Α΄ Τιμοθέου (συνέχεια)

ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΟΙ

γ:1

Ο Παύλος πάντοτε διόριζε πρεσβυτέρους για να φροντίζουν την κάθε εκκλησία. Εκτός από τα πέντε χαρίσματα της διακονίας που αναφέρονται στην Εφεσ.δ:11 (απόστολοι, προφήτες, ευαγγελιστές ποιμένες και δάσκαλοι) υπάρχουν και κάποιοι άλλοι τίτλοι που χρησιμοποιούνται για λειτουργούς της εκκλησίας: πρεσβύτεροι, επίσκοποι, προεστώτες και διάκονοι.

Επίσκοπος είναι αυτός που επι-σκοπεί, ο επιτηρητής, ο επόπτης και είναι το ίδιο με το πρεσβύτερος και προεστός.

Στην Φιλιπ.α:1 φαίνεται ότι υπάρχουν δύο λειτουργήματα στην εκκλησία που είναι ξεχωριστά από την υπόλοιπη συνάθροιση και αυτά είναι του επισκόπου και του διακόνου.

Προς Φιλιππησίους (β) - Εισαγωγή στην Α΄ Τιμοθέου

γ:17-21

Προειδοποιεί τους Φιλιππησίους εναντίον εκείνων που ήταν λαίμαργοι και ζούσαν μόνο για σαρκικές απολαύσεις. Στο τελευταίο εδάφιο, ξαναεκφράζει την ελπίδα του για την ανάσταση.

Το σώμα της ταπείνωσης είναι αυτό το εύθραυστο σώμα μας που επιστρέφει στο χώμα. Ωστόσο, αν και είναι ο ναός του Αγίου Πνεύματος όσο ζούμε, το σώμα έχει φτιαχτεί για ένα υψηλότερο προορισμό από το να ξαναγίνει χώμα. Όταν ο Ιησούς επιστρέψει, αυτό το εύθραυστο σώμα θα αλλαχτεί και θα γίνει όμοιο με το δικό Του ένδοξο σώμα.

Η Ευωδία και η Συντύχη ήταν δύο επιφανείς γυναίκες στην εκκλησία των Φιλίππων, που όμως είχαν κάποιες προσωπικές διαφορές που ενοχλούσαν όλη την εκκλησία. Ο Παύλος τις παρακαλεί να ζουν αρμονικά και να προσπαθήσουν να τακτοποιήσουν την διαφορά τους.

Πρότρεψε κάποιο αδελφό εκεί, που τον αποκαλεί “γνήσιο σύντροφο”, να βοηθήσει αυτές τις γυναίκες που εργάστηκαν μαζί του για το ευαγγέλιο.

Επιστολές (27)

 

ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟ

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

 

 

Α. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

ε:1-2

Ο σεβασμός είναι απαραίτητος για μια καλής ποιότητας χριστιανική ζωή. Ο τρόπος με τον οποίο ένας εργάτης μεταχειρίζεται το ποίμνιό του είναι μεγάλης σπουδαιότητας. Πρέπει να φέρεται δίκαια και σοφά στον καθένα. Όταν χάνεται ο σεβασμός του ένα για τον άλλο, σύντομα θα χαθεί για τον οίκο του Θεού και αργότερα για τον Ίδιο τον Θεό. Τα λόγια και οι τρόποι του καθένα φανερώνουν την στάση του σ’ αυτό το θέμα.

Όσο αφορά στην συμπεριφορά του σε σχέση με την ηλικία, ο Τιμόθεος παραγγέλλεται:

1.   Ένα ηλικιωμένο αδελφό να τον σέβεται σαν πατέρα.

2.   Ένα νέο σαν τον φυσικό του αδελφό.

3.   Μια ηλικιωμένη αδελφή σαν μητέρα.

4.   Μια νέα αδελφή σαν φυσική αδελφή με καθαρότητα στις σκέψεις.

Το να φερόμαστε στους άλλους όπως θα κάναμε στην οικογένειά μας είναι μια ασφαλής συμβουλή.

