Επιστολές (15)

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ  Ι

 Εφεσ.α

 Α. Η ΕΦΕΣΟΣ

H Eφεσος ήταν μια ευημερούσα πόλη της Δυτικής Μ. Ασίας, στην επαρχία της Λυδίας κι ήταν η πρωτεύουσα του διοικητή της περιοχής. Η θέση της ήταν στις εκβολές του Κάϋστρου ποταμού, πάνω στον “αυτοκρατορικό” δημόσιο δρόμο που ένωνε την Ρώμη με την Ανατολή κι ήταν ένα απ’ τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της Ανατολικής Μεσογείου. Ήταν μια “ελεύθερη πόλη” με δική της σύγκλητο  και Βουλή.

Ένα από τα “επτά θαύματα του κόσμου” βρισκόταν στην Έφεσο, ο ναός της Άρτεμης, το κέντρο κάθε ειδωλολατρικής λατρείας στην περιοχή. Μέσα στον ναό υπήρχε ένα άγαλμα της θεάς που οι Εφέσιοι έλεγαν (απαιτούσαν) ότι είχε πέσει απ’ τον ουρανό.

Οι κάτοικοι της Εφέσου ασχολούνταν πολύ με την μαγεία. Ήταν η πόλη της αστρολογίας, διαφόρων γοητειών, εξορκισμών και κάθε είδους μυστικισμού.

 

Β. Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ

ς:21 Αλλά δια να εξεύρητε και σείς τα κατ’ εμέ, τί κάμνω, τα πάντα θέλει σας φανερώσει ο Τυχικός, ο αγαπητός αδελφός και πιστός διάκονος εν Κυρίω

Η επιστολή γράφτηκε απ’ τον απόστολο Παύλο κατά την διάρκεια της πρώτης φυλάκισής του στην Ρώμη, μάλλον το καλοκαίρι του 62 μ.Χ. Δεν γράφτηκε για την εκκλησία της Εφέσου μόνο, αλλά μάλλον για όλες τις εκκλησίες της περιοχής και προφανώς ο Παύλος εννοούσε να διαβαστεί από όλες. Αυτή, μαζί με την επιστολή προς Κολοσσαείς μεταφέρθηκαν στην Έφεσο από τον Τυχικό.

Σ’ αυτή την επιστολή, ο απόστολος Παύλος δίνει έμφαση στον αγιασμό αυτών που κλήθηκαν να είναι χριστιανοί σε αντιπαράθεση με τις πρότερες αμαρτωλές καταστάσεις της ζωής τους. Ακόμα διδάσκει την ενότητα ανάμεσα σε Εβραίους και Εθνικούς καθώς υπάρχει μόνο μία εκκλησία. Φανερώνει τον Ιησού σαν Αυτόν που έφερε την ειρήνη μεταξύ τους με το αίμα του σταυρού.

Είναι μια απ’ τις πιο δυνατές επιστολές του Παύλου. Μπορούμε να καταλάβουμε την σπουδαιότητά της όταν μελετήσουμε την θέση της εκκλησίας της Εφέσου εκείνη την εποχή.

Ένα ολόκληρο κεφάλαιο στις Πράξεις είναι αφιερωμένο στην ίδρυση αυτής της εκκλησίας. Ο Παύλος έμεινε υπηρετώντας σ’ αυτή την πόλη όσο πουθενά αλλού. Υπάρχει ακόμα μια αναφορά στις Πράξ.κ όπου ο Παύλος προτρέπει τους πρεσβυτέρους της πόλης και στην Αποκ.β βρίσκουμε ότι το πρώτο απ’ τα γράμματα προς τις εκκλησίες της Ασίας απευθύνεται στην Έφεσο.

 

Γ. ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΙΗΣΟΥ

Στο πρώτο κεφάλαιο, ο απόστολος Παύλος επαναλαμβάνει 12 φορές μία από τις αγαπημένες του φράσεις: “εν Χριστώ Ιησού”. Μερικές φορές γράφει απλά: “εν Χριστώ”, “εν αυτώ”, “εις τον οποίον”, αλλά αυτή η φράση βρίσκεται σ’ ολόκληρο το κεφάλαιο.

