Πρόσεξε τον εχθρό

Β' Βασ.α:1-18

Ο  προφήτης Ηλίας ήταν ένας άνθρωπος που έζησε πάντα στο επίκεντρο της προσοχής. Μετά το μήνυμα για την ξηρασία έγινε γνωστός αλλά όχι δημοφιλής. Πολλοί, και ιδιαίτερα ο βασιλιάς ήθελε να θανατώσει αυτόν τον περίεργο προφήτη που ξεφύτρωσε από το πουθενά και αναστάτωσε τη ζωή τους.

Η ηρωική του παρουσία στο όρος Κάρμηλος, που αντιτάχθηκε στους 850 προφήτες των ψεύτικων θεών, είχε σαν αποτέλεσμα να τον μισήσουν ακόμη περισσότερο οι εχθροί του. Ιδιαίτερα επειδή ο λαός μετανόησε και επέστρεψε στον αληθινό Θεό.

Ποιος ξέρει πόσες φορές ο Θεός μπορεί να είχε επέμβει για να τον γλυτώσει. O Αχαάβ και η Ιεζάβελ το παρατράβηξαν το σχοινί και τελικά ο Θεός επενέβη και τιμωρήθηκαν. Όπως είχε προφητεύσει ο Ηλίας, ο Αχαάβ πέθανε:

Α’ Βασ.κβ:37,38 Και απέθανεν ο βασιλεύς και εκομίσθη εις Σαμάρειαν· και ενεταφίασαν τον βασιλέα εν Σαμαρεία. Και έπλυναν την άμαξαν εις το υδροστάσιον της Σαμαρείας· έπλυναν έτι και τα όπλα αυτού· και έγλειψαν οι κύνες το αίμα αυτού, κατά τον λόγον του Κυρίου, τον οποίον ελάλησεν.

Το ότι πέθανε βέβαια ο Αχαάβ δεν σήμαινε τίποτα για τον Ισραήλ. Ο Οχοζίας, πιθανώς ο μεγαλύτερος σε ηλικία γιος του βασίλευσε.

Α’ Βασ.κβ:40,51 Και εκοιμήθη ο Αχαάβ μετά των πατέρων αυτού, και εβασίλευσεν αντ' αυτού Οχοζίας ο υιός αυτού…. Οχοζίας ο υιός του Αχαάβ εβασίλευσεν επί τον Ισραήλ εν Σαμαρεία, το δέκατον έβδομον έτος του Ιωσαφάτ βασιλέως του Ιούδα· και εβασίλευσε δύο έτη επί τον Ισραήλ.

Και όπως φαντάζεστε ίσως, ακολούθησε το παράδειγμα του πατέρα του.

Α’ Βασ.κβ:52,53 Και έπραξε τα πονηρά ενώπιον του Κυρίου, και περιεπάτησεν εις την οδόν του πατρός αυτού και εις την οδόν της μητρός αυτού και εις την οδόν του Ιεροβοάμ υιού του Ναβάτ, όστις έκαμε τον Ισραήλ να αμαρτήση· διότι ελάτρευσε τον Βάαλ και προσεκύνησεν αυτόν, και παρώργισε Κύριον τον Θεόν του Ισραήλ, κατά πάντα όσα έπραξεν ο πατήρ αυτού.

Δυστυχώς το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά. Μιμήθηκε τον πατέρα του και τους ειδωλολάτρες προγόνους και έκανε το αντίθετο από αυτό που ήθελε ο Θεός. Δεν ξέρουμε πολλά για τη ζωή του. Μαθαίνουμε όμως, πως είχε ένα ατύχημα από το οποίο ποτέ δεν συνήλθε:  

Β’ Βασ.α:2 Και έπεσεν ο Οχοζίας διά του δρυφράκτου του υπερώου αυτού, το οποίον ήτο εν Σαμαρεία, και ηρρώστησε· και απέστειλε μηνυτάς, ειπών προς αυτούς, Υπάγετε, ερωτήσατε τον Βέελ-ζεβούλ, τον θεόν της Ακκαρών, αν έχω να αναλάβω από της αρρωστίας ταύτης.

