Επιστολές (24)

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

 

Β’ Θεσσαλονικείς

 

Α. ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ

Στην πρώτη του επιστολή ο Παύλος έγραψε στην εκκλησία σχετικά με την επιστροφή του Κυρίου. Όμως οι Θεσσαλονικείς μάλλον πήραν λάθος τα λόγια του Παύλου κι έτσι άλλοι νόμιζαν ότι βρισκόταν ήδη μέσα στην Μεγάλη Θλίψη κι άλλοι πίστευαν ότι ο ερχομός του Κυρίου είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται πλέον να δουλεύουν.

Ο Παύλος λοιπόν χρειάστηκε να γράψει αυτή την επιστολή για να διορθώσει αυτές τις λάθος απόψεις. Γράφτηκε από την Κόρινθο, λίγο μετά την πρώτη.

Σ’ αυτή την επιστολή ο Παύλος εκφράζει την ευχαριστία του για την σταθερότητά τους, την αγάπη, την υπομονή και την πίστη τους κατά την διάρκεια των διωγμών. Τους παρηγορεί για τα παθήματά τους και τους διδάσκει περισσότερα σχετικά με την επιστροφή του Κυρίου.

  

Β. Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ο Παύλος ασχολήθηκε με το θέμα της επιστροφής του Κυρίου για να κρίνει αυτούς που δεν υπάκουσαν στο ευαγγέλιο του Χριστού και τους δίδαξε να ησυχάζουν γιατί ο Κύριος θα δώσει ανάπαυση σ’ αυτούς. Έδωσε έμφαση στο γεγονός ότι δεν θα έρθει η ημέρα του Κυρίου, αν πρώτα δεν συμβεί μια μεγάλη αποστασία, και ο άνομος αποκαλυφθεί.

Βλέπουμε ότι οι άγγελοι έχουν σημαντική θέση στην κρίση των εθνών. Ο «αιώνιος όλεθρος» που αναφέρει στο α:9 είναι ο αιώνιος θάνατος, ο δεύτερος θάνατος κι όχι εκμηδένιση όπως μερικοί θέλουν να πιστεύουν.

Η αρχή του δεύτερου κεφαλαίου σπάει την συνέχεια της σκέψης, ωστόσο, ο απόστολος Παύλος συνεχίζει να γράφει για την επιστροφή του Κυρίου για κρίση. Το θέμα του είναι «Η ημέρα του Κυρίου» κι όχι «Η Αρπαγή».

 

Γ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

β:3

Ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο άνομος που περιγράφεται εδώ σαν «ο υιός της απωλείας», είναι ο Αντίχριστος. Είναι αυτός που θα εγερθεί στα τέλη των καιρών και θα ισχυριστεί ότι είναι Θεός.

Ο άνθρωπος της αμαρτίας δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα. Όμως χωρίς αμφιβολία ζει κάπου πάνω στην γη αυτή την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές. Θα αποκαλυφθεί αμέσως μετά την Αρπαγή, πριν την Μεγάλη Θλίψη, όταν η οργή του Θεού θα εκχυθεί πάνω στην γη στις τελευταίες ημέρες.

 

Δ. ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ

β:7

Το «μυστήριο της ανομίας» είναι το πνεύμα της ανομίας. Η πρώτη πρόταση θα μπορούσε ν’ αποδοθεί έτσι: «Η ανομία ήδη ενεργεί υπόγεια».

Όπως ο Ιησούς είναι «το μυστήριο της ευσεβείας» (Α’ Τιμ.γ:16), έτσι κι ο Αντίχριστος είναι το μυστήριο της ανομίας. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο κόσμος έχει να διαλέξει ανάμεσα στο μυστήριο της ευσεβείας και το μυστήριο της ανομίας. Αυτοί που θα απορρίψουν το μυστήριο της ευσεβείας (τον Ιησού Χριστό) θα δεχτούν στο τέλος αυτής της οικονομίας το μυστήριο της ανομίας (τον Αντίχριστο).

 

Ε. Ο ΚΟΛΥΩΝ

β:7

Ποιός είναι «αυτός» που αναφέρεται σ’ αυτό το εδάφιο και «ο οποίος» κάποια στιγμή «εκβάλεται εκ μέσου»; Ασφαλώς είναι η εκκλησία μέσα στην οποία κατοικεί ο Κύριος, ο Ιησούς Χριστός η ελπίδα της δόξας (Κολ.α:27).

Βέβαια, «αυτός» είναι γένους αρσενικού, και η εκκλησία είναι γένους θηλυκού. Αυτό όμως μπορούμε να το καταλάβουμε όταν δούμε πώς αναφέρεται η γραφή (κριτικό κείμενο) στην εκκλησία των τελευταίων ημερών («υιός άρσεν» Αποκ.ιβ:5).

Αυτή η αλήθεια μας φανερώνει τον ρόλο που η εκκλησία παίζει μέσα σ’ αυτόν τον ταραγμένο κόσμο που ζούμε. Είναι όπως ο Κύριος είπε «το άλας της γης», είναι αυτή η σταθεροποιητική δύναμη που συγκρατεί τις δυνάμεις του σκότους και τον ερχομό του Αντίχριστου. Ο Ιησούς που κατοικεί μέσα στην εκκλησία Του είναι ο ουσιαστικός «κολύων».

 

Ζ. Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ

β:11,12

Υπάρχει μια κρίση που θα στείλει ο Θεός και εν μέρει στέλνει ακόμα και στις μέρες μας, αυτή της πλάνης,  εξ αιτίας της οποίας οι άνθρωποι πιστεύουν στο ψέμα.

Είναι βασικό να μην δεχτείς μόνο την αλήθεια, αλλά να την αγαπήσεις. Ο Παύλος έγραψε στην επιστολή προς Ρωμαίους α:25 γι’ αυτούς που άλλαξαν την αλήθεια του Θεού με το ψέμα. Αυτοί που αγάπησαν το ψέμα θα τιμωρηθούν με το να τους σταλεί μια δυνατή ενέργεια πλάνης ώστε να πιστέψουν στο ψέμα που αγάπησαν για να κατακριθούν επειδή έδειξαν ευχαρίστηση στην αδικία.

 

Η. ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

γ:1,2

Ο Παύλος ζητά απ’ την εκκλησία της Θεσσαλονίκης να τον θυμάται στην προσευχή. Το αίτημά του είναι να κηρύττεται ο λόγος του Θεού ελεύθερα και να δοξάζεται.

 

Θ. ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

γ:7-13

Τους υπενθυμίζει πώς εργαζόταν μέρα και νύχτα για να κερδίζει τα αναγκαία για να συντηρείται. Αν και είχε το δικαίωμα να συντηρείται απ’ αυτούς, δεν το χρησιμοποίησε για να τους δώσει παράδειγμα προς μίμηση.

Το αποτέλεσμα της ανεργίας και τεμπελιάς ήταν κάποιοι να περιεργάζονται τα αλλότρια και να περπατάνε ατάκτως. Ο Παύλος όμως δίνει εδώ τις αρχές που πρέπει να διέπουν τους Χριστιανούς, αυτός που δεν εργάζεται να μην τρώει.

 

Ι. ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ

γ:14,15

Στο εδάφιο 6 οι Θεσσαλονικείς διατάσσονται να αποφεύγουν αυτούς που περπατάνε ατάκτως και στο εδ.14 το επαναλαμβάνει λέγοντας να τους σημειώνουν και να μην τους συναναστρέφονται για να ντραπούν. Ωστόσο, να μην τους βλέπουν σαν εχθρούς, αλλά σαν αδελφούς που χρειάζονται νουθεσία.