Γιατί γεννήθηκε ο Χριστός;

Η Αγία Γραφή μας αποκαλύπτει πως η αιτία όλων των δραμάτων και όλων των δεινών, η ρίζα όλων των θλίψεων και όλων των φόβων που μαστίζουν την ανθρωπότητα είναι η αμαρτία.

Αυτή διέστρεψε τη φύση του ανθρώπου και κατέστρεψε την εσωτερική αρμονία της ζωής. Όλες οι διανοητικές ταραχές, όλες οι ασθένειες, όλες οι καταστροφές και όλοι οι πόλεμοι οφείλονται στην αμαρτία. Αυτή σαλεύει το μυαλό και δηλητηριάζει την καρδιά.

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ: ΜΙΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ

Η πρόκληση προϋποθέτει αντιξοότητα, δυσκολία, πολλές φορές ανοιχτή εχθρότητα. Μπροστά σ' όλα αυτά, ή, καλύτερα, παρ' όλα αυτά, καλείσαι να δράσεις και να επιτύχεις ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Μάλιστα η ίδια η ύπαρξη της δυσκολίας θεωρείται, ορθά, βασικός λόγος για τον οποίον μια επίδοση μπορεί να χαρακτηρισθεί εξαιρετική.

Το πρόβλημα - εισαγωγικές παρατηρήσεις

Αυτό είναι το ζήτημα που θέτει το θέμα μας: η σημερινή κοινωνία με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της συνιστά μια σοβαρή πρόκληση για το μήνυμα του Χριστού, όπως και για την πρακτική Χριστιανική ζωή που καλούμαστε να ζήσουμε. Από την άλλη μεριά, ο ίδιος ο Χριστιανισμός, όχι ως θρησκευτικό σύστημα, αλλά ως η μόνη αληθινή απάντηση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης, μας προκαλεί να παρουσιάσουμε την Αλήθεια Του σ' έναν εχθρικό, συγχρόνως όμως δυστυχισμένο και βαθιά απογοητευμένο κόσμο.

Σκοπεύω να προσεγγίσω το θέμα ακολουθώντας δύο δρόμους: κατ' αρχήν θα προσπαθήσω να επισημάνω μερικά από τα χαρακτηριστικά στοιχεία που διαμορφώνουν το πνευματικό κλίμα, μέσα στο οποίο ζούμε, και επίσης επηρεάζουν τη σκέψη του σύγχρονου ανθρώπου. Όσο βαθύτερα συνειδητοποιούμε αυτό το ιδιαίτερο πνεύμα της εποχής μας, τόσο καλύτερη και αποτελεσματικότερη γίνεται η καθημερινή μας Χριστιανική μαρτυρία σε λόγο και πράξη. Αυτή η παρατήρηση οδηγεί στον δεύτερο δρόμο: είναι χρήσιμο για άλλη μια φορά να διατυπώσουμε δημόσια το αληθινό νόημα του Χριστιανισμού, τι είναι αυτό που βρίσκεται στην καρδιά του Χριστιανικού μηνύματος, αυτό που αποδέχονται και βιώνουν όλοι οι αληθινοί πιστοί, ανεξαρτήτως δόγματος.

ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΙΤΛΟΙ

Πώς να περιγράψεις το έργο του Χριστού! Είναι τόσο μεγάλο και αληθινά μοναδικό, που όποιος προσδιορισμός του, θ' αφήσει αναγκάλιαστο, όσο η ανθρώπινη γραφίδα αστοχήσει. Γι’ αυτό και η Βίβλος χρησιμοποιεί τίτλους, πολλούς τίτλους, στην προσπάθειά της να μας δώσει κάτι πιο πολύ και πιο ολοκληρωμένο. Ας δούμε μερικούς απ’ αυτούς τους τίτλους του Χριστού:

Ο Ιησούς σαν «σημείον αντιλεγόμενον».

Όταν κάποτε ο Ιησούς αναρωτήθηκε μπροστά στους μαθητές Του, λέγοντας «Πλην ο Υιός του ανθρώπου, όταν έλθη, άρα γε θέλει ευρεί την πίστιν επί της γης;» (Λουκ.ιη:8), ασφαλώς γνώριζε καλά ότι ο ίδιος ήταν, είναι και θα είναι «σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ.β:34), δηλαδή σημείο αντιλογίας, διαφωνίας και κρίσης μεταξύ των ανθρώπων, αφού πάνω στον Ιησού Χριστό - σαν άξονα, κέντρο και βάση της ιστορίας - και στο τι Εκείνος εκφράζει και εκπροσωπεί, στέκεται διαχρονικά όλη η ανθρωπότητα, αντλώντας νόημα και σκοπό από αυτό ακριβώς το ερώτημα.

Ο Ιησούς είναι ο Πατέρας

Διάβασα κάπου ότι: Ο Χριστός δεν μας έκανε παιδιά Του, μας έκανε παιδιά του Θεού. Ο Χριστός είναι ο πρωτότοκος αδερφός μας. Το πρωί της Ανάστασής Του ο Κύριος είπε στη Μαρία τη Μαγδαληνή: "Ύπαγε προς τους αδελφούς μου, και ειπέ προς αυτούς, Αναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα σας", Ιωάν. κ΄17

Δεν αμφιβάλω για την αλήθεια του παραπάνω εδαφίου, αλλά λυπάμαι για την προσπάθεια του συγγραφέα (ηθελημένα είτε άθελα) να μην πει ολόκληρη την αλήθεια στους αναγνώστες του, με αποτέλεσμα να τους στερεί τις θαυμαστές υποσχέσεις του Θεoύ.

Το μοναδικό θεμέλιο

Α' Κορ.γ:9-23

«Διότι του Θεού είμεθα συνεργοί, σεις είσθε του Θεού αγρός, του Θεού οικοδομή» (εδ.9).

Ο Παύλος και ο Απολλώς ήταν συνεργάτες του Θεού, η εκκλησία ήταν το αποτέλεσμα της δουλειάς τους, αυτό που είχαν οικοδομήσει και τον καιρό που γράφει ο Παύλος αυτή την επιστολή, ακόμα οικοδομούσαν, ο αγρός του Θεού ακόμα φτιαχνόταν.

Ο Παύλος είχε θέσει ένα στερεό θεμέλιο που οι επόμενοι το βρήκαν έτοιμο και μπήκαν στη δουλειά, αλλά εδώ προειδοποιεί «έκαστος όμως ας βλέπη πώς εποικοδομεί».