ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΟΥ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟΥ

Όταν ανοίγουμε τις καρδιές μας στο Θεό, ο Κύριος δεν θ' αργήσει να μας αγγίξει. Η απάντηση του Θεού καθορίζεται από το πόσο Τον θέλουμε και κατά πόσο έχουμε παραχωρήσει τον εαυτό μας σ' Εκείνον για να μπορέσει να μας πλησιάσει.

Η ένταση και η επιμονή στην εκζήτηση είναι σημαντικοί παράγοντες για μία ενδεχόμενη συνάντηση με το Σωτήρα. Μπορεί κάποιος να προσκαλεί τον Ιησού στη ζωή του, όμως το ρόλο τον παίζει η θέρμη και η δίψα που έχει για Εκείνον και όχι οι ρητορική, έντεχνη και θορυβώδης προσευχή.

Ερχόμαστε τώρα στο σημείο, όπου καταλαβαίνουμε ότι έχουμε μία ειλικρινή δίψα για το Θεό, αλλά η καρδιά μας είναι ξερή και απλά ζούμε μια ξερή θρησκευτική ζωή. Μπορεί να έχεις μια πολύ καλή σχέση με την εκκλησία σου ή να διακονείς ανάμεσα στους αδελφούς, όμως αυτό δεν είναι εκείνο που θέλει πρώτα απ' όλα να δει ο Θεός στη ζωή σου.

Για να έρθει η παρουσία του Θεού χρειάζεται να υπάρχει το απαραίτητο σκεύος, που θα Τον επιθυμήσει όσο τίποτα άλλο πάνω σ' αυτό τον κόσμο.

Ματθ.κβ:36,37 Διδάσκαλε, ποία εντολή είναι μεγάλη εν τω νόμω; Και ο Ιησούς είπε προς αυτόν· Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου.

Η δύναμη που ανοίγει τον ουρανό, βρίσκεται μέσα στην καρδιά, που φλέγεται από την επιθυμία να δει το παντοδύναμο χέρι του Θεού να κινείται ανάμεσα στις χαμένες ψυχές γύρω μας.

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΒΗΝΕΙ ΤΗ ΓΝΗΣΙΑ ΦΩΤΙΑ

Μπορεί κάποιος να διακονεί για πολλά χρόνια και όμως, η καρδιά του να είναι απελπιστικά άδεια, κουρασμένη και χωρίς καμία πείνα για την γνήσια παρουσία του Αγίου Πνεύματος.

Μπορεί να διακονεί από συνήθεια και να περάσει έτσι όλη η ζωή του χωρίς να έχει γνωρίσει το θαυματουργό και λυτρωτικό χέρι του Δημιουργού του.

Εκείνο που σβήνει και αλλοιώνει την φλόγα του Αγίου Πνεύματος μέσα στην καρδιά μας είναι η ξερή θρησκεία και η είσοδος του πιστού μέσα σ’ ένα λαβύρινθο νόμων και διατάξεων, τα οποία καταλήγουν να γίνουν παγίδα χωρίς να το έχει καταλάβει. Το μόνο που θα καταφέρει να δει μετά από μερικά χρόνια, είναι ότι εξαφανίστηκε η δροσιά, εκείνο το αγνό, δυναμικό χέρι του Αγίου Πνεύματος, που γνώρισε στις ημέρες της αναγέννησής του.

Αυτός είναι και ο λόγος, που πολλοί χριστιανοί, αντί να ανεβαίνουν σε πίστη και αποκάλυψη, πέφτουν χρόνο με το χρόνο σε μία ξερή και έρημη γη.

Χρειαζόμαστε μία νέα, δυναμική αποκάλυψη του Ιησού, που είναι ο μόνος ικανός να μας βγάλει μέσα από τα αδιέξοδα, τη χλιαρότητα και το συμβιβασμό.

Είναι ανάγκη να μετανοήσουμε και να εκζητήσουμε όχι ένα Χριστό που να ταιριάζει στις απαιτήσεις μας, αλλά Εκείνον που θα προκαλέσει το θάνατο της σάρκας μας μέσα από τη δόξα Του.

