Η αρπαγή δέχεται επίθεση

Ο Νώε κήρυττε για 120 χρόνια πριν ο Κύριος εκπληρώσει την υπόσχεσή Του να καταστρέψει τον κόσμο με νερό.

Είμαι σίγουρος ότι τα τελευταία χρόνια πριν τον κατακλυσμό, πρέπει να τον κορόιδευαν σοβαρά σαν ψευδοπροφήτη και τρελό.

Αλλά ο Θεός ήταν πιστός στην υπόσχεσή Του, και ο Νώε δικαιώθηκε στο τέλος.

Σήμερα, οι άνθρωποι χλευάζουν την υπόσχεση της Αρπαγής πριν από την Θλίψη, και κοροϊδεύουν εκείνους που την κηρύττουν.

Ακούω συνεχώς σχόλια όπως: «Διάφοροι κηρύττουν την επικείμενη επιστροφή του Κυρίου εδώ και εκατό χρόνια και τίποτα δεν έχει συμβεί».

Η ειρωνεία είναι ότι αυτή η στάση είναι ένα από τα σημάδια ότι ζούμε στις τελευταίες ημέρες των έσχατων καιρών, γιατί η Αγία Γραφή λέει:

«ότι θέλουσιν ελθεί εν ταις εσχάταις ημέραις εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας και λέγοντες· Που είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; διότι αφ' ης ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ' αρχής της κτίσεως» (Β’ Πέτρ.γ:3-4).

 

Οι κοινές και συχνές επικρίσεις

Ας εξετάσουμε για μια στιγμή μερικές από τις επικρίσεις που στοχεύουν στην έννοια της Αρπαγής πριν από την Θλίψη.

1. Κανένας από τους Πατέρες της Εκκλησίας δεν πίστευε σε μια Αρπαγή ξεχωριστή από τη Δευτέρα Παρουσία.

Εξαρτάται από τον ορισμό σου για τους "Πατέρες της Εκκλησίας". Όλοι οι αληθινοί Πατέρες της Εκκλησίας σίγουρα πίστευαν σε μια Αρπαγή που ήταν ξεχωριστή από τη Δευτέρα Παρουσία. Μιλάω, φυσικά, για τον Ιησού που δίδαξε την Αρπαγή στον Ιωάννη ιδ:1-6. Ο απόστολος Παύλος που έγραψε γι' αυτό στην Α ́ Θες.δ και Α ́ Κορ.ιε. Ο απόστολος Πέτρος στην Β’ Πέτρ.β:4-9 και ο απόστολος Ιωάννης που δεν αναφέρει ότι η Εκκλησία είναι στην γη κατά τη διάρκεια της Θλίψης (Αποκ.ς-ιη).

Οι μεταγενέστεροι Πατέρες της Εκκλησίας, που έζησαν μεταξύ 100 και 400 μ.Χ., πίστευαν σχεδόν όλοι στην Αρπαγή πριν από την Θλίψη, αλλά κανένας από αυτούς δεν φάνηκε να αντιτάσσεται στη διδασκαλία της Αρπαγής.

Όταν η Καθολική Εκκλησία επικύρωσε την άποψη του Αυγουστίνου για τον Αχιλιασμό γύρω στο 400 μ.Χ., όλη η συζήτηση για τις προφητείες των έσχατων ημερών έγιναν ταμπού. Αυτή η άποψη έβλεπε μόνο μία επιστροφή του Ιησού στο τέλος της οικονομίας της εκκλησίας.

Αχιλιασμός (Amillennialism)

Αχιλιασμός καλείται στην χριστιανική εσχατολογία η ερμηνεία των «χιλίων ετών» που αναφέρονται στην Αποκ.κ:2. (Βικιπαίδεια)

Οπότε, ή αποδεχόσουν τον Αχιλιασμό ή καιγόσουν στην πυρά, μαζί με τα γραπτά σου.

 

2. Η έννοια της Αρπαγής Πριν από τη Θλίψη είναι πολύ νέα για να είναι αληθινή.

Αυτό ακριβώς είπαν και οι υπερασπιστές του Ρωμαιοκαθολικισμού στον Λούθηρο για τη βιβλική αντίληψή του για «σωτηρία με την χάρη μέσω της πίστης».