Δεν μας λέει τις λεπτομέρειες για το ατύχημα αυτό. Ίσως έσπασε το πόδι του, ή τραυμάτισε τη μέση του ή κάποιο εσωτερικό όργανό κατά την πτώση. Ίσως αυτή η πτώση να προκάλεσε κάποια παράλυση. Ούτε μας λέει το πώς έπεσε. Ξέρουμε μόνο ότι το πέσιμο αυτό προκάλεσε μια ενδιαφέρουσα αλυσίδα γεγονότων. Αυτά τα γεγονότα επηρέασαν τον Ηλία, που συνέχιζε να είναι ο στόχος των εχθρών του.

Μόνο που αυτή τη φορά ο εχθρός ήταν ο Βεελ-ζεβούλ, ο Θεός της Ακκαρών.

Όταν διαπίστωσε πως δεν συνέρχονταν ο βασιλιάς, φοβήθηκε. Η παιδεία που είχε πάρει από τους γονείς του, τον οδήγησε να ζητήσει τη συμβουλή των θεοτήτων των ειδωλολατρών, έτσι ζήτησε βοήθεια από τον θεό της Ακκαρών τον Βεελ-ζεβούλ. Έλπιζε πως αυτός θα τον βοηθούσε να γιατρευτεί. Η Ακκαρών ήταν μια από τις 5 κύριες πόλεις των Φιλισταίων, μια πόλη που ιδιαίτερα ασχολούνταν με τον πνευματισμό και την μαγεία (Α΄ Σαμ.ε:10).

Το όνομα αυτής της θεότητας προέρχεται από το όνομα «Βάαλ» που σημαίνει «κύριος» και από τη λέξη «ζεβούβ» που σημαίνει μύγα. Δηλαδή η σημασία είναι «βασιλιάς των μυγών». Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για τη σημασία του ονόματος. Κάποιοι λένε πως το άγαλμα του θεού ήταν σαν μια μύγα. Άλλοι πάλι λένε πως ήταν ένας θεός για τον οποίο πίστευαν πως γιάτρευε τσιμπήματα από μύγες που υπήρχαν στα μέρη εκείνα. Αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε είναι πως ο θεός αυτός, ο «βασιλιάς των μυγών» λατρεύονταν στην Ακκαρών και μέσω των ιερέων του εκτός άλλων πραγμάτων, σαν θεός που ήταν, πρόλεγε και το μέλλον. Για αυτό και ο Οχοζίας ζήτησε τη συμβουλή του. Οι Φιλισταίοι γενικότερα ήταν μάντεις και προγνώστες των καιρών (Ης.β:6).

Στην Παλαιά Διαθήκη μόνο στο κεφάλαιο αυτό αναφέρεται ο θεός αυτός, ο Βεελ-ζεβούλ. Εμφανίζεται όμως το όνομα αυτό στην Καινή Διαθήκη  όταν κατηγορούν το Χριστό πως με τη δύναμη του σατανά θεραπεύει: Ματθ.ιβ:22-24 Τότε εφέρθη προς αυτόν δαιμονιζόμενος τυφλός και κωφός, και εθεράπευσεν αυτόν, ώστε ο τυφλός και κωφός και ελάλει και έβλεπε. Και εξεπλήττοντο πάντες οι όχλοι και έλεγον· Μήπως είναι ούτος ο υιός του Δαβίδ; Οι δε Φαρισαίοι ακούσαντες είπον· Ούτος δεν εκβάλλει τα δαιμόνια ειμή διά του Βεελζεβούλ, του άρχοντος των δαιμονίων.

Είχε προφητευθεί πως όταν θα έρθει ο Μεσσίας, θα έχει υπερφυσική δύναμη ώστε να ελευθερώνει το λαό από την εξουσία του σατανά. Τα πλήθη λοιπόν, εκστασιασμένα βλέπουν το Χριστό να ελευθερώνει και ρωτάνε « Μήπως αυτός είναι ο Μεσσίας;» «Θα μπορούσε να είναι αυτός ο γιος του Δαβίδ»; Οι Φαρισαίοι όμως, απέρριψαν αυτή την πιθανότητα λέγοντας πως βγάζει τα δαιμόνια με τη δύναμη του σατανά. Μια απάντηση παράλογη, γιατί όπως εξήγησε ο Χριστός, όταν η μια βασιλεία πολεμάει τον εαυτό της, δεν μπορεί να σταθεί. Επομένως δεν είναι δυνατόν ο σατανάς να βγάζει το σατανά, να διαιρεί τη βασιλεία του και να μπορεί να σταθεί.

