Η
ΠΡΩΤΗ ΕΚΧΥΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Ή
ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Ενώ ο Ιησούς είχε πάει στον ουρανό, δύο άντρες στα λευκά
φανερώθηκαν στους μαθητές Του. Τους υποσχέθηκαν ότι κάποια μέρα ο Ιησούς θα
επέστρεφε έτσι όπως έφυγε (Πραξ.α:10-11).
Υπακούοντας την εντολή του Κυρίου τους που τώρα πια είχε φύγει, οι μαθητές έμειναν ομοθυμαδόν στην προσευχή και τη δέηση, μαζί με τις γυναίκες, τη Μαρία, τη μητέρα του Ιησού και τους αδελφούς Του. Πραξ.α:12-15 και Λουκ.κδ:49-53.
Ο
ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ
Όταν ο Ιησούς ήξερε ότι σύντομα θα έπρεπε να σταυρωθεί και
να πεθάνει, ήθελε να παρηγορήσει τους μαθητές Του. Αν και θα αναστηνόταν,
μπορούσε να παραμείνει μαζί τους όπως πριν, μόνο για λίγο. Οι μαθητές Του
χρειαζόταν τώρα ιδιαίτερη βοήθεια.
Ο Ιησούς τους είπε για τα πολλά οικήματα που υπάρχουν στο σπίτι του Πατέρα Του. Τους υποσχέθηκε ακόμα ότι θα πάει για να τους ετοιμάσει τόπο εκεί, καθώς και ότι θα επιστρέψει για να τους παραλάβει στον Εαυτό Του (Ιωαν.ιδ:1-3).
Ο
ΙΗΣΟΥΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Στο Λουκ.κα έχουμε μια απλή αναφορά προφητικών γεγονότων όπως τα περιγράφει ο μεγάλος Δάσκαλος σε μερικούς απ’ τους μαθητές Του.
Σ’ αυτή
την απλή ομιλία, αυτό που κερδίζουμε είναι μια σύντομη αναφορά των γεγονότων
που θα συμβούν απ’ τη στιγμή που ο Σωτήρας μας θα φύγει απ’ τη γη, μέχρι τα
πόδια Του να ξαναπατήσουν στο όρος των Ελαιών.
Οι μαθητές του Ιησού, Του θύμισαν το μεγαλοπρεπή Ναό που υπήρχε στην Ιερουσαλήμ. Αυτός τους απάντησε ότι δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα απ’ αυτό το Ναό (Λουκ.κα:5-7).
Ο
ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ
Όταν ο Ιησούς αναλήφθηκε από το όρος των Ελαιών, δύο άνδρες
στα λευκά εμφανίστηκαν στους μαθητές Του, που παρακολουθούσαν το φαινόμενο και
είπαν:
«Άνδρες Γαλιλαίοι, τί ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει ελθεί ούτω, καθ’ όν τρόπον, είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πραξ.α:9-12).
Ο
ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΣΙΩΝ
Έχουμε εξετάσει την ιστορία της Βαβυλώνας, της Μηδοπερσίας, της Ελλάδας και της Ρώμης. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κυβερνάται από δέκα βασιλιάδες. Ο σίδηρος δεν μπορεί ν’ αναμιχθεί με τον πηλό. Η αυτοκρατορική δύναμη αμφισβητείται απ’ τις δημοκρατικές επιθυμίες του λαού. Ακολουθεί πάλη και οχλαγωγία. Μέσα στη Ρώμη αναπτύσσεται μια δύναμη που υποτάσσει τρεις απ’ αυτούς τους βασιλιάδες. Ο λαός του Θεού υποφέρει. Ο Ιησούς επιστρέφει απ’ τον ουρανό και διαλύει το σύστημα του Αντίχριστου. Βασιλεύει πάνω σ’ όλη τη γη. Μαζί με τους αγίους Του καταλαμβάνουν την υποσχεθείσα γη (Δαν.ζ:23-27).
