Α. Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΕΕΤΑΙ.
Οι μάζες ήταν έτοιμες ν’ ακολουθήσουν τις αποφάσεις του Νεβρώδ κι άρχισαν να κτίζουν ένα πύργο με ψημένες πλίνθους τις οποίες στερέωσαν μεταξύ τους με λάσπη για να μη μπαίνει νερό. «Εάν ο Κύριος δεν οικοδομήσει οίκον, εις μάτην κοπιάζουσιν οι οικοδομούντες αυτόν,» Ψαλ.ρκζ:1.
Α. Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΝΩΕ
Η περίοδος της Συνείδησης απέτυχε και τελείωσε με την κρίση του Θεού. Έτσι. εγκαινιάστηκε η περίοδος της Ανθρώπινης Διακυβέρνησης, που σημαίνει ότι τώρα ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος μπροστά στο Θεό για τη διακυβέρνηση της γης.
Α. ΣΥΓΚΡΙΣΗ.
Διάβασε Ματθ.ιδ:37-44 και Β’ Πέτρ.γ:3-7.
Υπάρχει ένας τέλειος παραλληλισμός ανάμεσα στις ημέρες του Νώε και τις δικές μας σήμερα.
Διαβάστε απ’ το παραπάνω σχέδιο τις συνθήκες που επικρατούσαν στην εποχή του Νώε
και μετά τη Γραφή και την καθημερινή ειδησεογραφία.
Κακοί άνθρωποι και πλάνοι θα προοδεύουν στο χειρότερο
Α. ΟΙ
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ.
Διάβασε απ’ τους κύκλους τις διαστάσεις της κιβωτού και την χωρητικότητά της. Πραγματικά, 1310 χάρτινα κουτιά που περιείχαν αυτοκίνητα, μπορούσαν να χωρέσουν στην κιβωτό.
Α. ΟΙ
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ.
Διάβασε απ’ τους κύκλους τις διαστάσεις της κιβωτού και την χωρητικότητά της.
Πραγματικά, 1310 χάρτινα κουτιά που περιείχαν αυτοκίνητα, μπορούσαν να χωρέσουν στην κιβωτό. Το μέγεθος των ζώων που μπήκαν μέσα, κατά μέσο όρο, υπολογίζεται κοντά στο μέγεθος που έχουν δυο γάτες.
Α. ΚΑΜΕ
ΕΙΣ ΣΕΑΥΤΟΝ ΚΙΒΩΤΟΝ (Γέν.ς:14)
Ο Νώε ήταν δίκαιος, τέλειος και περπάτησε με το Θεό. Μόνο για ένα ακόμα άνθρωπο αναφέρεται ότι περπάτησε με τον Θεό - τον Ενώχ. Ο Νώε δεν είχε ποτέ δει βροχή, δεν είχε ποτέ δει ή ακούσει τί είναι κιβωτός. Δεν υπήρχε νερό εκεί κοντά για να την ρίξει μέσα. Αλλά ο Θεός του είπε: «Κάμε εις σεαυτόν κιβωτόν εκ ξύλων γόφερ» κι έτσι ο Νώε ξεκίνησε για να κάνει ακριβώς αυτό.
Α. Η
ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΒΕΛ
Τις υγρές παγερές νύχτες η οικογένεια θα μαζευόταν γύρω από την φωτιά. Ο Αδάμ και η Εύα θα μιλούσαν στα παιδιά τους τον Κάιν και τον Άβελ για την ζωή τους στον παράδεισο, την χάρη του Θεού που ήταν πάνω τους συνεχεία και την χαρά της κοινωνίας με το Θεό.
Α. Η ΚΑΤΑΡΑ
Τρεις κατάρες δόθηκαν από το Θεό εξ αιτίας
της πτώσης του ανθρώπου. Στο φίδι δόθηκε η πρώτη κατάρα: «Επικατάρατος να είσαι μεταξύ πάντων των κτηνών και πάντων των ζώων του
αγρού. Επί της κοιλίας σου θέλεις περιπατεί και χώμα θέλεις τρώγει πάσας τας
ημέρας της ζωής σου» (Γέν.γ:14).
Η γυναίκα δέχτηκε την δεύτερη κατάρα: «Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου. Με λύπας θέλεις γεννά τέκνα, και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου και αυτός θέλει σε εξουσιάζει (Γέν.γ:16).