Το όνομα Βεελζεβούλ λοιπόν, δεν αναφέρεται στον ίδιο το σατανά, αλλά μάλλον σε κάποιο δαιμόνιο με εξουσία. Αντιπροσωπεύει μια πηγή δαιμονικής δύναμης. Αυτή η θεότητα, λοιπόν, που λατρεύουν οι Φιλισταίοι στην πόλη Ακκαρών έχει άμεση σχέση με το σατανικό κόσμο των δαιμονίων.

Φυσικά ο Οχοζίας ενδιαφέρονταν μόνο να μάθει τι θα συμβεί στον ίδιο. Ούτε που τον ένοιαζε σε ποιες δυνάμεις καταφεύγει. Όπως οι γονείς του, ήταν πολύ μακριά από το Θεό.  Πολλοί, βέβαια, έλεγαν και τότε και σήμερα «Και τι έγινε; Κακό είναι; Αυτός ο θεός δεν είναι παρά ένα κομμάτι ξύλο. Δεν έχει ζωή, δεν είναι αληθινό, δεν είναι πραγματικό».  Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια όσον αφορά το αντικείμενο. Το πρόβλημα όμως, έχει να κάνει με αυτό που το αντικείμενο αντιπροσωπεύει και κυρίως με την επιρροή που έχει σε αυτόν που το χρησιμοποιεί ως μέσο λατρείας και ως αντικείμενο λατρείας. Σίγουρα, το είδωλο αυτό, το άγαλμα αυτό είναι σκέτη ύλη. Μέσω της λατρείας όμως, γίνεται κατοικητήριο για τον δαιμονικό κόσμο. Το άγαλμα αυτό που λατρεύεται, από το οποίο ζητούν οι άνθρωποι συμβουλές και λύσεις, στο οποίο γίνονται θυσίες, μπορεί ως ύλη να είναι νεκρό, γίνεται όμως, το μέρος που βασιλεύουν οι δυνάμεις του σατανά.

Αιώνες αργότερα ο απόστολος Παύλος γράφει στους Κορίνθιους και επιβεβαιώνει αυτή την αλήθεια:

Α’ Κορ.ι:19,20 Τι λοιπόν λέγω; ότι το είδωλον είναι τι; ή ότι το ειδωλόθυτον είναι τι; ουχί· αλλ' ότι εκείνα, τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι και ουχί εις τον Θεόν· και δεν θέλω σεις να γίνησθε κοινωνοί των δαιμονίων.

Επιφανειακά ο Βεελ-ζεβούλ δεν ήταν κάτι περισσότερο από ένα κομμάτι ξύλο, στο οποίο είχαν δώσει κάποια μορφή, όποια κι αν ήταν αυτή. Μέσα από αυτό το κομμάτι ξύλο όμως, ξεπηδούσαν κάθε είδους δαιμονικές δυνάμεις, μια από τις οποίες μπορούσε να προλέγει το μέλλον. Για αυτό και ο Θεός παρενέβη αποφασιστικά όταν ο Οχοζίας έστειλε τους μηνυτές του, για να συμβουλευτούν τον Βεελ-ζεβούλ στην Ακκαρών.

Ο Θεός, λοιπόν, επενέβη μέσω του υπηρέτη Του, του Ηλία. Καθώς έχουν φύγει οι απεσταλμένοι του Οχοζία να πάνε στην Ακκαρών διαβάζουμε,

Β’ Βασ.α:3,4 Αλλ' ο άγγελος Κυρίου είπε προς Ηλίαν τον Θεσβίτην, Σηκώθητι, ανάβα εις συνάντησιν των μηνυτών του βασιλέως της Σαμαρείας και ειπέ προς αυτούς, Επειδή δεν είναι Θεός εν τω Ισραήλ, διά τούτο υπάγετε να ερωτήσητε τον Βέελ-ζεβούλ, τον θεόν της Ακκαρών; Τώρα λοιπόν ούτω λέγει ο Κύριος· Δεν θέλεις καταβή από της κλίνης, εις την οποίαν ανέβης, αλλ' εξάπαντος θέλεις αποθάνει. Και ανεχώρησεν ο Ηλίας.

