τον Ιούδα και περιλάμβανε προκαταρκτικές κρίσεις σαν προεπισκόπηση της τελικής εσχατολογικής ημέρας του Κυρίου που εξετάζουμε εδώ σήμερα.

Για παράδειγμα, στον Ιωήλ α:4-12 υπάρχει μια απεικόνιση μιας πραγματικής πανώλης ακρίδας που ήρθε πάνω στο λαό. Και αυτό ήταν απλώς ένας προάγγελος μιας ακόμα πιο σοβαρής κρίσης που θα ερχόταν, αυτή των Βαβυλώνιων ορδών που θα τους κατέστρεφαν και θα τους «καταβρόχθιζαν». Αυτό περιγράφεται αργότερα στον Ιωήλ β:1-17.

Αυτή η Βαβυλωνιακή κρίση ήταν επίσης προάγγελος της τελευταίας ημέρας του Κυρίου λίγο πριν την επιστροφή Του.

Με παρόμοιο τρόπο ο Ιεζεκιήλ προειδοποίησε τον Ιούδα για την ημέρα του Κυρίου που θα ερχόταν και θα έφερνε τελικά πλήρη ερήμωση και καταστροφή στο λαό. 

Ωστόσο, η κρίση του Κυρίου ξεκίνησε με δύο προδικαστικές κρίσεις, δύο διαφορετικές απελάσεις του λαού, η πρώτη το 605 π.Χ. και η δεύτερη το 597 π.Χ., οι οποίες ήταν και οι δύο προεικονίσεις της τελικής καταστροφής και απέλασης που συνέβη το 586 π.Χ.

Θέλω να έχετε κατά νου ότι η εσχατολογική «ημέρα του Κυρίου» αρχίζει με την 70^η εβδομάδα του Δανιήλ, τη Μεγάλη Θλίψη και στενοχωρία του Ιακώβ αλλά και την κρίση των κατοικούντων επί της γης που συνεχίζουν να ζουν σε εξέγερση κατά του Θεού.

Θα συνεχιστεί στη μάχη του Αρμαγεδδώνα που φαίνεται να ολοκληρώνει το πρώτο στάδιο, αλλά θα συνεχιστεί κατά τη διάρκεια της χιλιετίας και των σχετικών γεγονότων, καθώς ο Θεός κρίνει τους άδικους με ράβδο σιδηρά.

Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή δεν είναι μόνο μια περίοδος κρίσης, και εδώ είναι το φωτεινό σημείο σε όλο αυτό το σκοτάδι και την κατήφεια, αλλά θα είναι επίσης μια περίοδος όπου ο Θεός παρεμβαίνει στην ανθρώπινη ιστορία για να επιφέρει μια εθνική μεταστροφή του Ισραήλ και τελικά να τους αποκαταστήσει στη γη που τους υποσχέθηκε.

Στον Ης.β:17 ο Ησαΐας μας λέει το υπέροχο αποτέλεσμα αυτής της φοβερής περιόδου θεϊκής οργής αλλά και συμφιλίωσης:

«Και το ύψος του ανθρώπου θέλει υποκύψει, και η έπαρσις των ανθρώπων θέλει ταπεινωθή· μόνος δε ο Κύριος θέλει υψωθή εν εκείνη τη ημέρα».

Δεν θα είναι υπέροχο όταν μόνο ο Κύριος εξυψώνεται αντί να γελοιοποιείται, να χλευάζεται και να απορρίπτεται;

Τα τελευταία εδάφια της προφητείας του Μαλαχία, συνοψίζουν όλα αυτά τα διάφορα συστατικά της ημέρας του Κυρίου καθώς προμηνύουν την δυσοίωνη «μεγάλη και επιφανή ημέρα του Κυρίου» όπως την αποκαλεί.

