Λατρευτές του Πατέρα

Ρωμ.ε:12-21

Το ανθρώπινο γένος τάσσεται κάτω από δύο αρχηγούς.

Α’ Κορ.ιε:44-45 σπείρεται σώμα ζωϊκόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν. Είναι σώμα ζωϊκόν, και είναι σώμα πνευματικόν. Ούτως είναι και γεγραμμένον· Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν· ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν.

•    Πρώτος Αδάμ: παρακοή, αμαρτία, ΘΑΝΑΤΟΣ (Σαρκική γέννηση)
•         Δεύτερος Αδάμ: υπακοή, δικαιοσύνη, ΖΩΗ (Αναγέννηση)

Το νήπιο εν Χριστώ, δεν είναι λιγότερο κοινωνός της φύσης Του!

 Ιωάν.α:13 οίτινες ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν.

•         Η πρώτη φύση είναι εκ θελήματος σαρκός

Ιακ.α:18 Εξ ιδίας αυτού θελήσεως εγέννησεν ημάς διά του λόγου της αληθείας, διά να ήμεθα ημείς απαρχή τις των κτισμάτων αυτού.

•         Η δεύτερη φύση Εξ ιδίας αυτού θελήσεως

Ρωμ.γ:22-23 δικαιοσύνη δε του Θεού διά πίστεως Ιησού Χριστού εις πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας· διότι δεν υπάρχει διαφορά· επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού,

Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους, γιατί όλοι αμάρτησαν. Η διαφορά είναι στη θυσία, στην προσφορά: Εβρ.ια

Η ιστορία του Άβελ και του Κάιν μας διδάσκει τον δρόμο που ένας αμαρτωλός μπορεί να πλησιάσει τον Θεό, να σταθεί μπροστά Του και να έχει κοινωνία μαζί Του.

Ο Κάιν πρόσφερε τον καρπό μιας καταραμένης γης, χωρίς να χύσει αίμα:

Εβρ.θ:22 Και σχεδόν με αίμα καθαρίζονται πάντα κατά τον νόμον, και χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις.

Η ανθρώπινη λογική θα πει: αυτά είχε, αυτά πρόσφερε….

Ο Θεός όμως σκέφτεται διαφορετικά: είναι απαραίτητο να χυθεί αθώο αίμα (η ζωή είναι στο αίμα), για να μπορέσει ο αμαρτωλός να πλησιάσει τον Θεό.

Η διακονία του Ιησού δεν θα μπορούσε ποτέ να μας σώσει, αν δεν πέθαινε. Ο θάνατος του Χριστού έσχισε το καταπέτασμα και άνοιξε την είσοδο για τα Άγια των αγίων, εκεί που λειτουργούσε ο αρχιερέας! Τι άλλο μπορείς να κάνεις εκεί μέσα από το να λατρεύεις τον Θεό!

Η προσφορά του Κάιν ήταν αναμφίβολα το προϊόν του μόχθου του, του μόχθου ενός αμαρτωλού. Δεν μπορούσε όμως να σηκώσει την κατάρα της αμαρτίας, δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Άγιου Θεού. Δεν μπορούσε να αφαιρέσει το κεντρί του θανάτου.

Πράξ.ιζ:24-25 Ο Θεός, όστις έκαμε τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ, ούτος Κύριος ων του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί εν χειροποιήτοις ναοίς, ουδέ λατρεύεται υπό χειρών ανθρώπων ως έχων χρείαν τινός, επειδή αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα·

Α’ Πέτρ.β:9 σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φώς·

Όμως, η ανθρώπινη ιστορία…..(ΕΔΕΜ, ΚΑΙΝ, ΒΑΒΕΛ, ΧΑΝΑΑΝ [Κρ.β:13], ΣΟΛΟΜΩΝΤΑΣ [Α’ Βας.ια], ΒΑΡΕΙΣ ΛΥΚΟΙ, ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ), δείχνει ότι ο άνθρωπος συνεχώς καταστρέφει!

Λευ.ι:1 Και λαβόντες οι υιοί του Ααρών, Ναδάβ και Αβιούδ, έκαστος το θυμιατήριον αυτού, έβαλον πυρ εις αυτό, και επ' αυτό έβαλον θυμίαμα και προσέφεραν ενώπιον του Κυρίου πυρ ξένον, το οποίον δεν προσέταξεν εις αυτούς.