Ο Θεός γρήγορα έστειλε τον προφήτη του για να εμποδίσει τους ανθρώπους του Οχοζία. Δεν ήθελε ο Θεός να έχουν επαφή με το δαιμονικό κόσμο στην Ακκαρών. «Μην τους αφήσεις να κάνουν το ταξίδι αυτό» πρέπει να είπε στον Ηλία. «Σταμάτησέ τους. Πες τους, Δεν υπάρχει Θεός για να τον ρωτήσετε. Πρέπει να πάτε σε αυτόν τον θεό;»  

Κινείται γρήγορα ο Κύριος. Ο Οχοζίας είναι στο κρεβάτι του, δεν μπορεί να πάει πουθενά, θέλει να γίνει καλά, θέλει να ξέρει τι θα συμβεί. Στέλνει λοιπόν, ο Θεός το μήνυμα που λέει, ουσιαστικά πως η απόφασή του να πάει σε ψεύτικο θεό, θα έχει αποτέλεσμα να μη γίνει ποτέ καλά, αλλά να πεθάνει.

Οι άνθρωποι γύρισαν πίσω, είπαν τα νέα τον Οχοζία και έγινε ο εξής διάλογος:

Β’ Βασ.α:5-8 Και επέστρεψαν οι μηνυταί προς αυτόν· ο δε είπε προς αυτούς, Διά τι επεστρέψατε; Και είπον προς αυτόν, Άνθρωπος τις ανέβη εις συνάντησιν ημών και είπε προς ημάς, Υπάγετε, επιστρέψατε προς τον βασιλέα, όστις σας απέστειλε, και είπατε προς αυτόν, ούτω λέγει Κύριος· Επειδή δεν είναι Θεός εν τω Ισραήλ, διά τούτο στέλλεις να ερωτήσης τον Βέελ-ζεβούλ, τον θεόν της Ακκαρών; δεν θέλεις λοιπόν καταβή από της κλίνης, εις την οποίαν ανέβης, αλλ' εξάπαντος θέλεις αποθάνει. Και είπε προς αυτούς, Οποία ήτο η μορφή του ανθρώπου, όστις ανέβη εις συνάντησίν σας και ελάλησε προς εσάς τους λόγους τούτους; Και απεκρίθησαν προς αυτόν, Άνθρωπος δασύτριχος και περιεζωσμένος την οσφύν αυτού με ζώνην δερματίνην. Και είπεν, Ηλίας ο Θεσβίτης είναι.

Ο Οχοζίας ήξερε πολύ καλά ποιος ήταν ο Ηλίας. Ήξερε πολύ καλά για αυτόν που δημιουργούσε προβλήματα στον πατέρα του και τη μητέρα του. Ο Ηλίας ήταν αυτός που περιόριζε τη διεφθαρμένη βασιλεία τους, που δεν μπορούσαν να τον ελέγξουν και τώρα πάλι κυνηγούσε το γιο τους.

Τότε ο Οχοζίας αποφάσισε κι ενέργησε σύμφωνα με τους τρόπους της μητέρας του. Προσπάθησε να εκφοβίσει τον Ηλία. Βλέπετε, οι άνθρωποι του κόσμου, έτσι καταλαβαίνουν. Αυτός είναι ο τρόπος τους, αυτή είναι η νοοτροπία τους.

Β’ Βασ.α:9 Τότε απέστειλεν ο βασιλεύς προς αυτόν πεντηκόνταρχον μετά των πεντήκοντα αυτού. Και ανέβη προς αυτόν· και ιδού, εκάθητο επί της κορυφής του όρους. Και είπε προς αυτόν, Άνθρωπε του Θεού, ο βασιλεύς είπε, Κατάβα.

«Για έλα μαζί μας… Σε θέλει ο βασιλιάς να πείτε δυο κουβεντούλες». Και προσέξτε ε, τον εντυπωσιασμό. Στέλνει 50 ανθρώπους να συλλάβουν έναν που ζει μόνος του.

Η απάντηση βέβαια ήταν καταπέλτης:

Β’ Βασ.α:10 Και αποκριθείς ο Ηλίας είπε προς τον πεντηκόνταρχον, Εάν εγώ ήμαι άνθρωπος του Θεού, ας καταβή πυρ εξ ουρανού και ας καταφάγη σε και τους πεντήκοντά σου. Και κατέβη πυρ εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτόν και τους πεντήκοντα αυτού.