Χρειαζόμαστε φωτιά από τον ουρανό, κατευθείαν μέσα από το θρόνο του Θεού, η οποία θα κατακάψει κάθε στασιμότητα, θα εξαφανίσει κάθε εμπόδιο, ώστε να γνωρίσει ο κόσμος ότι ο Ιησούς είναι Κύριος, όπως έγινε στο βουνό Κάρμηλο με τον Ηλία.

Είναι ζωτικό και αναγκαίο όταν αγγιχτούμε από το Άγιο Πνεύμα να το διατηρήσουμε και να το αυξήσουμε. Ο διάβολος έχει δέσει εν μέρει την Εκκλησία σε μία ακαρπία, καθώς οι νέοι πιστοί μπαίνουν μέσα σ’ ένα περιβάλλον ανταγωνισμού, κουτσομπολιού και θρησκοληψίας, που λειτουργεί σαν πυροσβεστήρας ενάντια στη φωτιά του Πνεύματος.

Αν αποφασίσουμε να διατηρήσουμε τη γνήσια φλόγα του Πνεύματος και μείνουμε πιστοί στα λίγα, ο Κύριος είναι έτοιμος να μας δώσει περισσότερα μέχρι η φλόγα εκείνη να γίνει μία τεράστια πυρκαγιά κατακαίγοντας κάθε έργο του σατανά.

ΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΚΕΙ

Στην Παλιά Διαθήκη βλέπουμε ότι υπήρχαν καταστάσεις, όπου ο Θεός ελκυόταν και κατέβαινε ανάμεσα στο λαό. Όταν οι άνθρωποι ήθελαν να κατέβει ο Κύριος, έχτιζαν ένα θυσιαστήριο και έκαναν μία θυσία. Το πρώτο πράγμα λοιπόν είναι η κατασκευή του θυσιαστηρίου και το δεύτερο, η προμήθεια ενός ζώου για τη θυσία.

Στο Α' Χρον.κα: έχουμε την περιγραφή της αμαρτίας του Δαβίδ. Καταμέτρησε το λαό Ισραήλ και προκάλεσε την οργή του Κυρίου, ο Οποίος τιμώρησε τους Ισραηλίτες εξαιτίας αυτής της πράξης του Δαβίδ. Ο άγγελος του Κυρίου πάταξε τους Ισραηλίτες με θάνατο και ο Δαβίδ ζήτησε έλεος από το Θεό. Εκείνος του είπε να ανέβει και να στήσει ένα θυσιαστήριο σε ένα συγκεκριμένο μέρος.

Α' Χρον.κα:16-19 - Και υψώσας ο Δαβίδ τους οφθαλμούς αυτού, είδε τον άγγελον του Κυρίου ιστάμενον αναμέσον της γης και του ουρανού, έχοντα εν τη χειρί αυτού την ρομφαίαν αυτού γεγυμνωμένην, εκτεταμένην επί Ιερουσαλήμ. Και έπεσεν ο Δαβίδ και οι πρεσβύτεροι, ενδεδυμένοι σάκκους, κατά πρόσωπον αυτών. Και είπεν ο Δαβίδ προς τον Θεόν, Δεν είμαι εγώ ο προστάξας να απαριθμήσωσι τον λαόν; εγώ βεβαίως είμαι ο αμαρτήσας και πράξας την κακίαν. Ταύτα δε τα πρόβατα τί έπραξαν; Επ' εμέ λοιπόν, Κύριε Θεέ μου, και επί τον οίκον του πατρός μου έστω η χειρ σου, και μη επί τον λαόν σου προς απώλειαν. Τότε ο άγγελος του Κυρίου προσέταξε τον Γαδ, να είπη προς τον Δαβίδ, να αναβή ο Δαβίδ και να στήση θυσιαστήριον εις τον Κύριον εν τω αλωνίων του Ορνάν του Ιεβουσαίου. Και ανέβη ο Δαβίδ, κατά τον λόγον του Γαδ, τον οποίον ελάλησεν εν ονόματι Κυρίου.

