ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΤΟΠΟΣ: ΠΑΝΤΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ, ΑΘΗΝΑ / ΧΡΟΝΟΣ: 3
ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1985
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Β. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ (Πρόεδρος Π.Ι.Σ.): (...) Κατ' αρχάς
ξέρετε ότι λέγοντας "έκτρωση" εννοούμε την τεχνητή διακοπή της
κυήσεως. (...) Είναι μια επέμβαση, που αφορά άμεσα και πρώτιστα το σώμα της
γυναίκας, αφορά, όμως και το έμβρυο που η συντριπτική πλειοψηφία των Βιολόγων
και των Νομικών, λένε, ότι είναι η αρχή της γέννησης, είναι η ζωή. Οι
επιπτώσεις που προέρχονται απ' αυτή την επέμβαση είναι πολύ μεγάλες.
(...)
Έχουμε, λοιπόν, κινδύνους άμεσους, κατά την ώρα της επεμβάσεως και κινδύνους
μετά το χρόνο της επεμβάσεως. Στον χρόνο, που γίνεται η επέμβαση, οι κίνδυνοι
είναι θάνατος λόγω καρδιακής ανακοπής ή μια αλλεργική αντίδραση. Επίσης η
διάτρηση της μήτρας, η διάτρηση του εντέρου, η διάτρηση της ουροδόχου κύστεως
είναι άμεσα συμβάντα της επεμβάσεως. (...) Κίνδυνοι μετά την επέμβαση, είναι οι
φλεγμονές, όπως οι εξαρτηματίτιδες, που οδηγούν στην απόφραξη των σαλπίγγων και
στην στείρωση της γυναίκας. Επίσης η ανεπάρκεια του εσωτραχηλικού στομίου, με
αποτέλεσμα να έχουμε πολλές αποβολές και πρόωρους τοκετούς στη γυναίκα, η
δυσπαρευνία, η αμηνόρροια, η σύμφυση του ενδομητρίου κ.λπ.
Επειδή
όμως μιλάμε και για το έμβρυο, θα επισημάνω ορισμένους σταθμούς στην ηλικία του
εμβρύου που δείχνουν ότι από πολύ νωρίς αρχίζει η ζωή σ' αυτό να εκδηλώνεται. Η
καρδιακή λειτουργία αρχίζει από την πέμπτη εβδομάδα της κυήσεως. Στην 9η
εβδομάδα της κύησης έχει αρχίσει η νεφρική λειτουργία. Στη 12η εβδομάδα η
οργανογένεση είναι πλήρης. Από εκεί και πέρα το έμβρυο, μόνο μεγαλώνει· είναι
πλέον σχηματισμένο. Μετά την 12η εβδομάδα δεν έχει να σχηματισθεί κανένα πλέον
σύστημα του εμβρύου. (...)
(...)
Από προσωπικές μου εκτιμήσεις ο αριθμός των εκτρώσεων δεν πρέπει να ξεπερνά τις
150.000. Υπολογίζεται ακόμη, ότι σ' όλο τον κόσμο, κάθε χρόνο, γίνονται (και
εδώ πάλι δεν έχουμε στοιχεία) πάνω από 150-200 εκατομμύρια εκτρώσεις, και ότι
κάθε χρόνο, σ' όλο τον κόσμο, πεθαίνουν γύρω στις 100-120 χιλ. γυναίκες μετά
από έκτρωση. Είναι συνταρακτικά αυτά τα στοιχεία.
Σαν
γιατροί δίνουμε μεγάλη αξία στη ζωή, αυτή καθ' εαυτή. Δεν λέω αν είμαστε υπέρ
της νομιμοποιήσεως ή κατά της νομιμοποιήσεως των εκτρώσεων. Εμείς δίνουμε αξία
στη ζωή και πιστεύουμε, ότι η ζωή αρχίζει από την ώρα της σύλληψης, διότι ένας
οργανισμός λέμε ότι είναι εν ζωή, όταν αναπαράγεται, όταν έχει μεταβολισμό και
κυρίως όταν ο οργανισμός αυτός, το ον, από την ώρα που αρχίζει παρουσιάζει αυτά
τα στοιχεία, της αναπαραγωγής και του μεταβολισμού και μάλιστα, σε πολύ
μεγαλύτερο βαθμό, σε πιο ένταση απ' ότι ένας άλλος οργανισμός.