Δεν επέτρεψε στον εχθρό ούτε βήμα να κάνει. Και ο Θεός τίμησε βέβαια την άρνηση του υπηρέτη του, να υποκύψει στον εκφοβισμό και να αρχίσει να συζητάει μαζί τους.

Β’ Βασ.α:11,12 Και απέστειλε προς αυτόν πάλιν άλλον πεντηκόνταρχον μετά των πεντήκοντα αυτού. Και ελάλησε και είπε προς αυτόν, Άνθρωπε του Θεού, ούτω λέγει ο βασιλεύς· Ταχέως κατάβα. Και αποκριθείς ο Ηλίας είπε προς αυτούς, Εάν εγώ ήμαι άνθρωπος του Θεού, ας καταβή πυρ εξ ουρανού και ας καταφάγη σε και τους πεντήκοντά σου. Και κατέβη πυρ Θεού εξ ουρανού και κατέφαγεν αυτόν και τους πεντήκοντα αυτού.

Αυτή η δεύτερη ομάδα πήγε και του είπε, «κατέβα γρήγορα». Και πάλι η κρίση του Θεού ξέσπασε πάνω τους. Γιατί; Επειδή με το Θεό δεν παίζεις. Και όταν κάποιος σε μια τέτοια περίπτωση απειλεί τον υπηρέτη του Θεού, τότε απειλεί τον Θεό τον ίδιο. Ο Ηλίας στέκεται και αντιπροσωπεύει αυτό που ο Θεός είναι, απέναντι σε όλους τους ψεύτικους θεούς και στα δαιμόνια.

Ο τρίτος πεντηκόνταρχος που έστειλαν δεν ήταν ανόητος. Προσέξτε τι έκανε:

Β’ Βασ.α:13,14 Και πάλιν απέστειλε τρίτον πεντηκόνταρχον μετά των πεντήκοντα αυτού. Και αναβάς ο τρίτος πεντηκόνταρχος ήλθε και εγονάτισεν έμπροσθεν του Ηλία και παρεκάλεσεν αυτόν και είπε προς αυτόν; Άνθρωπε του Θεού, ας σταθή, δέομαι, αξιοτίμητος εις τους οφθαλμούς σου η ζωή μου και η ζωή των δούλων σου τούτων των πεντήκοντα· ιδού, κατέβη πυρ εξ ουρανού και κατέκαυσε τους δύο πρώτους πεντηκοντάρχους μετά των πεντήκοντα αυτών· ας σταθή λοιπόν η ζωή μου αξιοτίμητος εις τους οφθαλμούς σου.

Στο σημείο αυτό, ο Κύριος μίλησε με τον άγγελό του και έδωσε πολύ ξεκάθαρες οδηγίες.

Β’ Βασ.α:15,16 Και είπεν ο άγγελος του Κυρίου προς τον Ηλίαν, Κατάβα μετ' αυτού· μη φοβηθής απ' αυτού. Και εσηκώθη και κατέβη μετ' αυτού προς τον βασιλέα. Και είπε προς αυτόν, Ούτω λέγει Κύριος· Επειδή απέστειλας μηνυτάς να ερωτήσωσι τον Βέελ-ζεβούλ, τον θεόν της Ακκαρών, ως εάν δεν ήτο Θεός εν τω Ισραήλ διά να ζητήσης τον λόγον αυτού, διά τούτο δεν θέλεις καταβή από της κλίνης, εις την οποίαν ανέβης, αλλ' εξάπαντος θέλεις αποθάνει.

Πηγαίνει στο βασιλιά, και πρόσωπο με πρόσωπο του λέει την αλήθεια. Όπως είχε κάνει με τον πατέρα του, όταν ο Θεός το ζήτησε, έτσι και τώρα. Δεν μπορεί παρά να θαυμάσει κάποιος την υπακοή του Ηλία, καθώς πηγαίνει στο νέο αυτό βασιλιά, περιστοιχισμένο από στρατιώτες, πιστούς στον Οχοζία. Σε ένα σκηνικό που θα μπορούσε να δώσει την εντολή να τον θανατώσουν επιτόπου. Δεν δείλιασε όμως ο Ηλίας, γιατί ο Θεός του είπε, «κατέβα μαζί του, μη φοβηθείς».   Ό, τι και να του συνέβαινε, θα ήταν στα χέρια του Θεού. Το μη φοβηθείς, δε σημαίνει πως δεν θα σε θανατώσουν. Σημαίνει απλά μη φοβάσαι.