Ας φανταστούμε τη σκηνή. Έχουμε μία καταδίκη, που σέρνεται σε όλη τη χώρα. Ο Δαβίδ κράζει προς το Θεό να μην εξολοθρεύσει το λαό. Ο Θεός θέλει να απαντήσει στην προσευχή αυτή και λέει στον προφήτη Γαδ τι πρέπει να κάνει ο Δαβίδ. Με άλλα λόγια, για να απελευθερώσει ο Κύριος το έλεός Του πάνω στην Ιερουσαλήμ, χρειάζεται ένα κατάλληλο περιβάλλον. Ο Δαβίδ υπάκουσε, έστησε το πολύτιμο θυσιαστήριο, εκείνο που θέλει να δει και ανάμεσά μας ο Θεός, για να σταματήσει η κόλαση να καταπίνει ψυχές μέσα σε ένα κόσμο αμαρτίας, αλαζονείας και εγωισμού.

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΝΕΙ ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ!

Όμως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, όσο φαίνονται μέχρι εδώ! Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι το να στήσουμε ένα θυσιαστήριο δεν είναι κάτι απλό. Θα μας κοστίσει πολλά! Θα απαιτήσει πολλά! Πολλοί άνθρωποι θέλουν να πάρουν από τον Κύριο χωρίς να αποχωριστούν την άνεση και τη βόλεψή τους.

Όταν ο Δαβίδ έχτιζε το θυσιαστήριο, ο ιδιοκτήτης του αγρού, του πρότεινε να του δώσει ό,τι χρειαζόταν δωρεάν. Θα του έδινε τα βόδια για το ολοκαύτωμα, τα εργαλεία για ξύλα προς πυρά και το σιτάρι για την εξ αλφίτων προσφορά. Ο Δαβίδ απάντησε:

... Ουχί, αλλ' εξάπαντος θέλω αγοράσει αυτό εις την αξίαν τιμήν, διότι δεν θέλω λάβει το σον διά τον Κύριον, ουδέ θέλω προσφέρει ολοκαύτωμα δωρεάν. Και έδωκεν ο Δαβίδ εις τον Ορνάν, διά τον τόπον, εξακοσίους σίκλους χρυσίου κατά βάρος (Α' Χρον.κα:24-25).

Εδώ κρύβεται μία πολύ σημαντική αρχή στα πράγματα του Θεού. Αν ζητάμε το έλεος και τη δυναμική παρέμβαση του Θεού μέσα στην εκκλησία και πάνω στη χώρα μας, αυτό θα μας κοστίσει. Ο Δαβίδ ζητούσε διακαώς τον Κύριο και βλέπουμε ότι γνώριζε καλά τις αρχές Του.

Είναι ώρα να μας αποκαλύψει ο Θεός την καρδιά Του μ’ ένα διαφορετικό, πιο βαθύ και ουσιαστικό τρόπο για να μας καταστήσει ικανούς να αποτινάξουμε κάθε σαρκικό και γήινο ζυγό που μας απομακρύνει από το θέλημά Του. Να μας κάνει ικανούς να παραχωρήσουμε ό,τι είναι απαραίτητο για να δούμε τη δική Του δόξα και όχι αυτή των δικών μας κατορθωμάτων.

Υπάρχει ένα αντίτιμο, που δεν είμαστε τόσο διατεθειμένοι να το πληρώσουμε. Όλοι εμείς που ζητάμε την παρουσία του Θεού πάνω σ' αυτή την ταλαιπωρημένη χώρα, πρέπει να δούμε τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε, όχι μόνο εξωτερικά, αλλά μάλλον περισσότερο μέσα μας, εσωτερικά. Θα χρειαστεί να παραδώσεις ίσως τον ελεύθερο χρόνο σου, ή να μπεις σε μια στενότερη και πιο οικεία σχέση με το Θεό.

