Εισαγωγή
Στον Ιωάν.δ, όταν η Σαμαρείτισσα
έδειξε ένα βουνό και είπε ότι είναι ο τόπος λατρείας της, ο Ιησούς απάντησε
λέγοντας ότι θα έρθει καιρός και έχει ήδη έρθει όταν οι αληθινοί προσκυνητές
θα λατρεύουν τον Πατέρα εν Πνεύματι και αληθεία, και είναι το είδος των λατρευτών
που ο Πατέρας αναζητά πραγματικά.
Ο Ιησούς δίδαξε ότι το αποκλειστικό αντικείμενο λατρείας είναι ο Πατέρας, και ότι «οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα» (υπάρχουν πολλοί προσκυνητές, αλλά δεν είναι αληθινοί, αλλά ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν).
Γιατί ο Ιησούς αποδέχτηκε λατρεία; Είναι επειδή Αυτός είναι ο Πατέρας εν σαρκί!
Τί είναι λατρεία;
Η λατρεία είναι η έκφραση της
ψυχής που προσκυνά το Θεό με βαθύ θαυμασμό, συνεπαρμένη απ’ τη μεγαλειότητα και
τη δόξα Του.
Όταν προσευχόμαστε ζητάμε τις
ανάγκες μας, στην ευχαριστία εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στο Θεό αλλά στη
λατρεία ξεχνάμε τον εαυτό μας και ενωνόμαστε με τον Ιησού Χριστό.
Η ευχαριστία κατέχει μια υψηλή
θέση στην προσευχή κι ακόμα υψηλότερη είναι η θέση της λατρείας. Είναι αυτό που
ευαρεστεί τον Κύριο περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο.
Πώς πρέπει να λατρεύουμε;
Ιωάν.δ:24 “Ο Θεός είναι
Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να
προσκυνώσι.”
Εδώ έχουμε δύο στοιχεία της
αληθινής λατρείας: «εν πνεύματι και αληθεία».
Για να Τον λατρέψουμε εν αληθεία
πρέπει να έχουμε την αποκάλυψη της αληθινής ταυτότητας του Θεού και για να Τον
λατρέψουμε εν πνεύματι πρέπει να είμαστε πληρωμένοι με το Άγιο Πνεύμα.
Μόνο οι πλήρεις πνεύματος Αγίου
πιστοί μπορούν αληθινά να Τον λατρεύουν εν πνεύματι και μόνο οι μονοθεϊστές
μπορούν να Τον λατρεύουν εν αληθεία.
Θα μπορούσαμε να δούμε το θέμα
της λατρείας και λίγο πιο πλατιά.
Ο Ιησούς δεν αναφέρθηκε μόνο στην
συλλογική λατρεία στην εκκλησία όταν μίλησε για πνευματική και αληθινή λατρεία.
Μίλησε και για έναν τρόπο ζωής
λατρείας βοηθούμενο από τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί στον πιστό.
Γιατί έδωσε έμφαση ο Ιησούς στην
πνευματική και αληθινή λατρεία;
Στον Ιουδαϊσμό, οι θυσίες των ζώων
ήταν ένας τρόπος λατρείας. Δυστυχώς, με τον καιρό αυτές οι θυσίες έγιναν
τελετουργία και θρησκευτική παράδοση.
Δυστυχώς, μερικοί χριστιανοί ζουν
μια ζωή αντίθετη με το εκφρασμένο θέλημα του Θεού από τη Δευτέρα έως το Σάββατο
και συμμετέχουν στην συλλογική λατρεία τις Κυριακές για να εκπληρώσουν ένα
τελετουργικό και μια παράδοση.
Ευτυχώς, ο Παύλος, στην Ρωμ.ιβ:1-3
εξηγεί πώς να λατρεύουμε τον Κύριο με πνεύμα και αλήθεια υιοθετώντας έναν τρόπο
ζωής λατρείας.
Μας παρακαλεί να ακολουθήσουμε 3
βήματα:
Ρωμ.ιβ:1-2 Σας παρακαλώ
λοιπόν, αδελφοί, διά των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας
θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία,
και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της
ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το
αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον
1. Αφιέρωση
A. “… παραστήσητε τα σώματά
σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν...»
B. Ο όρος «παρίστημι» σημαίνει:
Σημαίνει να υποχωρείς. Το να
παραδώσουμε τα σώματά μας στην υπηρεσία του Θεού από ελεύθερη βούληση αντί για
υποχρέωση είναι το πρώτο βήμα.
Γ. Τρεις προϋποθέσεις – «... ζώσαν,
αγίαν, ευάρεστον...»
Ανάλογες οδηγίες είχε δώσει ο
Θεός για τις θυσίες των ζώων:
Λευ.α:2,3 Λάλησον προς
τους υιούς Ισραήλ και ειπέ προς αυτούς, Εάν τις από σας προσφέρη δώρον προς τον
Κύριον, θέλετε προσφέρει το δώρον σας από των κτηνών, από των βοών ή από των
προβάτων. Εάν το δώρον αυτού ήναι ολοκαύτωμα από των βοών, αρσενικόν άμωμον ας
προσφέρη αυτό· παρά την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου θέλει προσφέρει αυτό,
διά να ήναι δεκτόν ενώπιον του Κυρίου.
Τότε όλα όσα κάνει ο αληθινός
πιστός θα πρέπει να είναι μια μορφή πνευματικής υπηρεσίας, που ονομάζεται
επίσης πνευματική λατρεία.