Έτσι λοιπόν, μετέδωσε τα δυσάρεστα νέα στο βασιλιά: Πας και βρίσκεις τον Βεελ-ζεβούλ το θεό της Ακκαρών, σαν να μην υπάρχει Θεός στον Ισραήλ; Του το είπε ενώ ήξερε πως λατρεύει τα είδωλα. Γι’ αυτό η απόφαση του Θεού είναι πως δεν θα γίνεις καλά, αλλά σίγουρα θα πεθάνεις:

Β’ Βασ.α:17 Και απέθανε κατά τον λόγον του Κυρίου, τον οποίον ελάλησεν ο Ηλίας·

Ο ηρωισμός της πίστης των ευσεβών ανθρώπων, φαίνεται όταν αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις, που μπορεί να έχουν πολύ δυσάρεστο αποτέλεσμα για τους ίδιους. Δεν ξέρουν τι θα τους συμβεί, κάνουν όμως, αυτό που πρέπει, λένε αυτό που πρέπει, μένουν πιστοί στο Θεό. Και είναι και ήρεμοι. Τρία παραδείγματα αρκούν.

Θυμηθείτε τα λόγια των τριών παιδιών στον βασιλιά Ναβουχοδονόσορα:

Δαν.γ:16-18 Απεκρίθησαν ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ και είπον προς τον βασιλέα, Ναβουχοδονόσορ, ημείς δεν έχομεν χρείαν να σοι αποκριθώμεν περί του πράγματος τούτου. Εάν ήναι ούτως, ο Θεός ημών, τον οποίον ημείς λατρεύομεν, είναι δυνατός να μας ελευθερώση εκ της καμίνου του πυρός της καιομένης· και εκ της χειρός σου, βασιλεύ, θέλει μας ελευθερώσει. Αλλά και αν ουχί, ας ήναι γνωστόν εις σε, βασιλεύ, ότι τους θεούς σου δεν λατρεύομεν και την εικόνα την χρυσήν, την οποίαν έστησας, δεν προσκυνούμεν.

Και που κατέληξαν; Μέσα στο καμίνι. Δεν έγιναν ήρωες, ούτε νικητές όταν βγήκαν, αλλά όταν μπήκαν. Όταν εμπιστεύθηκαν στον Θεό την ψυχή τους κι ήταν έτοιμοι και να πεθάνουν για αυτό που πίστευαν.  

Αυτοί οι άνθρωποι, ο Ηλίας, ο Δανιήλ, οι τρεις παίδες, οι χιλιάδες μάρτυρες τους πρώτους αιώνες, αλλά και τους σημερινούς, όλοι στάθηκαν με πιστότητα στο Θεό και έκαναν αυτό που ήθελε ο Θεός, είπαν αυτό που ήθελε ο Θεός κι άφησαν στο Θεό τις περιστάσεις τους, και τις συνέπειες που θα είχε η υπακοή τους. Αυτό είναι το πρώτο μάθημα από το περιστατικό αυτό στη ζωή του Ηλία.

Όταν θα έρθει η ώρα και ο Θεός μας πει, να πούμε σε κάποιον αυτό που πρέπει, να κάνουμε αυτό που πρέπει κι αυτός έχει εξουσία, πως θα σταθούμε; Ποιον θα φοβηθούμε; Τον άνθρωπο, ή τον Θεό; Ο Χριστός είχε πει,

Ματθ.ι:28 Και μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων να αποκτείνωσι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα να απολέση εν τη γεέννη.

Φτάνει να ξέρουμε πως είμαστε σε κοινωνία με τον Κύριο, και ζούμε με την οδηγία του Πνεύματός Του.

Το δεύτερο που πρέπει να κρατήσουμε από τη σημερινό περιστατικό είναι πως δεν πρέπει να παίζουμε με το διάβολο. Αμέτρητος κόσμος και σήμερα θέλει να γνωρίζει το μέλλον. Στα περιοδικά διαβάζουμε για το ωροσκόπιο και κάθε μορφής μαντεία: χειρομαντεία, νεκρομαντεία….. Κάποια από αυτά τα έχουμε συνηθίσει, κάποια φαίνονται κιόλας αθώα. Και σίγουρα κάποια είναι απάτες.