Ο Δαβίδ εκζητούσε το έλεος του Θεού για το έθνος Του. Εκείνη τη στιγμή μέσα στην καρδιά του φλεγόταν μία επιθυμία. «Πρέπει να προκαλέσω τη χάρη του Θεού για να σταματήσει αυτή η πληγή». Ήταν αποφασισμένος και έτοιμος να παραχωρήσει και να πληρώσει οτιδήποτε, προκειμένου να σωθεί η Ιερουσαλήμ από την οργή του Θεού.

Αυτή η άγια αποφασιστικότητα είναι το ίδιο απαραίτητη και σήμερα ανάμεσά μας. Πολλοί από εμάς θέλουμε να γνωρίσουμε τον Κύριο μέσα στη δόξα Του, αρχίζουμε να Τον εκζητούμε, αλλά μετά από λίγο, η επιθυμία αυτή ελαττώνεται και κάπου φαίνεται ότι το πράγμα φτάνει σ’ ένα σημείο και δεν προχωρά.

Σαν να έχει σηκωθεί ένα τεράστιο τείχος μπροστά μας, το οποίο μας έχει φυλακίσει στη μίζερη ρουτίνα της καθημερινότητας, αποκόπτοντάς μας από το υπερφυσικό στοιχείο της χριστιανικής αφιέρωσης. Αρκετές φορές η αιτία γι' αυτό είναι η έλλειψη αποφασιστικότητας, που και αυτό με τη σειρά του έχει αιτία το κόστος που πρέπει να πληρώσουμε μέσα στον πνευματικό στίβο.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΑΡΤΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ

Σήμερα δεν χρειάζεται να μαζεύουμε πέτρες και να χτίζουμε με τον τρόπο που το έκαναν οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης. Θυσιαστήριο είναι η καρδιά μας, η αφιέρωσή μας. Αυτά πρέπει να μαζέψουμε σαν πέτρες, να τα ενώσουμε κατάλληλα και να στήσουμε ένα ανθρώπινο θυσιαστήριο για τη δική μας γενιά. Προσευχόμαστε για να έρθει η φωτιά του Πνεύματος, όμως αυτό θα γίνει σωστά όταν υπάρχει έτοιμο ένα θυσιαστήριο από καρδιές και το ζώο πάνω σ' αυτό.

Έχουμε την επιθυμία να ελκύσουμε τον Κύριο με ένα θυσιαστήριο, το οποίο θα χτίσουμε όλοι μαζί για χάρη των φίλων μας, της πόλης μας ή του έθνους μας;

Τι είναι όμως θυσιαστήριο; Είναι τόπος αφιέρωσης και λατρείας. Είναι τόπος αποφάσεων και διαθήκης. Όταν κάποιος οικοδομήσει θυσιαστήριο, το κάνει πάντα με το σκοπό να αφιερώσει και να δώσει κάτι πολύτιμο από τη ζωή του στο Θεό.

Σχεδόν όλες οι διαθήκες επικυρώθηκαν πάνω σ' ένα θυσιαστήριο, ή μετά τη συμφωνία χτίστηκε ένα. Με άλλα λόγια, είναι ένας τόπος, όπου συνάπτουμε διαθήκη με τον Θεό. Είναι τόπος όπου αποφασίζουμε να σταθούμε και να ζήσουμε με ένα τρόπο χωρίς να υπάρχει επιστροφή.

Το θυσιαστήριο είναι τρόπος επικοινωνίας και επαφής με τον Θεό, διότι όταν ο Κύριος δεχόταν μία θυσία, κατέβαινε με φωτιά και ευλογούσε το λαό. Εκεί γίνεται μία ανταλλαγή. Δίνουμε από τον εαυτό μας για να λάβουμε από Αυτόν. Κάθε είδους παραχώρηση προς Αυτόν, είναι μια πράξη θυσίας. Θυσιάζεται κάτι και αν το δεχθεί ο Θεός, αυτό σίγουρα δεν θα μείνει απαρατήρητο.

