Α’ Κορ.ιβ:31 Ζητείτε δε μετά ζήλου τα καλήτερα χαρίσματα.
Και έτι πολύ υπερέχουσαν οδόν σας δεικνύω.
Είναι ιδιαίτερα ταιριαστό, ότι ο απόστολος Παύλος θα μας
δώσει τη διδασκαλία σχετικά με την «πολύ
υπερέχουσαν οδόν» αμέσως μόλις τέλειωσε το κεφάλαιο με τα χαρίσματα και
λίγο πριν δώσει την διδασκαλία σχετικά με το χάρισμα της γλωσσολαλίας, κλπ.
Στις μέρες μας, πλήθη τρέχουν πίσω από κάποιους που επιδεικνύουν
τέτοια «χαρίσματα» και έργα, αλλά η Γραφή μας προειδοποιεί ότι, από μόνα τους,
κανένα από αυτά δεν είναι κριτήριο πνευματικότητας ή κατοχής της αλήθειας.
Α’ Κορ. ιγ
Αυτό το κεφάλαιο είναι ένα λογοτεχνικό στολίδι.
Ονομάστηκε «η εγκυκλοπαίδεια της αγάπης».
Αγάπη σημαίνει ν’ αγαπάς χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα κι
αυτή η αγάπη πηγάζει μόνο από τον Θεό:
Α’ Ιωάν.δ:8 Όστις δεν αγαπά δεν εγνώρισε τον Θεόν, διότι ο Θεός είναι αγάπη.
Πουθενά στην λογοτεχνία δεν υπάρχει περισσότερο εξυψωμένη
ηθική απ’ αυτήν που ο Παύλος εκθέτει στο κεφάλαιο της αγάπης.
Δείχνει πόσο κενό και ανάξιο είναι ό,τι κι αν πρεσβεύεις η
επαγγέλλεσαι όταν δεν υπάρχει αγάπη.
Μετά περιγράφει τις ενέργειες και τις δραστηριότητές της,
έτσι ώστε κανείς δεν μένει με την απορία, αν έχει ή όχι αυτή την αγάπη.
Αυτή η αγάπη δεν είναι ένα φυσικό απόκτημα, αλλά εκχέεται
μέσα στην καρδιά δια Πνεύματος Αγίου:
Ρωμ.ε:5 η δε ελπίς δεν καταισχύνει, διότι αγάπη του
Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του δοθέντος
εις ημάς.
1. Η αξία της αγάπης.
(εδ.1-3)
Η αγάπη είναι ζωτική. Χωρίς αυτήν, όλες οι άλλες ιδιότητες
είναι άχρηστες.
2. Τα χαρακτηριστικά
της αγάπης. (εδ.4-8α)
Υπάρχει μια μεγάλη λίστα με τις αρετές και τα χαρακτηριστικά
της αγάπης:
μακροθυμεί και
αγαθοποιεί.
Θα μπορούσαμε να λέγαμε ότι: Η αγάπη είναι, υπομονετική και
καλοκάγαθη. Η ανθρώπινη αγάπη μπορεί να υποφέρει, αλλά βγάζει πικρία όταν
πιέζεται.
δεν φθονεί.
Η αγάπη ποτέ δεν φουντώνει από ζήλεια, η αγάπη δεν ξέρει την
ζήλεια ούτε κάνει ποτέ επίδειξη.
Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι ο Θεός είναι ζηλότυπος με τον
ανθρώπινο, σαρκικό τρόπο. Αφού ο Θεός είναι αγάπη, είναι ζηλότυπος μόνο για την
ευημερία της δημιουργίας Του. Είναι εντελώς αυτάρκης και γι’ αυτό μας
παραχωρείται εντελώς.
Η ανθρώπινη αγάπη εκδηλώνεται συχνά με φθόνο και ζήλια.
δεν αυθαδιάζει, δεν
επαίρεται.
Δεν επιδεικνύεται ούτε και αρέσκεται να έχει μεγάλη ιδέα για
τον εαυτό της.
