Πως πρέπει να λειτουργούμε όταν προσευχόμαστε για ψυχές που θέλουν να μετανοήσουν.

Είναι πολύ σημαντικό, αυτοί που ασχολούνται μ’ αυτό το θέμα, να έχουν κατανοήσει πολύ καλά, τι σημαίνει μετάνοια.

Πρέπει να δίνουμε έμφαση στην κίνηση του Πνεύματος του Θεού κι όχι σε κόλπα και τεχνικές. Κάποιες παπαγαλίστικες εκφράσεις τυποποιημένα λόγια και κινήσεις δεν αντικαθιστούν το έργο του Αγίου Πνεύματος για μετάνοια.

Πρέπει να προσπαθούμε να διακρίνουμε πότε το άτομο βρίσκεται σε πραγματική πνευματική κατάσταση. Αν δεν έχει μετανοήσει πλήρως, δεν πρέπει να το πιέζουμε πρόωρα να εκφράσει χαρά ή ν’ αρχίσει να ζητά το Άγιο Πνεύμα. Μόλις μετανοήσει, τότε μπορούμε να το ενθαρρύνουμε ν’ αρχίσει να δοξάζει το Θεό και να περιμένει το δώρο του Αγίου Πνεύματος.

Μπορούμε να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση του, και να προσευχηθούμε μαζί του. Αυτό βοηθά τη δική του προσευχή, αλλά κι εμάς ώστε να προσευχηθούμε με βάρος.

Αν βλέπουμε ότι δεν υπάρχει πρόοδος, μπορεί να υπάρχουν διάφορα προβλήματα στη ζωή του, που το καθένα χρειάζεται διαφορετικό πλησίασμα. Μπορεί το πρόβλημα να είναι ότι δεν έχει καταλάβει τι είναι μετάνοια, μπορεί να είναι μια άρνηση να παραχωρήσει τα πάντα στο Θεό, μπορεί ακόμα να είναι έλλειψη επιθυμίας (δεν έχει πείνα, δεν αισθάνεται απελπισία και απόγνωση, δεν έχει αίσθηση της κρισιμότητας), ή δεν έχει λυπηθεί κατά Θεό, ή δεν έχει πίστη.

Δεν πρέπει να προσπαθούμε να τον «διδάξουμε πως θα μιλήσει σε γλώσσες»!!! (Λέγε συνέχεια Αλληλούια, λέγε λα λα λα λα.......) ούτε να του πιάνουμε το σαγόνι και ν’ αρχίζουμε να το κουνάμε!!!! 

Η Γραφή λέει ότι αρχίζει κανείς να μιλά γλώσσες «καθώς το Πνεύμα δίδει αποφθέγγεσθαι εις αυτόν». Η έμφαση δεν πρέπει να δίνεται στο ότι πρέπει να παραδώσει τη γλώσσα του στο Θεό, αλλά ότι πρέπει να παραδώσει τη σκέψη του και τη ζωή του σ’ Αυτόν. Όταν το άτομο παραδώσει τα πάντα στο Θεό, συγκεντρωθεί απόλυτα σ’ Αυτόν και εξασκήσει πίστη, θα μπορέσει ν’ αφήσει και τη γλώσσα του στον Κύριο.

Καλύτερα ν’ αποφεύγονται τακτικές όπως να «ταρακουνάμε» το άτομο, να το χαϊδεύουμε, να το πιέζουμε να κάνει συγκεκριμένα πράγματα, να του δίνουμε τάχα συμβουλές που μόνο το μπερδεύουν εκείνη την ώρα, γιατί όλα αυτά ενοχλούν και εκνευρίζουν. Συνήθως, τα άτομα μετανοούν και λαμβάνουν το Πνεύμα, χωρίς τη βοήθεια, παρά με τη βοήθεια των «ειδικών».