Στον περισσότερο κόσμο, φαίνονται ανώδυνα, ίσως σαν ένα παιχνίδι. Τι κακό μπορεί να κάνει να διαβάζεις το ωροσκόπιο σου στην εφημερίδα; Είναι περιοχή του εχθρού. Δεν είναι ακίνδυνο, δεν είναι αθώο. Σαν το άγαλμα του θεού της Ακκαρών είναι και γίνεται σιγά-σιγά υποκατάστατο της εμπιστοσύνης στο ζωντανό Θεό. Ο λόγος του Θεού είναι σαφής: Ο Θεός δυσαρεστείται με οποιαδήποτε ανάμιξη έχουν τα παιδιά του με τη μαγεία. Καθετί τέτοιο, ανοίγει ένα παράθυρο στον πνευματικό κόσμο των δαιμονίων.

Από το Λευιτικό ακόμη ο Θεός είπε,

Λευ.ιθ:31 Δεν θέλετε ακολουθεί τους έχοντας πνεύμα μαντείας ουδέ θέλετε προσκολληθή εις επαοιδούς, ώστε να μιαίνησθε δι' αυτών. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας.

Όταν ψάχνω να δω τι θα κάνω με τη ζωή μου και μέσα στην αγωνία μου, αναζητώ οδηγία οπουδήποτε και σε τέτοια μέρη, αυτό με μολύνει πνευματικά.  Μπορεί να μην είναι η πρόθεσή μας αυτή, αλλά αυτό συμβαίνει. Οι δυνάμεις του εχθρού εκμεταλλεύονται την περιέργειά μας και τους ανοίγουμε εμείς το δρόμο. Και τότε δεν μπορώ να περιμένω τη βοήθεια του Θεού, όταν πηγαίνω στο σατανά.

Λευ.κ:5 τότε θέλω επιστήσει εγώ το πρόσωπόν μου κατά του ανθρώπου εκείνου και κατά της συγγενείας αυτού· και θέλω εξολοθρεύσει εκ μέσου του λαού αυτού αυτόν, και πάντας τους ακολουθούντας αυτόν εις την πορνείαν, διά να πορνεύωσι κατόπιν του Μολόχ.

Αυτές είναι σκληρές κουβέντες, αλλά φανερώνουν πόσο σοβαρά βλέπει ο Θεός αυτά τα πράγματα, αλλά και την αλήθεια για το τι στην πραγματικότητα συμβαίνει. Δεν μπορώ να αγνοώ την πνευματική πραγματικότητα μέσα στην οποία ζω, τον πνευματικό πόλεμο που διεξάγεται και να προσποιούμαι πως δεν πειράζει, είμαι ασφαλής.

Λίγο πιο κάτω στο Δευτερονόμιο πάλι προειδοποίησε ο Θεός:

Δευτ.ιη:9-12 Αφού εισέλθης εις την γην, την οποίαν Κύριος ο Θεός σου δίδει εις σε, δεν θέλεις μάθει να πράττης κατά τα βδελύγματα των εθνών εκείνων. Δεν θέλει ευρεθή εις σε ουδείς διαπερνών τον υιόν αυτού ή την θυγατέρα αυτού διά του πυρός, ή μαντευόμενος μαντείαν ή προγνώστης των καιρών ή οιωνοσκόπος ή μάγος, ή γόης ή ανταποκριτής δαιμονίων ή τερατοσκόπος ή νεκρόμαντις. Διότι πας ο πράττων ταύτα είναι βδέλυγμα εις τον Κύριον· και εξ αιτίας των βδελυγμάτων τούτων Κύριος ο Θεός σου εκδιώκει αυτούς απ' έμπροσθέν σου.

Αυτές οι αλήθειες βέβαια γίνονται κατανοητές μόνο όταν τις δει κάποιος με πίστη. Μόνο όταν ανοιχτούν τα μάτια, με την αναγέννηση που χαρίζει το Άγιο Πνεύμα στον αόρατο πνευματικό κόσμο που υπάρχει.