Είναι αλήθεια ότι η έννοια της Αρπαγής πριν από την Θλίψη δεν αποκρυσταλλώθηκε στην τελική της μορφή μέχρι τα γραπτά του Άγγλου John Darby στις αρχές του 1800, αλλά τώρα έχουμε συντριπτικές αποδείξεις ότι η ιδέα συζητιόταν από μαθητές της Βιβλικής προφητείας για πάνω από 200 χρόνια πριν από την εποχή του Ντάρμπι.

Αλλά τότε, πώς θα μπορούσε να υπάρξει οποιαδήποτε ανάπτυξη της εσχατολογίας πριν από τη μεταρρύθμιση που ξεκίνησε το 1517; Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούσαν να διαβάσουν, και ακόμα και αν μπορούσαν, τυπωμένες Γραφές δεν υπήρχαν, ούτε υπήρχαν μεταφράσεις διαθέσιμες στις κοινές γλώσσες των ανθρώπων.

Μόλις οι άνθρωποι απέκτησαν τυπωμένες Βίβλους στις δικές τους γλώσσες, γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι η Αχιλιαστική άποψη της Καθολικής Εκκλησίας βασιζόταν στην πνευματικοποίηση των Γραφών. Τότε συνέβη μια αναβίωση του Προχιλιασμού επειδή βασίζεται στην απλή έννοια των προφητειών της Αγίας Γραφής. Και τότε ήταν που οι μαθητές της Βίβλου άρχισαν να παρατηρούν ότι η Αρπαγή είναι ένα γεγονός που είναι ξεχωριστό από την Δεύτερη Έλευση.

Προχιλιασμός (Premillennialism)

Ο προχιλιασμός σύμφωνα με την χριστιανική εσχατολογία αφορά την δοξασία ότι η Δεύτερη έλευση του Ιησού Χριστού θα προηγηθεί της χιλιετούς Βασιλείας του. (Βικιπαίδεια)

Ούτε η καθυστερημένη ανάπτυξη της έννοιας Αρπαγή πριν από την Θλίψη δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν, επειδή οι ίδιες οι Γραφές μας λένε ότι η προφητεία της Βίβλου δεν θα γίνει κατανοητή μέχρι να έρθει η ώρα για την εκπλήρωσή της.

Για παράδειγμα, ο προφήτης Δανιήλ δεν καταλάβαινε τις προφητείες των εσχάτων ημερών που του δόθηκαν. Και όταν παραπονέθηκε γι' αυτό στον Κύριο, του είπε: «Ύπαγε, Δανιήλ· διότι οι λόγοι είναι κεκλεισμένοι και εσφραγισμένοι έως του εσχάτου καιρού» (Δαν.ιβ:9).

Πολλές εσχατολογικές προφητείες γίνονται κατανοητές σήμερα για πρώτη φορά επειδή η εκπλήρωσή τους εξαρτιόταν είτε από ιστορικές εξελίξεις (όπως η αποκατάσταση του κράτους του Ισραήλ) είτε από τεχνολογικές εφευρέσεις (όπως η ατομική βόμβα και η δορυφορική τηλεόραση).

 

3. Η έννοια της αρπαγής πριν από την Θλίψη προήλθε από μια δαιμονισμένη έφηβη στην Σκωτία στις αρχές της δεκαετίας του 1800 που δημιούργησε αυτήν την ιδέα σε ένα όραμα.

Αυτός είναι καθαρός μύθος. Η ιδέα προέρχεται από τα γραπτά ενός ανθρώπου που ονομάζεται Dave MacPherson ο οποίος έχει κάνει μια βιομηχανία εξοχικών σπιτιών γράφοντας βιβλία στα οποία κάνει αυτόν τον γελοίο ισχυρισμό.

Είναι αλήθεια ότι υπήρξε μια έφηβη ονόματι Μάργκαρετ Μακ Ντόναλντ που είχε επιληπτικές κρίσεις και οράματα για την επιστροφή του Κυρίου. Και είναι αλήθεια ότι χρόνια αργότερα, αφού η έννοια της Αρπαγής πριν την Θλίψη είχε κερδίσει την αποδοχή, ο σύζυγός της ισχυρίστηκε ότι η ιδέα είχε την προέλευσή της σε ένα από τα οράματά της. Αλλά αυτός ο ισχυρισμός μπορεί να διαψευστεί γρήγορα και αποφασιστικά από το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανένα ίχνος Αρπαγής πριν από την Θλίψη σε κανένα από τα καταγεγραμμένα οράματά της.

