Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος

 

Ιωάν.α:1 Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος, καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν, καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος.

Ιωάν.α:14 Καὶ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας.

Οι τριαδικοί πιστεύουν ότι ο Θεός που φανερώθηκε εν σαρκί ήταν ξεχωριστός από τους θεούς που ήταν μαζί. Αυτό είναι Βιβλικά και θεολογικά ακατόρθωτο.

Πώς μπορεί να λένε ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός και στη συνέχεια, να λένε ότι αυτός ο ένας Θεός είναι ξεχωριστός και διακριτός από τους θεούς που ήταν μαζί;

Αυτά τα εδάφια δεν λένε ότι κάποιο άλλο θεϊκό πρόσωπο ήταν μαζί με τον Θεό. Λένε ότι ο Λόγος ήταν με τον Θεό και ήταν Θεός. «Λόγος» σημαίνει μια σκέψη ή έννοια. Με άλλα λόγια, οι σκέψεις του Θεού ήταν μαζί Του στην αρχή και ήταν ένα μέρος από Αυτόν.

Είναι αδύνατο να διαχωριστεί ο Θεός από τις σκέψεις Του. Μόνο έτσι θα μπορούσε ο Λόγος να είναι με τον Θεό και την ίδια στιγμή να είναι ο ίδιος ο Θεός. Ο Λόγος δεν είναι ένα ξεχωριστό πρόσωπο από τον Πατέρα Θεό,  όπως και ο δικός σου λόγος δεν είναι ένα ξεχωριστό πρόσωπο από εσένα. Η ιδέα να φανερωθεί ο Θεός εν σαρκί, υπήρχε στην σκέψη και στο νου του Θεού πριν υπάρξει ο κόσμος.

Α’ Πέτρ.α:19,20 ἀλλὰ τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ, προεγνωσμένου μὲν πρὸ καταβολῆς κόσμου φανερωθέντος δὲ ἐπ' ἐσχάτου τῶν χρόνων δι' ὑμᾶς.

Αποκ.ιγ:8 καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, οὗ οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.

Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έβαλε τις σκέψεις και τα σχέδιά Του σε εφαρμογή. Γέννησε από τον εαυτό Του τον άνθρωπο Ιησού Χριστό, μέσα στον οποίο κατοίκησε πλήρως.

Ακόμα, αν «Θεός», στο Ιωάν.α:1 σημαίνει τον Θεό Πατέρα, τότε επιβεβαιώνεται η πρόταση μας και η Βιβλική θέση, «ο Λόγος ήταν με τον Πατέρα, και ο Λόγος ήταν ο Πατέρας».

Εμείς, πιστεύουμε στην ύπαρξη του Θεού από την αιωνιότητα. Ο Θεός υπήρχε πάντοτε, πανταχού παρών (Α’ Βας.η:21, Ιερεμ.κγ:23-24, Ψαλμ.ρλθ:7-10), παντογνώστης (Ψαλμ.ρλθ:1-6. Πράξ.β:23, Ιώβ μβ:2), Παντοδύναμος (Α’ Τιμ.ς:15, Αποκ.ιθ:6, Γέν.ιζ:1), αιώνιος (Δευτ.λγ:27, Α’ Τιμ.α:17), αόρατος (Α’ Τιμ.α:17, ς:16, Ιωάν.α:18), Πνεύμα (Ιωάν.δ:24).

Ένα πνεύμα δεν είναι πρόσωπο. Αν ένα πνεύμα είναι πρόσωπο, τότε σύμφωνα με την Αποκ.ε:6, όπου γίνεται λόγος για τα επτά πνεύματα του Θεού, η θεότητα αποτελείται από επτά πρόσωπα.

Αν το Πνεύμα του Θεού είναι ένα πρόσωπο, τότε και το πνεύμα του Γιου είναι ένα ξεχωριστό πρόσωπο από το σώμα ή τη σάρκα κι έτσι διαιρούν τον Χριστό σε δύο πρόσωπα (Νεστοριανισμός).

Α’ Τιμ.γ:16 «….ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί».

