ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ
ΜΕΡΟΣ ΙΙ
Κεφάλαια γ-ς
Α. ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
1. Δικαίωση δια της πίστεως
γ:11
ο δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως
Αυτό είναι το εδάφιο που ο Θεός
έκανε να καταλάβει ο Μαρτίνος Λούθηρος. Είναι η αποκάλυψη της “δικαίωσης δια
πίστεως” που ενέπνευσε τον Λούθηρο να κρατήσει αυτή την γενναία στάση με
αποτέλεσμα την Μεταρρύθμιση.
Επιτέλους είδε πολύ καθαρά ότι η
σωτηρία κερδίζεται από τον αμαρτωλό με την πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό δια
Ιησού Χριστού και όχι με τις ιεροπραξίες, τα μυστήρια και τους κανόνες της
παπικής εκκλησίας. Αμέσως άρχισε να κηρύττει σωτηρία βασισμένη αποκλειστικά
στην πίστη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Είναι απόλυτα σαφές ότι κανείς δεν μπορεί να δικαιωθεί με τον νόμο. Κανείς δεν μπόρεσε να τηρήσει τον νόμο σ’ όλα του τα σημεία. Αν ο άνθρωπος θα μπορούσε να σωθεί με τα καλά του έργα, τότε ο Γολγοθάς ήταν το πιο χοντρό λάθος όλων των εποχών.
2. Ο παιδαγωγός μας
γ:24-25
Ώστε ο νόμος έγεινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν δια να δικαιωθώμεν εκ
πίστεως αφού όμως ήλθεν η πίστις δεν είμεθα πλέον υπό παιδαγωγόν
Ο Ιησούς δεν ήρθε να καταλύσει τον
νόμο, αλλά να τον εκπληρώσει. Ο νόμος δεν εκπίπτει, αλλά εξέπεσε ο άνθρωπος
κάτω από τον νόμο. Ο νόμος είναι ακόμα τόσο δίκαιος όσο ήταν πάντοτε
καταδικάζοντας τον αμαρτωλό.
Είναι σημαντικό να καταλάβει
κανείς γιατί δόθηκε αρχικά ο νόμος. Από την πτώση του Αδάμ, ο κάθε άνθρωπος
ήταν αμαρτωλός. Ο νόμος δεν άλλαξε αυτή την κατάσταση, αλλά επέτρεψε στον
άνθρωπο να δει και να καταλάβει ότι είναι αμαρτωλός (Ρωμ.γ:20).
Πριν ο άνθρωπος μπορέσει να σωθεί,
έπρεπε πρώτα να καταδικαστεί και να καταλάβει την ανάγκη για σωτηρία. Ο Ιησούς
δεν ήρθε να κρίνει τον κόσμο, γιατί αυτό το είχε κάνει ήδη ο νόμος (Ιωάν.γ:17).
Αφού ο Θεός έδωσε στον Μωυσή τον
ηθικό νόμο, μετά έδωσε τον τελετουργικό που αποτελούνταν από τύπους που
απέβλεπαν στον Χριστό. Ο νόμος, ο παιδαγωγός μας, δεν μπορούσε να σώσει, αλλά
μπορούσε να φανερώσει την ανάγκη για σωτηρία και τον μοναδικό Σωτήρα!
3. Αββά ο Πατήρ!
δ:6
Και επειδή είσθε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού αυτού εις τάς
καρδίας σας, το οποίον κράζει, Αββά, ο Πατήρ
Κάτω από τον νόμο, μόνο σκλάβος
μπορούσε να είναι κανείς. Όμως κάτω από την χάρη, γίνεται παιδί Θεού.
Ο Ιησούς δίδαξε τους μαθητές Του
να προσεύχονται, “Πάτερ ημών” ωστόσο δεν το έκαναν ποτέ πριν την ημέρα της
Πεντηκοστής.
Η λέξη “Αββά” είναι Αραμαϊκή και
σημαίνει “πατέρας”. Την συναντάμε τρεις φορές στις Γραφές. Ο Ιησούς
χρησιμοποίησε αυτή την λέξη στην Γεθσημανή (Μάρκ.ιδ:36) κι ο απόστολος Παύλος
την χρησιμοποίησε δύο φορές (Ρωμ.η:15 & Γαλ.δ:6).
“Αββά” σημαίνει μάλλον “μπαμπά”.
