Από τη γέννηση του Χριστού, περίπου δυο χιλιάδες είκοσι μία φορές γύρισε η γη γύρω απ’ τον ήλιο. Και πάνε κι έρχονται. Και κάποια τελευταία απ’ όλα θα πάνε και δε θα ξανάρθουν. Γιατί; Διότι στο μεταξύ θα ‘χει φανερωθεί Εκείνος.
Ο Ιησούς Χριστός, ο Γιος του Θεού, του οποίου
τον πρώτο ερχομό δεν θα χρειαστεί πια να θυμηθούμε. Έναν ερχομό που διαρκώς μας
θύμιζε και μας πρόσφερε αιώνια σωτηρία της ψυχής μας.
Τούτος ο δεύτερος, θάναι ερχομός για κρίση,
για απονομή δικαιοσύνης, για τον τελικό διαχωρισμό των πιστών απ’ τους
απίστους, των προβάτων από τα ερίφια.
Καθώς ο λόγος του Θεού προλέγει, κι η
καθημερινή ζωντανή πραγματικότητα επιβεβαιώνει, όσο τα χρόνια περνούν, ο
άνθρωπος όλο και περισσότερο εξαχρειώνεται, έως ότου φτάσει στο χαμηλότερο
σημείο διαφθοράς του, που αυτό θα σημαίνει και το τέλος της μακρόχρονης
περιόδου της ιστορίας του.
Αλλ’ ας δούμε πού μας βρίσκουν τα φετινά Χριστούγεννα και μήπως τα χαρακτηριστικά των ημερών μας δείχνουν πως «το μυστήριο της ανομίας» κοντεύει να τελειώσει να «ενεργείται», οπότε τούτα τα Χριστούγεννα μπορεί να θεωρηθούν πως θάναι απ’ τα τελευταία, αν όχι τα τελευταία.