Ο
Παύλος όμως μίλησε πολύ συχνά για τις γλώσσες και σ’ ένα από τα τελευταία του
γραπτά λέει: «Ευχαριστώ εις τον Θεόν μου ότι λαλώ πλειοτέρας γλώσσας παρά
πάντας υμάς» (Α΄Κορ.ιδ:18).
Αφού είχε διδάξει ότι οι γλώσσες είναι από το Πνεύμα (Α΄Κορ.ιβ:8-10), είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι μίλησε με γλώσσες όταν βαπτίστηκε, όπως όλοι.
Η αρχική εκπλήρωση των προφητειών σχετικά με την ομιλία γλωσσών, συνέβη την ημέρα της Πεντηκοστής. Τότε που 120 Εβραίοι μαθητές του Χριστού βαπτίστηκαν με Άγιο Πνεύμα και μίλησαν σε γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων των αποστόλων, των αδελφών του Κυρίου, της μητέρας του Ιησού και κάποιων γυναικών:
«Και ότε ήλθεν η ημέρα της Πεντηκοστής, ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν εν τω αυτώ τόπω. Και εξαίφνης έγεινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου, και εγέμισεν όλον τον οίκον όπου ήσαν καθήμενοι· και εφάνησαν εις αυτούς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός, και εκάθησεν επί ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν» (Πράξ.β:1-4).
Γιατί το κάνουμε;
Μέχρι πότε;
Λουκάς
κβ:14-20, Α' Κορινθίους ια:23-34
Είναι καλό να ξέρουμε, αυτά που
πιστεύουμε γιατί τα πιστεύουμε. Είναι καλό να θυμόμαστε τι πιστεύουμε, γιατί το
πιστεύουμε και να μπορούμε να το εξηγήσουμε και σε άλλους. Η υποχρέωσή μας
όμως, δεν σταματάει όταν εμείς καταλάβουμε την αλήθεια του ευαγγελίου.
Χρειάζεται να την ξέρουμε τόσο καλά, ώστε σαν γενιά, να είμαστε σε θέση να τα
μεταδώσουμε, να τα διδάξουμε στην επόμενη γενιά.
«και όσα
ήκουσας παρ' εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους,
οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι» (Β’ Τιμβ:2).
Χρειάζεται λοιπόν να ξέρουμε τόσο καλά το λόγο του Θεού, ώστε να μπορούμε να τον διδάξουμε και σε άλλους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τον Ιησού, αλλά και μέσα στην εκκλησία, στην επόμενη γενιά.
«και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν» (Πράξ.β:4)
Ορισμός της έννοιας
Η
ομιλία σε (ή με) γλώσσες είναι το υπερφυσικό δώρο να μιλάς άλλες γλώσσες εκτός
από τη μητρική σου, χωρίς να τις έχεις διδαχτεί. Σήμερα, χρησιμοποιείται και ο
όρος γλωσσολαλιά, που σηματοδοτεί ακριβώς αυτό το γεγονός.
Υπάρχουν
τέσσερα σημεία στην Καινή Διαθήκη, που αναμφίβολα περιγράφουν την ομιλία σε
γλώσσες:
Κάποιοι αντιδρούν στην διδασκαλία ότι το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος είναι βασικό στη σωτηρία, επικαλούμενοι περιπτώσεις ανθρώπων στα ευαγγέλια, που σώθηκαν χωρίς να έχουν λάβει το Άγιο Πνεύμα, όπως οι μαθητές του Ιησού πριν την Πεντηκοστή, ο ληστής στο σταυρό και άλλοι στους οποίους ο Ιησούς συγχώρεσε τις αμαρτίες.
Όμως, αυτά τα παραδείγματα
συνέβησαν κάτω από το νόμο και σε μια μοναδική μεταβατική περίοδο στην ιστορία
της σωτηρίας. Το Άγιο Πνεύμα δεν ήταν δοσμένο και η εκκλησία της Καινής
Διαθήκης δεν υπήρχε μέχρι την ημέρα της Πεντηκοστής.
Η Καινή Διαθήκη αποτελείται από 4 μέρη:
(1) Τα ευαγγέλια (Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά, Ιωάννη),
(2) Την εκκλησιαστική ιστορία (Πράξεις των αποστόλων),
(3) Τις επιστολές (από την προς Ρωμαίους μέχρι του Ιούδα),
(4) Προφητεία (βιβλίο της Αποκάλυψης).
Τα ευαγγέλια είναι ιστορικές αναφορές της ζωής, της διδασκαλίας, της διακονίας, του θανάτου, της ανάστασης και της ανάληψης του Ιησού Χριστού.
Αν και οι προφήτες της Παλιάς Διαθήκης δεν ήταν βαπτισμένοι με Πνεύμα Άγιο, αναφέρθηκαν σ’ αυτή την υπόσχεση του Θεού σχετικά με τον ερχομό του Πνεύματος (Α΄Πέτρ.α:10-12).
«Και μετά ταύτα θέλω εκχέει το πνεύμά μου επί
πάσαν σάρκα· και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας· οι
πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια, οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί
οράσεις. Και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις
εκείναις θέλω εκχέει το πνεύμα μου» (Ιωήλ β:28-29).
Ο Πέτρος επικαλέστηκε αυτή την προφητεία και την ταίριαξε με τη βάπτιση του Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξ.β:16-18).
Η εκκλησία της Καινής Διαθήκης ξεκίνησε την ημέρα της Πεντηκοστής, μετά την ανάληψη του Ιησού. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής δεν ξεκίνησε αυτή την εκκλησία, απλά προετοίμασε την οδό. Ο Ιησούς διακήρυξε ότι ο Ιωάννης είναι ο μεγαλύτερος προφήτης, αλλά αμέσως μετά διευκρίνισε: «πλην ο μικρότερος εν τη βασιλεία του Θεού είναι μεγαλήτερος αυτού» (Λουκ.ζ:28).
Σήμερα, ο καθένας που συμμετέχει στο σχέδιο της σωτηρίας του Θεού, που εκπληρώνεται με την κατοίκηση του Αγίου Πνεύματος μέσα του, έχει περισσότερα πνευματικά προνόμια, ευλογίες και δύναμη απ’ ότι είχε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής.
.jpg)