Και επιπλέον, η ιδέα της Αρπαγής πριν από την Θλίψη, κυκλοφορούσε μεταξύ των μελετητών και συγγραφέων των προφητειών της Βίβλου για 200 χρόνια πριν από τη Margaret MacDonald.

Επίσης, ακόμα και αν ήταν αλήθεια ότι ανέφερε μια τέτοια έννοια σε ένα από τα οράματά της, δεν θα αποδείκνυε τίποτα. Η δοκιμασία κάθε βιβλικού δόγματος δεν είναι ποιος το δημιούργησε, αλλά αν είναι ή όχι βιβλικό. Και η έννοια της Αρπαγής πριν από την Θλίψη σίγουρα αντέχει στη δοκιμασία των Γραφών.

 

4. Η Αρπαγή και η Δεύτερη Έλευση είναι ένα συνδυασμένο γεγονός που θα λάβει χώρα στο τέλος της Θλίψης όταν ο Ιησούς επιστρέψει στην γη.

Πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό; Αυτά τα δύο γεγονότα δεν έχουν τίποτα κοινό εκτός από το ότι και τα δύο επικεντρώνονται στον Ιησού. Εξετάστε τις ριζικές διαφορές:

Ø Στην Αρπαγή, ο Ιησούς εμφανίζεται στους ουρανούς, αλλά στην Δεύτερη Έλευση επιστρέφει στη γη.

Ø Στην Αρπαγή, ο Ιησούς εμφανίζεται για τους αγίους Του. Στην Δεύτερη έλευση ο Ιησούς επιστρέφει στην γη με τους αγίους Του.

Ø Στην Αρπαγή, ο Ιησούς εμφανίζεται σαν Λυτρωτής. Στην Δεύτερη Έλευση επιστρέφει σαν πολεμιστής.

Ø Στην Αρπαγή, ο Ιησούς εμφανίζεται με Χάρη. Στην Δεύτερη Έλευση, επιστρέφει με Οργή.

Ø Στην Αρπαγή, ο Ιησούς εμφανίζεται σαν Νυμφίος. Στην Δεύτερη Έλευση, επιστρέφει σαν Βασιλιάς.

Αυτά προφανώς δεν είναι το ίδιο γεγονός. Πρέπει λοιπόν να συμπεράνουμε ότι η επιστροφή του Ιησού θα γίνει σε δύο στάδια: πρώτον, την Αρπαγή και στη συνέχεια την Δεύτερη Έλευση.

 

5. Εάν η Αρπαγή είναι ένα γεγονός ξεχωριστό από τη Δεύτερη Έλευση, τότε πιθανότατα θα συμβεί κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της Θλίψης, είτε στη μέση είτε κοντά στο τέλος.

Αλλά η Αγία Γραφή διδάσκει ότι η Αρπαγή είναι επικείμενη, που σημαίνει ότι θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Αν τοποθετήσετε την Αρπαγή οπουδήποτε μέσα στην Θλίψη, τότε την καθιστάτε μη επικείμενη, γιατί υπάρχουν προφητείες που πρέπει να εκπληρωθούν πριν συμβεί. Περιμένουμε τον Ιησού Χριστό, όχι τον Αντίχριστο.

Επίσης, λάβετε υπόψη ότι οι πιστοί θα εκφύγουν από την οργή του Θεού. Μία από αυτές τις υποσχέσεις βρίσκεται στην Α ́ Θες.α:10:

«και να προσμένητε τον Υιόν αυτού εκ των ουρανών, τον οποίον ανέστησεν εκ νεκρών, τον Ιησούν, όστις ελευθερόνει ημάς από της μελλούσης οργής».

Η υπόσχεση επαναλαμβάνεται στο βιβλίο της Αποκάλυψης πριν περιγράψει την φρίκη της Θλίψης:

Αποκ.γ:10 Επειδή εφύλαξας τον λόγον της υπομονής μου, και εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθη επί της οικουμένης όλης, διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης.