Οι Ισραηλίτες δεν έκαναν αυτά που ο Θεός τους είπε. Συνέχισαν να υπάρχουν πολλοί μάντεις και μάγοι. Χρόνια μετά ο βασιλιάς Σαούλ πήγε και συμβουλεύτηκε μια μάγισσα. Η ειδωλολατρία πάντα είχε χώρο. 

Αντίθετα διαβάζουμε στις Πράξεις τι έγινε στην Έφεσο, όπου όταν ο Παύλος ήταν εκεί, κάποιοι εξορκιστές επιχείρησαν να βγάλουν δαιμόνια, χρησιμοποιώντας το Όνομα του Χριστού. Προσπάθησαν και οι επτά γιοι του αρχιερέα Σκευά. Και ο άνθρωπος που είχε μέσα του το πονηρό πνεύμα όρμησε και τους έδειρε και τους επτά. Και οι άνθρωποι άρχισαν να φοβούνται. Πολλοί άνθρωποι πίστευαν και γράφει τώρα πως

Πράξ.ιθ:19 Πολλοί δε και εξ εκείνων, οίτινες έκαμνον τας μαγείας, φέροντες τα βιβλία αυτών κατέκαιον ενώπιον πάντων· και αριθμήσαντες τας τιμάς αυτών, εύρον πεντήκοντα χιλιάδας αργυρίου.

Ζούμε σ’ ένα πνευματικό πόλεμο. Ο οποίος όπως κάθε πόλεμος δεν είναι καθόλου αστείος. Αν θέλω να ξέρω τι να κάνω στη ζωή μου, μπορώ να ρωτήσω τον Κύριο. Δεν χρειάζεται να πηγαίνω από εδώ κι από εκεί και να ανοίγω την πόρτα της ζωής μου σε αυτόν που με μισεί. Ο Θεός μας προσκαλεί και μας λέει:

Ησ.με:11 Ούτω λέγει Κύριος, ο Άγιος του Ισραήλ και ο Πλάστης αυτού· Ερωτάτέ με διά τα μέλλοντα περί των υιών μου και περί του έργου των χειρών μου προστάξατέ με.

Θέλετε να μάθετε τι θα κάνω; Ρωτήστε με λέει ο Θεός. Δεν παίζει ο Θεός κρυφτό. Αν κάτι πρέπει να το ξέρουμε θα μας το πει. Δεν έχουμε ανάγκη να πηγαίνουμε αλλού. Και πιο πριν έχει πει πάλι ο προφήτης Ησαΐας:

Ησ.η:19 Και όταν σας είπωσιν, Ερωτήσατε τους έχοντας πνεύμα μαντείας και τους νεκρομάντεις, τους μορμυρίζοντας και ψιθυρίζοντας, αποκρίθητε, Ο λαός δεν θέλει ερωτήσει τον Θεόν αυτού; θέλει προστρέξει εις τους νεκρούς περί των ζώντων;

Ο Θεός είναι ζωντανός. Αυτός είναι η δύναμή μας. Σε Αυτόν μπορούμε να πάμε και να ρωτήσουμε ότι έχουμε ανάγκη, και ανάλογα με αυτό που χρειαζόμαστε ο Θεός θα απαντήσει.   Ο Θεός στην Καινή Διαθήκη μας διδάσκει, μήτε δίδετε τόπον εις τον διάβολον (Εφες.δ:27). Και πιο κάτω, Και μη συγκοινωνείτε εις τα έργα τα άκαρπα του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε· (Εφες.ε:11).

Δεν έχουμε ανάγκη τον εχθρό για να μάθουμε τι να κάνουμε στη ζωή μας. Έχουμε το Χριστό.

Ψαλμ.λβ:8 Εγώ θέλω σε συνετίσει και θέλω σε διδάξει την οδόν, εις την οποίαν πρέπει να περιπατής· θέλω σε συμβουλεύει· επί σε θέλει είσθαι ο οφθαλμός μου.

Στον Χριστό είναι κρυμμένοι όλοι οι θησαυροί της σοφίας και τη γνώσης. Αυτός φανερώνει τα μυστικά Του στα παιδιά Του. Το απόρρητο του Θεού δίνεται στους δίκαιους, σε αυτούς που Τον φοβούνται. (Ψαλμ.κε:14, Παρ.γ:32).