Οριστικά πλέον η σωτηρία εξαρτάται από το αν είναι κάποιος “εν Χριστώ” Α’ Κορ.ιε:22 & ιβ:13

Ο Παύλος γράφει σ’ αυτούς που είναι “εν Χριστώ”. Η σωτηρία βρίσκεται μόνο “εν Χριστώ”.

 

Δ. ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΕΝ ΑΥΤΩ

Το πρώτο κεφάλαιο είναι πολύ σημαντικό. Ο μαθητής πρέπει να το διαβάσει και να το μελετήσει πολύ προσεκτικά. Αν μπορέσει να καταλάβει τί ο Κύριος του προσφέρει, ποτέ δεν θα υποκύψει σε πειρασμό να το ανταλλάξει με ό,τι ο κόσμος έχει να του δώσει.

Στο εδ.3 ο Παύλος εκφράζει αυτό ακριβώς γράφοντας: “...ο ευλογήσας ημάς εν πάσι ευλογία πνευματική εις τα επουράνια δια Χριστού.”

Αυτό είναι μια μεγάλη αντίθεση σε σχέση με τη χαμηλή θέση που είχαμε όταν ήμασταν μέσα στην αμαρτία. Στη συνέχεια ο Παύλος προχωράει αναφέροντας μερικές απ’ αυτές τις πνευματικές ευλογίες που δίνονται στο παιδί του Θεού. Αναφερόμενος στην εκκλησία λέει ότι ο καθένας είναι εκλεγμένος εν Χριστώ προορισμένος και υιοθετημένος για να είναι παιδί του Θεού. Η εκκλησία έχει προοριστεί και εκλεχτεί πριν κάθ’ ένα απ’ τα μέλη της με ελεύθερο θέλω αποφασίσει ν’ ακολουθήσει. Κάθ’ ένας πρέπει να διαλέξει και ν’ ακολουθήσει τον Κύριο Ιησού, ωστόσο, ο Θεός μέσα στην πρόγνωσή Του, γνωρίζοντας την εκλογή, τον έχει εκλέξει προ καταβολής κόσμου.

Έχουμε εκλεγεί εν Χριστώ για να είμαστε:

1.   Εν αυτώ

2.   Άγιοι

3.   Άμωμοι

4.   Ενώπιον Αυτού δια της αγάπης

5.   Εις έπαινον της δόξης της χάριτος Αυτού

6.   Χαριτωμένοι δια του ηγαπημένου Αυτού

 

Ε. ΠΡΟ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΟΣΜΟΥ

Σ’ αυτό το κεφάλαιο, ο Παύλος μας μεταφέρει απ’ την αιωνιότητα του παρελθόντος (εδ.4), στην αιωνιότητα του μέλλοντος (εδ.10). Η φράση “προ καταβολής κόσμου” εννοεί πριν θεμελιωθεί ο κόσμος. Στο εδάφιο 10 η λέξη “οικονομία” σημαίνει “επιστασία”, “διοίκηση”, και η φράση «πληρώματος των καιρών» σημαίνει ότι ο Θεός θα το κάνει ακριβώς έτσι όπως το έχει σχεδιάσει, στον καιρό του. Εκείνη τη στιγμή, Αυτός θα μαζέψει όλους που θα έχουν ήδη πεθάνει εν Χριστώ μαζί με αυτούς που θα είναι ζωντανοί πάνω στην γη.

Το θέλημα του Θεού είναι αποφασισμένο απ’ την αιωνιότητα στο παρελθόν. Το κάθε τι έχει συμβεί κατά την ευδοκία του θελήματος αυτού (εδ.5) και στο εδάφιο 11 διαβάζουμε ότι ενεργεί τα πάντα κατά τη βουλή του θελήματος Αυτού. Σ’ όλα αυτά η έμφαση τοποθετείται στο θέλημα του Θεού. Αν αυτό ήταν τόσο σημαντικό για την αιωνιότητα του παρελθόντος και θα είναι για την αιωνιότητα του μέλλοντος, πόσο σημαντικό πρέπει να είναι για το παιδί του Θεού να ξέρει το θέλημά Του, να υποταχθεί και να υπακούσει σ’ αυτό.