Καθώς αρχίζουμε να συναντάμε το Θεό, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι να οικοδομήσουμε το δικό Του θυσιαστήριο, διότι η ζωή μας είναι γεμάτη από άλλα θυσιαστήρια, στα οποία κάναμε θυσίες. Γι' αυτό βλέπουμε μέσα στη Γραφή, με πόσο ζήλο ο Θεός ζητούσε από τους Ισραηλίτες να γκρεμίσουν κάθε ξένο θυσιαστήριο και να στραφούν αποκλειστικά σ' Εκείνον.

Κριτ.ς:25-26 - "Και την αυτήν νύκτα είπεν ο Κύριος προς αυτόν, Λάβε τον βουν του πατρός σου, και τον δεύτερον βουν τον επταετή, και κατεδάφισον τον βωμόν του Βάαλ τον οποίον έχει ο πατήρ σου, και το άλσος το πλησίον αυτού κατάκοψον και οικοδόμησον θυσιαστήριον εις Κύριον τον Θεόν σου επί της κορυφής της πέτρας ταύτης, κατά το διατεταγμένον, και λάβε τον δεύτερον βουν, και πρόσφερε ολοκαύτωμα με τα ξύλα του άλσους, το οποίον θέλεις κατακόψει."

Ο Θεός μιλά στο Γεδεών, διότι οι Ισραηλίτες εκείνη την εποχή, υπέφεραν κάτω από τους Μαδιανίτες. Έκραξαν για βοήθεια και ο Κύριος διάλεξε τον Γεδεών, αφού εκείνος πρόσφερε τον εαυτό του στο θέλημα του Θεού. Μόλις ο Γεδεών προσφέρθηκε, το πρώτο πράγμα που του είπε ο Θεός ήταν να γκρεμίσει τους βωμούς του Βάαλ και να χτίσει ένα θυσιαστήριο για τον Θεό. Γιατί; Για να κατέβει το Πνεύμα του Θεού και να φέρει ελευθερία και σωτηρία.

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ

Αν εκζητήσουμε το Θεό, πριν μας χρησιμοποιήσει θα απαιτήσει να γκρεμίσουμε κάθε ξένο είδωλο και θυσιαστήριο μέσα από τη ζωή μας. Δεν είναι μια απλή επιθυμία του Θεού, αλλά μία ζωτική αρχή.

Ίσως στην προσωπική μας ζωή να μη σκεφτόμαστε πολύ συχνά το κόστος της αφιέρωσης, όταν το θέμα σχετίζεται μόνο με τον εαυτό μας. Όταν αρχίσουμε όμως να αποκτάμε όραση και καρδιά για τους ανθρώπους γύρω μας, τότε ξαφνικά αντιλαμβανόμαστε το βάρος και την ευθύνη μιας συνθήκης, το μεγαλείο στο στήσιμο ενός θυσιαστηρίου. Τότε καταλαβαίνουμε ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την ατομική μας νωχελικότητα και να μπούμε σε μία σχέση παραχώρησης.

Η ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟΥ

Ξέρουμε ότι είμαστε ο άγιος λαός του Θεού. Όμως ζούμε, μιλάμε και συμπεριφερόμαστε κοσμικά. Υπάρχει ανάγκη να επιδιορθώσουμε το θυσιαστήριο. Μία αποκαλυπτική εικόνα έχουμε μέσα από την ιστορία του Ηλία με τους ψευδοπροφήτες του Βάαλ. Υπήρχαν δύο θυσιαστήρια. Ένα για τον Βάαλ, κατασκευασμένο από τους ψευδοπροφήτες και ένα μισοχαλασμένο, το οποίο αργότερα το επισκεύασε ο Ηλίας.

Ο λαός βρισκόταν μεταξύ Γιάχβε και Βάαλ ("έως πότε χωλαίνετε μεταξύ δύο φρονημάτων; Εάν ο Κύριος ήναι Θεός, ακολουθείτε αυτόν, αλλ' εάν ο Βάαλ ακολουθείτε τούτον" - Α' Βασ.ιη:21), εικόνα που συναντάμε και στη σημερινή εκκλησία σε μεγάλο βαθμό.

