Επιστολές (27)

 

ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟ

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

 

 

Α. ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

ε:1-2

Ο σεβασμός είναι απαραίτητος για μια καλής ποιότητας χριστιανική ζωή. Ο τρόπος με τον οποίο ένας εργάτης μεταχειρίζεται το ποίμνιό του είναι μεγάλης σπουδαιότητας. Πρέπει να φέρεται δίκαια και σοφά στον καθένα. Όταν χάνεται ο σεβασμός του ένα για τον άλλο, σύντομα θα χαθεί για τον οίκο του Θεού και αργότερα για τον Ίδιο τον Θεό. Τα λόγια και οι τρόποι του καθένα φανερώνουν την στάση του σ’ αυτό το θέμα.

Όσο αφορά στην συμπεριφορά του σε σχέση με την ηλικία, ο Τιμόθεος παραγγέλλεται:

1.   Ένα ηλικιωμένο αδελφό να τον σέβεται σαν πατέρα.

2.   Ένα νέο σαν τον φυσικό του αδελφό.

3.   Μια ηλικιωμένη αδελφή σαν μητέρα.

4.   Μια νέα αδελφή σαν φυσική αδελφή με καθαρότητα στις σκέψεις.

Το να φερόμαστε στους άλλους όπως θα κάναμε στην οικογένειά μας είναι μια ασφαλής συμβουλή.

 

Β. ΟΙ ΧΗΡΕΣ

ε:3-16

Τον καιρό της πρώτης εκκλησίας δεν υπήρχε κοινωνική πρόνοια. Προφανώς αυτό ήταν μια από τις υπευθυνότητες της εκκλησίας. Ο Παύλος γράφει στους Γαλάτες: “μόνον μας παρήγγειλαν να ενθυμώμεθα τους πτωχούς....” (Γαλ.β:10).

Εξαιτίας αυτού η θέση της χήρας δεν ήταν καθόλου εύκολη. Η εκκλησία γρήγορα διαπίστωσε και αποδέχτηκε την ευθύνη της για βοήθεια. Η υπηρεσία των χηρών ήταν η αιτία που δημιούργησε την ανάγκη διορισμού διακόνων (Πραξ.ς).

Στην εκκλησία της Εφέσου υπήρχε επίσης ανάγκη υπηρεσίας των χηρών και γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος δίνει σαφείς και ρητές οδηγίες. Ο κανόνας του Παύλου είναι, να προσφέρει η εκκλησία την βοήθειά της στους πραγματικά άπορους. Χώρισε λοιπόν τις χήρες σε τέσσερις κατηγορίες:

1.   Αυτές που είχαν παιδιά ή εγγόνια έπρεπε να φροντιστούν απ’ αυτά.

2.   Αυτές που ζητούν μόνο ηδονές και τριγυρνάνε κουτσομπολεύοντας.

3.   Αυτές που έμειναν χήρες νέες οι οποίες πρέπει να ξαναπαντρεύονται και να κάνουν παιδιά.

4.   “Πραγματικές χήρες” που ήταν φτωχές και μόνες στον κόσμο.

Η εκκλησία ήταν υπεύθυνη γι’ αυτή την τελευταία κατηγορία που ήταν τελείως μόνες κι έρημες. Αυτές βλέπουν στον Κύριο για βοήθεια και αφιερώνουν πολύ ώρα σε προσευχή. Οι χήρες που θα φροντιζόταν από την εκκλησία, έπρεπε να πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις:

1.   Έπρεπε να είναι τουλάχιστον 60 χρονών.

2.   Έπρεπε να ήταν παντρεμένη μόνο μια φορά στην ζωή της.

3.   Έπρεπε να είχε καλή υπόληψη για τις πράξεις της.

4.   Έπρεπε να ήταν καλή μητέρα.

5.   Έπρεπε να είναι φιλόξενη.

6.   Έπρεπε να είχε υπηρετήσει τους αγίους και βοηθήσει τους άρρωστους.

7.   Έπρεπε να έχει δείξει ευγένεια προς όλους.

