Η προΰπαρξη του Ιησού Χριστού

 

Ο λόγος του Θεού, αναφερόμενος στην φύση του Θεού, λέει ότι είναι ΕΙΣ και ΜΟΝΟΣ.

Δευτ.ς:4 Άκουε, Ισραήλ· Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος.

Μάρκ.ιβ:29 ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοὺς ὅτι πρώτη ἐστιν· ἄκουε, Ἰσραήλ, κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν κύριος εἷς ἐστιν,

Το λεξικό του Σταματάκου αναφέρει:

Ησ.λζ:16 Κύριε των δυνάμεων, Θεέ του Ισραήλ, ο καθήμενος επί των χερουβείμ, συ αυτός είσαι ο Θεός, ο μόνος, πάντων των βασιλείων της γής· συ έκαμες τον ουρανόν και την γην.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Η θέση μας:

1.    Υπάρχει ένας Θεός, ο Πατέρας.

Α’ Κορ.η:6 [ἀλλ'] ἡμῖν εἷς θεὸς ὁ πατὴρ ἐξ οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς εἰς αὐτόν, καὶ εἷς κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς δι' οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς δι' αὐτοῦ.

      2.    Αυτός ο ένας Θεός που υπάρχει είναι πνεύμα.

Ιωάν.δ:24 πνεῦμα ὁ θεὸς, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ αληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν.

      3.    Υπάρχει μόνο ένα Πνεύμα.

Εφεσ.δ:4 Ἐν σῶμα καὶ ἐν πνεῦμα, καθὼς [καὶ] ἐκλήθητε ἐν μίᾳ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν·

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΥΙΟΣ ΘΕΟΥ, ΟΧΙ ΘΕΟΣ ΥΙΟΣ

Ο Ιησούς, δεν αποκαλείται έτσι, απλά, σαν ο Υιός του Θεού. Είναι ένα Γραφικό γεγονός που διακήρυξε ο άγγελος Γαβριήλ (Λουκ.α:35). Ωστόσο, η Αγία Γραφή δεν χρησιμοποιεί τον όρο «θεός υιός» ούτε μια φορά. Δεν είναι σωστός όρος, γιατί ο Υιός του Θεού αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση του Χριστού. Ο Υιός είναι η σάρκα ή ο άνθρωπος. Ο πατέρας είναι το αιώνιο πνεύμα που κατοίκησε μέσα στον Γιο. Ο όρος «θεός υιός», αναφέρεται στην σάρκα σαν να είναι θεός. Έτσι, έχουν ένα θεό που γεννήθηκε, θεό που έπαθε και θεό που πέθανε. Σίγουρα δεν συμφωνούμε μ’ αυτό.

Για να διατηρήσουν την Τριαδική έννοια του Θεού, διδάσκουν ότι ο Ιησούς δεν ήξερε κάποια πράγματα σαν θεός (Μάρκ.ιγ:32), όμως η Βίβλος λέει ότι «εξεύρει τα πάντα» (Ιωάν.κα:17). Η Τριαδική φιλοσοφία έχει τον Ιησού σαν θεό που λέει: «ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου» (Ιωάν.ιδ:28), αλλά στο Ιωάν.ε:18 ίσον με τον Θεόν έκαμνε εαυτόν.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

Τι μπορούμε να πούμε για το Θεό;

Εμείς ξέρουμε ότι υπάρχει ένας Θεός που είναι αόρατος (Δευτ.ς:4). 

Ο Θεός είναι Πνεύμα (Ιωάν.δ:24) και γι’ αυτό είναι αόρατος από τον άνθρωπο (Ιωάν.α:18  Α’ Τιμ.ς:16). 

Είναι παντογνώστης, πανταχού παρών και Παντοδύναμος (Ψαλμ.ρλθ  Αποκ.ιθ:6). 

Στην Παλαιά Διαθήκης ο Θεός φανερώθηκε πολλές φορές με διάφορους τρόπους (Γέν.ιη:1  Έξ.λγ:22-23  Εβρ.α:1). 

Στην Καινή Διαθήκη ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του Γιου Του (Ιωάν.α:1,14  Α’ Τιμ.γ:16).

 

Μια τίμια απάντηση

Κλείνοντας αυτή τη μελέτη, επιστρέφουμε στην αρχική ερώτηση: «Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ»;

Η απάντηση της Καινής Διαθήκης είναι να πιστέψεις στον Κύριο Ιησού Χριστό, να μετανοήσεις για τις αμαρτίες σου, να βαπτιστείς στο νερό στο όνομα του Ιησού για την άφεση των αμαρτιών, να βαπτιστείς στο Άγιο Πνεύμα με το αρχικό σημείο της γλωσσολαλιάς και να συνεχίσεις να ζεις άγια ξεχωρισμένος από το φρόνημα του κόσμου με τη δύναμη του Πνεύματος που κατοικεί μέσα σου.