Ποια ήταν η αμαρτία τους; Στη λατρεία, απομακρύνθηκαν από την απλότητα του λόγου του Θεού και πρόσφεραν κάτι που δεν διέταξε.

Όλα ήταν τόσο καλά προσδιορισμένα, ώστε να μην υπάρχουν κενά, περιθώρια για ανθρώπινη φαντασία.

Συνήθως, τα πλάγια μονοπάτια, έχουν μια ακατανίκητη γοητεία.

Ο Θεός φέρεται στους ανθρώπους ανάλογα με την ομολογία τους:

Αυτοί που ζητούν με ευθύτητα, θα βρουν.

Αν πλησιάζεις σαν λατρευτής – δεν θεωρείσαι πλέον ερευνητής – ομολογείς ότι έχεις βρει. Τότε, αν υπάρχει ξένο πυρ, προκαλεί κρίση.

Αργά ή γρήγορα θα έρθει, ο ουρανός θα απορρίψει μια τέτοια λατρεία.

Η αγιότητα του Θεού είναι έτοιμη να απορρίψει κάθε ξένο πυρ, όσο η χάρις Του είναι διατεθειμένη να δεχτεί κάθε ειλικρινή καρδιά.

Εβρ.ιβ:28 Διά τούτο παραλαμβάνοντες βασιλείαν ασάλευτον, ας κρατώμεν την χάριν, διά της οποίας να λατρεύωμεν ευαρέστως τον Θεόν με σέβας και ευλάβειαν. Διότι ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον.

 Λευ.ι:3 Τότε είπεν ο Μωϋσής προς τον Ααρών, Τούτο είναι το οποίον είπεν ο Κύριος, λέγων, Εγώ θέλω αγιασθή εις τους πλησιάζοντας εις εμέ, και έμπροσθεν παντός του λαού θέλω δοξασθή. Και ο Ααρών εσιώπησε.

Ψαλ.λθ:9 Έγεινα άφωνος· δεν ήνοιξα το στόμα μου, επειδή συ έκαμες τούτο.

Αυτή είναι η σωστή στάση, στην επίσκεψη του Θεού ή όταν ο Θεός κάνει κρίση.

Καμία ειλικρινής καρδιά δεν χρειάζεται να ταραχτεί.

Συνήθως, αυτοί που πρέπει να ταραχτούν, δεν προσέχουν και οι ειλικρινείς εφαρμόζουν άδικα πάνω τους τις προειδοποιήσεις του Πνεύματος.

Ο πατέρας νουθετεί το παιδί του όχι επειδή δεν το θεωρεί παιδί του, αλλά ακριβώς επειδή το αναγνωρίζει σαν τέτοιο. Όχι για να δημιουργήσει αμφιβολίες για το δεσμό της συγγένειας.

Λευ.ι:6 Και είπεν ο Μωϋσής προς τον Ααρών και προς τον Ελεάζαρ και προς τον Ιθάμαρ, τους υιούς αυτού, Τας κεφαλάς σας μη αποκαλύψητε, και τα ιμάτιά σας μη διασχίσητε, διά να μη αποθάνητε και έλθη οργή εφ' όλην την συναγωγήν· αλλ' οι αδελφοί σας, πας ο οίκος του Ισραήλ, ας κλαύσωσι το καύσιμον το οποίον έκαμεν ο Κύριος· και δεν θέλετε εξέλθει εκ της θύρας της σκηνής του μαρτυρίου, διά να μη αποθάνητε· διότι το έλαιον του χρίσματος του Κυρίου είναι εφ' υμάς. Και έκαμον κατά τον λόγον του Μωϋσέως.

Ακίνητοι στην υψηλή τους θέση.

Τίποτα δεν έπρεπε να επηρεάσει εκείνους που έφεραν τα ιερατικά ενδύματα και «το έλαιον του χρίσματος του Κυρίου ήτο εφ' αυτών».