ΠΟΙΟΣ
ΕΙΝΑΙ Ο ΛΙΘΟΣ;
Η Γραφή μας λέει ποιος είναι ο λίθος.
Στη Γεν.κη:11-22 διαβάζουμε την πρώτη άμεση αναφορά κάποιας
πέτρας. Ο Ιακώβ, μακριά απ’ το σπίτι του και μόνος, κοιμάται με μια πέτρα σαν
μαξιλάρι. Βλέπει ένα όμορφο όνειρο μιας σκάλας που έφτανε στον ουρανό και
αγγέλους ν’ ανεβοκατεβαίνουν πάνω σ’ αυτή. Βλέπει τον Κύριο στην κορυφή της
σκάλας να του λέει λόγια παρηγοριάς και ασφάλειας. Ο Ιακώβ ξυπνάει, παίρνει την
πέτρα που είχε για μαξιλάρι, την στήνει σαν στήλη και την περιχύνει με λάδι.
Ονομάζει τον τόπο και την πέτρα «Οίκος Θεού».
Ο Μωυσής έψαλε στον ύμνο του: «Διότι θέλω εξυμνήσει το όνομα του Κυρίου. Απόδοτε μεγαλωσύνην εις τον Θεόν ημών. Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα αυτού είναι τέλεια διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις. Θεός πιστός και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ. Δίκαιος και ευθύς είναι αυτός» (Δευτ.λβ:3-4).
ΤΟ
ΠΕΤΡΙΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ
Μελετήσαμε ήδη το χρυσό βασίλειο της Βαβυλώνας, το αργυρό
βασίλειο της Μηδοπερσίας, το χάλκινο βασίλειο της Ελλάδας, το σιδερένιο
βασίλειο της Ρώμης με τα πόδια και τα δάκτυλα από σίδηρο και πηλό.
Τώρα θα δούμε την τελευταία και μεγαλύτερη βασιλεία. Αυτή που
θα υπερνικήσει όλες τις άλλες δυνάμεις και θα μείνει στον αιώνα. Ας ακούσουμε
τα λόγια του προφήτη Δανιήλ καθώς ερμηνεύει το όνειρο του βασιλιά
Ναβουχοδονόσορ:
«Εθεώρεις εωσού απεκόπη λίθος άνευ χειρών, και εκτύπησε την εικόνα επί τους πόδας αυτής τους εκ σιδήρου και πηλού, και κατεσύντριψεν αυτούς» (Δαν.β:34).
Ο
ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
Τα έθνη προετοιμάζονται για ένα μεγάλο πόλεμο. Πολυάριθμοι στρατοί εκπαιδεύονται και εξοπλίζονται, έτοιμοι για μάχη. Τα εργοστάσια δουλεύουν πυρετωδώς, φτιάχνοντας όπλα, φυσίγγια, τανκ, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, μάσκες αερίων, ρούχα και κάθε είδους πολεμικές προμήθειες. Τα κράτη μετράνε τα αποθέματα λαδιού, βενζίνης και άλλων ζωτικών αναγκαίων. Καινούρια θανατηφόρα όπλα επινοούνται για ξηρά, θάλασσα και αέρα. Τα έθνη είναι γεμάτα μίσος και φόβο. Κανείς δεν ξέρει πού θα πέσει το επόμενο δυνατό ράπισμα.
ΤΑ
ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΚΤΥΛΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ
Έρχεται η ώρα ενός παγκόσμιου πολέμου, απερίγραπτη
απελπισία, θλίψεις και συμφορές απειλούν όλο τον κόσμο. Οι διάφορες χώρες
κάνουν πυρετωδώς πολεμικές ετοιμασίες, σημάδι που φανερώνει ακριβώς αυτό το
πράγμα. Ενώ το πρόβλημα του εμπορίου, των φόρων και της ανεργίας είναι τόσο
οξύ, τα κράτη αφιερώνουν όλη την ενέργειά τους σ’ ένα τρελό συναγωνισμό
εξοπλισμών. Η αμαρτία έχει πέσει σαν μια βαριά φθοροποιός δύναμη πάνω σ’ όλα τα
έθνη κι η σκιά της θλίψης μακραίνει πιο πολύ.
