(Λουκάς
κδ:17-21)
Παρ’ όλο που
ομολογούμε το Χριστό σαν Κύριο και Αρχηγό μας, όχι σπάνια αντιστρέφουμε τους
όρους και στην πραγματικότητα λειτουργούμε ωσάν να είμαστε εμείς οι “αφέντες”
και “ηγέτες”, ο δε Θεός αντιμετωπίζεται σαν “ο καλός μας υπηρέτης”. Πρόκειται
για μεγάλο λάθος, γι’ αυτό και μεγάλες οι αδικαιολόγητες απογοητεύσεις μας.
Άρχισε να σκοτεινιάζει και
οι δυο, ο Κλεόπας και ο άλλος, επέστρεφαν στην πόλη τους, στους Εμμαούς, με
κομμένα τα φτερά και κατάπικρες τις καρδιές, γιατί τίποτα δεν έγινε έτσι που
έλπιζαν.