Αυτοί που έχουν φερθεί προς τον Θεόν με την ενέργεια του αίματος και με το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος, οφείλουν να κινούνται σε μια σφαίρα μακριά από τις φυσικές επιδράσεις, ώστε να μπορούν να λατρεύουν Αυτόν, ακόμα και όταν μια κρίση Του μας έχει αφαιρέσει κάτι που αγαπούσαμε πολύ.

Θα ρωτήσουν κάποιοι: πρέπει να είμαστε Στωικοί, αδιάφοροι; Ο Ααρών και οι γιοι του ήταν Στωικοί; Όχι. Ήταν ιερείς. Δεν είχαν αισθήματα; Είχαν, αλλά έπρεπε να λατρεύουν σαν ιερείς.

Ιεζ.κδ:15-18

Αυτό σημαίνει ότι στην προφητική μαρτυρία όπως και στην ιερατική λατρεία, πρέπει να υψωνόμαστε πάνω από τις απαιτήσεις και τις επιδράσεις της φύσης μας.

Πολλές φορές προτιμάμε να τρώμε τον άρτο των ανθρώπων κι έτσι στερούμαστε των προνομίων μας σαν ιερείς.

Όλοι οι πιστοί είναι ιερείς του Θεού, όμως μπορεί να υστερήσουν σοβαρά στην εκπλήρωση της υπηρεσίας τους.

Μόνο όταν ζει κανείς κοντά στον Θεό, σαν ιερέας, μπορεί να φυλάει την καρδιά του από τη δύναμη του κακού και να διατηρεί την πνευματικότητά της.

Λευ.ι:8-11 Και ελάλησε Κύριος προς τον Ααρών, λέγων, Οίνον και σίκερα δεν θέλετε πίει, συ, και οι υιοί σου μετά σου, όταν εισέρχησθε εις την σκηνήν του μαρτυρίου, διά να μη αποθάνητε· τούτο θέλει είσθαι νόμιμον αιώνιον εις τας γενεάς σας· και διά να διακρίνητε μεταξύ αγίου και βεβήλου και μεταξύ ακαθάρτου και καθαρού· και διά να διδάσκητε τους υιούς Ισραήλ πάντα τα διατάγματα, όσα ελάλησε Κύριος προς αυτούς διά χειρός του Μωϋσέως.

Ο οίνος διεγείρει τη σάρκα και βλάπτει την ήρεμη και ισορροπημένη κατάσταση της ψυχής, κατάσταση απαραίτητη για τη σωστή λατρεία.

Ο καθένας μπορεί να κρίνει τι είναι αυτό που στη δική του περίπτωση ενεργεί σαν «οίνος και σίκερα».

Όταν η καρδιά είναι φουσκωμένη με επιθυμίες διάφορες, δεν μπορεί να εκτελέσει τα ιερατικά της καθήκοντα.

Ο νους του ανθρώπου έχει την ικανότητα να μεταπηδά γρήγορα από το ένα θέμα στο άλλο, αλλά και ο πιο ικανός νους, δεν μπορεί να περάσει από ένα βέβηλο περιβάλλον στην άγια παρουσία του Θεού.

Οι ιερείς του Θεού, οφείλουν να απομακρύνονται από «οίνο και σίκερα».

Παρατηρώντας το στρατόπεδο στην έρημο, ανακαλύπτουμε τρεις κύκλους. Ο πρώτος ήταν των πολεμιστών, ο δεύτερος των Λευιτών τριγύρω από τη σκηνή και τρίτος ο εσωτερικός κύκλος των ιερέων που λειτουργούσαν μέσα στα άγια.

Σήμερα, ο πιστός καλείται να κινείται και στους τρεις αυτούς κύκλους, αλλά στο τέλος, μόνο η υπηρεσία του ιερέα θα εξακολουθήσει παντοτινά.

Κατά συνέπεια, ότι εμποδίζει την ιερατική μας υπηρεσία, ότι μας απομακρύνει από το κέντρο του εσωτερικού κύκλου, ότι τείνει να αλλάξει τη θέση μας σαν ιερείς ή να θαμπώσει και να εξασθενίσει την πνευματική μας αντίληψη, πρέπει να απομακρύνεται από τη ζωή μας.

Β’ Κορ.ιγ:5 Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε. Η δεν γνωρίζετε εαυτούς ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εν υμίν; εκτός εάν ήσθε αδόκιμοι κατά τι.