Η ανθρώπινη αγάπη συνεχόμενα καυχιέται από μόνη της. Το ΕΓΩ,
είναι το κέντρο γύρω από το οποίο κινείται. Πάρε τον εγωισμό από την ανθρώπινη
αγάπη και θα καταρρεύσει, γιατί είναι η μόνη δύναμη που έχει.
δεν ασχημονεί.
Η αγάπη ποτέ δεν είναι αγενής, δεν είναι άσεμνη.
Η ανθρώπινη αγάπη κάνει γνωστά σε όλους τα παράπονά της και
στα δικαστήρια διαζυγίων. Πάρα πολλές φορές ζηλεύει και χτυπά εν ψυχρώ το
αντικείμενο της αγάπης της.
δεν ζητεί τα εαυτής.
Η αγάπη δεν είναι ισχυρογνώμων, δεν επιμένει για τα
δικαιώματά της, δεν επιδιώκει φίλαυτους σκοπούς. Ο άνθρωπος αγαπά κάτι και
θέλει πάντα να το κρατάει δικό του.
δεν παροξύνεται δεν
διαλογίζεται το κακόν.
Δεν είναι ευερέθιστη, δεν λογαριάζει το κακό. Δεν
προσβάλλεται εύκολα, δεν λογαριάζει καθόλου τα λάθη. Ποτέ δεν προκαλεί ούτε το
κρατάει σ’ αυτούς που την έβλαψαν.
Η ανθρώπινη αγάπη είναι ευαίσθητη και δύσκολο να
συγκρατηθεί. Δεν αντέχει να παραμελείται. Η ανθρώπινη αγάπη τρέφεται με τα
σκάνδαλα του κόσμου.
δεν χαίρει εις την
αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αλήθειαν
Η αγάπη ποτέ δεν χαίρεται όταν οι άλλοι κάνουν λάθη δεν
ενθουσιάζεται για τις αμαρτίες των άλλων. Η αγάπη δεν έχει επιθυμία να
τιμωρήσει, να καταδικάσει ή να δυσφημήσει. Μοναδικό της κίνητρο είναι η
αποκατάσταση. Πάντοτε χαίρεται όταν υπερισχύει η αλήθεια.
Η ανθρώπινη αγάπη χαίρεται στην πτώση του εχθρού της και δεν
είναι δυνατό να χαρεί στην αλήθεια αν αυτή η αλήθεια δεν ικανοποιεί τις
απαιτήσεις της.
πάντα ανέχεται, πάντα
πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει, ουδέποτε εκπίπτει
Μπορεί να παραβλέπει λάθη! Η αγάπη δεν εκθέτει εύκολα, και
είναι πάντα πρόθυμη να πιστέψει το καλύτερο. Ελπίζει κάτω απ’ οποιαδήποτε περίσταση!
Εδώ είναι η δύναμη να σπέρνεις και να μην αποκάμνεις. Η αγάπη θα μας ικανώσει
να φυλαχτούμε και να διατηρηθούμε μέσα στο θέλημα του Θεού. Αν υποκινούμαστε
από την αγάπη, υποκινούμαστε από τον Θεό, γιατί ο Θεός είναι αγάπη.
Η ανθρώπινη αγάπη εύκολα αναστατώνεται και είναι γεμάτη
αμφιβολίες και επιφυλάξεις.
Ίσως τώρα μπορούμε να καταλάβουμε αυτό που λέει ο απόστολος
Παύλος στους Γαλ.ς:2 Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, και ούτως
εκπληρώσατε τον νόμον του Χριστού. Να βαστάζετε ο ένας το βάρος των
αποτυχιών του άλλου.
Αυτό είναι το να παραβλέπεις τα λάθη και τις ατέλειες των
άλλων. Είναι ο δρόμος της αγάπης, του ελέους και της μη κριτικής σε αντίθεση με
το δρόμο του Νόμου της επίκρισης και της καταδίκης.