Μαλ.δ:1-2 Διότι, ιδού, έρχεται ημέρα, ήτις θέλει καίει ως κλίβανος· και πάντες οι υπερήφανοι και πάντες οι πράττοντες ασέβειαν θέλουσιν είσθαι άχυρον· και η ημέρα η ερχομένη θέλει κατακαύσει αυτούς, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, ώστε δεν θέλει αφήσει εις αυτούς ρίζαν και κλάδον. Εις εσάς όμως τους φοβουμένους το όνομά μου θέλει ανατείλει ο ήλιος της δικαιοσύνης με ίασιν εν ταις πτέρυξιν αυτού· και θέλετε εξέλθει, και σκιρτήσει ως μοσχάρια της φάτνης.

Εδώ, παρεμπιπτόντως, η λέξη «ήλιος» και πάλι αναφέρεται στην αυγή, τη φωτεινότητα της ημέρας που θα έρθει, μια αναφορά στο Μεσσία.

Βγάζεις ένα μικρό μοσχάρι έξω από το στάβλο του και το βλέπεις να χοροπηδάει καταχαρούμενο. Έτσι, αυτό απεικονίζει την άκρατη χαρά της χιλιετούς ευλογίας.

Ο Μαλαχίας συνεχίζει λέγοντας:

Μαλ.δ:3-6 Και θέλετε καταπατήσει τους ασεβείς· διότι αυτοί θέλουσιν είσθαι σποδός υπό τα ίχνη των ποδών σας, καθ' ην ημέραν εγώ κάμω τούτο, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων. Ευθυμείσθε τον νόμον του Μωϋσέως του δούλου μου, τον οποίον προσέταξα εις αυτόν εν Χωρήβ διά πάντα τον Ισραήλ, τα διατάγματα και τας κρίσεις. Ιδού, εγώ θέλω αποστείλει προς εσάς Ηλίαν τον προφήτην, πριν έλθη η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής· και αυτός θέλει επιστρέψει την καρδίαν των πατέρων προς τα τέκνα και την καρδίαν των τέκνων προς τους πατέρας αυτών, μήποτε έλθω και πατάξω την γην με ανάθεμα.

Είναι μια αναφορά σ’ αυτούς που με το πνεύμα του Ηλία θα ξεσηκωθούν και θα κηρύξουν την αλήθεια λίγο πριν έλθη η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής.

Και τότε, τέλος, ο Μαλαχίας λέει: «θέλει επιστρέψει την καρδίαν των πατέρων προς τα τέκνα και την καρδίαν των τέκνων προς τους πατέρας αυτών, μήποτε έλθω και πατάξω την γην με ανάθεμα».

Τι ένδοξη στιγμή ενότητας που θα είναι αυτή, μια ένωση που δεν έχει ξανασυμβεί, σίγουρα δεν συνέβη κατά την πρώτη έλευση του Κυρίου.

Έτσι, η δύναμη των προειδοποιήσεων του τελευταίου βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης, o Μαλαχίας, παραλληλίζει πραγματικά τους ίδιους τύπους κρίσης και μετάνοιας που απεικονίζονται στο τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, το βιβλίο της Καινής Διαθήκης την Αποκάλυψη.

Τώρα, με αυτό το υπόβαθρο, ας εξετάσουμε το άνοιγμα της έκτης σφραγίδας η οποία μοιάζει πολύ με τις σφραγίδες που προηγήθηκαν στο ότι εδώ έχουμε την απελευθέρωση μιας δύναμης, μιας δύναμης θείας κρίσης από το θρόνο του Θεού.

Σε αυτή την περίπτωση είναι η δύναμη του φόβου. Θέλω να παρατηρήσετε τρία πράγματα: την αιτία του φόβου, τα όρια του φόβου και τις συνέπειες του φόβου.

Πρώτα απ’ όλα, η αιτία του φόβου:

Αποκ.ς:12 Και είδον, ότε ήνοιξε την σφραγίδα την έκτην, και ιδού, έγεινε σεισμός μέγας, και ο ήλιος έγεινε μέλας ως σάκκος τρίχινος και η σελήνη έγεινεν ως αίμα,

Είμαι πεπεισμένος ότι πρέπει να πάρουμε αυτές τις σφραγίδες κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά όπως κάνουν ορισμένοι.  Αυτό δεν περιγράφει την ταραχή των εθνών ή των ανθρώπων στη γη, όπως υποστηρίζουν κάποιοι. Αυτά περιγράφονται με κυριολεκτικούς όρους στα εδ.15 & 17.

Δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι θα φωνάξουν στα βουνά και στις πέτρες «Πέσατε εφ' ημάς και κρύψατε ημάς από προσώπου του καθημένου επί του θρόνου και από της οργής του Αρνίου», απλώς και μόνο λόγω του χάους μεταξύ των εθνών και των ανθρώπων του κόσμου.  Έχουμε πολλά τέτοια σήμερα και οι άνθρωποι δεν το κάνουν αυτό.

Η έκτη σφραγίδα περιγράφει αδιανόητα και τρομακτικά κοσμογονικά γεγονότα που δεν έχουν προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία. Μην ξεχνάτε ότι αυτά είναι προκαταρκτικά γεγονότα που προμηνύουν τις τελικές καταστροφές που προβλέπονται στο τέλος της 70^ης εβδομάδας του Δανιήλ στο τέλος της Θλίψης πριν ο Κύριος έρθει στη γη.

Ας δούμε το πρώτο φαινόμενο που είναι αιτία φόβου στο εδ.12: 

«έγεινε σεισμός μέγας»  

Πρέπει να καταλάβετε ότι αυτό που απεικονίζεται εδώ είναι πολύ περισσότερο από το να τρέμει μόνο η γη, περιλαμβάνει και τους ουρανούς. 

Ιωήλ β:1,2 Σαλπίσατε σάλπιγγα εν Σιών, και αλαλάξατε εν τω όρει τω αγίω μου· ας τρομάξωσι πάντες οι κατοικούντες την γήν· διότι έρχεται η ημέρα του Κυρίου, διότι είναι εγγύς· ημέρα σκότους και γνόφου, ημέρα νεφέλης και ομίχλης· ως αυγή εξαπλούται επί τα όρη λαός πολύς και ισχυρός· όμοιος αυτού δεν εστάθη απ' αιώνος ουδέ μετ' αυτόν θέλει σταθή πλέον ποτέ εις γενεάς γενεών.

Ιωήλ β:10 Η γη θέλει σεισθή έμπροσθεν αυτών, οι ουρανοί θέλουσι τρέμει, ο ήλιος και η σελήνη θέλουσι συσκοτάσει, και τα άστρα θέλουσι σύρει οπίσω το φέγγος αυτών.

Ίσως έχετε βρεθεί σε σεισμό. Είναι μια τρομακτική αίσθηση. Αλλά μπορείτε να φανταστείτε αν μαζί με τη γη, με κάποιο τρόπο να αισθάνεσαι όλη την ατμόσφαιρα, τα αστέρια και τον ήλιο να τρέμουν επίσης. Είναι ακατανόητο.

Παρατηρήστε το δεύτερο και το τρίτο κοσμογονικό φαινόμενο στο εδ.12:

και ο ήλιος έγεινε μέλας ως σάκκος τρίχινος και η σελήνη έγεινεν ως αίμα,

Φανταστείτε τώρα, ακόμη και στο καταμεσήμερο όλα να σκοτεινιάζουν, να υπάρχει κάποιο είδος απόκοσμου σκότους, ένα σκοτάδι που φανερώνει την κρίση του Θεού που τώρα περιβάλλει τη γη.

Μπορούμε μόνο να υποθέσουμε τι πραγματικά θα συμβεί, αλλά αναμφίβολα η μαζική δόνηση της γης θα απελευθερώσει ηφαιστειακή δραστηριότητα σε όλο τον κόσμο, εκτοξεύοντας τέφρα ψηλά στην ατμόσφαιρα που θα καλύψει το φως του ήλιου. Και άλλοι προφήτες μιλούν γι’ αυτό:

Ησ.ιγ:10 Διότι τα άστρα του ουρανού και οι αστερισμοί αυτού δεν θέλουσι δώσει το φως αυτών· ο ήλιος θέλει σκοτισθή εν τη ανατολή αυτού, και η σελήνη δεν θέλει εκπέμψει το φως αυτής.