Βαριές κοσμικές κρίσεις έχουν έρθει σε διάφορες εκκλησίες. Οι Τούρκοι σφάζουν πάνω από 1.000.000 Αρμένιους (χριστιανικός λαός) κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Πολέμου. Η κομουνιστική επανάσταση του 1917-1918 διαλύει τη δύναμη της Ελληνικής Ορθόδοξης εκκλησίας στη Ρωσία, αυτής της εθνικής εκκλησίας που έχει γίνει πάρα πολύ πλούσια και διεφθαρμένη.
Η
ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ
Τα κράτη της Ευρώπης σχημάτισαν συμμαχίες για να
συγκρατήσουν δυνατούς και φιλόδοξους αντίπαλους ν’ αυξήσουν πάρα πολύ σε
δύναμη. Το 1882, η Γερμανία η Αυστρία η Ουγγαρία και η Ιταλία έφτιαξαν την
Τριπλή Συμμαχία. Για ν’ αντισταθμίσουν αυτή τη δύναμη, η Αγγλία η Γαλλία και η
Ρωσία έφτιαξαν τη δική τους Τριπλή Συμμαχία το 1907.
Η Γερμανία άρχισε να ενδιαφέρεται και να έχει απαιτήσεις στην Μεσοποταμία (την παλιά Βαβυλωνία), θέλοντας να ελέγχει τη σιδηροδρομική γραμμή που θα ένωνε το Βερολίνο στη Γερμανία με τη Βαγδάτη. Η προτεινόμενη γραμμή θα περνούσε μέσα απ’ τη Γερμανία, Αυστρο-Ουγγαρία, Σερβία, Βουλγαρία, Κωνσταντινούπολη κι από κει μέσω της Μικράς Ασίας θα έφτανε μέχρι κάτω τη Βαγδάτη στον ποταμό Τίγρη. Η Αυστρο-Ουγγαρία, η Βουλγαρία και η Τουρκία ήταν σύμμαχοι της Γερμανίας. Μόνο η μικρή Σερβία στεκόταν σαν εμπόδιο.
Το 1076 ένας βάρβαρος λαός απ’ την Ασία που ονομαζόταν Σελτζούκοι Τούρκοι κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ απ’ του Άραβες. Αυτοί οι Τούρκοι ήταν πάρα πολύ φανατικοί Μουσουλμάνοι. Ο πάπας και οι ευγενείς στη Δυτική Ευρώπη θέλανε και ευχόταν να ξαναπάρουν τους Αγίους τόπους απ’ αυτούς. Εκατό χιλιάδες ιππότες από διάφορα μέρη της Ευρώπης εκστράτευσαν και κατάφεραν μετά από πολλές ταλαιπωρίες και πολλούς νεκρούς να ξανακερδίσουν την πόλη της Ιερουσαλήμ. Ωστόσο, οι σταυροφόροι, δεν μπόρεσαν να κρατήσουν σταθερά την Παλαιστίνη, αν και κατά καιρούς στελλόταν κι άλλος στρατός. Οι σταυροφορίες κράτησαν περίπου 200 χρόνια (1100-1300 μ.Χ.).
ΡΩΜΗ ΚΑΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Το 330 μ.Χ., ο Κωνσταντίνος μετακίνησε την πρωτεύουσα της
Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στο Βυζάντιο, που αργότερα ονομάστηκε Κωνσταντινούπολη.
Εξήντα πέντε χρόνια αργότερα, η αυτοκρατορία ήρθε κάτω από δύο ηγεσίες, δύο
κεφαλές - μία για την Ανατολική και μια για τη Δυτική. Έτσι, οι δύο σιδερένιες
κνήμες της εικόνας ήρθαν στην ύπαρξη (Δαν.β:33).