Τα επτά χρόνια Θλίψης που θα αντιμετωπίσει ο κόσμος, είναι η χρονική περίοδος κατά την οποία ο Θεός εκχέει την οργή Του, αλλά για τους πιστούς έχει υποσχεθεί ασυλία από την οργή Του.

Μερικοί από τους επικριτές της Αρπαγής πριν από την Θλίψη υποστηρίζουν ότι η Εκκλησία πρέπει να καθαριστεί από τις δοκιμασίες της Θλίψης πριν πάει στον ουρανό. Αυτά είναι ανοησίες. Τα μέλη της Εκκλησίας του Κυρίου έχουν ήδη καθαριστεί από το αίμα του Ιησού.

Ένα άλλο πρόβλημα με αυτή την έννοια είναι ότι δημιουργεί μια μορφή καθαρτηρίου. Ένα επιπλέον πρόβλημα είναι ότι απεικονίζει τον Νυμφίο να δέρνει την νύφη του για επτά χρόνια πριν την παντρευτεί!

Άλλοι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι κρίσεις των σφραγίδων και των σαλπίγγων αποτελούν την οργή του Σατανά και όχι του Θεού. Ως εκ τούτου, η Εκκλησία είναι απρόσβλητη μόνο από τις κρίσεις των φιαλών που θα εκχυθούν στο τέλος της Θλίψης.

Το επιχείρημα αυτό αποτελεί σοβαρή πρόκληση της ανώτατης εξουσίας του Θεού – σαν ο Σατανάς να είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Επιπλέον, το βιβλίο της Αποκάλυψης απεικονίζει καθαρά όλες τις κρίσεις να προέρχονται από τον θρόνο του Θεού και οι κρίσεις των φιαλών αναφέρονται σαν η ολοκλήρωση της οργής του Θεού, όχι η αρχή (Αποκ.ιε:1).

 

Συμπέρασμα

Η Αγία Γραφή αναφέρεται στην Αρπαγή σαν την «μακαρίαν ελπίδα» μας (Τίτ.β:13). Όταν ο Παύλος ολοκληρώνει τη λεπτομερή περιγραφή του στην Α ́ Θες.δ:13-17, καταλήγει λέγοντας: «Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους» (εδ.18).

Αυτός που δεν πιστεύει ότι η Αρπαγή θα γίνει πριν από την Θλίψη, το απόσπασμα του Παύλου για την Αρπαγή στην Α ́ Θες.δ θα έπρεπε να το διαβάζει κάπως έτσι:

Θα περάσετε επτά χρόνια της οργή του Θεού. Θα υποφέρετε επίσης από την οργή του Σατανά. Θα βιώσετε τις αγωνιώδεις κρίσεις των σφραγίδων, των σαλπίγγων, των φιαλών που επιδεινώνονται σταδιακά και είναι απίστευτα επώδυνες. Και πολλοί από εσάς θα πεθάνετε με φρικτό θάνατο σαν μάρτυρες. Ως εκ τούτου, παρηγορήστε ο ένας τον άλλον με αυτά τα λόγια.

Όχι!! Δεν νομίζω. Αυτό θα σε ενθάρρυνε και θα σε παρηγορούσε; Απλά όχι!!!

"Ο κόσμος πάει από το κακό στο χειρότερο". Αυτό είναι που η Αγία Γραφή προφητεύει, ότι στο τέλος η κοινωνία θα γίνει τόσο ανήθικη και βίαιη όσο ήταν στις μέρες του Νώε.

Γινόμαστε μάρτυρες της εκπλήρωσης αυτής της προφητείας μπροστά στα μάτια μας σήμερα. Είναι δύσκολο να το παρακολουθήσουμε, αλλά ταυτόχρονα, είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι ζούμε στην εποχή της επιστροφής του Κυρίου. Καθώς ο κόσμος καταρρέει, τα σημάδια των καιρών μπαίνουν στη θέση τους. Εν μέσω του αυξανόμενου σκότους, χρειαζόμαστε ελπίδα, και η υπόσχεση της Αγίας Γραφής για Αρπαγή πριν από την Θλίψη, είναι μια μεγάλη πηγή αυτής της ελπίδας.