Ιωήλ β:30,31 Και θέλω δείξει τέρατα εν τοις ουρανοίς και επί της γης, αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού. Ο ήλιος θέλει μεταστραφή εις σκότος και η σελήνη εις αίμα, πριν έλθη η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής.

Λουκ.κα:11 και θέλουσι γείνει κατά τόπους σεισμοί μεγάλοι και πείναι και λοιμοί, και θέλουσιν είσθαι φόβητρα και σημεία μεγάλα από του ουρανού.

Λουκ.κα:25,26 Και θέλουσιν είσθαι σημεία εν τω ηλίω και τη σελήνη και τοις άστροις, και επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα, οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην· διότι αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή.

Ο μεγάλος σεισμός που περιγράφεται εδώ, για πρώτη φορά στην ιστορία είναι παγκόσμιας εμβέλειας.  Σεισμολόγοι και γεωφυσικοί τα τελευταία χρόνια έχουν μάθει πολλά για την δομή της γης και για την αιτία και τη φύση των σεισμών. Ο στερεός φλοιός της γης διασχίζεται με ένα πολύπλοκο δίκτυο ρηγμάτων. Αν ο φλοιός αποτελείται από μεγάλες κινούμενες πλάκες είναι ένα θέμα διαμάχης μεταξύ των γεωφυσικών.  Έτσι, η τελική αιτία των σεισμών δεν είναι ακόμα γνωστή.  Κατά πάσα πιθανότητα, ολόκληρο το σύμπλεγμα των ασταθειών του φλοιού είναι ένα απομεινάρι των φαινομένων του κατακλυσμού.

Σε κάθε περίπτωση, το τεράστιο παγκόσμιο δίκτυο ασταθών σεισμικών ζωνών σε όλο τον κόσμο ξαφνικά θα αρχίσει να γλιστράει και να σπάει σε παγκόσμια βάση και θα προκύψει ένας γιγαντιαίος σεισμός. Αυτό προφανώς και φυσικά συνοδεύεται από τεράστιες ηφαιστειακές εκρήξεις που εκτοξεύουν τεράστιες ποσότητες σκόνης ατμού και αερίων στην ανώτερη ατμόσφαιρα.

Είναι πιθανώς αυτά που θα κάνουν τον ήλιο να γίνει μέλας και το φεγγάρι να φαίνεται σαν αίμα.

Ο Ιωάννης συνεχίζει την εμπνευσμένη περιγραφή του με ένα τέταρτο τρομακτικό φαινόμενο: 

Αποκ.ς:13 και οι αστέρες του ουρανού έπεσαν εις την γην, καθώς η συκή ρίπτει τα άωρα σύκα αυτής, σειομένη υπό μεγάλου ανέμου,

Η λέξη «αστέρες» είναι ένας ευρύς όρος που μπορεί να αναφέρεται σε μεγάλα ουράνια σώματα όπως ο ήλιος καθώς και το φεγγάρι, αλλά μπορεί επίσης να αναφέρεται σε μικρότερα αντικείμενα που μπορούν να υπάρχουν στο διάστημα, πράγματα όπως αστεροειδείς, κομήτες και μετεωρίτες.

Δεδομένου ότι τα πραγματικά αστέρια και ο ήλιος δεν χτυπιούνται μέχρι την τέταρτη σάλπιγγα (η:12), και δεδομένου ότι τα πραγματικά αστέρια είναι πολύ μεγάλα για να χτυπήσουν τη γη χωρίς να την καταστρέψουν εντελώς, θα ήταν καλύτερο να ερμηνεύσουμε τους «αστέρες» εδώ στην έκτη σφραγίδα σαν αστεροειδείς και βροχή μετεωριτών που θα χτυπήσουν τη γη.