Ισχυρίζονται
πολλοί ότι αν νομιμοποιηθούν οι αμβλώσεις, θα αποφευχθούν πολλά δυσάρεστα
επακόλουθα. Ότι θα γίνονται σε καλύτερα κέντρα, ότι δεν θα έχουμε αυτά τα ατυχή
συνεπακόλουθα που αναφέρθηκαν, που έχουμε σήμερα. Αυτά όλα είναι υποθετικά,
διότι ακούγεται και η άλλη άποψη, ότι αντί να μειωθούν οι αμβλώσεις, θα
αυξηθούν στο διπλάσιο ή και τετραπλάσιο (...)
Χ. ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ (Πρόεδρος του Ι.Σ.Α.): (...) Το θέμα άμβλωση
πρέπει να αντιμετωπισθεί από πολλές πλευρές, θρησκευτική, ηθική, κοινωνική,
ανθρωπιστική, δημογραφική, εθνική, νομική, ιατρική, που είναι απαραίτητο να συνεκτιμηθούν.
Δεν αρνούμεθα το γεγονός, ότι η άμβλωση είναι μια επιθετική παρέμβαση στην
φυσιολογική εξέλιξη της ζωής και σαν τέτοια δημιουργεί μια τραυματική εμπειρία,
τόσο στη γυναίκα όσο και στο γιατρό που την κάνει. (...) Η άμβλωση είναι
δυνατόν να αναζωπυρώσει μια προϋπάρχουσα ψυχική νόσο ή και να προκαλέσει για
πρώτη φορά ψυχιατρικές διαταραχές. (...) Η απόλυτη ελευθερία των εκτρώσεων, που
φαίνεται ότι μπορεί να οδηγήσει σε ασύγκριτα αναλογική αύξηση τους απέναντι των
τοκετών, δεν φαίνεται να αποτελεί την κατάλληλη εναλλακτική λύση και κύρια
θέτει το τεράστιο πρόβλημα ως προς το δικαίωμα του εμβρύου να επιζήσει. Οι
κοινωνικοί φορείς, πρέπει να πάρουν θέση. Η Πολιτεία έχει φυσικά την δυνατότητα
να νομοθετεί, η τελική όμως απόφαση εναπόκειται στη μάνα και αυτή δεν είναι
πάντοτε εύκολη. (...)
κα ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ (Πανελλαδικό Κίνημα Γυναικών): Η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη,
αποτελεί οξύ και πολλές φορές τραγικό πρόβλημα. Η λύση της έκτρωσης που πολλοί
μας εφαρμόζουμε υπόγεια και που πάει να γίνει κοινωνικός θεσμός με τον
ετοιμαζόμενο νόμο, είναι και αυτή τραγική. Ενώ αφήνει άθικτες ρίζες του
προβλήματος, καταπατεί το πιο στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα, το δικαίωμα της
ζωής, της πιο αδύναμης και ανυπεράσπιστης ανθρώπινης υπάρξεως, το έμβρυο. Το
επιχείρημα ότι το έμβρυο μέχρι 3 μηνών δεν είναι άνθρωπος, δεν προσβάλλει μόνον
την λογική του απλού ανθρώπου, αλλά ανατρέπει μονομιάς και τις πιο σύγχρονες
επιστημονικές κατακτήσεις στη βιολογία, στη γενετική, στην εμβρυολογία, κ.λπ.
(...) θα μου επιτρέψετε, όμως, να πιστεύω πως οι γυναίκες που φανατικά φωνάζουν
υπέρ της νομιμοποίησης με τόσα συνθήματα, κατά βάθος επιθυμούν να καλύψουν με
το Νόμο τις τύψεις τους. Είναι γνωστό, πως στην Αμερική, στις ειδικές κλινικές
εκτρώσεων, προβλέπεται να υπάρχει ψυχίατρος, που θα βοηθήσει τη γυναίκα να
ξαναβρεί την ψυχική της ισορροπία μετά την άμβλωση. (...)