Όπως ένα μικρό παιδί πρωτοφωνάζει τον πατέρα του. Έχει την αίσθηση της αγάπης
και της εμπιστοσύνης, πράγμα που γεμίζει χαρά την καρδιά του πατέρα. Αντίθετα,
η λέξη “πατέρα” έχει την αίσθηση της ωριμότητας.
Χωρίς αμφιβολία, το νήπιο εν Χριστώ,
έτσι φωνάζει τον Πατέρα όταν πρωτομιλάει με άγνωστες γλώσσες.
4. Ωδίνες ξανά.
δ:19
Τεκνία μου, δια τους οποίους πάλιν είμαι εις ωδίνας, εωσού μορφωθή ο Χριστός εν
υμίν
Αυτά τα λόγια του αποστόλου Παύλου
αποδεικνύουν ότι ένας αποστάτης είναι χαμένη ψυχή. Η εκκλησία πρέπει να πονάει
με ωδίνες τοκετού για κάθε ψυχή γεννημένη στο σώμα του Χριστού. Αν ο αποστάτης
δεν είναι χαμένος, δεν θα υπήρχε λόγος για ωδίνες.
Κάθε έμπειρος εργάτης του
ευαγγελίου γνωρίζει ότι συχνά χρειάζεται περισσότερο κόπο για να ελευθερωθεί
ένας αποστάτης παρά ένας νέος πιστός.
5. Η αλληγορία
δ:22-31
Στο τελευταίο μέρος αυτού του
κεφαλαίου ο απόστολος Παύλος δίνει μια αλληγορία. Η ιστορία της Αγαρ και της
Σάρρας με τους γιους τους Ισμαήλ και Ισαάκ, έχει πνευματική εφαρμογή. Αυτή η
αλληγορία πρέπει να προσεχτεί από τον σπουδαστή της Βίβλου. Έχουμε δύο
γυναίκες, δύο γιους, δύο διαθήκες, δύο βουνά και δύο πόλεις.
Ο Παύλος χρησιμοποίησε όλη αυτή
την ιστορία για να απεικονίσει την διαφορά μεταξύ του νόμου και της χάρης. Η
Αγαρ ήταν δούλη, όπως ο νόμος δουλώνει.
Β. ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟ
1. Ολίγη ζύμη.
ε:9
Ολίγη ζύμη καθιστά όλον το φύραμα ένζυμον
Ζύμη εδώ είναι το προζύμι που
χρησιμοποιείται στο ψήσιμο του ψωμιού.
Ο Ιησούς προειδοποίησε τους
μαθητές Του για την ζύμη των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων (Ματθ.ις:6) και τους
εξήγησε ότι εννοεί τις ψευδοδιδασκαλίες τους.
Ο απόστολος Παύλος λέει εδώ ότι
λίγη λάθος διδασκαλία, μπορεί να μολύνει όλο το σώμα των πιστών. Μπορεί κανείς
να καταλάβει τη σοβαρότητα της ψευδοδιδασκαλίας. Οδηγεί στην αποστασία που
είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό από το να συρθεί κανείς εις τα οπίσω πέφτοντας σε
κάποια αμαρτία. Είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψει ένας αποστάτης.
Ακόμα πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι
οι ψευτολατρευτές έχουν ένα μέτρο της αλήθειας, όμως η ψευδοδιδασκαλία που
είναι κρυμμένη μέσα στην αλήθεια είναι που καταστρέφει. Δεν χρειάζεται παρά
λίγο ψευδοδιδασκαλία για να μολυνθεί και να καταστραφεί ολόκληρο το σώμα.
2. Η χάρη δεν είναι ένα δίπλωμα.
ε:4
εξεπέσατε από της χάριτος
Σωθήκαμε και κρατιόμαστε με την
χάρη του Θεού, αλλά είναι πιθανόν να εκπέσει κάποιος από την χάρη. Η χάρη δεν
είναι ένα δίπλωμα που σου επιτρέπει να αμαρτάνεις, αλλά μάλλον είναι η δύναμη
του Θεού που σε ικανώνει να ζεις πάνω από την αμαρτία.
Υπάρχουν κάποιοι που διδάσκουν ότι
εξαιτίας της χάρης του Θεού, μπορείς να ζεις στην αμαρτία και να είσαι ακόμα
σωσμένος. Εδώ σ’ αυτό το εδάφιο ο απόστολος Παύλος λέει ότι μπορεί κάποιος να
εκπέσει από την χάρη.
