.jpg)
Α. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ήταν κτισμένη στην τοποθεσία της
παλιάς πόλης Θέρμης, που πήρε το όνομά της από τις γειτονικές θερμές πηγές.
Η Θεσσαλονίκη κτίστηκε το 315 π.Χ.
από τον στρατηγό Κάσσανδρο και πήρε το όνομά της από την γυναίκα του Κάσσανδρου
που ήταν αδελφή του μ. Αλέξανδρου.
Το 146 π.Χ. όταν η Μακεδονία έγινε επαρχία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η Θεσσαλονίκη έγινε πρωτεύουσά της και ο Καίσαρας Αύγουστος την τίμησε για τη νομιμοφροσύνη της κάνοντάς την «ελεύθερη πόλη».
H
διαφορά ανάμεσα σ’ αυτόν που είναι γνήσιος χριστιανός και σ’ αυτόν που απλά
λέει ότι είναι χριστιανός, φαίνεται από το πώς αντιδρούν στις δύσκολες
καταστάσεις.
Και αυτή τη διαφορά μπορεί να την καταλάβει
κάθε άνθρωπος, ακόμη και αν δεν έχει καμία σχέση με τα πράγματα του Θεού.
Βλέπετε, πολλοί άνθρωποι έχουν εμπιστοσύνη
στην πίστη τους, πιστεύουν ότι είναι σταθεροί. Όμως αυτή η πίστη πρέπει να
ελεγχθεί στις δυσκολίες, στις απογοητεύσεις.
Το πώς ένας άνθρωπος χειρίζεται τα
προβλήματά του, θα αποκαλύψει αν η πίστη του είναι ζωντανή ή νεκρή, γνήσια ή
ψεύτικη.
Αυτή είναι μια αλήθεια που τη βρίσκουμε μπροστά μας συχνά.
Α. ΤΑ
ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ
Α΄ Πέτρου γ:1-7
Οι γυναίκες πρέπει να υποτάσσονται στους
συζύγους (άνδρες) τους (εδ. 1 και 2).
Εάν οι σύζυγοι (άνδρες) δεν υπακούν στο λόγο του Θεού, μπορούν να κερδηθούν
στον Κύριο, όχι με καυγά, αλλά με μια αξιοσέβαστη, καθαρή διαγωγή. Οι θείες
ζωές των γυναικών μιλούν καλύτερα από τα λόγια.
Οι γυναίκες δεν πρέπει να ενδιαφέρονται για την εξωτερική ομορφιά, τη σχετική με κοσμήματα, όμορφα ρούχα ή περίπλοκα χτενίσματα. Πρέπει να είναι όμορφες μέσα στις καρδιές τους, με τη γοητεία ενός ήσυχου πνεύματος, το οποίο είναι πολύτιμο στο Θεό (εδ.3-5).
Α. Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Το πραγματικό όνομα του αποστόλου Πέτρου ήταν
«Σίμων». Στην πρώτη καταγραμμένη συνάντηση με τον Κύριο μας, ο Ιησούς τον ονόμασε
«Κηφά» (Ιωάν.α:40-43). Το νέο του όνομα ήταν «Πέτρος» (Ελληνικά) ή «Κηφάς»
(Αραμαϊκά), που σημαίνει «βράχος».
Τρία χρόνια αργότερα ο Ιησούς το
επαναβεβαίωσε αυτό (Ματθ.ις:18). Εδώ, ο Ιησούς χρησιμοποίησε δύο λέξεις,
“Πέτρος” και “Πέτρα”.
“Πέτρος”, ένα απλό κομμάτι του βράχου, ήταν ο Πέτρος. “Πέτρα”, ένα μεγάλο κομμάτι του βράχου, ήταν η ομολογία του Πέτρου, ή η αλήθεια της θεότητας του Ιησού, πάνω στην οποία θα χτιζόταν η Εκκλησία.
Α.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
1. Η
Ελπίδα του Καθαρισμού
Α΄ Ιωάννου γ:1-3
Η πιο αγιαστική επιρροή στη ζωή ενός πιστού είναι η ελπίδα, ότι θα δει τον Ιησού. Η αγάπη του Θεού μας επέτρεψε να γνωρίσουμε, ότι είμαστε γιοι του Θεού, αλλά δεν γνωρίζουμε ολοκληρωτικά, τι πρόκειται να είμαστε. Όμως, γνωρίζουμε, ότι θα δούμε τον Ιησού και ότι θα είμαστε όμοιοι με Αυτόν. Αυτή είναι η ελπίδα της Εκκλησίας, και έχει μια τρομακτική επιρροή καθαρισμού (αγιασμού) στη ζωή του κάθε αγίου.
Α. Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Ο απόστολος Ιωάννης έγραψε πέντε βιβλία της Καινής Διαθήκης: ένα ευαγγέλιο, τρεις επιστολές και την Αποκάλυψη. Ήταν ο γιος του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης. (Η Σαλώμη ήταν φαινομενικά αδελφή της Μαρίας, της μητέρας του Ιησού). Ήταν συνεργάτης σε μια αλιευτική επιχείρηση, η οποία προσλάμβανε μισθωτούς υπηρέτες (Μάρκος α:16-20) και είχε γνωριστεί με τον αρχιερέα (Ιωάν.ιη:15-16). Στην αρχή υπήρξε ακόλουθος του Ιωάννη του βαπτιστή, αλλά μετά έγινε ένας από τους πρώτους πέντε μαθητές του Κυρίου μας. Ήταν ένας από τους τρεις μαθητές του εσωτερικού κύκλου, και ο ένας πιο στενός του Ιησού. Πέντε φορές αποκαλείται σαν ο μαθητής “τον οποίο αγαπούσε ο Ιησούς”.
Άκουε Χριστιανέ: Κύριος ο Θεός ημών είναι είς Κύριος, όχι τρεις!
Όμως οι «φιλόσοφοι χριστιανοί» συνεχίζουν:
...........ο θρίαμβος του Χριστιανισμού ήταν
ο θρίαμβος της ιδέας του Μονοθεϊσμού απέναντι στο Δυϊσμό και Πολυθεϊσμό.
Ο μονοθεϊσμός σαν κοσμοθρησκευτική ιδέα ανήκε στους Ιουδαίους στους οποίους δόθηκε δι’ αποκαλύψεως.. Ο θρίαμβός του με το Χριστιανισμό ήταν συνεπώς ο θρίαμβος της «Θρησκευτικής ιδέας του Ιουδαϊκού λαού, απεκδυόμενης από τα εθνικά της όρια, μετριασμένης και πνευματοποιημένης......»
· ΑΜΕΛΙΟΣ
Το πραγματικό του όνομα ήταν Γεντιλιανός. Έζησε στο τέλος του 3ου αιώνα μ.Χ. Διαχώριζε μέσα στο ΝΟΥ τρεις υποστάσεις που τις ονόμασε «τρεις δημιουργούς» ή «τρεις βασιλιάδες»: τον ΟΝΤΑ, τον ΕΧΟΝΤΑ και τον ΟΡΩΝΤΑ. Απ’ αυτούς ο δεύτερος συμμετείχε στην αληθινή οντότητα του πρώτου, και ο τρίτος στην οντότητα του δεύτερου, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα την όραση του πρώτου....
.jpeg)
.jpeg)
