Επιστολές (26)

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟ

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

  Α. ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΟΙ

γ:1

Ο Παύλος πάντοτε διόριζε πρεσβυτέρους για να φροντίζουν την κάθε εκκλησία. Εκτός από τα πέντε χαρίσματα της διακονίας που αναφέρονται στην Εφεσ.δ:11 (απόστολοι, προφήτες, ευαγγελιστές ποιμένες και δάσκαλοι) υπάρχουν και κάποιοι άλλοι τίτλοι που χρησιμοποιούνται για λειτουργούς της εκκλησίας: πρεσβύτεροι, επίσκοποι, προεστώτες και διάκονοι. Επίσκοπος είναι αυτός που επι-σκοπεί, ο επιτηρητής, ο επόπτης και είναι το ίδιο με το πρεσβύτερος και προεστός.

Στην Φιλιπ.α:1 φαίνεται ότι υπάρχουν δύο λειτουργήματα στην εκκλησία που είναι ξεχωριστά από την υπόλοιπη συνάθροιση και αυτά είναι του επισκόπου και του διακόνου. Αυτοί οι λειτουργοί, ονομάζονται πρεσβύτεροι και επίσκοποι στον Τιτ.α:5 και Πραξ.κ:17,28. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πνευματικοί ηγέτες στην εκκλησία αποκαλούνται επίσκοποι, προεστώτες και πρεσβύτεροι.

Η λέξη “διάκονος” σημαίνει υπηρέτης, αυτός που υπηρετεί. Ο διάκονος υπηρετεί τις φυσικές ανάγκες της εκκλησίας. Ο Παύλος δεν κατακρίνει αυτούς που επιθυμούν να χρησιμοποιηθούν απ’ τον Θεό σαν λειτουργοί της εκκλησίας, αλλά χρησιμοποιεί ένα γνωμικό της εποχής - “Εάν τις ορέγηται επισκοπήν, καλόν έργον επιθυμεί” - για να δώσει έμφαση στο “καλόν έργον” αναφέροντας τα προσόντα που πρέπει να έχει ένας επίσκοπος κι ένας διάκονος.

 

Β. ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

γ:2-7

Αν η εκκλησία θέλει να εκπληρώσει την αποστολή της κηρύττοντας το ευαγγέλιο προσευχόμενη για όλους, πρέπει να κυβερνάται σωστά και να γνωρίζει την πραγματική αιτία της ύπαρξής της.

Εδώ περιγράφονται δύο αξιώματα που θα διευθύνουν την εκκλησία, επίσκοποι και διάκονοι. Ο Παύλος σκιαγραφεί τις απαιτήσεις και για τις δύο ομάδες.

Καθώς διαβάζουμε τα προσόντα του επισκόπου, εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε γιατί λέει “καλόν έργον”. Καθένας που επιθυμεί μια τέτοια θέση, έχει πραγματικά μια ευγενική φιλοδοξία. Γενικά, ο επίσκοπος πρέπει να είναι ένας άνδρας που θα έχει υψηλές ηθικές αξίες, να είναι διδακτικός, να μπορεί να ελέγχει και να χαλιναγωγεί τον εαυτό του και την οικογένειά του και να είναι πνευματικά ώριμος.

Υπάρχουν κάποιες παρατηρήσεις που μπορούν να γίνουν σχετικά με τα προσόντα των επισκόπων και διακόνων: Ο όρος “μιας γυναικός ανήρ” δε σκοπεύει να αποκλείσει τους άγαμους, αλλά μάλλον τους πολύγαμους. Βέβαια προτιμάται γι’ αυτή τη θέση κάποιος που θα είναι παντρεμένος και κρατάει την οικογένειά του σε αγιασμό από ένα ανύπαντρο. Ωστόσο, αυτό δεν κάνει τον γάμο επιτακτικό για ένα επίσκοπο, γιατί και ο Παύλος και μερικοί απ’ αυτούς που τον ακολουθούσαν ήταν απάντρευτοι. Ο επίσκοπος πρέπει να είναι πιστός στην μία εν ζωή σύζυγό του.