2. Μόνωση
A. “… μη συμμορφόνεσθε με τον
αιώνα τούτον...»
B. Πάρτε ένα ηλεκτρικό καλώδιο
για παράδειγμα. Η μόνωση εμποδίζει το καλώδιο να έρθει σε επαφή με εξωτερικές
συνθήκες και να δημιουργήσει βραχυκύκλωμα.
Γ. Ο κόσμος πιέζει συνεχώς τους
Χριστιανούς να συμμορφώνονται με το δικό του σύστημα αξιών. Το θέλω μας και η
χάρη του Θεού είναι η μόνωση που μας θωρακίζει.
3. Μεταμόρφωση
A. “… αλλά μεταμορφόνεσθε διά
της ανακαινίσεως του νοός σας,...»
B. Ο όρος «μεταμόρφωση» έχει να
κάνει με τη διαδικασία που περνάει μια κάμπια για να αλλάξει από ένα άσχημο
έντομο σε μια πεταλούδα.
Γ. Ο νους μας είναι συνεχώς
εκτεθειμένος στους αμαρτωλούς τρόπους αυτού του κόσμου. Έχει άμεσο αντίκτυπο σε
εμάς επειδή η εξωτερική συμπεριφορά ενός ατόμου καθορίζεται και διαμορφώνεται
από τις σκέψεις του.
Δ. Πώς ανανεώνουμε το νου μας; Η
αφιέρωση και η απομόνωση προκαλούν μια κατάσταση συνειδητότητας του Θεού μέσα
μας.
Μετά, θα είσαι σε θέση να
δοκιμάσεις και να επιδοκιμάσεις ποιο είναι το θέλημα του Θεού – το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.
Τότε το Άγιο Πνεύμα μας βοηθά να
αλλάξουμε ανάλογα τη συμπεριφορά μας.
Εφαρμογή
1. Αφιέρωση: Μην
χρησιμοποιείς πλέον τα μέλη του σώματος για να κάνεις το δικό σου θέλημα. Για
παράδειγμα, αν κουτσομπολεύεις, σταμάτησε να το κάνεις και χρησιμοποίησε τα
χείλη και τη γλώσσα σου για να διαδώσεις το ευαγγέλιο. Παραχώρησε το σώμα σου
να κάνει κάτι για την επέκταση της Βασιλείας του Θεού.
2. Μόνωση: Ιακ.δ:7 Υποτάχθητε
λοιπόν εις τον Θεόν. Αντιστάθητε εις τον διάβολον, και θέλει φύγει από σάς·
Η μόνωση πραγματοποιείται μόλις αφιερώσεις το σώμα σου στον Θεό σε υποταγή. Δεν
θα ενδώσεις στην πίεση των συνομηλίκων σου ούτε θα ζεις διπλή ζωή.
3. Μεταμόρφωση: Η
μεταμόρφωση του χαρακτήρα είναι μια διαδικασία προσπάθειας και σφάλματος. Είναι
μια ζωή μαθητείας. Σας εγγυώμαι ότι θα κάνετε λάθη. Μην χάνετε όμως το κουράγιο
σας. Αυτό που έχει σημασία είναι να πηγαίνεις ενώπιον του Θεού με μετάνοια και
να ζητάς να σε βοηθήσει να μην επαναλάβεις αυτά τα λάθη.
Συμπέρασμα
Στην πραγματικότητα, αυτά τα τρία
βήματα εδώ, θα μπορούσαν να ακούγονται πολύ δύσκολα στην πράξη σε σύγκριση με
όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε ενώ ζούμε σε έναν σίγουρα ατελή κόσμο.
Κάποιος μάλιστα αστειεύτηκε
λέγοντας ότι το πρόβλημα με μια ζωντανή θυσία είναι ότι αυτή η θυσία θα
μπορούσε σιγά-σιγά να κατεβαίνει από το βωμό.
Τα καλά νέα είναι ότι ο Θεός
περιμένει από εμάς να κάνουμε μόνο ό,τι είναι δυνατό και πάντα θα κάνει το
αδύνατο.
Γι' αυτό στην Ρωμ.ιβ:1 ο Παύλος
είπε, «... διά των οικτιρμών του Θεού...».
Οικτιρμός σημαίνει «λύπη,
συμπάθεια, συμπόνια». Είναι η επιθυμία του Θεού να σώσει τους ανθρώπους. Με το
έλεός Του, θα σου δώσει τη δύναμη να διατηρήσεις έναν τρόπο ζωής λατρείας.
Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα αντίθεση
εδώ. Οι ειδωλολάτρες είναι επιρρεπείς σε θυσίες προκειμένου να λάβουν έλεος,
ενώ η βιβλική πίστη διδάσκει ότι το θείο έλεος παρέχει τη βάση για μια ζωή
θυσίας.
Συμπερασματικά, εφαρμόστε αυτές
τις αρχές στην καθημερινή ζωή.
Είναι απαραίτητα για τη
χριστιανική ζωή, διότι δεν μπορούμε να λατρεύουμε τον Θεό εν πνεύματι και
αληθεία, ενώ ζούμε μια ζωή σαρκική και όχι αληθινή.
Τέτοιοι Χριστιανοί μπορεί να σηκώνουν
τα χέρια τους στη λατρεία, αλλά αυτό είναι βδέλυγμα στα μάτια του Θεού.
