Επιστολές (16)

 

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Εφεσ.β - δ:1-16

 

Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β

1. Η μεγάλη αντίθεση.

Στο δεύτερο κεφάλαιο μας δίνεται η αντίθεση ανάμεσα στον αμαρτωλό πριν σωθεί και τον άγιο του Θεού μετά την απολύτρωσή του. Πριν τη σωτηρία ο άνθρωπος είναι:

α. Νεκρός εξ αιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών. Αυτό σημαίνει απλά, ότι δεν έχει πνευματική, αιώνια ζωή. Σαν νεκρός, δεν μπορεί να γνωρίζει όλες τις ευλογίες του Θεού και δεν μπορεί να ζήσει μ’ ένα τρόπο που να ευαρεστεί Αυτόν.

β. Βαδίζει κατά το πολίτευμα του κόσμου τούτου.

γ. Είναι υιός απειθείας. Αυτό αναφέρεται στο γεγονός ότι πατέρας του είναι ο διάβολος που είναι ο άνομος και δεν μπορεί να είναι καλύτερος απ’ τον πατέρα του.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Λέρος - Αγ. Μαρίνα

 

Κήρυγμα

 

Επιστολές (15)

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ  Ι

 Εφεσ.α

 Α. Η ΕΦΕΣΟΣ

H Eφεσος ήταν μια ευημερούσα πόλη της Δυτικής Μ. Ασίας, στην επαρχία της Λυδίας κι ήταν η πρωτεύουσα του διοικητή της περιοχής. Η θέση της ήταν στις εκβολές του Κάϋστρου ποταμού, πάνω στον “αυτοκρατορικό” δημόσιο δρόμο που ένωνε την Ρώμη με την Ανατολή κι ήταν ένα απ’ τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της Ανατολικής Μεσογείου. Ήταν μια “ελεύθερη πόλη” με δική της σύγκλητο  και Βουλή.

Ένα από τα “επτά θαύματα του κόσμου” βρισκόταν στην Έφεσο, ο ναός της Άρτεμης, το κέντρο κάθε ειδωλολατρικής λατρείας στην περιοχή. Μέσα στον ναό υπήρχε ένα άγαλμα της θεάς που οι Εφέσιοι έλεγαν (απαιτούσαν) ότι είχε πέσει απ’ τον ουρανό.

Οι κάτοικοι της Εφέσου ασχολούνταν πολύ με την μαγεία. Ήταν η πόλη της αστρολογίας, διαφόρων γοητειών, εξορκισμών και κάθε είδους μυστικισμού.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Λέρος - Αγ. Μαρίνα

 

Κήρυγμα

 

Η αρχή του κακού

Εννοείται ότι ο Αδάμ και η Εύα έζησαν αρκετό καιρό μέσα στον κήπο της Εδέμ όμορφα και ταπεινά, μέσα στο θέλημα του Θεού και γίνονταν καθ’ ομοίωσή Του εφόσον ζούσαν δια πίστεως.

Το κεφάλαιο αυτό του βιβλίου της Γένεσης μας φανερώνει την τέλεια καταστροφή της κατάστασης των πραγμάτων που μας απασχόλησε μέχρι εδώ.

Εδώ περιέχονται αρχές ύψιστης σπουδαιότητας. Βλέπουμε την κατάσταση που έφθασε ο άνθρωπος και τα μέσα που χρησιμοποίησε ο Θεός για να τον ξανασηκώσει!

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Λέρος - Αγ. Μαρίνα

 

Κήρυγμα

 

Ποιος αποφασίζει για το Καλό και το Κακό;

 

Ο Σατανάς έπεισε την Εύα ότι μπορούσε να καθορίσει το καλό και το κακό μόνη της, χωρίς την βοήθεια του Θεού.

Γέν.γ:5 αλλ' εξεύρει ο Θεός, ότι καθ' ην ημέραν φάγητε απ' αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.

Έτσι η Εύα αποφάσισε ότι ο απαγορευμένος καρπός δεν απαγορευόταν.

Δεν ήταν κάτι κακό γι' αυτήν, θα της έκανε καλό. Και το έφαγε. Είχε καλή γεύση αλλά έφερε τον θάνατο, την αποσύνθεση, την ανασφάλεια, την αδικία, την δολοφονία και κάθε φανταστικό κακό στον κόσμο της (Γέν.γ).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Λέρος - Λακκί

 

Κήρυγμα

 

Επιστολές (14)

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ

ΜΕΡΟΣ  ΙΙ

 

Κεφάλαια γ-ς

 

Α. ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

1. Δικαίωση δια της πίστεως

γ:11 ο δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως

Αυτό είναι το εδάφιο που ο Θεός έκανε να καταλάβει ο Μαρτίνος Λούθηρος. Είναι η αποκάλυψη της “δικαίωσης δια πίστεως” που ενέπνευσε τον Λούθηρο να κρατήσει αυτή την γενναία στάση με αποτέλεσμα την Μεταρρύθμιση.