Αυτό εξηγεί την περιγραφή του Κυρίου:

Λουκ.κα:25 Και θέλουσιν είσθαι σημεία εν τω ηλίω και τη σελήνη και τοις άστροις, και επί της γης στενοχωρία εθνών εν απορία, και θέλει ηχεί η θάλασσα και τα κύματα,

Τώρα, σκέψου: Η γη κλονίζεται βίαια. Αστεροειδείς και μετεωρίτες χτυπούν τη γη, ειδικά τους ωκεανούς. Το αποτέλεσμα θα είναι τεράστια τσουνάμι που θα προκαλέσουν αδιανόητο όλεθρο στις ακτές κάθε ηπείρου. Αυτή είναι μια τρομακτική σκηνή.

Αυτοί οι τεράστιοι βράχοι θα πέσουν από τον ουρανό, μας λέει, «καθώς η συκή ρίπτει τα άωρα σύκα αυτής, σειομένη υπό μεγάλου ανέμου,».

Τα ώριμα σύκα είναι μάλλον μαλακά και πέφτουν αρκετά εύκολα, αλλά ένα άγουρο σύκο είναι σκληρό σαν πέτρα και θα χρειαζόταν έναν πολύ βίαιο άνεμο για να κοπεί από το κλαδί. Αυτή είναι η περιγραφή που χρησιμοποιεί ο Ιωάννης.

Και έχουμε ένα πέμπτο γήινο συνταρακτικό φαινόμενο αυτής της σφραγίδας:

Αποκ.ς:14 και ο ουρανός απεχωρίσθη ως βιβλίον τυλιγμένον, .....

Εδώ πάλι, πρέπει να αποφευχθεί η έντονη κυριολεκτικότητα. Αντίθετα, φαίνεται ότι ο Ιωάννης προσπαθεί να εξηγήσει μια κοσμική διαταραχή που είναι εντελώς απερίγραπτη. Βλέπει κάτι που δεν έχει ξαναδεί και προσπαθεί να βρει λέξεις για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι βλέπει. 

Ησ.λδ:4 Και πάσα η στρατιά του ουρανού θέλει λυώσει, και οι ουρανοί θέλουσι περιτυλιχθή ως βιβλίον, και πάσα η στρατιά αυτών θέλει πέσει, καθώς πίπτει το φύλλον από της αμπέλου και καθώς πίπτουσι τα φύλλα από της συκής.

Υπάρχει κάποια ένδειξη εδώ ότι ό, τι κάνει ο Θεός με τους ουρανούς φαίνεται να έχει δραματικό αντίκτυπο ακόμη και στο Σατανά και τις ορδές των δαιμονίων του, μεταμορφώνει την ατμόσφαιρα απ’ ότι την ξέρουμε και όπως την έχουμε συνηθίσει.

Ωστόσο, θέλω να είστε προσεκτικοί εδώ. Αυτή δεν είναι μια αναφορά στην τελική κατάργηση και διάλυση του σύμπαντος που περιγράφεται αργότερα στην Αποκ.κα:1 καθώς και στην Β’ Πέτρ.γ:2.

Αυτό θα συμβεί στο τέλος της χιλιετηρίδας με τους νέους ουρανούς και τη νέα γη που θα την αντικαταστήσει.

Και βλέπουμε ένα έκτο και τελευταίο τρομακτικό φαινόμενο:

Αποκ.ς:14 .....και παν όρος και νήσος εκινήθησαν εκ των τόπων αυτών·

Τώρα παρατηρήστε ότι λέει, «εκινήθησαν εκ των τόπων αυτών». Με άλλα λόγια μετατοπίστηκαν, άλλαξαν θέση, δεν εξαλείφθηκαν. Μερικά βουνά πρέπει να παραμείνουν για να κρυφτούν οι άνθρωποι και να ζητήσουν από τους βράχους να πέσουν πάνω τους και ούτω καθεξής.

Στην πραγματικότητα, μόνο στην έβδομη φιάλη βλέπουμε την απομάκρυνση, κυριολεκτικά την ισοπέδωση όλων των βουνών.

Αποκ.ις:20 Και πάσα νήσος έφυγε και τα όρη δεν ευρέθησαν.