Ακόμα ο όρος αυτός αναιρεί την ψευδοδιδασκαλία της αγαμίας. Ο Παύλος έδωσε έμφαση στο πώς πρέπει να είναι το σπίτι του επισκόπου. Να υπάρχει αγιασμός και να είναι φιλόξενο. Τα τέκνα του να είναι κάτω από τον έλεγχο των γονέων και σε υπακοή. Διαφορετικά πώς θα φροντίσει την εκκλησία του Θεού. Η υπόδειξη να μην είναι νεοκατήχητος προειδοποιεί για την υπερηφάνεια που μπορεί να γίνει αιτία να πέσει στην καταδίκη του διαβόλου.

 

Γ. ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ

γ:8-13

Είναι σημαντικό το γεγονός ότι τα προσόντα για ένα διάκονο είναι σχεδόν ίδια μ’ αυτά του επισκόπου. Θα αναφέρουμε αυτά που προστίθενται στα προσόντα του επισκόπου.

1.     Να μην είναι δίγλωσσοι

2.     Να κατέχουν το μυστήριο της πίστης με καθαρή συνείδηση

3.     Πρώτα να δοκιμάζονται

Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στον χαρακτήρα της  γυναίκας του διακόνου. Πρέπει να είναι σεμνή, εγκρατής, πιστή κατά πάντα και να μην διαβάλλει. Φαίνεται, ότι αν η γυναίκα είχε κοσμικό φρόνημα, αυτό ήταν αιτία για να χάσει ο άνδρας τα προσόντα γι’ αυτή την θέση. Παραδείγματα για το εδάφιο 13 μπορούμε να αναφέρουμε τον Φίλιππο και τον Στέφανο.

 

Δ. ΓΙΑΤΙ Ο ΠΑYΛΟΣ ΕΓΡΑΨΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

γ:14,15

Αν και ο Παύλος έλπιζε να δει τον Τιμόθεο, έγραψε αυτές τις οδηγίες. Κάτι μπορεί να τον καθυστερούσε, όμως ήταν βασικό η εκκλησία να είναι σωστά οδηγημένη. Η εκκλησία είναι που κρατάει ψηλά την αλήθεια του Θεού και είναι ζωτικό για το καλό της εκκλησίας οι ηγέτες της να πληρούν τα απαραίτητα προσόντα.

 

Ε. Ο ΘΕΟΣ ΕΦΑΝΕΡΩΘΗ ΕΝ ΣΑΡΚΙ

γ:16

Εδώ ο Παύλος ξεσπά σ’ ένα ύμνο δοξολογίας κηρύττοντας ποιητικά την αληθινή φανέρωση της θεότητας του Ιησού. Είναι φανερό ότι ο απόστολος αναφέρεται στον Ιησού. Εναρμονίζει την ανθρώπινη φύση, με τη θεότητα που κατοίκησε μέσα Του. Έτσι ο Ιησούς είναι ο Θεός και την ίδια στιγμή τέλειος άνθρωπος.

 

Ζ. ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΩΝ

δ:1-5

Ο Παύλος προειδοποιεί για την αποστασία των τελευταίων καιρών για την οποία το Άγιο Πνεύμα έχει μιλήσει ρητά. Θα υπάρξουν άνθρωποι που θα γυρίσουν την πλάτη τους στην αλήθεια και θα προσέχουν σε πνεύματα πλάνης και σε διδασκαλίες δαιμονίων.

Αν και η εκκλησία είναι ο στύλος της αλήθειας επιφορτισμένη με την υποχρέωση να κρατήσει αυτή την αλήθεια μπροστά στους ανθρώπους και να κηρύξει το ευαγγέλιο, θα διαμορφωθούν μέσα στους κόλπους της πλάνες. Οι ψευδοδιδάσκαλοι αυτοί θα λένε τόσο συχνά ψέματα, που η συνείδησή τους δεν θα τους ενοχλεί πια.

Η βασική πηγή της ψευδοδιδασκαλίας είναι ο ίδιος ο διάβολος και προωθείται από ανθρώπους με νεκρή συνείδηση. Διακηρύττουν ότι η σκέψη τους είναι υπέρ-χριστιανική ενώ στην πραγματικότητα είναι υπό-χριστιανική.