 

Ζ. ΕΙΣ ΕΠΑΙΝΟΝ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΑΥΤΟΥ

Δίνεται έμφαση στον σκοπό της εκκλησίας. Ο Θεός είχε μια ιδιαίτερη θέση για την εκκλησία Του προ καταβολής κόσμου. Η φανέρωση του Θεού εν σαρκί είχε σκοπό την εξιλέωση κι η εξιλέωση είχε σκοπό την εξαγορά της εκκλησίας απ’ τον αμαρτωλό κόσμο. Αρκετές φορές διαβάζουμε την έκφραση, “εις έπαινον της δόξης αυτού” (Εφεσ.α:6  α:12  α:14). Οριστικά, ο κύριος σκοπός της εκκλησίας είναι να δώσει δόξα στον Κύριο Ιησού Χριστό που την αγάπησε κι έδωσε τον εαυτό Του γι’ αυτήν.

Εδώ πρέπει να θυμηθούμε ότι η εκκλησία μπορεί να επαινέσει την δόξα του Θεού μόνο όταν τα άτομα που την αποτελούν, προσωπικά, Τον έχουν εκλέξει με την ελευθερία της βούλησης. Αυτή η εκλογή είναι που δίνει δόξα στον Ιησού Χριστό την ημέρα που θα έρθει να μας αρπάξει για να είμαστε πάντοτε μαζί Του.

 

Η. Ο ΑΡΡΑΒΩΝΑΣ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ

α:14

Εδώ μιλάει για το Πνεύμα το Άγιο το οποίο λαμβάνομε όταν βαπτιζόμαστε. Ο “αρραβώνας” είναι τα χρήματα που πληρώνονται για να κλείσει μια συμφωνία. Όταν κάποιος βαπτίζεται με Πνεύμα Άγιο, παίρνει αυτό το ποσό που σφραγίζει την πράξη της απολύτρωσης. Σφραγιζόμαστε με το Πνεύμα Του το Άγιο που σημαίνει ότι ανήκουμε σ’ Αυτόν. Δεν είναι μόνο ένα σύμβολο κυριότητας και κατοχής, αλλά δίνει και ασφάλεια. Αυτή η σφραγίδα όμως, μπορεί να σπάσει αν κάποιος ηθελημένα στραφεί πίσω για να ζήσει πάλι στην αμαρτία.

 

Θ. Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ

Σ’ αυτή την επιστολή βρίσκουμε δύο προσευχές του Παύλου για τους Εφεσίους. Η πρώτη είναι στο α:17,18 κι έχει σαν αίτημα να φωτιστούν οι οφθαλμοί του νοός τους ώστε να γνωρίσουν όχι μόνο τί τους έχει ετοιμαστεί “εν Χριστώ”, αλλά να ξέρουν ακόμα ότι αυτοί αποτελούν την κληρονομιά του Χριστού, γιατί η εκκλησία είναι η κληρονομιά Του. Για να μπορέσουν να καταλάβουν αυτή την βαθιά αλήθεια, ο Παύλος προσεύχεται να τους δοθεί πνεύμα σοφίας και αποκάλυψης.

 

Ι. ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Τα δύο τελευταία εδάφια, δηλώνουν πολύ καθαρά, ότι η εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού πάνω στην γη. Υπάρχει μόνο ένα σώμα, και για να σωθεί κάποιος πρέπει να είναι μέλος αυτού του σώματος.

Εδώ στο α:9, το μυστήριο του θελήματος αυτού αποκαλύπτεται - το γεγονός ότι και οι Ιουδαίοι και οι Εθνικοί είναι ένα στην εκκλησία. Ο Ιησούς γκρέμισε το μεσότοιχο του φραγμού και με το Πνεύμα Του βάπτισε και τους Ιουδαίους και τους Εθνικούς στο σώμα Του.