Ιωάν.δ:24 «Ο Θεός είναι Πνεύμα…..».

Ο Θεός είναι Πνεύμα και αυτό το Πνεύμα κατοίκησε στο σώμα του Ιησού, μετά την γέννησή Του.

Αυτός είναι ο τρόπος που η θεότητα είναι, Πνεύμα και σάρκα. Ο πατέρας είναι Πνεύμα, και ο Υιός είναι η σάρκα. Η λέξη «υπόστασις» δεν εμφανίζεται σε σχέση με τον Θεό, εκτός από μία φορά στο Εβρ.α:3, που σημαίνει την φύση ή την ουσία του Θεού.

Ο Ιησούς είναι ο «χαρακτὴρ τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ» (της φύσης ή της ουσίας). Έχοντας υπόψη την έννοια των λέξεων «πρόσωπο» και «υπόσταση», και στη συνέχεια χωρίζουμε τον Θεό σε τρία ξεχωριστά και διακριτά πρόσωπα (ουσίες ή φύσεις), τότε έχουμε τρεις θεούς (ή τρεις θείες φύσεις) όπως και να το δούμε αυτό το θέμα.

Οι τριαδικοί συνεχώς παρουσιάζουν μια θεότητα που αποτελείται από τρεις ξεχωριστές και διαφορετικές φύσεις, προσωπικότητες, νου και θέλω. Αυτό μειώνει την έννοια της ενότητας του Θεού, σε μια ενότητα προσώπων και μετατρέπει τον μονοθεϊσμό σε πολυθεϊσμό.

Η Αγία Γραφή ποτέ δεν χρησιμοποιεί τη λέξη πληθυντικού αριθμού «πρόσωπα» για να περιγράψει τον Θεό. (Η μόνη πιθανή εξαίρεση είναι στον Ιώβ ιγ:10, «Εξάπαντος θέλει σας εξελέγξει, εάν κρυφίως προσωποληπτήτε..» [στο Εβραϊκό λέει:  Εξάπαντος θέλει σας εξελέγξει, εάν κρυφίως δέχεστε πρόσωπα και στη μετάφραση των Ο’ «ουθεν ηττον ελεγξει υμας ει δε και κρυφη προσωπα θαυμασετε»]. Αυτό το εδάφιο προφανώς κατεδαφίζει τη θεωρία της τριάδας, αν ισχύει για τον Θεό).

Στο πρόσωπο του ανθρώπου Ιησού Χριστού, «ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί». Τώρα, ο Ιησούς έχει ένα ένδοξο, αθάνατο, ανθρώπινο σώμα. Ο Θεός δεν θα σταματήσει να χρησιμοποιεί το δοξασμένο και αναστημένο σώμα του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί το δοξασμένο σώμα Του σε όλη την αιωνιότητα, όπως αναφέρεται στην Αποκ.κβ:3-5.

Οι τριαδικοί πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η λέξη «πρόσωπο» υποδηλώνει ένα ανθρώπινο ον με ανθρώπινη προσωπικότητα. Ο Θεός «εφανερώθη εν σαρκί»  στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς είχε διπλή φύση - ανθρώπινη και θεία ή σάρκα και πνεύμα. Είναι ο Πατέρας ως προς τη θεότητά Του και ο Γιος ως προς την ανθρώπινη φύση Του. Ο Ιησούς είναι ο ένας Θεός που φανερώνεται στη σάρκα σαν ένα ανθρώπινο πρόσωπο.

