ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ (20)

ΙΙΙ. Η ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«Υστερον θέλει είσθαι τό τέλος, όταν παραδώση τήν βασιλείαν εις τόν Θεόν καί Πατέρα, όταν καταργήση πάσαν αρχήν καί πάσαν εξουσίαν καί δύναμιν» (Α΄ Κορ.ιε:24)

Α. Ο λίθος που απεκόπη άνευ χειρών

Η φράση «άνευ χειρών» μας φανερώνει την υπερφυσική προέλευση του λίθου που κόπηκε από το όρος. Δεν προέρχεται από άνθρωπο. Δεν θα είναι κάποιο πολιτικό, αλλά πνευματικό γεγονός. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν θα επιρρεάσει το ανθρώπινο πολιτικό σύστημα, αντίθετα θα του δώσει ένα τέλος. Αυτό που σημαίνει είναι ότι η ειρήνη δεν θα έρθει φυσικά, με ανθρώπινες προσπάθειες. Ακόμα, δεν θα συμβεί βαθμιαία στο παγκόσμιο πολιτικό σύστημα, αλλά θα είναι μια δραματική - μια κι έξω - σύγκρουση με το σύστημα του αντίχριστου.

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ

Ματθ.κδ:14 Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη και τότε θέλει ελθεί το τέλος

Λουκ.κδ:47 Και να κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ.

Πραξ.β:42 Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων και εν τη κοινωνία...

Το ευαγγέλιο είναι “τα καλά νέα” της σωτηρίας. Η λέξη “αποστολικό” απλά αναφέρεται στους αποστόλους. Ωστόσο, ο όρος, “αποστολικό ευαγγέλιο” σημαίνει τα καλά νέα της σωτηρίας που κήρυξαν οι απόστολοι.

Στο Ματθ.κδ:14 ο Ιησούς μίλησε για “τούτο το ευαγγέλιο της βασιλείας” που θα κηρυχτεί σ’ όλο τον κόσμο. Μετά, ξαναείπε ότι “η μετάνοια και η άφεσις των αμαρτιών” θα κηρυχτεί στ’ όνομά Του μεταξύ των εθνών. Μπορούμε να καταλήξουμε, ότι το “ευαγγέλιο της βασιλείας” είναι το μήνυμα της “μετάνοιας και άφεσις των αμαρτιών” που πρέπει να κηρύττεται στ’ όνομα του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι το μήνυμα που οι απόστολοι κήρυξαν και γι’ αυτό είναι το αποστολικό ευαγγέλιο.

Η ελπίδα μας

Ρωμ.η:24-25 «Διότι με την ελπίδα εσώθημεν, ελπίς δε ήτις βλέπεται, δεν είναι ελπίς διότι εκείνο το οποίον βλέπει τις, δια τί και ελπίζει; Εάν δε ελπίζωμεν εκείνο το οποίον δεν βλέπομεν, δια της υπομονής περιμένομεν αυτό».


Έχουμε πολλά πράγματα για τα οποία μπορούμε να ελπίζουμε. Μπορεί να μην τα βλέπουμε ακόμα και γι' αυτό μιλάμε για ελπίδα, γιατί αν τα δούμε δεν μπορούμε να τα ελπίζουμε!

Ο Ιησούς όταν ξεκίνησε τη διακονία Του διάλεξε τους μαθητές Του, τους δίδαξε, τους καθοδήγησε, αλλά παρόλα αυτά δεν κατάλαβαν κάτι. Κάποτε άρχισαν να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα είναι μεγαλύτερος στη βασιλεία των ουρανών. Έκαναν πολιτική πίσω από κλειστές πόρτες. Διαφωνούσαν για το ποιος θα καθίσει στα δεξιά και στα αριστερά του θρόνου. Όλα αυτά συνέβαιναν γιατί μέσα στο νου τους είχαν ένα φυσικό γήινο βασίλειο. Ο Ιησούς τους άφησε να το πιστεύουν αυτό, δεν άνοιξε τις διάνοιές τους πάνω σ' αυτό το θέμα. Οικοδομούσαν την ελπίδα τους πάνω σε υλικά πράγματα και γι' αυτό συζητούσαν για τις θέσεις που θα έπαιρναν.