Φροντίζοντας τους άλλους.
Όταν η Ανατολική και η Δυτική Γερμανία χωρίστηκαν, μια Γερμανίδα
έστελνε τακτικά πακέτα στους συγγενείς της στην Ανατολική Γερμανία όπου η ζωή
ήταν δύσκολη.
Προέβλεψε το μέλλον: «μια μέρα θα είναι ελεύθεροι, και όταν
τους δω, θέλω να θυμούνται ότι νοιαζόμουν γι’ αυτούς».
Είναι εύκολο να ξεχάσουμε εκείνους που έχουν ανάγκη όταν
είμαστε άνετα και τρώμε καλά, αλλά εμείς οι Χριστιανοί πρέπει να προβλέπουμε το
μέλλον.
Μια μέρα θα σταθούμε μπροστά στον Κύριό μας και θέλουμε να Τον
ακούσουμε να λέει:
«επείνασα, και μοι εδώκατε να φάγω, εδίψησα, και με
εποτίσατε, ξένος ήμην, και με εφιλοξενήσατε, γυμνός, και με ενεδύσατε,
ησθένησα, και με επεσκέφθητε, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς εμέ» (Ματθ.κε:31-46).
Το 1989, οι συγγενείς αυτής της γυναίκας ελευθερώθηκαν και
δεν είχε λόγο να μετανιώσει.
Αν θέλουμε να σταθούμε ενώπιον του Χριστού χωρίς τύψεις,
πρέπει να Τον ρωτάμε τακτικά πώς μπορούμε να υπηρετήσουμε όσους έχουν ανάγκη,
ειδικά τους αδελφούς και τις αδελφές μας στον Χριστό:
Γαλ.ς:10 Άρα λοιπόν ενόσω έχομεν καιρόν, ας
εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.