Επιστολές (26)

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟ

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

  Α. ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΟΙ

γ:1

Ο Παύλος πάντοτε διόριζε πρεσβυτέρους για να φροντίζουν την κάθε εκκλησία. Εκτός από τα πέντε χαρίσματα της διακονίας που αναφέρονται στην Εφεσ.δ:11 (απόστολοι, προφήτες, ευαγγελιστές ποιμένες και δάσκαλοι) υπάρχουν και κάποιοι άλλοι τίτλοι που χρησιμοποιούνται για λειτουργούς της εκκλησίας: πρεσβύτεροι, επίσκοποι, προεστώτες και διάκονοι. Επίσκοπος είναι αυτός που επι-σκοπεί, ο επιτηρητής, ο επόπτης και είναι το ίδιο με το πρεσβύτερος και προεστός.

Στην Φιλιπ.α:1 φαίνεται ότι υπάρχουν δύο λειτουργήματα στην εκκλησία που είναι ξεχωριστά από την υπόλοιπη συνάθροιση και αυτά είναι του επισκόπου και του διακόνου. Αυτοί οι λειτουργοί, ονομάζονται πρεσβύτεροι και επίσκοποι στον Τιτ.α:5 και Πραξ.κ:17,28. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πνευματικοί ηγέτες στην εκκλησία αποκαλούνται επίσκοποι, προεστώτες και πρεσβύτεροι.

Επιστολές (25)

 

ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟ

ΜΕΡΟΣ Ι

 

Α. ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟ

Τις Α’ & Β’ επιστολές προς Τιμόθεο και την προς Τίτο συνηθίζουν να τις ονομάζουν «ποιμαντορικές επιστολές» του αποστόλου Παύλου. Βρίσκουμε εδώ ένα σύνολο οδηγιών προς τον Τιμόθεο και τον Τίτο σχετικά με τον τρόπο που θα έπρεπε να χειρίζονται τα διάφορα προβλήματα, που συναντούσαν κατά την επίβλεψη των εκκλησιών που ήταν υπεύθυνοι και τις περιφρουρούσαν.

Κεντρικό εδάφιο είναι το γ:15 “διά να εξεύρεις πώς πρέπει να πολιτεύεσαι εν τω οίκω του Θεού”. Η υγιής πίστη και η καλή συμπεριφορά στην εκκλησιαστική ζωή είναι πολύ σημαντικό θέμα.

Επικρατεί η γνώμη ότι γράφτηκαν από τον Παύλο στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στην πρώτη και δεύτερη φυλάκισή του (63 & 67 μ.Χ.). Αυτή η επιστολή γράφτηκε σε μια περίοδο που ο Παύλος ταξίδευε στην Μακεδονία και ο Τιμόθεος βρισκόταν στην Έφεσο (Α’ Τιμ.α:3), ίσως την άνοιξη του 63 μ.Χ.

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Β' Προς Τιμόθεο (2)

Α. ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΙΣ ΕΣΧΑΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ.

γ:1-9

Ο Παύλος περιγράφει την κατάσταση που θα βρίσκεται το ανθρώπινο γένος στις τελευταίες μέρες της οικονομίας της εκκλησίας. Ήθελε να είναι ενήμερος ο Τιμόθεος ότι θα είναι μια περίοδος έντασης, πίεσης και ακαταστασίας πριν την επιστροφή του Κυρίου. Ότι θα είναι πολύ δύσκολο να ζήσει κανείς σαν Χριστιανός.

Ο λόγος που οι άνθρωποι θα βρίσκονται σ’ αυτή την εξαχρειωμένη και κακοήθη κατάσταση είναι ότι θα αγαπούν περισσότερο τους εαυτούς τους και τις ηδονές παρά το Θεό. Το λυπηρό και τραγικό σ’ αυτή την κατάσταση είναι ότι θα προφασίζονται ότι είναι Χριστιανοί! Θα έχουν την εξωτερική όψη της σωτηρίας, αλλά θα αρνούνται τη δύναμή της. 

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Β' Προς Τιμόθεο (1)

Αυτή η επιστολή είναι η τελευταία της Καινής Διαθήκης που έγραψε ο απόστολος Παύλος. Περιέχει τα τελευταία λόγια προτροπής και την προσωπική του ομολογία λίγο πριν πεθάνει. Είναι σημαντικό να μελετηθεί προσεκτικά.