Η
γυναίκα και ο άνδρας πωλούν και αγοράζουν ικανοποίηση. Και το τραγικότερο, όλοι
σπρώχνουμε εκεί και τα νέα παιδιά. Το κορίτσι των 15 χρόνων, που το κάνουμε να
νομίζει πως είναι απελευθερωμένο, ενώ είναι ένα τραγικό πλάσμα που ζει την
έκτρωση ή και την φροντίδα της αντισύλληψης και είναι μόνο 15 χρόνων. Όλοι
είμαστε υπεύθυνοι. Όλοι ανεύθυνα οδηγούμε ηθικά πιεσμένη, οικονομικά ανίσχυρη,
κοινωνικά ντροπιασμένη, συναισθηματικά απομονωμένη γυναίκα. Όλο το βάρος στη
γυναίκα. Την καλούμε να σηκώσει μόνη την αμοιβαία ευθύνη με τον άνδρα.
Πανηγυρίζουμε για κάθε παιδί του σωλήνα. Ξοδεύουμε εκατομμύρια για την απόκτηση
του. Σκοπεύουμε να χρηματοδοτήσουμε κλινικές θανάτου καινά υποχρεώσουμε τα Ταμεία,
δηλ. κάθε εργαζόμενο, να πληρώνει για να συμπράξει στην αφαίρεση της ζωής.
Διαφημίζουμε την απελευθέρωση της γυναίκας, ενώ κατ' ουσίαν απελευθερώνουμε τον
άνδρα εις βάρος της.
(...)
Εμείς προτείνουμε, η Πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της και να ξοδέψει άφθονα
για απεριόριστη προστασία της μητρότητας. Ηθική και οικονομική ενίσχυση της
οικογένειας, νόμους προστασίας της εργαζομένης έξω από το σπίτι εγκύου, εργασία
με ειδικές συνθήκες για την έγκυο, βρεφονηπιακούς σταθμούς σε κάθε γείτονα,
ανανέωση της νομοθεσίας της υιοθεσίας. Οικονομική ενίσχυση στα νέα ζευγάρια,
που επιθυμούν να αποκτήσουν οικογένεια, κέντρα συμβουλευτικά ανθρώπινων σχέσεων
και γάμων. Πρέπει να μάθουν τα ζευγάρια να ξεκινούν με σωστές αρχές, να
αντιμετωπίζουν έντιμα τον δεσμό τους, να στηρίζονται στην αγάπη, στην
αλληλοεκτίμηση, στην κατανόηση μεταξύ τους, να μάθουν πως το σεξ δεν είναι μόνο
χαρά της ζωής, αλλά έχει και επιπτώσεις στην όλη ζωή του ατόμου. Επίσης θα
πρέπει να μάθουν ότι η έκτρωση δεν είναι ο τρόπος αντισύλληψης. Υπάρχουν οι
τρόποι αντισύλληψης που θα προλάβουν την έκτρωση.
κα ΜΕΤΑΛΛΙΝΟΥ (Πανελλήνια Ένωση Γυναικών): Η άμβλωση είναι ένα
από τα σπουδαιότερα και πλέον επίμαχα ηθικοκοινωνικά προβλήματα της εποχή μας
και ιδιαίτερα στην Πατρίδα μας (...). Και πρώτα πρέπει να παρουσιάσουμε τα
πορίσματα της ιατρικής επιστήμης και μάλιστα από τους νεότερους κλάδους της γενετικής
και εμβρυολογίας, σύμφωνα με τους οποίους από τη στιγμή που τα 23 χρωμοσώματα
του σπερματοζωαρίου ενωθούν με τα 23 χρωμοσώματα του ωαρίου, έχουμε ένα νέο
ανθρώπινο ον, διαφορετικό γενετικώς από το σώμα του πατέρα ή της μητέρας. Η
τεχνητή γονιμοποίηση, παιδιά του σωλήνα, είναι αδιάψευστη μαρτυρία γι' αυτή την
αλήθεια. Έτσι το γονιμοποιημένο ωάριο, το έμβρυο, το βρέφος, το παιδί, είναι συμβατικοί
χαρακτηρισμοί σταδίων εξέλιξης και ωριμότητας της ανθρώπινης ζωής (...) Νομίζω
πως δεν θα βρεθεί κανείς να υποστηρίζει ότι το έμβρυο από την πρώτη στιγμή της
σύλληψης δεν είναι άνθρωπος εν εξελίξει.
(...)