Δεδομένων των κοσμογονικών αναταραχών πάνω στη γη σ’ αυτό το σημείο, είναι αναμενόμενο τα βουνά και τα νησιά να μετατοπιστούν.

Η γη έχει συγκλονιστεί.  Τα ηφαίστεια έχουν εκραγεί.  Έχει χτυπηθεί επανειλημμένα με ανείπωτους αριθμούς αστεροειδών και μετεωριτών και οι ωκεανοί έχουν εκτοπίσει ολόκληρα νησιά. Όλη η επιφάνεια του φλοιού της γης έχει μετατοπιστεί.

Και καθώς σκέφτομαι όλα αυτά, νομίζω, ότι τώρα πλέον, όλοι θα ξέρουν ότι ο Θεός έχει μιλήσει. Οι κατοικούντες την γην θα τρομοκρατηθούν πέρα από κάθε περιγραφή.

Για χρόνια οι άνθρωποι αρνούνται να αναγνωρίσουν το Θεό σαν Δημιουργό. Ακόμη και σήμερα τα σχολικά μας συστήματα επιμένουν να διδάσκουν στα παιδιά μας τη θεωρία της εξέλιξης που κάνει τα παιδιά μας και όλους μας να πιστεύουμε ότι ο Θεός δεν ήταν ο Δημιουργός, αλλά ότι είμαστε απλά το αποτέλεσμα κάποιας κοσμικής διαταραχής.

Δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από εξελιγμένα μικρόβια. Αποδίδουν ακόμη και τα φαινόμενα της φύσης σε κάποια μυθική θεά που ονομάζουν «Μητέρα Φύση».

Και σήμερα γιορτάζουμε ακόμη την «Ημέρα της Γης» κάθε 22 Απριλίου, σηματοδοτώντας τη γέννηση του σύγχρονου περιβαλλοντικού κινήματος που υποτίθεται ότι ξεκίνησε το 1970, υποστηριζόμενο από ακτιβιστές που αρνούνται το Θεό σαν Δημιουργό και Συντηρητή του σύμπαντος.

Ότι με κάποιο τρόπο πρέπει να κάνουμε όλα αυτά τα πράγματα για να κρατήσουμε τον πλανήτη μας ενωμένο γιατί τελικά εμείς είμαστε στην εξουσία, όχι ο Δημιουργός Θεός.

Όμως, η έκτη σφραγίδα θα τρομοκρατήσει όλους εκείνους που προσυπογράφουν αυτές τις βλασφημίες. Αυτός θα είναι ο χειρότερος εφιάλτης τους.

Ωστόσο, με τη χάρη του Θεού γνωρίζουμε ότι κάποιοι θα μετανοήσουν και θα σωθούν. Έτσι, στα παρηγορητικά λόγια της προφητείας του Ιωήλ σχετικά με αυτά τα γεγονότα, βλέπουμε το έλεος του Θεού:

Ιωήλ β:32 Και πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου, θέλει σωθή· διότι εν τω όρει Σιών και εν Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι σωτηρία, καθώς είπεν ο Κύριος, και εις τους υπολοίπους τους οποίους ο Κύριος θέλει προσκαλέσει.

Τι ελεήμονα Θεό που υπηρετούμε.  Ακόμα και την ημέρα της οργής Του απλώνει το χέρι του ελέους και της χάρης και παρακαλεί τους αμαρτωλούς να μετανοήσουν.

Αυτές οι καταστροφές θα προκαλέσουν φόβο. Αλλά να θυμάστε ότι τελικά η αιτία όλων αυτών είναι η αμαρτία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Παύλος λέει:

Εβρ.ι:26,27 Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους.

Εβρ.ι:31 Φοβερόν είναι το να πέση τις εις χείρας Θεού ζώντος.

Κανονικά, οι μεγάλες καταστροφές επηρεάζουν πρωτίστως τους φτωχούς και τους αδύναμους.  Με κάποιο τρόπο οι πλούσιοι και οι ευγενείς και οι ισχυροί έχουν πάντα κάποιο φρούριο ασφάλειας στο οποίο μπορούν να ξεφύγουν.  Αλλά ένα τέτοιο μέρος δεν βρίσκεται πουθενά στην έκτη σφραγίδα.

