Κήρυγμα

 

Η Σκηνή του Μαρτυρίου (1)

 Εισαγωγή

Η μελέτη της σκηνής στην έρημο αρχίζει στην Γέν.β:1-3 τότε που ο Θεός έκανε διαθήκη με τον Αβραάμ. Αυτή η διαθήκη πέρασε στον γιο του Αβραάμ, τον Ισαάκ (Γέν.κs:1-5) και μετά στον γιο του Ισαάκ, τον Ιακώβ (Γέν.κn:10-15), του οποίου το όνομα άλλαξε σε Ισραήλ τη στιγμή που νικήθηκε από τον άγγελο του Κυρίου (Γέν.λβ:25-30).

Η διαθήκη κληρονομήθηκε αργότερα από τους απογόνους του Ιακώβ που έγιναν γνωστοί σαν ο λαός Ισραήλ.

Ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ ότι θα έδινε στους απογόνους του την γη Χαναάν, μια περιοχή που κατοικούνταν τότε από ειδωλολατρικές φυλές. Είπε ακόμα στον Αβραάμ ότι παρ’ όλο που το σπέρμα του θα κατοικούσε σε μια γη που δεν θα ήταν δική τους, και θα καταθλίβονταν, θα επέστρεφαν στην γη της Επαγγελίας στην τέταρτη γενιά (Γέν.ιε:1-21).

Τελικά, με τον Μωυσή, οδήγησε τον λαό Ισραήλ έξω απ’ την Αίγυπτο όπως είχε υποσχεθεί (Έξοδ.ιβ:40-42).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Λέρος - Αγ. Μαρίνα

 

Κήρυγμα

 

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟ

Αν ο Χριστός περίμενε να Τον καλωσορίσει ο κόσμος, ακόμη θα περίμενε να γεννηθεί στη Βηθλεέμ. Αντιμετώπισε την απόρριψη από τους περισσότερους. Άλλες φορές Τον καλοδέχονταν στην αρχή, για να Τον εγκαταλείψουν αργότερα όταν έβλεπαν ποιες είναι οι απαιτήσεις της μαθητείας δίπλα Του.

Δεν νομίζω ότι υπήρξε κανείς ποτέ τόσο ανεπιθύμητος όσο ήταν ο Ιησούς. Οι άγγελοι ίσως να ήρθαν ένδοξα για να Τον προϋπαντήσουν, αλλά ελάχιστοι άνθρωποι τους μιμήθηκαν. Και στο ψηλότερο σημείο της διακονίας Του, η μοναξιά Του ήταν απίστευτη.

Ο Χριστός δεν υποσχέθηκε σ’ εμάς κάποια διαφορετική εμπειρία. «Αν ο κόσμος σας μισεί», είπε, «να ξέρετε ότι πριν από σας μίσησε Εμένα» (Ιωάν.ιε:18).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

Οι σάλπιγγες

Αυτοί που διδάσκουν ότι η Εκκλησία πρέπει να περάσει από την Θλίψη, προσπαθούν να ταυτίσουν την έσχατη σάλπιγγα της Α’ Κορ.ιε με την έβδομη σάλπιγγα στο Βιβλίο της Αποκάλυψης. 

Όμως, υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες στον παραλληλισμό αυτών των δύο σαλπίγγων.

Πρώτα απ' όλα, η σάλπιγγα που ακούγεται στην Αρπαγή της Εκκλησίας στην Α’ Θες.δ:16 ονομάζεται «σάλπιγγα Θεού». Στην Αποκάλυψη η έβδομη σάλπιγγα είναι η σάλπιγγα του έβδομου αγγέλου.

Η σάλπιγγα της Α' Κορ.ιε χρησιμοποιείται για να διακηρύξει ένα γεγονός που συμβαίνει «εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού».

Ο Παύλος είπε, «Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή» (Α’ Κορ.ιε:51,52).

 

Υποστηρίζοντας την πίστη μας!

Πρόσφατα κάποιος μου είπε ότι πρέπει να σταματήσω να προσπαθώ να υπερασπιστώ τον Θεό και τον λόγο Του επειδή ο Θεός μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό Του.

Αυτό το άτομο δεν συνειδητοποίησε ότι το να αγωνιζόμαστε για την πίστη μας είναι απαραίτητο και σημαντικό.

⮞ Υποστηρίζω δεν είναι παθητικό ρήμα. Περιλαμβάνει προσπάθεια και πάθος:

Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Γιατί πιστεύω ότι η Αγία Γραφή διδάσκει αρπαγή πριν από την Θλίψη.

Οι εκκλησίες σήμερα συχνά παραμελούν την μελέτη και το κήρυγμα της βιβλικής προφητείας επειδή την θεωρούν αμφιλεγόμενο και μη πρακτικό θέμα.

Ταυτόχρονα, πολλοί θρηνούν για την απάθεια των πιστών και αγωνίζονται να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους σε αγιασμό.