Μέσα στην πόλη της Ρώμης μια μεγάλη εκκλησιαστική δύναμη άρχισε ν’ αφυπνίζεται βαθμιαία (Δαν.ζ:8). Από τότε που η Ρώμη ήταν πρωτεύουσα και η έδρα της κυβέρνησης, οι εκκλησιαστικοί ηγέτες άρχισαν ν’ απαιτούν πνευματική εξουσία και προνόμια. Έλεγαν, ότι ο απόστολος Πέτρος, σαν ηγέτης της εκκλησίας, είχε μεταδώσει αυτή την εξουσία στους διαδόχους του στη Ρώμη. Ματθ.ις:13-19 Εφεσ.β:20 Β’ Τιμ.β:19. Κάποιες επαρχιακές εκκλησίες άρχισαν ν’ αποδέχονται αυτή την απαίτηση της Ρώμης. Η συνάθροιση της πρώτης εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ είχε σκορπίσει εξαιτίας διωγμού και του πολέμου. Πραξ.η:1 Λουκ.κα:20-24.
Η
ΡΩΜΗ ΣΕ ΣΟΒΑΡΟ ΚΙΝΔΥΝΟ
ΤΟ
ΣΙΔΕΡΟ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΞΑΣΘΕΝΕΙ
Ο πρώτος μεγάλος διωγμός των χριστιανών έγινε στη Ρώμη, τον
καιρό του σκληρού Νέρωνα, του τελευταίου απ’ τη γενιά του Ιουλίου Καίσαρα, από
το 64 - 68 μ.Χ. Η μισή πόλη καταστράφηκε από μια μεγάλη πυρκαγιά. Οι χριστιανοί
κατηγορήθηκαν ότι έβαλαν τη φωτιά. Χιλιάδες τιμωρήθηκαν με σταυρικό θάνατο,
τους έκαψαν ζωντανούς ή τους έριξαν στα θηρία. Αποκ.β:8-11
Ο Ρωμαϊκός στρατός είχε φέρει στην Ιταλία πολλές χιλιάδες αιχμαλώτους απ’ τις κατακτημένες επαρχίες. Δούλευαν σκληρά σαν σκλάβοι στα απέραντα κτήματα των πλουσίων ευγενών. Οι μικροί αγρότες δεν μπορούσαν να συναγωνιστούν την εργασία των δούλων και τα φτηνά προϊόντα. Άφησαν τα μικρά χωράφια τους και συνέρρευσαν στη Ρώμη και σ’ άλλες μεγάλες πόλεις. Έχασαν την παλιά ρωμαλέα ανεξαρτησία τους κι εξαρτιόταν απ’ την κυβέρνηση για το φαγητό τους. Οι πλούσιοι Ρωμαίοι, ζούσαν μέσα σε πολυτελείς και λαίμαργες απολαύσεις.
ΡΩΜΗ (Το σιδερένιο βασίλειο 63
π.Χ. - 410 μ.Χ.)
Η Ρώμη ήταν αρχικά ένας μικρός συνοικισμός από αγρότες, εμπόρους και βοσκούς κοντά στον Τίβερη ποταμό στην Ιταλία. Οι άνθρωποι ήταν πολύ πατριώτες. Η υπακοή στην εξουσία της Ρώμης εθεωρείτο η υψηλότερη αξία. Ήταν ακόμα απλοί, φιλόπονοι, λιτοί, γενναίοι και υπερήφανοι. Λάτρευαν πολλούς θεούς, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Ιανός (στ’ αγγλικά Janus) και ο Άρης (στ’ αγγλικά Mars). Ο Ιανός ήταν ο θεός του σπιτιού και ο Άρης ο θεός του πολέμου. Απ’ αυτούς έχουν πάρει την ονομασία τους οι μήνες Ιανουάριος και Μάρτιος.