Όλοι οι δρόμοι της Βιβλικής μελέτης οδηγούν σ’ αυτή την απάντηση. Η Βίβλος απαντάει έτσι σε κατ’ ευθείαν ερωτήσεις όσο αφορά στην σωτηρία. Αυτός είναι ο Βιβλικός ορισμός της σώζουσας πίστης. Αυτό είναι το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, εφόσον εφαρμόζει τον θάνατο, την ταφή και την ανάσταση του Ιησού στις ζωές μας, είναι το ευαγγέλιο που κηρύχτηκε απ’ όλους τους κήρυκες της Καινής Διαθήκης. Είναι η αναγέννηση από το νερό και το Πνεύμα.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Ο Θεός έχει μόνο μία θεία φύση, μία ουσία που είναι αδιαίρετη, δεν μπορεί να διαχωριστεί σε πολλαπλότητα προσώπων. 

Αν υπάρχει μόνο ένας Θεός, και ο Θεός είναι ο Πατέρας (Μαλαχ.β:10), και αν ο Ιησούς είναι Θεός, τότε προκύπτει λογικά ότι ο Ιησούς είναι ο Πατέρας. 

Στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε να δούμε τον Ιησού σαν Θεό, παρά μόνο αν Τον δούμε σαν τον Πατέρα (Α’ Κορ.η:6). Όταν κάποιος αρνείται ότι ο Ιησούς είναι ο Πατέρας, είναι σαν να αρνείται την θεότητά Του!

Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, ο Γιάχβε είχε αποκαλύψει το σχέδιό Του να εμφανιστεί με ανθρώπινη μορφή, και εκπλήρωσε αυτές τις γραφές με τον ερχομό Του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού (Ης.θ:6, μ:3-9, λε:4-6, Λουκ.ζ:22).

 

Οι τέσσερεις πτυχές της σωτηρίας (3)

 

Αγιασμός

 

Αγιασμός κυριολεκτικά σημαίνει ξεχώρισμα. Στο θέμα μας, σημαίνει αποχωρισμός από την αμαρτία και αφιέρωση στον Θεό. Αγιασμός είναι η διαδικασία να γίνει κανείς δίκαιος – ουσιαστικά σαν τον Χριστό.

Κατά την αναγέννηση ο Θεός μας αγιάζει (Α΄Κορ.ς:11), αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή της όλης διαδικασίας. Ο Θεός συνεχίζει να εργάζεται στην ζωή μας για να μας τελειοποιήσει και να μας κάνει άγιους. Η Γραφή διδάσκει ότι μπορούμε να πετύχουμε την ωριμότητα σ’ αυτή τη ζωή (Β΄Κορ.γ:18, ζ:1,  Εφες.δ:11-15, Β΄πέτρ.γ:18). Αυτό δεν σημαίνει απόλυτη αναμάρτητη τελειότητα όπως το παράδειγμα του Ιησού, αλλά μια σχετική τελειότητα, εφόσον η αμαρτωλή φύση και η πιθανότητα να αμαρτήσει κανείς παραμένουν μέσα στον άνθρωπο.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Beautiful Relaxing Hymns, Peaceful Instrumental Music, "Thursday Morning...

 

Κήρυγμα

ΕΔΑΦΙΑ ΛΑΘΟΣ ΕΡΜΗΝΕΥΜΕΝΑ

 

Ης.θ:6 Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς· και η εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού· και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης.

Το δώρο και ο δωρητής δεν είναι αναφορές σε ξεχωριστά και διακριτά πρόσωπα στην θεότητα, όπως κάποιοι υπονοούν, αλλά αναφορά στην διπλή φύση του Χριστού.

Ως προς την θεότητά Του είναι «Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος (αιώνιος Πατέρας στο Εβραϊκό), και είναι ο δωρητής του δώρου. Υπάρχουν μήπως δύο ισχυροί θεοί; Υπάρχει ισχυρός Θεός έξω από τον Ιησού; Ως προς την ανθρώπινη φύση Του, είναι το παιδί που γεννήθηκε και ο γιος που δόθηκε, και είναι το δώρο.

Οι όροι «παιδί» και «γιος» αναφέρονται στην φανέρωση του ισχυρού Θεού και αιώνιου Πατέρα εν σαρκί. Ο Ιησούς είναι ο Θεός και άνθρωπος, ο δωρητής και το δώρο. Αυτός είναι ο ισχυρός Θεός και ο αιώνιος Πατέρας εν Υιώ (Ιωάν.ιδ:10).

 

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΑΦΗΣΕΙ ΝΑ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙΣ

Είναι δεδομένο ότι προτιμούμε την ευχαρίστηση και όχι τον πόνο, και συνήθως αναζητούμε τον πιο εύκολο δρόμο με τη λιγότερη αντίσταση. Αλλά, σε αντίθεση μ’ εμάς, ο Θεός βλέπει την ζωή μας από την πλεονεκτική οπτική της αιωνιότητας, και έτσι το πρωταρχικό μέλημά Του δεν είναι η άνεσή μας, αλλά το πώς θα μοιάσουμε περισσότερο στην εικόνα του Γιου Του.