Το βιβλίο των Πράξεων τελειώνει με τον Παύλο στη φυλακή περίπου το έτος 63 μ.Χ. Κατά την πρώτη του φυλάκιση, ο Παύλος ζούσε σε “ιδιαιτέρα μισθωτή οικία” (Πραξ.κη), μπορούσε να δέχεται τους φίλους που ερχόταν να τον δουν και φυλαγόταν από ένα μόνο στρατιώτη. Τον μεταχειρίστηκαν δηλαδή αρκετά καλά για φυλακισμένο. Αθωώθηκε και επέστρεψε στην Ελλάδα και την Ασία. Τον συνέλαβαν πάλι περίπου το 66 μ.Χ. - πιθανόν στη Νικόπολη της Ηπείρου (Τιτ.γ:12) - και τον πήγαν πίσω στη Ρώμη με την κατηγορία ότι σαν Χριστιανός συνωμότησε στην πυρπόληση της Ρώμης το 64 μ.Χ. και γιατί εισήγαγε καινούρια παράνομη θρησκεία.

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Α' Προς Τιμόθεο (3)

Α. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

ε:1-2

Ο σεβασμός είναι απαραίτητος για μια καλής ποιότητας χριστιανική ζωή. Ο τρόπος με τον οποίο ένας εργάτης μεταχειρίζεται το ποίμνιό του είναι μεγάλης σπουδαιότητας. Πρέπει να φέρεται δίκαια και σοφά στον καθένα. Όταν χάνεται ο σεβασμός του ένα για τον άλλο, σύντομα θα χαθεί για τον οίκο του Θεού και αργότερα για τον Ίδιο το Θεό. Τα λόγια και οι τρόποι του καθένα φανερώνουν τη στάση του σ’ αυτό το θέμα.

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Α' Προς Τιμόθεο (2)

Α. ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΟΙ

γ:1

Ο Παύλος πάντοτε διόριζε πρεσβυτέρους για να φροντίζουν την κάθε εκκλησία. Εκτός από τα πέντε χαρίσματα της διακονίας που αναφέρονται στην Εφεσ.δ:11 (απόστολοι, προφήτες, ευαγγελιστές ποιμένες και δάσκαλοι) υπάρχουν και κάποιοι άλλοι τίτλοι που χρησιμοποιούνται για λειτουργούς της εκκλησίας: πρεσβύτεροι, επίσκοποι, προεστώτες και διάκονοι. Επίσκοπος είναι αυτός που επι-σκοπεί, ο επιτηρητής, ο επόπτης και είναι το ίδιο με το πρεσβύτερος και προεστός.

Στην Φιλιπ.α:1 φαίνεται ότι υπάρχουν δύο λειτουργήματα στην εκκλησία που είναι ξεχωριστά από την υπόλοιπη συνάθροιση και αυτά είναι του επισκόπου και του διακόνου. Αυτοί οι λειτουργοί, ονομάζονται πρεσβύτεροι και επίσκοποι στον Τιτ.α:5 και Πραξ.κ:17,28. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι πνευματικοί ηγέτες στην εκκλησία αποκαλούνται επίσκοποι, προεστώτες και πρεσβύτεροι.

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Α' Προς Τιμόθεο (1)

Τις Α’ & Β’ επιστολές προς Τιμόθεο και την προς Τίτο συνηθίζουν να τις ονομάζουν «ποιμαντορικές επιστολές» του αποστόλου Παύλου. Βρίσκουμε εδώ ένα σύνολο οδηγιών προς τον Τιμόθεο και τον Τίτο σχετικά με τον τρόπο που θα έπρεπε να χειρίζονται τα διάφορα προβλήματα, που συναντούσαν κατά την επίβλεψη των εκκλησιών, που ήταν υπεύθυνοι και τις περιφρουρούσαν.

Κεντρικό εδάφιο είναι το γ:15 “διά να εξεύρεις πώς πρέπει να πολιτεύεσαι εν τω οίκω του Θεού”. Η υγιής πίστη και η καλή συμπεριφορά στην εκκλησιαστική ζωή είναι πολύ σημαντικό θέμα.