ΕΛΛΑΔΑ (Το χάλκινο βασίλειο 331 -
63 π.Χ.)
Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν γιος του Φίλιππου του Β’ βασιλιά της
Μακεδονίας. Ο πατέρας του είχε υποτάξει τις πόλεις κράτη της Νότιας Ελλάδας κι
όταν ο Αλέξανδρος πήρε το σκήπτρο, συνέχισε τους στόχους του πατέρα του.
ΜΗΔΟ - ΠΕΡΣΙΑ (Το αργυρό βασίλειο 539-331
π.Χ.)
Οι Μήδοι ήρθαν από μια τραχιά χώρα που βρισκόταν σε μικρή
απόσταση, Βορειοανατολικά της Βαβυλώνας. Οι Πέρσες ήρθαν από μια χώρα που ήταν
σαν έρημος, στα Νοτιοανατολικά. Ήταν θαρραλέοι και ριψοκίνδυνοι άνθρωποι,
ενωμένοι σ’ ένα πανίσχυρο στρατό κάτω από τον Κύρο της Περσίας (Δαν.β:32 ζ:5
η:3-4.
Προελαύνοντας στη Βαβυλωνία, πολιόρκησαν την πρωτεύουσά της. Ενώ ο βασιλιάς Βαλτάσαρ, μεθυσμένος, διασκέδαζε με 1.000 περίπου αξιωματούχους, ο Κύρος έστειλε τους στρατιώτες του κάτω από τα τείχη της Βαβυλώνας - απ’ την ξεραμένη κοίτη του ποταμού Ευφράτη. Η ροή του ποταμού είχε προσωρινά εκτραπεί γύρω από την πόλη της Βαβυλώνας. Ο βασιλιάς της Βαβυλώνας σκοτώθηκε στη μάχη κι έτσι ο Κύρος πήρε ολοκληρωτική νίκη. Κατέστησε το Δαρείο το Μήδο κυβερνήτη της Βαβυλώνας (Δαν.ε).
Οι πέντε βασιλείες:
ΒΑΒΥΛΩΝΑ (Το χρυσό βασίλειο 606 -
539 π.Χ.)
Η Βαβυλώνα, ήταν μια μεγάλη και δυνατή πόλη, πρωτεύουσα της
Βαβυλωνίας. Σ’ αυτή βρισκόταν το παλάτι του βασιλιά της Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας.
Σαν πόλη, είχε απέραντο πλούτο και δύναμη. Ήταν πάρα πολύ καλά οχυρωμένη από
συμπαγή τείχη κι ένας δυνατός στρατός προστάτευε το έθνος από τις εχθρικές
επιβουλές.
Ο πλούτος της Βαβυλωνίας οφειλόταν και στα δύο ποτάμια, τον Τίγρη και τον Ευφράτη, που πήγαζαν βόρια, απ’ τα βουνά της Αρμενίας. Θαυμάσιες σοδειές από στάρι και κριθάρι ωρίμαζαν κάτω απ’ το ζεστό ήλιο. Ο ηλιόλουστος ουρανός γέμιζε με χαρά τους κατοίκους την ημέρα και το βράδυ τα άστρα τους ενέπνεαν. Η Βαβυλωνία είχε αφθονία αργιλώδους πηλού, απ’ τον οποίο είχαν κτιστεί αρκετά παλάτια και ναοί. Δάση δεν υπήρχαν.
Ο Μεσαίωνας.
Η
εκκλησία στην Κωνσταντινούπολη καταδίκασε το βάπτισμα του Σαβέλλιου με ένα γράμμα
προς την Αντιόχεια γύρω στο 450.
Ο
κώδικας του Ιουστινιανού του 529 (Βυζαντινή αυτοκρατορία) διακήρυξε την ποινή
του θανάτου για τους αντιτριαδικούς και τους αναβαπτιστές.