Επιτέλους είδε πολύ καθαρά ότι η σωτηρία κερδίζεται από τον αμαρτωλό με την πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό δια Ιησού Χριστού και όχι με τις ιεροπραξίες, τα μυστήρια και τους κανόνες της παπικής εκκλησίας. Αμέσως άρχισε να κηρύττει σωτηρία βασισμένη αποκλειστικά στην πίστη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Είναι απόλυτα σαφές ότι κανείς δεν μπορεί να δικαιωθεί με τον νόμο. Κανείς δεν μπόρεσε να τηρήσει τον νόμο σ’ όλα του τα σημεία. Αν ο άνθρωπος θα μπορούσε να σωθεί με τα καλά του έργα, τότε ο Γολγοθάς ήταν το πιο χοντρό λάθος όλων των εποχών.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Λέρος - Αγ. Μαρίνα

 

Κήρυγμα

 

Επιστολές (13)

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ

ΜΕΡΟΣ  Ι

 

Α. ΟΙ ΓΑΛΑΤΕΣ

 

Η προς Γαλάτες επιστολή είναι η μοναδική του Παύλου που είναι γραμμένη για μια ομάδα εκκλησιών. Αυτές οι εκκλησίες βρισκόταν στις πόλεις Ικόνιο, Λύστρα, Δέρβη και Αντιόχεια και είχαν ιδρυθεί κατά το πρώτο ιεραποστολικό ταξίδι του αποστόλου Παύλου.

Η Γαλατία πήρε το όνομά της από τις Γαλατικές ή Κελτικές φυλές που ήρθανε και κατοίκησαν εκεί. Οι πρόγονοί τους άφησαν τις περιοχές τους γύρω απ’ το Ρήνο και το Μοσέλλα κι ήρθανε για να βρουν την τύχη τους στην Ελλάδα και την Ιταλία.

Αφού άρπαξαν ό,τι μπορούσαν απ’ αυτές τις χώρες ήρθανε στην Μακεδονία όπου προσκλήθηκαν από τον βασιλιά της Βιθυνίας Νικομήδη να τον βοηθήσουν σε πόλεμο κατά του αδελφού του. Έτσι πέρασαν στην Ασία όπου συνέχισαν τις διαρπαγές πόλεων και κατέληξαν στην περιοχή που οι ίδιοι ονόμασαν Γαλατία το 280 π.Χ. όπου και εγκαταστάθηκαν.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Λέρος - Άλιντα

 

Κήρυγμα

 

Επιστολές (12)

 

Η Β’ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

ΜΕΡΟΣ III

Β’ Κορινθίους η - ιγ

  

Α. Η ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ

Β’ Κορ.η-θ

 

1. Η συνεισφορά για τους φτωχούς αγίους στην Ιερουσαλήμ

Τα κεφάλαια η και θ περιλαμβάνουν οδηγίες για την συνεισφορά προς τους φτωχούς αγίους στην Ιερουσαλήμ. Το αντικείμενο αυτής της χρηματικής αρωγής βρίσκεται σε τέσσερα σημεία στην Καινή Διαθήκη (Α’ Κορ.ις:1-3, Β’ Κορ.η,θ, Ρωμ.ιε:26,27, Πράξ.κδ:17).

Η συνεισφορά αυτή είχε αρχίσει τον προηγούμενο χρόνο (Β’ Κορ.η:10). Μάλλον που η εκκλησία της Κορίνθου δεν ήταν ενθουσιασμένη με την χρηματική αυτή αρωγή, και ο Παύλος ασχολήθηκε μ’ αυτήν σ’ αυτά τα δυο κεφάλαια.

Δεν ήθελε μόνο να βοηθήσει τους αγίους πίσω στην Ιερουσαλήμ, αλλά και να αναπτύξει την χάρη του δίδειν μεταξύ των εκκλησιών και να εδραιώσει μια κοινωνία μεταξύ τους. Ήξερε, ότι ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχει, ήταν να κινήσει το ενδιαφέρον των αγίων της Μακεδονίας και των άλλων επαρχιών, στο να βοηθήσουν τους αγίους της Παλαιστίνης.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Θεσσαλονίκη - Καλαμαριά

 

Κήρυγμα

 

Επιστολές (11)

 

Η ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β’ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

ΜΕΡΟΣ II

 

Β’ Κορινθίους ε - ζ

 

Α. ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΤΗΣ ΑΦΙΕΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

Ο Παύλος εξέθεσε αρκετά πράγματα, τα οποία τον παρακίνησαν στο να αφιερωθεί στην διακονία. Θα τ’ αναφέρουμε εδώ, για περαιτέρω μελέτη και σπουδή:

1.   Η γνώση και βεβαιότητα της αθανασίας (ε:1-9)

2.   Κρίση (ε:10)

3.   Φόβος (ε:11)

4.   Ανιδιοτέλεια (ε:12,13)

5.   Αγάπη (ε:14,15)

6.   Ανανέωση (ε:16,17)

7.   Συνδιαλλαγή (ε:18-21)

8.   Χρόνος (ς:1,2)

9.   Δεινοπαθήματα (ς:3-10)

 

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Λέρος - Άλιντα

 

Κήρυγμα