Η ελληνική γλώσσα, όπως και οι άλλες
γλώσσες που έχουμε υπόψη μας, διαθέτουν έναν τρόπο για να προσδιορίζουν σε
ποιον ανήκει κάτι.
Οι ευρωπαϊκές γλώσσες για παράδειγμα έχουν
μικρές λεξούλες που ονομάζονται “κτητικές αντωνυμίες” και
έτσι π.χ. λέμε το σπίτι μου, το σπίτι σου, το σπίτι του, (my house,
your house) κ.λ.π.
Άλλες γλώσσες, όπως η εβραϊκή, εκτός από τις κτητικές αντωνυμίες χρησιμοποιούν ειδικές καταλήξεις που εξυπηρετούν στον ίδιο σκοπό.






