Η
σύνοδος της Κωνσταντινούπολης το 553 καταδίκασε ξανά το βάπτισμα του Σαβέλλιου,
και ο Martin Dumiun (πέθανε το 579)
επίσκοπος της Braga καταδίκασε το βάπτισμα του Σαβέλλιου γιατί «κρατούσε τη
μία βύθιση σε ένα όνομα».
Ο Bede (673-735) της Αγγλίας δέχτηκε την εγκυρότητα του βαπτίσματος στο όνομα του Ιησού βασιζόμενος στη δικαιολογία του Αμβρόσιου, όπως έκανε η σύνοδος της Φρυγίας (792) και ο πάπας Νικόλαος Ι (858-867).
Τρίτος αιώνας.
Είναι
σημαντικό, ότι βρίσκουμε αναφορές βάπτισης στο όνομα του Ιησού, πολύ καιρό μετά
τον Ιουστίνο. Τον τρίτο αιώνα, ξεσηκώθηκε μια διαμάχη για την εγκυρότητα των
βαπτίσεων που κάνουν οι «αιρετικοί».
Ο
Στέφανος, επίσκοπος Ρώμης (οι Καθολικοί τον θεωρούν πάπα) υποστήριξε ότι είναι
έγκυρο αυτό το βάπτισμα, ενώ ο Βορειοαφρικάνος θεολόγος Κυπριανός υποστήριξε
ότι δεν ήταν.
Στην εναντίωση του Στέφανου ο Κυπριανός πραγματεύτηκε την περίπτωση των «αιρετικών» που βαπτίζουν στο όνομα του Ιησού. Ρώτησε: Μπορούν όσοι αιρετικοί έχουν βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού να θεωρηθούν ότι έχουν λάβει άφεση αμαρτιών; Υποστήριξε ότι οι Εβραίοι στις Πράξεις, σωστά βαπτίστηκαν στο όνομα του Ιησού, επειδή ήδη γνώριζαν τον Πατέρα, αλλά οι εθνικοί που δεν γνώριζαν τον Πατέρα πρέπει να βαπτίζονται σε όλη την τριάδα.
Ο πρωταρχικός τύπος
βαπτίσματος.
Οι
πρώτοι μεταποστολικοί Χριστιανοί, βάπτιζαν στο νερό χρησιμοποιώντας το όνομα
του Ιησού. Σύμφωνα με τον ιστορικό Heick, αρχικά το βάπτισμα
γινόταν στο όνομα του Ιησού, αλλά προοδευτικά στο όνομα του τριαδικού Θεού:
Πατέρα, Γιου και Αγίου Πνεύματος. Καταλήγει, χρησιμοποιώντας κάποια αναφορά από
τα γραπτά του Ιουστίνου, ότι κατά την περίοδο 130-140 μ.Χ. ο τριαδικός τρόπος βαπτίσματος
βαθμιαία έγινε αποδεκτός.
Η Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας και των Ηθικών αρχών γράφει: Ο πρωταρχικός τρόπος βαπτίσματος, όπως περιγράφεται στο βιβλίο των Πράξεων, ήταν απλή κατάδυση σε νερό, χρησιμοποίηση του ονόματος του Κυρίου, και επίθεση των χειρών. Σ’ αυτά, προστίθεντο κατά καιρούς και σε διάφορα μέρη που δεν μπορούν να οριστούν με ακρίβεια (α) το τριαδικό όνομα (Ιουστίνος), (β) ένας ιερός όρκος (Ιουστίνος και ίσως ο Ερμάς, όπως στην Κ.Δ. στην Α’ Πέτρ), (γ) τριπλή κατάδυση (Ιουστίνος), (δ) μια ομολογία πίστης (Ειρηναίος ή ίσως ο Ιουστίνος), (ε) μύρο (Τερτυλλιανός), (ζ) νονός (Τερτυλλιανός), (η) Γάλα και μέλι (Τερτυλλιανός).