Αποκ.ς:15 και οι βασιλείς της γης και οι μεγιστάνες και οι πλούσιοι και οι χιλίαρχοι και οι δυνατοί και πας δούλος και πας ελεύθερος έκρυψαν εαυτούς εις τα σπήλαια και εις τας πέτρας των ορέων,

Αυτό τα καλύπτει όλα, έτσι δεν είναι;  Τα πράγματα είναι απλά, όσο αφορά στην θεία κρίση: κάθε άνθρωπος είναι ένοχος, ανεξάρτητα από την κατάστασή του, ανεξάρτητα από το βαθμό του. Κάθε άνθρωπος θα τιμωρηθεί ανάλογα.

Το ίδιο απλά είναι τα πράγματα όσο αφορά στον σταυρό του Χριστού. Κανείς δεν είναι ψηλότερος, κανείς δεν είναι χαμηλότερος από οποιονδήποτε άλλον. Όλοι είμαστε αμαρτωλοί και όλοι έχουμε ανάγκη σωτηρίας.

Και, τέλος, βλέπουμε τις συνέπειες του φόβου. Θα νόμιζες ότι σε αυτό το σημείο η συνέπεια θα ήταν μετάνοια, σπάσιμο, ταπείνωση, έκκληση για έλεος, ομολογία της αμαρτίας κράζοντας προς το Θεό. 

Δεν βλέπουμε όμως αυτό.  Στο εδάφιο 15 διαβάζουμε ότι κάποιοι κρύβονται από το Θεό. Το κείμενο λέει, " έκρυψαν εαυτούς εις τα σπήλαια και εις τας πέτρας των ορέων,

Τι εικόνα της υπερηφάνειας και της επαναστατικότητας του ανθρώπου και, ειλικρινά, της πνευματικής βλακείας. Πόσο ανόητο να σκεφτείς ότι μπορείς να κρυφτείς από το Θεό, πόσο ανόητο να σκεφτείς ότι με κάποιο τρόπο μπορείς να ξεφύγεις από το άγρυπνο μάτι Του και να αποφύγεις την κρίση Του. 

Επιπλέον, δεδομένων των καταστροφών που θα συμβούν στη γη, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει πραγματικά ασφαλής τόπος καταφυγίου.

Ψαλ.ρλθ:7 Που να υπάγω από του πνεύματός σου; και από του προσώπου σου που να φύγω;

Ο Δαβίδ το είχε καταλάβει αυτό!

Ψαλ.ρλθ:8-10 Εάν αναβώ εις τον ουρανόν, είσαι εκεί· εάν πλαγιάσω εις τον άδην, ιδού, συ. Εάν λάβω τας πτέρυγας της αυγής και κατοικήσω εις τα έσχατα της θαλάσσης, και εκεί θέλει με οδηγήσει η χειρ σου και η δεξιά σου θέλει με κρατεί.

Αλλά όπως διαβάζουμε, σίγουρα κάποιοι θα κρυφτούν, άλλοι θα αναζητήσουν μια διαφορετική μορφή προστασίας. Θα αναζητήσουν το θάνατο.

Είναι εκπληκτικό να παρακολουθεί κανείς την καταστροφή που προκαλεί η αμαρτία στην καρδιά ενός ανθρώπου. Ο άνθρωπος αναζητά ανακούφιση παρά την ευλογία, θα κάνει τα πάντα για να δραπετεύσει παρά να μετανοήσει. Όσοι δεν πεθάνουν από τον πανικό θα εκδηλώσουν τάσεις αυτοκτονίας όπως βλέπουμε:

Αποκ.ς:16,17 και λέγουσι προς τα όρη και προς τας πέτρας· Πέσατε εφ' ημάς και κρύψατε ημάς από προσώπου του καθημένου επί του θρόνου και από της οργής του Αρνίου, διότι ήλθεν η ημέρα η μεγάλη της οργής αυτού, και τις δύναται να σταθή;