Πόσο αποτελεσματικός πιστεύετε ότι θα ήταν ένας στρατός που εκπαιδεύτηκε σε ξενοδοχείο πέντε αστέρων; Πόσο αξιόπιστος θα ήταν ένας σπουδαστής που δεν πέρασε ποτέ ούτε μία εξέταση; Πόσο θα μπορούσε να αντέξει ένας πυγμάχος μέσα στο ρινγκ εάν η εκπαίδευσή του περιλάμβανε μόνο μαξιλαροπόλεμο;

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ

Το θέμα είναι τα πρόσωπα στην θεότητα και όχι κατά πόσον οι όροι πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα αναφέρονται μαζί. Όπως φαίνεται παρακάτω, αυτοί οι όροι δεν προσδιορίζουν τρία διαφορετικά πρόσωπα στην θεότητα, αλλά δείχνουν τους διαφορετικούς ρόλους, ή λειτουργήματα, μέσω των οποίων ο ένας Θεός λειτουργεί και αποκαλύπτει τον εαυτό Του. Η πίστη σε ξεχωριστά και διακριτά πρόσωπα είναι σε άμεση σύγκρουση με τις Γραφές.

Πράξ.ι:38 πως ο Θεός έχρισε τον Ιησούν τον από Ναζαρέτ με Πνεύμα Άγιον και με δύναμιν, όστις διήλθεν ευεργετών και θεραπεύων πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου, διότι ο Θεός ήτο μετ' αυτού·

Εδώ μας διδάσκει πάλι την διπλή φύση του Ιησού Χριστού. Είναι απλά άλλη μια γραφή που διακρίνει την θεότητα του Χριστού, από την ανθρώπινη φύση Του και όχι ξεχωριστά και διακριτά πρόσωπα στην θεότητα.

 

Οι τέσσερεις πτυχές της σωτηρίας (2)

 

Υιοθεσία

 

Υιοθεσία είναι η πράξη της εκλογής και της τοποθέτησης ενός παιδιού σε σπίτι. Η αναγέννηση δηλώνει ότι είμαστε παιδιά του Θεού εξαιτίας μιας νέας, πνευματικής γέννας. Η υιοθεσία σημαίνει ότι ενηλικιωνό­μαστε σαν παιδιά του Θεού και γινόμαστε κληρονόμοι μετά από συνει­δητή εκλογή Του. Η υιοθεσία λοιπόν, αναφέρεται στην θέση μας σαν παιδιά του Θεού με όλα τα δικαιώματα που απορρέουν απ’ αυτή την θέση.

Στην Γαλ.δ:1-7 ο απόστολος Παύλος αντιπαραβάλλει την ζωή κάτω από τον Νόμο, πριν τον Χριστό και την ζωή του Πνεύματος μετά τον Χριστό. Πριν τον θάνατο του Χριστού, «υπό τα στοιχεία του κόσμου ήμεθα δεδουλω­μένοι».

Ο λαός του Θεού ήταν υποταγμένος στον Νόμο, όπως ένα παιδί που δεν έχει φτάσει στην ηλικία της ωριμότητας ζει υπό τον έλεγχο οι­κονόμων και επιτρόπων. Μετά το απολυτρωτικό έργο του Χριστού, τα παιδιά του Θεού ενηλικιώθηκαν, πήραν το Πνεύμα του Χριστού και έγι­ναν δικαιούχοι της κληρονομιάς που ο Θεός είχε από ανέκαθεν σχεδιά­σει γι’ αυτούς. Ο Παύλος χρησιμοποιεί την λέξη «υιοθεσία» για να πε­ριγράψει αυτή την αλλαγή θέσης, εφόσον η υιοθεσία απονέμει σ’ ένα άτομο δικαιώματα και προνόμια που δεν είχε απολαύσει ποτέ πριν.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Διπλή φύση

 

Ιωάν.κ:17 Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Μη μου άπτου· διότι δεν ανέβην έτι προς τον Πατέρα μου. Αλλ' ύπαγε προς τους αδελφούς μου και ειπέ προς αυτούς· Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας και Θεόν μου και Θεόν σας.

Είναι μια αναφορά στην ανθρώπινη φύση του Ιησού επειδή είπε στη Μαρία, «ύπαγε προς τους αδελφούς μου». Ο Χριστός, σαν άνθρωπος, είναι αδελφός μας (Εβρ.β:11-13). Αυτό δεν αποδεικνύει ότι ο Ιησούς δεν ήταν πλέον ο Πατέρας, άλλα ότι μιλούσε σαν άνθρωπος. Ένας νεκρός Θεός αναστήθηκε και αναλήφθηκε σ’ έναν άλλο Θεό;

Ιωάν.η:16 Αλλά και εάν εγώ κρίνω, η κρίσις η εμή είναι αληθής, διότι μόνος δεν είμαι, αλλ' εγώ και ο Πατήρ ο πέμψας με.

Οι τριαδικοί χρησιμοποιούν αυτό το εδάφιο για να πουν ότι ο Πατέρας ήταν μαζί με τον Χριστό σαν ένα άλλο ξεχωριστό πρόσωπο. Ο Ιησούς, σαν μέλος της θεότητας, δεν είχε σωστή κρίση;

Κήρυγμα