Οι τριαδικοί πιστεύουν ότι η σάρκα ή το σώμα του Ιησού ήταν θεϊκό ή Θεός. Αυτή είναι παραδοχή ύπαρξης ενός Θεού που είναι αδύναμος, ενός Θεού που έπρεπε να προσεύχεται και ενός Θεού που πέθανε. Εάν αυτή η σάρκα ή η ανθρώπινη φύση ήταν Θεός, τότε οι Ρωμαιοκαθολικοί και οι Ορθόδοξοι είναι σωστοί όταν ονομάζουν την Μαρία Θεομήτορα.  Χαίρομαι για το γεγονός αυτό, είναι η δική τους θέση, δεν είναι η δική μας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Οι τριαδικοί, πολλές φορές, ψευδώς, γράφουν: «οι Γραφές διδάσκουν ότι υπάρχουν τρία ξεχωριστά πρόσωπα στη θεότητα: ο Πατέρας, ο Γιος, και το Άγιο Πνεύμα». Κάποιος που ενδιαφέρεται για τη Βιβλική αλήθεια, θα προσπαθήσει να διαβάσει όσο πιο προσεκτικά μπορεί τις Γραφές για να μελετήσει αυτή την «αλήθεια». Αλλά θα απογοητευτεί από την αποτυχία να βρει τη Βιβλική βάση για την ιδέα ενός τριαδικού Θεού.

Μπορεί να θέλουν να υποστηρίζουν ότι η θεότητα αποτελείται από τρία πρόσωπα ή υποστάσεις, αλλά προχωρούν τόσο πολύ ώστε να λένε ότι η Γραφή το διδάσκει αυτό, τη στιγμή που δεν υπάρχει ούτε ένα εδάφιο που να διδάσκει ότι ο Θεός υπάρχει σαν τρία ξεχωριστά και διαφορετικά πρόσωπα. Αντίθετα, βεβαιώνει, ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός (Δευτ.ς:4, Μάρκ.ιβ:29), και ο καθένας μπορεί να το επιβεβαιώσει αυτό. Η έννοια του τριαδικού θεού είναι ξένη προς την Αγία Γραφή και επομένως, πρέπει να απορριφθεί.

Το Δευτ.ς:4 και Μάρκ.ιβ:29, είναι η κλασική έκφραση του ενός Θεού. Ένας Θεός που είναι απόλυτα και αδιαίρετα ΕΙΣ, χωρίς καμία διάκριση προσώπων. Ο Θεός το έχει καταστήσει απόλυτα σαφές ότι δεν υπάρχει πολλαπλότητα στη θεότητα.

Οι Γραφές επιβεβαιώνουν ότι ο Θεός είναι αριθμητικά απόλυτα ένας, και ότι ο Ιησούς είναι ο ένας Θεός, ο Πατέρας, που φανερώθηκε «εν σαρκί» στο πρόσωπο του Γιου Του. Στη Βίβλο βλέπουμε ότι ο Ιησούς είχε δύο διακριτές φύσεις με τρόπο που κανένα άλλο ανθρώπινο ον δεν είχε. Ο Ιησούς ήταν τέλειος άνθρωπος και ο Θεός. Οι γραφές περιγράφουν το επίπεδο της ενότητας του Ιησού με τον Πατέρα με τρόπο που δεν μπορεί να ισχύσει σε ανθρώπους, γιατί μιλάει για την απόλυτη θεότητά Του. Στο Ιωάν.ιδ:9, ο Ιησούς είπε, «όστις είδεν εμέ είδε τον Πατέρα». Δεν έχει σημασία πόσο ενωμένοι μπορεί να είναι δύο σύζυγοι, αλλά δεν θα μπορούσαν ποτέ να κάνουν αυτή τη δήλωση. Έτσι, η ενότητα του Ιησού με τον Πατέρα σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο από ότι οι ανθρώπινες σχέσεις μπορούν να πετύχουν.

Είναι σαφές ότι οι όροι Πατέρας, Γιος, και Άγιο Πνεύμα μπορούν να υποδηλώσουν μόνο διαφορετικούς ρόλους, τίτλους ή εκδηλώσεις του ενός Θεού.

Όταν οι Γραφές μιλάνε για τον Ιησού σαν τον Πατέρα, παραπέμπουν σ’ αυτό που είναι ως προς τη θεότητα. Ο τίτλος Πατέρας, υπογραμμίζει το ρόλο του σαν Πατέρας και Δημιουργός των πάντων (Μαλαχ.β:10), σαν ο Πατέρας των αναγεννημένων πιστών (Ρωμ.η:14-16), σαν ο Πατέρας του μονογενή Υιού Του (Ιωάν.γ:16). Όταν οι γραφές μιλούν για τον Ιησού σαν Γιο, παραπέμπουν σε ό, τι έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση Του. Ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί (Α’ Τιμ.γ:16, Β’ Κορ.ε:19). Είναι ο Πατέρας ως προς τη θεότητα Του και ο Γιος, ως προς την ανθρώπινη φύση Του.