Η υπομονή της αγάπης (εδ.8β-13).
Τα άλλα χαρίσματα θα καταργηθούν, όταν η εκκλησία θα
τελειοποιηθεί. Αυτά έχουν δοθεί για την οικοδομή της εκκλησίας κι όταν η
εκκλησία θ’ αρπαχτεί, θα έχουν εκπληρώσει τον σκοπό για τον οποίο δόθηκαν.
Τα χαρίσματα του Πνεύματος δεν θα είναι πλέον αναγκαία, όταν
θα έχουμε αρπαχτεί απ’ αυτόν τον κόσμο. Η αγάπη είναι αυτό που θα παραμείνει
στην αιωνιότητα και γι’ αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο.
Υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να θέλεις να σε αγαπάνε
και στο να αγαπάς εσύ ο ίδιος τους άλλους. Το πρώτο φανερώνει πως είσαι εγωιστής
και φίλαυτος. Το δεύτερο φανερώνει πως έχεις από την αγάπη του Θεού στην καρδιά
σου.
Όταν θέλεις οι άλλοι να σε αγαπούν είσαι ένας δυστυχισμένος
άνθρωπος. Ποτέ δε θα χορτάσει η άβυσσος της ψυχής σου, από την ανθρώπινη αγάπη.
Μόνο η αγάπη του Θεού μπορεί να σε γεμίσει. Η αγάπη συζύγου, παιδιών, φίλων
είναι τόσο λειψή, τόσο ανασφαλής, τόσο ταλαντευόμενη που αδιάκοπα θα σε
πληγώνει.
Σαν αγαπάς, τότε έχεις μια απεραντοσύνη μπροστά σου. Η ζωή
σου είναι όμορφη και πλούσια. Πάντα γεμάτη. Και κανείς δεν μπορεί να σου
καταστρέψει την αγάπη σου αν είσαι αποφασισμένος κάτω απ’ οποιουσδήποτε όρους,
ν' αγαπάς.
Η αγάπη του κόσμου, είναι μια αγάπη εξαρτημένη από πάρα
πολλά. Από την ομορφιά του αγαπώμενου, από την καλοσύνη του, από τυχόν
προσδοκόμενα συμφέροντα. Όλα αυτά επηρεάζουν και δημιουργούν ανωμαλίες. Μα η
αγάπη του Χριστού είναι άλλο πράγμα.
Ο Χριστός δίνει μια ελεύθερη, ανεξάρτητη, ανεπηρέαστη αγάπη
στις καρδιές. Αρχίζει από τους εχθρούς μας, που τους αγκαλιάζει, τους βλέπει με
συμπάθεια και προσεύχεται γι’ αυτούς. Και μετά όλους τους άλλους. Αυτή η αγάπη
γεμίζει καρδιά και ζωή και δεν μένει ποτέ άδεια.
Η αγάπη είναι καλλιεργούμενο είδος. Ο Θεός αν θέλεις και
σπείρεις τον σπόρο θα αναπτύξει αυτό το ξεκίνημα, τον σπόρο, το πρώτο βήμα,
μέχρι να γίνει σωστό δάσος.
Αισθάνεσαι ίσως, πως κάτι σου λείπει. Και νομίζεις πως
διάφορα πράγματα μπορούν να είναι αυτά που με την απουσία τους, σε κάνουν
δυστυχισμένο. Ζήτησε από τον Θεόν να σε μάθει ν' αγαπάς. Μόνο μια καρδιά γεμάτη
από αγάπη μπορεί να είναι ευτυχισμένη.
Ξερίζωσε από την καρδιά σου τα αγριόχορτα. Κάνε το πρώτο
βήμα και ο Κύριος θα ολοκληρώσει. Η δική Του αγάπη, γιατί άλλη δεν υπάρχει, θα
γεμίσει την ύπαρξη σου. Λοιπόν;
Α’ Κορ.ις6:14 Πάντα τα έργα υμών ας γίνωνται εν αγάπη.
