Πάσαν χαράν νομίσατε, αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις
διαφόρους πειρασμούς, γνωρίζοντες ότι η δοκιμασία της πίστεώς σας εργάζεται
υπομονήν. Η δε υπομονή ας έχη έργον τέλειον, διά να ήσθε τέλειοι και ολόκληροι,
μη όντες εις μηδέν ελλιπείς.
Για να είμαστε τέλειοι και ολόκληροι χρειαζόμαστε το τέλειο
έργο της υπομονής. Θα ήθελα λοιπόν σήμερα να δούμε το θέμα της υπομονής και τη
σημασία της.
1. Γιατί τη χρειαζόμαστε;
Τώρα,
το όνομα του Άβραμ έχει αλλάξει σε Αβραάμ (Γέν.ιζ:4-5), και σημαίνει: «πατέρας
μεγάλου πλήθους» και της Σάρα (Σαράιγ) σε Σάρρα (Γέν.ιζ:15), από «πριγκίπισσα»
σε «Μητέρα εθνών».
Αφού σφραγίστηκε για την πίστη του, αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα σημαντικά γεγονότα στη ζωή του Αβραάμ. Το ίδιο συμβαίνει σε όλους όσους έχουν πάρει τη σφραγίδα της πίστης που είναι το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΜΑΗΛ. Αυτό το γεγονός θα το εξετάσουμε από
δύο οπτικές γωνίες: σαν πρακτικό μάθημα για την προσωπική ζωή του καθένα και
σαν τυπολογική διδασκαλία.
Η πίστη της Σάρας δοκιμάζεται. Μετά από 10 χρόνια χωρίς να φανεί
γιος, η Σάρα προτείνει ν’ αποκτήσουν παιδί μέσω της δούλης της Άγαρ. Μια φυσική
αιτία, υπερνικά την πίστη της Σάρας. Οι υποσχέσεις του Θεού βασίζονται στη
δύναμή Του να πραγματοποιήσει το θαύμα και δεν μπορούν να αιτιολογηθούν από το
ανθρώπινο μυαλό.
Όταν ζούμε στη σφαίρα της πίστης και ξεπέφτουμε στη σφαίρα της λογικής, οι υποσχέσεις του Θεού παύουν να είναι πραγματικότητα για την ανθρώπινη ψυχή, γιατί η ανθρώπινη λογική αφήνει πάντοτε το Θεό έξω από την υπόθεση.
ΥΙΟΘΕΣΙΑΗ ΑΝΤΙΜΙΣΘΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Εφόσον ο Άβραμ αρνήθηκε να
πάρει αμοιβή από τους βασιλιάδες των Σοδόμων, ο Κύριος του φανερώνεται σε
όραση, αναγγέλλοντας του μια θαυμαστή υπόσχεση: «Μη φοβού, Αβραμ· εγώ είμαι ο
υπερασπιστής σου, ο μισθός σου θέλει είσθαι πολύς σφόδρα» (Γέν.ιε:1).
Κανείς δεν χάνει, ποτέ, αφήνοντας πράγματα αυτού του κόσμου για την υπόθεση του Χριστού. Αυτός είναι η μερίδα μας για πάντα.
ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ
Ι. ΣΚΟΠΟΣ ΗΤΑΝ ΝΑ
ΠΡΟΕΙΚΟΝΙΣΕΙ ΤΗΝ ΙΕΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Στη Γέν.ιδ:18-20 έχουμε μια εισαγωγή γι’ αυτόν που
πρόκειται να συμβολίσει την ιερατεία του Χριστού, αφού διαβάζουμε ότι ο
Μελχισεδέκ ήταν «ιερεύς του Θεού του Υψίστου».
Οι Λευίτες ιερείς δεν
μπορούσαν να προεικονίσουν το Χριστό, παρά μόνο με τρόπο αντίθετο με το λογικό,
εφόσον υπάρχουν πολλές διαφορές της ιερατείας του Χριστού απ’ αυτή των Λευιτών.
Στην Εβρ.ζ:12 διαβάζουμε: «Διότι μετατιθεμένης της ιερωσύνης, εξ
ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται».
Συνεπώς, ήταν αναγκαίο κάποια άλλη μορφή να έρθει στο προσκήνιο που θα προεικόνιζε την ιερατεία του Χριστού. Θα κάνουμε μια παύση, για να δούμε μερικές διαφορές ανάμεσα στους Λευίτες και το Χριστό:
Αυτό το άρθρο παρουσιάζει και
εξετάζει εν συντομία τις διάφορες σημαντικές ερμηνείες της Α ́ Πέτρου γ:18-22
στην ιστορία. Αυτές οι ερμηνείες επικεντρώνονται στην ταυτότητα των «πνευμάτων
στη φυλακή», στον τόπο φυλάκισής τους και στον χρόνο και τη φύση της διακήρυξης
του Χριστού.
Γίνεται σαφές ότι οι ερμηνείες έχουν
συχνά επηρεαστεί από εξωτερικές θεολογικές θεωρήσεις ή από σύγχρονες
συζητήσεις.
Συμπεραίνεται ότι το κοινωνικοθρησκευτικό πλαίσιο του κοινού της Α’ Πέτρου και ο σκοπός του συγγραφέα να συμπεριλάβει αυτό το απόσπασμα έχουν παραβλεφθεί σε μεγάλο βαθμό.
Α’ Πέτρ.γ:18-20 Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο
δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά
την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του πνεύματος· διά του οποίου πορευθείς εκήρυξε
και προς τα πνεύματα τα εν τη φυλακή, τα οποία ηπείθησάν ποτέ, ότε η μακροθυμία
του Θεού επρόσμενέ ποτέ αυτούς εν ταις ημέραις του Νώε, ενώ κατεσκευάζετο η
κιβωτός, εις ην ολίγαι, τουτέστιν οκτώ, ψυχαί διεσώθησαν δι' ύδατος.
Ο Κύριός μας, ο Ιησούς, γεύθηκε σκληρό θάνατο στο σταυρό. Δεν πέθανε εξαιτίας κάποιου εγκλήματος που διέπραξε. Πέθανε επειδή ήταν δίκαιος στη θέση όλων των άδικων. Με τη θυσία Του ελευθερωθήκαμε από την αμαρτία (Ρωμ.ς:17-23). Μέσω αυτής της θυσίας ο Ιησούς μας συνδιάλλαξε με τον Θεό μας, τον Πατέρα (Εφες.β:16-18).
Μετά τη δημιουργία του Αδάμ, η Γραφή μας λέει στη Γέν.β:18,21-22 «Και είπε Κύριος ο Θεός, Δεν είναι καλόν να είναι ο άνθρωπος μόνος θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν».........«Και επέβαλε Κύριος ο Θεός έκστασιν επί τον Αδάμ, και εκοιμήθη και έλαβε μίαν εκ των πλευρών αυτού, και έκλεισε με σάρκα τον τόπον αυτής. Και κατεσκεύασε Κύριος ο Θεός την πλευράν, την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα, και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ».