Χωλαίναν πνευματικά και δεν υπήρχε ευλογία. Είχαν για βασιλιά τον χειρότερο στην ιστορία του Ισραήλ, τον Αχαάβ και την γυναίκα του Ιεζάβελ, ιέρεια ειδωλολατρικών θεών, που καταδυνάστευε υλικά και πνευματικά το λαό. Έπρεπε να έρθει κάθαρση και να επιστραφούν οι καρδιές των Ισραηλιτών πίσω. Ήταν ώρα να κινηθεί ο Θεός και θα το έκανε μέσα από τον Ηλία.

Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα. Το θυσιαστήριο του Κυρίου ήταν κεκρημνισμένον. Για να πέσει η φωτιά του Πνεύματος πρέπει να επιδιορθωθεί και αυτό ακριβώς έκανε ο Ηλίας.

Α' Βασ.ιη:30-31 - Τότε είπεν ο Ηλίας προς πάντα τον λαόν, Πλησιάσατε προς εμέ. Και πας ο λαός επλησίασε προς αυτόν. Και επιδιόρθωσεν το θυσιαστήριον του Κυρίου, το κεκρημνισμένον. Και έλαβεν ο Ηλίας δώδεκα λίθους, κατά τον αριθμόν των φυλών των υιών Ιακώβ, προς τον οποίον ήλθεν ο λόγος του Κυρίου, λέγων, Ισραήλ θέλει είσθαι το όνομά σου.

Πριν αρχίσει να κάνει οτιδήποτε άλλο, πήρε δώδεκα πέτρες και με αυτές έστησε το χαλασμένο θυσιαστήριο. Τώρα είμαστε έτοιμοι. Όταν φτιάξουμε τις καρδιές μας μπροστά στο Θεό, η δύναμη του Αγίου Πνεύματος, θα είναι τόσο έντονη, που δεν θα μπορέσει να αντέξει τίποτα μπροστά στην παρουσία του Θεού.

Ο Ηλίας γέμισε με νερό το σημείο του ολοκαυτώματος, κάτι που δεν εμπόδισε καθόλου τη φλόγα να πέσει πάνω στη θυσία και να την κατακάψει. Μπορεί να επηρεαζόμαστε από ένα σωρό προβλήματα και να νιώθουμε ανίκανοι μέσα στη σαρκικότητά μας, αλλά αν στήσουμε την επιθυμία μας και την καρδιά μας σωστά, τίποτα δεν θα κρατήσει το Θεό από το να έρθει και να αποκαλύψει τη δόξα Του.

Σήμερα αντί να δώσουμε όλη την προσοχή στην καρδιά μας, κοιτάζουμε να εξοπλίσουμε τον εγκέφαλό μας με εδάφια, να γεμίσουμε με τίτλους και γνώσεις, να διακριθούμε σε μία θέση διακονίας μέσα στην εκκλησία, να τελειοποιήσουμε τις μελέτες μας κλπ. Δεν είναι ο σωστός δρόμος! Μ' αυτό τον τρόπο δεν επιδιορθώνεται το θυσιαστήριο. Με αυτό τον τρόπο ο κόσμος και η κοινωνία γύρω μας θα παραμείνουν μέσα στο το σκοτάδι υπό την κυριαρχία των ιερέων της σημερινής Ιεζάβελ.

Τόσος λόγος γίνεται για το πώς η εκκλησία θα γίνει ξανά φως πάνω στο όρος. Μαζευόμαστε και συζητάμε συνέχεια για τη μέθοδο που θα ακολουθήσουμε, ώστε να απλωθεί η Βασιλεία του Θεού. Παρόλα αυτά όμως, τίποτα δεν αλλάζει. Δεν μπορεί ν' αλλάξει γιατί απλά δεν έχουμε επιδιορθώσει τις καρδιές μας σωστά για να γίνει δεκτή η προσφορά.