Στον Ιούδα 4, διαβάζουμε γι’
αυτούς που μετατρέψανε την χάρη του Θεού σε ασέλγεια, ωστόσο η χάρη του Θεού
επιτρέπει σε κάποιον να ζει πάνω από την αμαρτία αλλά όχι κάτω απ’ αυτήν.
3. Τα έργα της σάρκας
ε:19-21 Φανερά δε είναι τα έργα της
σαρκός τα οποία είναι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία,
φαρμακεία, έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι,
αιρέσεις,....οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσιν κληρονομήσει
Στο πέμπτο κεφάλαιο ο απόστολος
Παύλος αντιπαραβάλλει τα έργα της σάρκας με τον καρπό του Πνεύματος. Υπάρχει
ένας ακατάπαυστος πόλεμος ανάμεσα στην σάρκα και το Πνεύμα και ο μόνος τρόπος
για να νικήσεις είναι να θυσιάσεις την σάρκα (εδ.24).
Ας σημειωθεί ότι τα έργα της
σάρκας είναι στον πληθυντικό και φανερώνουν ατομική προσπάθεια. Ο καρπός του
Πνεύματος είναι στον ενικό και εκφράζει αυτό που έχει γεννηθεί από το Άγιο
Πνεύμα.
Εδώ ονομάζονται 17 έργα της
σάρκας, αλλά ο Παύλος συμπληρώνει “και τα
όμοια τούτων”. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι αμαρτίες που σχετίζονται μ’ αυτά
περιλαμβάνονται στα έργα της σάρκας.
Μπορούμε να τα χωρίσουμε σε τέσσερις
ομάδες: ακαθαρσία, ειδωλολατρία, έριδες και όργια (γλέντια). Θα προσπαθήσουμε
να προσδιορίσουμε τέσσερα απ’ αυτά γιατί η έννοια των άλλων είναι μάλλον γνωστή
σε όλους.
1. Ασέλγεια - λάγνες επιθυμίες ακολασία, κτηνωδία,
αυθάδεια.
2. Ζηλοτυπία - ανταγωνισμός
3. Διχοστασία
- επαναστατικότητα και διαιρέσεις
4. Αιρέσεις - ψευδοδιδασκαλίες που καταστρέφουν την
αληθινή πίστη.
Κλείνοντας ο Παύλος προειδοποιεί
ότι όσοι κάνουν τέτοια πράγματα δεν θα κληρονομήσουν την Βασιλεία του Θεού.
4. Ο καρπός του Πνεύματος.
Μπορεί να είναι εννέα στον αριθμό,
αλλά είναι ένας καρπός φανερώνοντας ότι προέρχεται από μια κοινή ρίζα του
φυτού.
Δεν είναι ο καρπός του πιστού,
αλλά μάλλον ο καρπός του Αγίου Πνεύματος. Δεν φέρει αυτό τον καρπό ο
χριστιανός, αλλά μάλλον το Άγιο Πνεύμα στην ζωή του χριστιανού.
Το Άγιο Πνεύμα φέρνει αυτό τον
καρπό ανάλογα με την ανάγκη. Για παράδειγμα, σε καιρούς δοκιμασίας και θλίψης,
το Άγιο Πνεύμα θα παράγει τον καρπό της χαράς.
Ο Παύλος πολύ καθαρά διδάσκει εδώ
ότι το μυστικό της νίκης είναι να ζούμε και να βαδίζουμε κατά το Πνεύμα.
5. Ο νόμος του θερισμού.
ς:7
Επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει
Σ’ αυτό το εδάφιο έχουμε τον νόμο
του θερισμού. Θα θερίσεις αυτό που θα σπείρεις. Δεν υπάρχει περίπτωση ν’
αλλάξει αυτός ο νόμος. Θα είναι σε ισχύ όλη την διάρκεια της ζωής κάποιου είτε
σπέρνει στη σάρκα, είτε σπέρνει στο Πνεύμα.
6. Τα στίγματα του Κυρίου Ιησού.
Οι εχθροί του Παύλου
προπαγανδίζανε ότι δεν είναι γνήσιος απόστολος, αλλά το κτυπημένο με μώλωπες,
ουλές και σημάδια σώμα του αποδείκνυε ότι είναι.