Αν το άτομο είναι ειλικρινές κι έτοιμο να μετανοήσει, θα πάρει το Άγιο Πνεύμα πολύ γρήγορα. Αν αυτό αργεί, σημαίνει ότι κάτι λείπει στην μετάνοια ή την πίστη του. Σ’ αυτή την περίπτωση, αυτός που προσεύχεται πρέπει να είναι αρκετά ευαίσθητος στα πνευματικά και ικανός να κατανοεί για να μπορέσει να βοηθήσει το άτομο να ξεπεράσει τις δυσκολίες του.

 

Ο Χριστιανός και η Μετάνοια.

 

Αν μετά που θα αναγεννηθούμε αμαρτήσουμε, υπάρχει ακόμα μια λεωφόρος συγχώρεσης όταν ομολογούμε τις αμαρτίες μας στον Ιησού (Α’ Ιωάν.α:9  β:1).

Δεν χρειάζεται να ξαναβαπτιστούμε, γιατί υπάρχει μόνο ένα βάπτισμα, το οποίο είναι αποτελεσματικό για όλες τις αμαρτίες που έχουν ομολογηθεί, όποτε κι αν έγιναν, πριν ή μετά το βάπτισμα. Δεν υπάρχουν όρια στη συγχωρητικότητα του Θεού σ’ αυτή τη ζωή, εφόσον μετανοούμε γνήσια.

Ο Θεός περιμένει από εμάς να συγχωρούμε χωρίς όρια αυτούς που πραγματικά μετανοούν, άρα ο ίδιος δεν θα κάνει λιγότερα για μας (Ματθ.ιη:21-22, Λουκ.ιζ:3-4).

Το σημαντικό στην περίπτωση είναι ότι ειλικρινά λυπούμαστε και μετανοούμε για τις αμαρτίες μας καθώς και ότι αποφασίζουμε τίμια να γίνουμε καλύτεροι με τη βοήθεια του Θεού.

Και βέβαια, πρωταρχική αρχή, για τον αναγεννημένο πιστό, είναι να μην αμαρτήσει (Α’ Ιωάν.β:1). Αν όμως αμαρτήσουμε, πρέπει να ομολογήσουμε την αμαρτία μας, να πάρουμε τη συγχώρεση και να μην αφήσουμε καμία κατάκριση να μας βασανίζει (Ρωμ.η:1).

Ωστόσο, δεν είναι καλό να μετανοούμε συνεχώς για το ίδιο πράγμα, γιατί το Άγιο Πνεύμα μας δίνει τη δύναμη να υπερνικούμε. Η μετάνοια είναι βασική διδασκαλία, αλλά δεν πρέπει να μένουμε σ’ αυτό το επίπεδο συνέχεια.

«Δια τούτο αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα, χωρίς να βάλλωμεν εκ νέου θεμέλιον μετανοίας από νεκρών έργων, και πίστεως εις Θεόν» (Εβρ.ς:1).

Η μετάνοια είναι πάντοτε διαθέσιμη στον Χριστιανό, αλλά από κάποια στιγμή και μετά πρέπει να ωριμάσει ώστε η ανάγκη μετάνοιας από αμαρτία να είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.

 

Είναι ανάγκη να δίνουμε έμφαση στη Μετάνοια.

 

Πολλές συναθροίσεις στις μέρες μας, παραμελούν τη διδασκαλία και την πρακτική εφαρμογή της μετάνοιας. Αν θέλουμε να σωθούν οι άνθρωποι, πρέπει να κηρύττουμε και να διδάσκουμε τη μετάνοια με το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος.

Οι κήρυκες πρέπει να φανερώνουν την αμαρτία με το όνομά της και να εξηγούν τι σημαίνει μετάνοια. Οι εργάτες πρέπει να ασχολούνται αρκετά μ’ αυτούς που θέλουν να βαπτιστούν ώστε να βεβαιωθούν ότι πραγματικά έχουν μετανοήσει, αφού χωρίς μετάνοια, το βάπτισμα είναι ένα κενό σύμβολο.

Όταν προσευχόμαστε για Πνεύμα Άγιο, πρέπει να οδηγούμε τα άτομα σε μετάνοια, γιατί χωρίς πραγματική μετάνοια δεν μπορεί να βαπτιστεί κάποιος.