 

Σ’ αυτά τα εδάφια θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα δύο πράγματα:

Εδαφ.6 - Ο δεδομένος εις τας ηδονάς ενώ ζει είναι νεκρός

Εδαφ.8 - Ο Χριστιανός που δεν συντηρεί αυτούς που εξαρτώνται απ’ αυτόν είναι χειρότερος απ’ τον άπιστο.

Σε μια πόλη που η θεά Άρτεμη είχε στην υπηρεσία της μια ακολουθία από πόρνες, η υπόληψη εκείνων που υπηρετούν τον Θεό πρέπει να είναι άμεμπτη.

 

Γ. ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥΣ

ε:17-20

Οι καλώς προϊστάμενοι πρεσβύτεροι πρέπει να απολαμβάνουν σεβασμό, διπλή τιμή και να αμείβονται καλά για το έργο τους. Όπως στο βόδι επιτρέπεται να τρώγει από αυτά που αλωνίζει, έτσι και κάθε εργάτης είναι άξιος του μισθού του.

Ο Παύλος έδωσε οδηγίες ότι δεν πρέπει να γίνεται δεκτή κατηγορία εναντίον πρεσβυτέρου, εκτός αν βεβαιώνεται από δύο ή τρεις μάρτυρες.

Ωστόσο, αν κάποιος αποδειχθεί ένοχος και επιμένει να συνεχίζει μέσα στην αμαρτία, θα πρέπει να ελέγχεται μπροστά σ’ όλη την εκκλησία για να φοβηθούν και να μην ακολουθήσουν το παράδειγμά του.

Με άλλα λόγια, η αμαρτία ποτέ δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητη μέσα στην εκκλησία, άσχετα ποιος έχει αμαρτήσει.

 

Δ. ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΝΟΥΘΕΣΙΑ

ε:21-25

Σ’ αυτά τα τελευταία εδάφια του πέμπτου κεφαλαίου, ο Τιμόθεος νουθετείται να προσέξει το σώμα του εξαιτίας της ασθένειάς του και να κρατήσει τον εαυτό του αγνό.

Αφού ο Παύλος ασχολήθηκε με την πειθαρχία πρεσβυτέρου στα εδάφια 19 & 20, φαίνεται ότι και τα δύο επόμενα εδάφια ασχολούνται με το ίδιο θέμα. Οι οδηγίες που δίδονται εδώ είναι:

1.   Να ασχολείσαι με κάθε θέμα χωρίς μεροληψία ή προσωπική προκατάληψη.

2.   Μην είσαι βιαστικός στο να επιβάλεις πειθαρχία, αλλά ούτε και στο να χρίεις εργάτες στη διακονία.

3.   Να μην είσαι επιεικής και να καλύπτεις την αμαρτία.

4.   Να κρατήσεις τον εαυτό σου αμόλυντο από αμαρτίες άλλων.

Προφανώς η υγεία του Τιμόθεου δεν ήταν καλή. Εκείνες τις μέρες το νερό δεν ήταν πάντα καθαρό. Όταν κανείς ταξίδευε, ήταν αναγκασμένος να πίνει κάτι άλλο εκτός από νερό. Γι’ αυτό ο Παύλος του συστήνει να πίνει λίγο κρασί, ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο. Το κρασί εξουδετέρωνε κάποιες βλαβερές ακαθαρσίες του νερού. Ήταν μια ασφαλής ιατρική συμβουλή της εποχής.

Τα δύο τελευταία εδάφια, θα πρέπει να ερμηνευτούν μέσα στο νόημα των συμφραζομένων. Θα πρέπει να τα συνδέσουμε με την προειδοποίηση βιαστικών πράξεων.

Μερικών ανθρώπων οι αμαρτίες είναι ανοιχτές, κι έτσι είναι εύκολο να πάρεις σωστή απόφαση. Στην περίπτωση όμως άλλων, ο χρόνος θα φανερώσει την πραγματική κατάσταση του ανθρώπου.

 

Ε. ΣΧΕΣΕΙΣ ΔΟΥΛΟΥ - ΚΥΡΙΟΥ

ς::1-2

Στην πρώτη εκκλησία, υπήρχαν περιπτώσεις όπου κύριος και υπηρέτης, ακόμα και δούλος, ήταν στην ίδια συνάθροιση. Έπρεπε λοιπόν να βλέπει ο ένας τον άλλο σαν αδελφό εν Κυρίω! 