Οι Γραφές ποτέ δεν εξισώνουν τον Γιο μόνο με την θεότητα, ή την θεότητα χωριστά από την ανθρώπινη φύση. Η Εβρ.α:8 δεν αναφέρεται σε σαρκικό Θεό, αλλά αναφέρεται σαφώς στη θεότητα που ήταν «εν Υιώ».

Ο Πατέρας «εν αυτώ», ήταν ο Θεός που ήταν εκεί. Ο όρος Άγιο Πνεύμα, τονίζει Αυτόν που είναι Άγιος, πανταχού παρών, και φυσικά είναι ένα αόρατο Πνεύμα, που εργάζεται ενεργά στη ζωή και τις υποθέσεις των ανθρώπων. Έχει να κάνει με την ικανότητά Του να βαπτίζει, να πληρώνει, να κατοικεί μέσα σε ανθρώπινες ζωές. Το Άγιο Πνεύμα δεν είναι ένα ξεχωριστό πρόσωπο από τον Πατέρα, όπως ένας άνθρωπος και το πνεύμα του δεν είναι ξεχωριστά πρόσωπα.

Εν κατακλείδι, η Γραφή παρουσιάζει τον Θεό σαν ένα ον με μία προσωπικότητα, ένα νου και ένα θέλω. Έχει ένα ορατό σώμα, το δοξασμένο ανθρώπινο σώμα του Ιησού. Ιησούς είναι το όνομα του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Ιησούς είναι το αποκεκαλυμμένο όνομα του Θεού στην Καινή Διαθήκη (Ιωάν.ε:43, ιδ:26, ιζ:11, Ματθ.α:21). Ως εκ τούτου, κάνουμε σωστά το βάπτισμα στο νερό, χρησιμοποιώντας το όνομα του Ιησού (Πράξ.β:38). Το μήνυμα της Αγίας Γραφής είναι ότι ο Ιησούς είναι ο ένας Θεός που φανερώθηκε στη σάρκα. Ο Θεός, ο Πατέρας και Δημιουργός μας, μας αγάπησε τόσο πολύ που φανερώθηκε μ’ αυτό τον τρόπο για να γίνει ο Λυτρωτή μας και να γεμίσει τις καρδιές μας με το δικό Του Πνεύμα.

Όταν κοιτάζουμε τον Ιησού, μπορούμε να δούμε τον χαρακτήρα της υπόστασης του Θεού. Στο όρος της Μεταμόρφωσης (Ματθ.ιζ), ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης είδαν ένα σύννεφο και άκουσαν μια φωνή που έλεγε, «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην» (εδ.5). Τελικά, όταν το νέφος έφυγε, η Βίβλος λέει, «δεν είδον ουδένα ειμή τον Ιησούν μόνον».

Οι τριαδικοί προσπαθούν σκληρά να βρουν άλλα πρόσωπα, αλλά όταν φύγει το σύννεφο, θα δουν μόνο ένα πρόσωπο... τον Ιησού! Είναι το μόνο ορατό πρόσωπο του Θεού. Όταν επικαλούμαι το όνομα του Ιησού, είναι σαν να μιλάω στον αιώνιο Πατέρα. Αυτός έχει όλη την εξουσία στον ουρανό και την γη. Ο Ιησούς είναι «το άλφα και το ωμέγα, η αρχή και το τέλος... είναι ο ων, ο ην και ο ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ.

Το Κολ.β:8-10 είναι ένα θαυμαστό απόσπασμα προειδοποίησης, διδασκαλίας και έμπνευσης όσον αφορά τις πολύτιμες αλήθειες της μονότητας του Θεού και της θεότητας του Ιησού Χριστού:

Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις διά της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ουχί κατά Χριστόν· διότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς, και είσθε πλήρεις εν αυτώ, όστις είναι η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας

Αμήν!