Εξωβιβλικές μέθοδοι δεν φέρνουν το Άγιο Πνεύμα. Πρώτα πρέπει να συμβεί η μετάνοια «του παλιού καιρού»!

Σίγουρα κάποιος πρέπει να λάβει γρήγορα το Άγιο Πνεύμα και να μην χρονίζει, αλλά πρώτα πρέπει να μετανοήσει. Το Άγιο Πνεύμα δεν θα έρθει να κατοικήσει σ’ ένα πνευματικά ακάθαρτο ναό (Β’ Κορ.ς:17-ζ:1). Δεν μπορεί κανείς να στραφεί στο Θεό, αν δεν αποστραφεί την αμαρτία.

Μήπως όλα αυτά σημαίνουν ότι η χριστιανοσύνη είναι γεμάτη από ανθρώπους που ομολογούν το Χριστό, αλλά ακόμα δεν έχουν μετανοήσει;

Μήπως σημαίνει ότι πολλοί που τρέχουν από δω κι από κει ζητώντας ευλογίες, θαύματα και εντυπωσιακές εμπειρίες, μπορεί να μην έχουν μετανοήσει;

Πολλοί διάσημοι «αστέρες» που αξιούν ότι είναι αναγεννημένοι, συνεχίζουν να συμμετέχουν σε ακάθαρτες και ανόσιες δραστηριότητες. Όμως, οι αξιώσεις τους και οι διακηρύξεις τους δεν έχουν καμία αξία. Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι χωρίς μετάνοια και άγια ζωή, όλες οι πνευματικές εμπειρίες που μπορεί να έχει κάποιος δεν έχουν καμία αξία.

Όσοι «ξεπερνάνε» τη μετάνοια, αντικαθιστούν το σχέδιο του Θεού με κάποιο δικό τους, όπως έκανε ο Κάιν όταν πρόσφερε τους καρπούς της γης αντί θυσία αίματος. Μπορεί ν’ απολαμβάνουν προσωρινές ευλογίες, αλλά όπως εκείνος ο άνθρωπος στη γαμήλια γιορτή, που δεν είχε το ένδυμα του γάμου, θα εκβληθούν όταν έρθει ο Βασιλιάς (Ματθ.κβ:11-14).

Κάποιοι άνθρωποι φαίνεται ν’ απολαμβάνουν τις ευλογίες του Θεού, έστω κι αν ζουν κοσμικά, χωρίς ευσέβεια, χωρίς φόβο Θεού και αγιασμό. Επειδή ο Θεός δεν κρίνει κάποια πράγματα αμέσως, νομίζουν ότι έχουν ξεφύγει (Εκκλ.η:11), χωρίς να καταλαβαίνουν ότι στην πραγματικότητα ο Θεός εξασκεί χρηστότητα μακροθυμία και έλεος προκειμένου να βρουν τόπο μετάνοιας (Ρωμ.β:4  Β’ Πέτρ.γ:9).

 

Συμπέρασμα.

 

Μετάνοια είναι η στροφή από την αμαρτία προς το Θεό. Είναι η πρώτη ανταπόκριση πίστης στο κάλεσμα του Θεού. Περιέχει την αναγνώριση της αμαρτίας, την ομολογία, τη μεταμέλεια και την απόφαση αποστροφής. Είναι ο θάνατος της αμαρτίας και ανοίγει τις πιθανότητες μιας στερεής σχέσης με το Θεό.

Μόνο με τη μετάνοια, δεν είναι κάποιος σωσμένος. Το βάπτισμα στο νερό κάνει αυτή την απόφαση στερεή με το θάψιμο του παλαιού ανθρώπου και το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος κάνει την επιστροφή στο Θεό μόνιμη, με τη μετάδοση της νέας φύσης που έχει τη δύναμη να υπερνικά την αμαρτία καθημερινά. Χωρίς μετάνοια, το βάπτισμα στο νερό δεν έχει καμία αξία και χωρίς μετάνοια δεν μπορεί κάποιος να βαπτιστεί με Πνεύμα Άγιο.