Ο Παύλος ονομάζει δύο απ’ αυτές τις δαιμονικές διδασκαλίες: Η πρώτη είναι ότι αν θες να είσαι καθαρός δεν πρέπει να παντρεύεσαι και η δεύτερη ότι δεν πρέπει να τρως ορισμένα φαγητά όπως το κρέας. Δίδασκαν ότι ο ασκητισμός είναι αρετή. Οι άνθρωποι πάντα προσπαθούν να βρουν τί μπορούν να “κάνουν” για να κληρονομήσουν αιώνια ζωή. Ο απόστολος ξεκαθαρίζει ότι ό,τι ο Θεός δημιούργησε για να τρώγεται, οι πιστοί μπορούν να το τρώνε ευχαριστώντας γι’ αυτό τον Θεό. Άλλωστε όταν προσευχόμαστε πριν το φαγητό, υπάρχει ασφάλεια για ό,τι τρώμε.

 

Η. ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΕΡΓΑΤΗΣ

δ:6-8

Ο απόστολος Παύλος λέει στον Τιμόθεο ότι θα είναι ένας καλός διάκονος του Ιησού Χριστού, αν θα δώσει αυτές τις συμβουλές στην εκκλησία. Ακόμα παραγγέλλεται στον Τιμόθεο να μην σπαταλά τον χρόνο του συζητώντας για βέβηλους και γραώδεις μύθους. Αντίθετα πρέπει να γυμνάζεται στα πνευματικά γιατί η σωματική γυμνασία είναι λίγο ωφέλιμη.

Ο Τιμόθεος σαν αληθινός δάσκαλος πρέπει να αποσαφηνίσει τις θέσεις της εκκλησίας και δεν φθάνουν μόνο τα λόγια. Ολόκληρη η ζωή του πρέπει να φανερώνει τα όσα διδάσκει στους άλλους. Πρέπει επομένως να αφήσει την αλήθεια να μετασχηματίσει την δική του ζωή (6) και να κρατάει τον εαυτό του σε φόρμα (7,8).

Είναι σαν να του λέει ο Παύλος: Μη σκέπτεσαι πώς θα ευχαριστήσεις το σώμα σου. Καθένας σκέπτεται κατά καιρούς να διασκεδάσει, να κάνει διάφορα πράγματα. Το σώμα πρέπει να τραφεί, να ντυθεί, να διασκεδάσει και να χαρεί. Η σωματική γυμνασία όμως είναι ωφέλιμη για μερικά πράγματα, ενώ η ευσέβεια είναι ωφέλιμος γι’ αυτή τη ζωή και για την άλλη. Άρχισε να ζεις από τώρα για την αιωνιότητα.

 

Θ. ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΙΜΟΘΕΟΥ

δ:9-16

Ο Παύλος έδωσε στον Τιμόθεο θαυμάσιες συμβουλές σχετικά με την προσωπική του χριστιανική ζωή. Ακόμα κι ένας νέος, μπορεί να είναι ένας σωστός εργάτης για τον Κύριο. Δεν έπρεπε λοιπόν ν’ αφήνει να τον καταφρονούν επειδή ήταν νέος. Γι’ αυτό όμως, έπρεπε σε κάθε φάση της ζωής του να είναι ένα παράδειγμα για τους πιστούς. Έπρεπε να είναι παράδειγμα στα ακόλουθα:

1.   Σε λόγο (να προσέχει τα λόγια του)

2.   Συναναστροφή (τρόπος ζωής)

3.   Αγάπη

4.   Πίστη

5.   Καθαρότητα

Ο καλύτερος τρόπος καταπολέμησης κάθε αναφαινόμενης ή διαδεδομένης πλάνης είναι η ακατάπαυστη επανάληψη της απλής αλήθειας του λόγου του Θεού. Ανάγνωση, προτροπή, διδασκαλία. Ο λόγος του Θεού σαν “ζών και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν”, έχει την δύναμη αφ’ εαυτού να διαλύει τις πλάνες.

Ακόμα ειπώθηκε στον Τιμόθεο να μην αμελεί αλλά να χρησιμοποιεί το πνευματικό χάρισμα που του μεταδόθηκε δια προφητείας όταν το πρεσβυτέριο επέθεσε χείρας σ’ αυτόν για να χριστεί.

Η μελέτη ήταν κάτι που είχε χαθεί εκείνο τον καιρό, αλλά ο Τιμόθεος προτρέπεται να μελετά πάνω στις οδηγίες που του έδωσε ο Παύλος και να μένει σ’ αυτές. Όχι μόνο να τις θυμάται αλλά να τις βάλει σε πράξη στη ζωή του έτσι ώστε η πρόοδός του να είναι καταφανής σε όλους.