Μέχρι τώρα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στο μυαλό κανενός ότι αυτή είναι η κρίση του Θεού της Αγίας Γραφής.  Τώρα, θα μπορούσατε να ρωτήσετε, «Πώς θα ξέρουν ότι είναι η οργή του Αρνιού;  Αυτή είναι πολύ βιβλική ορολογία. Πώς θα το καταλάβει αυτό ο κόσμος;»

Η απάντηση είναι εύκολη. Θα το καταλάβουν λόγω της μαρτυρίας των μαρτύρων που πέθαναν κατά εκατομμύρια μέχρι αυτή τη στιγμή που διαβάσαμε στην πέμπτη σφραγίδα.

Πόσο ανόητο είναι να νομίζει κανείς ότι ο θάνατος θα είναι τρόπος διαφυγής από τη θεϊκή κρίση, ότι τάχα δεν θα εμφανιστείς στην κρίση, άρα είσαι εντάξει.  Ή απλά θα πάψεις να υπάρχεις. «Αν πεθάνω, δεν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσω τίποτα από όλα αυτά».

Φίλοι μου, πρέπει να καταλάβετε ότι καμία αμαρτία δεν θα μείνει ατιμώρητη επειδή ο Θεός είναι ένας άγιος Θεός. 

Εβρ.θ:27 Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις,

Και, φυσικά, θα ρωτήσουν, όπως μας λέει ο Ιωάννης, «τις δύναται να σταθή;» Φυσικά, η απάντηση είναι, «Κανείς». Κανείς εκτός από όποιον επικαλεστεί το αίμα του Χριστού. Μόνο εκείνοι που θα κάνουν χρήση της χάρης του Θεού θα είναι σε θέση να σταθούν όρθιοι.

Εδώ βλέπουμε τις συνέπειες της έκτης σφραγίδας.  Είναι τρόμος. Κάποιοι θα κρυφτούν. Άλλοι θα αυτοκτονήσουν. Αυτές θα είναι οι δύο επιλογές, αντί να μετανοήσουν και να σωθούν.

Η απάντηση βρίσκεται στις Γραφές. Και πρέπει να καταλάβετε αυτό: οι αμαρτωλοί που έχουν συνήθως σκληρύνει τις καρδιές τους εναντίον του Θεού θα υποστούν την οργή της θείας εγκατάλειψης με την οποία ο Θεός θα σκληρύνει δίκαια τις καρδιές τους ακόμα περισσότερο και μόνιμα.

Ο Παύλος αναφέρθηκε σε αυτό στην Β’ Θες.β όπου περιγράφει το μυστήριο της ανομίας όταν «αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας», αναφερόμενος στον αντίχριστο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μιλάει για τη δίκαιη σκλήρυνση των άπιστων στα εδ.11&12, μια σκλήρυνση που θα ξεπεράσει κατά πολύ οτιδήποτε βλέπουμε ακόμα και σήμερα:

Β’ Θεσ.β:11 και διά τούτο θέλει πέμψει επ' αυτούς ο Θεός ενέργειαν πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος,

Όταν σκέφτομαι πάνω σ’ αυτό, καταλαβαίνω πόσο υπέροχο είναι να ξέρω ότι ο Θεός με τη χάρη Του μας έχει μεταμορφώσει και μας έχει μεταφέρει από τη βασιλεία του σκότους στη Βασιλεία του φωτός.

Πόσο υπέροχο είναι να γνωρίζουμε ότι δεν περιμένουμε μια μέρα οργής, αλλά μια μέρα δόξας, δεν περιμένουμε τον αντίχριστο, περιμένουμε το Χριστό το σωτήρα μας.

Αγαπητοί φίλοι, μια μέρα εκδίκησης έρχεται και άνθρωποι που γνωρίζουμε και αγαπάμε θα παγιδευτούν σε αυτήν και θα χαθούν εξαιτίας των αμαρτιών τους. Ελπίζω αυτό να σας κάνει εντύπωση και να μας δώσει έναν ένθερμο ζήλο για ευαγγελισμό.