Ο Παύλος λοιπόν θυμάται ακόμα και τους Χριστιανούς δούλους και ξέρει ότι κι αυτοί πρέπει να διδαχθούν. Εκείνοι που υπηρετούν άπιστους κυρίους, πρέπει ν’ αφήσουν την υπηρεσία τους να γίνει μια μαρτυρία σ’ αυτούς τους άπιστους.

Εκείνοι που υπηρετούν Χριστιανούς, δεν πρέπει να επωφελούνται με δόλο την πνευματική συγγένεια. Η αγάπη πρέπει να μας κάνει να υπηρετούμε με τον καλύτερο τρόπο. Ο χριστιανισμός κατάργησε τη δουλεία, όχι καταγγέλλοντάς την, αλλά διδάσκοντας την αδελφική αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους (Εφεσ.ς:5-9  Κολ.γ:22-25   Τιτ.β:9-10).

 

Ζ. ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΛΗΣΤΙΑΣ

ς:3-12

Ο Παύλος δυναμικά οδήγησε τον Τιμόθεο να διδάξει την αλήθεια. Αυτοί που θα αρνηθούν την υγιή διδασκαλία του λόγου του Θεού που είναι το θεμέλιο για μια ζωή ευσέβειας, είναι περήφανοι και ανόητοι συγχρόνως.

Ο Τιμόθεος έπρεπε να κρατηθεί μακριά από ανθρώπους που μόνο ταράσσουν τους πιστούς ανακινώντας επιχειρήματα που καταλήγουν σε ζηλοτυπία και θυμό. Δεν ξέρουν πώς να πουν την αλήθεια και πιστεύουν ότι η διακονία είναι ένα μέσο για να βγάλει κανείς χρήματα.

Ο επίγειος πλούτος είναι μια από τις μεγαλύτερες επιθυμίες και πειρασμούς που πρέπει να καταπολεμηθεί. Είναι μεγάλο κέρδος να είναι κανείς ευχαριστημένος με τη θεοσέβεια. Πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι όταν έχουμε να φάμε και να ντυθούμε. Αυτά καθ’ αυτά τα χρήματα δεν είναι κακά, αλλά η αγάπη του χρήματος είναι πηγή κακών.

Η απληστία οδηγεί τους ανθρώπους έξω από το σωστό δρόμο και τους βυθίζει στον όλεθρο και την καταστροφή. Με το πέρασμα των αιώνων, δογματικές αλήθειες και πνευματικές πράξεις παραποιήθηκαν και νοθεύτηκαν με μοναδικό σκοπό, περισσότερο χρήμα! 

Ο Τιμόθεος προτρέπεται να φεύγει μακριά απ’ αυτούς και να ζητά δικαιοσύνη, ευσέβεια, πίστη, αγάπη, υπομονή... Ο “άνθρωπος του Θεού” λαχταράει ένα αληθινό χριστιανικό χαρακτήρα και όλες οι προσπάθειές του κατευθύνονται προς τον σκοπό αυτό. Γνωρίζει ότι μια μέρα ο Ιησούς θα επιστρέψει με δόξα και θα ζει μέσα στο φως αυτού του γεγονότος.

 

Η. ΤΕΛΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ

ς:13-21

Ο Παύλος παραγγέλλει στον Τιμόθεο να φυλάξει την εντολή αμόλυντη και άμεμπτα μέχρι να επιστρέψει ο Ιησούς. Τότε, θα φανερωθεί ποιος είναι ο μόνος Δεσπότης, Βασιλιάς βασιλιάδων και Κύριος κυρίων που κατοικεί σε απρόσιτο φως.

Ο Τιμόθεος έπρεπε να παραγγέλλει στους πλούσιους να μην υψηλοφρονούν. Να μοιράζονται με τους άλλους τα πλούτη τους και να θησαυρίζουν στον ουρανό. Ακόμα έπρεπε να αποστρέφεται τις βέβηλες ματαιολογίες και να κρατήσει την παρακαταθήκη. Μερικές απ’ αυτές ονομάζονται “επιστημονικές”, αλλά μάλλον λάθος όνομα έχουν.