Οι εκκλησίες που έχουν πιαστεί σ’ αυτή την παγίδα, πρέπει να δουν ότι η διδασκαλία της Αρπαγής, που βρίσκεται μέσα σ’ όλη την Καινή Διαθήκη, αντιμετωπίζει αυτά τα ζητήματα και μπορεί να παρέχει κίνητρα για ευσέβεια.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Αρπαγή πριν από την οργή.

Υπάρχει κάποιο κύρος σε αυτή την άποψη;

Ο άνθρωπος που συνέλαβε την άποψη «αρπαγή πριν από την οργή» ονομαζόταν Robert Van Kampen (1938-1999). Ο Van Kampen ήταν ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Αμερικής μέσω τραπεζικών επενδύσεων. Κατά τη διάρκεια της ζωής του συγκέντρωσε μια από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές συλλογές σπάνιων και παλαιών Βίβλων στην Βόρεια Αμερική.

Στην δεκαετία του 1970 ο Van Kampen άρχισε να αναπτύσσει την ιδέα «πριν την οργή», όσο αφορά στον χρόνο της Αρπαγής. Μόλις είχε ολοκληρώσει το έργο του σχετικά με την έννοια, άρχισε να προσπαθεί να βρει ένα πολύ γνωστό πρόσωπο στον τομέα της προφητείας της Βίβλου για να υποστηρίξει τη νέα του άποψη. Αυτό το πρόσωπο τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν ο Marvin Rosenthal, ο οποίος εκείνη την εποχή υπηρετούσε σαν διευθυντής μιας πολύ σημαίνουσας διακονίας με το όνομα «Φίλοι του Ισραήλ».

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

Απομυθοποίηση, ότι η Αρπαγή της εκκλησίας βρίσκεται στο Ματθ.κδ

1. Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου γράφτηκε για να αποδείξει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Βασιλιάς του Ισραήλ.

2. Γραμμένο πολύ καιρό μετά τις Επιστολές όπως το Ευαγγέλιο του Λουκά και το βιβλίο των Πράξεων, έδινε «την ιστορία» του τι είχε συμβεί στην αρχή. Αυτό εξηγεί γιατί τα Ευαγγέλια και οι Πράξεις θεωρούνται σύμφωνα με τον Κανόνα σαν η «Ιστορία της Καινής Διαθήκης».

3. Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των Διαθηκών (Εβρ.θ:17-19) είναι η Ανάσταση. Αξίζει να σημειωθεί ότι η διακονία διδασκαλίας του Ιησού Χριστού ήταν αυστηρά για το Ισραήλ (Ματθ.ιε:24).

 

Κ α λ η μ έ ρ α

 

50 Glorious Hymns - Amazing Grace & more. Piano & Guitar Music for Wors...

 

Κήρυγμα

 

Ας γίνουμε ευγνώμονες….

Κολ.γ:15 Και η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύη εν ταις καρδίαις υμών, εις την οποίαν και προσεκλήθητε εις εν σώμα· και γίνεσθε ευγνώμονες.

Ευγνώμονας είναι αυτός που όταν του γίνει ένα καλό, δεν το θεωρεί δικαίωμά του, αλλά λέει ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά του.

Ο Θεός, ό, τι κι αν κάνουμε, δεν σηκώνει το χέρι Του.

«Ανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους» (Ματθ.ε:45)!

Ποιος θα ήθελε να έχει την εμπειρία να σηκώσει ο Θεός το χέρι Του από τη ζωή του; Να μην σε προσέχει, να μην σε φροντίζει, να μην σε οδηγεί, να μην σε….

Β’ Τιμ.β:13 εάν απιστώμεν, εκείνος μένει πιστός· να αρνηθή εαυτόν δεν δύναται.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Κήρυγμα

 

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - 31. Διάκονοι

Πράξ.ς:1-6 Εν δε ταις ημέραις ταύταις, ότε επληθύνοντο οι μαθηταί, έγεινε γογγυσμός των Ελληνιστών κατά των Εβραίων, ότι αι χήραι αυτών παρεβλέποντο εν τη καθημερινή διακονία. Τότε οι δώδεκα, προσκαλέσαντες το πλήθος των μαθητών, είπον· Δεν είναι πρέπον να αφήσωμεν ημείς τον λόγον του Θεού και να διακονώμεν εις τραπέζας. Σκέφθητε λοιπόν, αδελφοί, να εκλέξητε εξ υμών επτά άνδρας μαρτυρουμένους, πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας, τους οποίους ας καταστήσωμεν επί της χρείας ταύτης· ημείς δε θέλομεν εμμένει εν τη προσευχή και τη διακονία του λόγου. Και ήρεσεν ο λόγος ενώπιον παντός του πλήθους· και εξέλεξαν τον Στέφανον, άνδρα πλήρη πίστεως και Πνεύματος Αγίου, και Φίλιππον και Πρόχορον και Νικάνορα και Τίμωνα και Παρμενάν και Νικόλαον, προσήλυτον Αντιοχέα, τους οποίους έστησαν ενώπιον των αποστόλων και προσευχηθέντες επέθεσαν επ' αυτούς τας χείρας.