Όπου νομιμοποιήθηκαν οι αμβλώσεις, πρώτα δεν εξαφανίστηκαν και οι εγκληματικές,
γιατί και κάτω από τις καλύτερες συνθήκες, οι αμβλώσεις έχουν το εγγενή κίνδυνο,
άμεσων και μακροπρόθεσμων επιπλοκών. Δεύτερον, ο αριθμός των αμβλώσεων δεν
περιορίστηκε, αλλά αντίθετα πολλαπλασιάστηκε. Έτσι στην Αμερική που
νομιμοποιήθηκαν το 1972, σήμερα έχουν τόσο αυξηθεί, ώστε να μιλάνε για
ολοκαύτωμα. Στην Ιαπωνία, Αγγλία, Ρουμανία, Σκανδιναβικές χώρες, Γαλλία, ο
αριθμός των αμβλώσεων, μετά τη νομιμοποίηση, είναι υπερβολικά μεγαλύτερο^· απ'
ό,τι πριν. Η νομιμοποίηση, επίσης, δεν σταμάτησε και τις παράνομες αμβλώσεις.
Ένα άλλο τραγικό φαινόμενο, που θα ήθελα να επισημάνω, είναι η εκμετάλλευση υπό
του ανθρώπου του εμβρύου, στην οποία οδηγεί αβίαστα η νομιμοποίηση των
αμβλώσεων. Η απανθρωποποίηση του εμβρύου από το Νόμο το εγκαταλείπει στην
αυθαιρεσία του επιστήμονα και στην απληστία του βιομηχάνου. Υπάρχουν επαρκή
στοιχεία, ότι σ' αρκετές χώρες έγιναν ιατρικά πειράματα με ζωντανά έμβρυα από
εκτρώσεις με καισαρική τομή και ακόμη, ότι νεκρά έμβρυα από αμβλώσεις
χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία καλλυντικών, ιδίως στη Γαλλία.
Η
νομιμοποίηση, επίσης, των αμβλώσεων οδηγεί στην ενθάρρυνση της ανευθυνότητας
και ιδίως των ανθρώπων, γιατί η άμβλωση γίνεται νόμιμη και εύκολη λύση στην
περίπτωση της εγκυμοσύνης... (...) Κατά το λόγο του Αποστόλου Παύλου, "ουκ
έσμεν εαυτών", δεν ανήκουμε στον εαυτόν μας, κανένας δεν ανήκει λοιπόν
στον εαυτόν του, αλλά όλοι ανήκουμε σε άλλους, γιατί προερχόμαστε από άλλους.
Είναι δε παράλογο να χαρακτηρίζεται ως δικαίωμα κάτι, που συνεπάγεται τη
στέρηση του πολυτιμότατου δικαιώματος της ζωής, σε μια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη.
Νομίζω, ότι όλοι συνειδητοποιούμε πόσο άδικο και ασυλλόγιστο είναι από τη μια
μεριά να αγωνιζόμαστε να διατηρήσουμε στη ζωή το έμβρυο, όπως π.χ. στο παιδί
του σωλήνα και από την άλλη να καταδικάζουμε σε θάνατο χιλιάδες άλλα έμβρυα.
Συνιστά επίσης κατάφορη υποκρισία και της κοινωνίας μας σε μια εποχή που έχουμε
κατάργηση της θανατικής ποινής, να νομιμοποιείται ή δολοφονία ως άμβλωση.
Β.
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Β. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ (Πρόεδρος Παν. Ιατρ. Συλλόγου): Το πρόβλημα δεν είναι
αν γίνονται 100.000 εκτρώσεις ή 300.000 εκτρώσεις. Γεγονός είναι, ότι γίνονται
χιλιάδες εκτρώσεις. Δεν μπορούμε να δεχτούμε, ότι γίνονται 300 ή 400 χιλιάδες
εκτρώσεις, διότι υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενες στατιστικές (...). Η βιολογία
σήμερα έχει αποδείξει ότι η ζωή αρχίζει από την σύλληψη.
Κ. ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ (Πρόεδρος Ιατρ. Συλλόγου Αθηνών): Θα 'θελα να αναφερθώ
σε αυτό ακριβώς το σημείο, που είπε η κα Μαραγκοπούλου, ότι ο εγκέφαλος αρχίζει
και ζει και λειτουργεί από την 26η εβδομάδα (...). Ο εγκέφαλος αρχίζει να
λειτουργεί πάρα πολύ νωρίτερα και μπορώ να σας πω, ότι και οι φοιτητές μας ακόμη
γνωρίζουν, ότι με τον δεύτερο μήνα, είναι δυνατό να απαγάγουμε τα κύματα της
λειτουργίας του εγκεφάλου.
