ΕΝΑΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ

«Ήτο δε άνθρωπός τις εκ των Φαρισαίων, Νικόδημος ονομαζόμενος, άρχων των Ιουδαίων. Ούτος ήλθε προς τον Ιησούν διά νυκτός και είπε προς αυτόν· Ραββί, εξεύρομεν ότι από Θεού ήλθες διδάσκαλος· διότι ουδείς δύναται να κάμνη τα σημεία ταύτα, τα οποία συ κάμνεις, εάν δεν ήναι ο Θεός μετ' αυτού. Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν· Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού» (Ιωάν.γ:1-3).

Ο Νικόδημος αν και ήταν ένας πολύ θρησκευόμενος άνθρωπος δεν ήταν σωσμένος. Όλες οι περικοπές του Ευαγγελίου δεν αναφέρουν ούτε ένα κακό πράγμα γι' αυτόν. Μερικοί τον κατηγορούν για δειλία γιατί ήρθε στο Χριστό τη νύχτα. Ίσως όμως ήταν η μόνη κατάλληλη ώρα για να συνομιλήσει με τον Χριστό. Από το πρωί ως το βράδυ ο Ιησούς βρισκόταν ανάμεσα σε πλήθη ανθρώπων και δεν υπήρχε κάποια ευκαιρία γι' αυτόν τον υπερθρησκευόμενο άνθρωπο να Τον δει.

Όμως, η μαρτυρία δείχνει ότι ο Νικόδημος ήταν ένας θαυμάσιος, ηθικός, θρησκευόμενος, μορφωμένος, νομοταγής άνθρωπος της Εκκλησίας. Δεν είχε όμως σωτηρία. Του έλλειπε ένα πράγμα: η νέα γέννηση, που είναι αποτέλεσμα της προσωπικής συνάντησης με τον Σωτήρα, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ήταν Φαρισαίος, που σήμαινε ότι ανήκε στην ψηλά εκτιμώμενη θρησκευτική οργάνωση της εποχής του. Ήταν ακόμη μέλος του Συνεδρίου, που ήταν το διοικητικό θρησκευτικό σώμα της εποχής του. Παρόλα αυτά δεν ήταν σωσμένος. Όλοι τον εκτιμούσαν για την ευσέβεια και την καλοσύνη του. Τον τιμούσαν με το να τον δέχονται και αναγνωρίζουν σαν ηγέτη ανάμεσα στους Ιουδαίους. Ο Χριστός παραδέχτηκε την υψηλή θέση του όταν στην πορεία της συζήτησης, του είπε: «Συ είσαι διδάσκαλος του Ισραήλ και δεν τα ξέρεις;» (Ιωάν.γ:10).

 

Ο ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΩΣΜΕΝΟΣ

Ο Νικόδημος ήταν Φαρισαίος, άνθρωπος που τον σεβόταν όλοι, άρχοντας και δάσκαλος του Ισραήλ και θρησκευόμενος άνθρωπος. Δεν ήταν όμως σωσμένος. Είχε θρησκεία αλλά δεν ήταν ικανοποιημένος μ' αυτήν.

Ήταν αγνός και ειλικρινής και τα έκανε όλα με την ελπίδα να βρει παρηγοριά και ικανοποίηση. Δεν είχε όμως βεβαιότητα και ειρήνη. Αυτό που μπορούσε να κάνει ήταν να συνεχίζει να εργάζεται και να ελπίζει με μια καρδιά άδεια και μ' ένα μεγάλο φόβο για το μέλλον.

Μπροστά μας έχουμε έναν άνθρωπο που δεν ικανοποιείται μόνο με την θρησκεία. Χρειαζόταν τον Χριστό. Ο Νικόδημος ήταν διαφορετικός από τον Κάιν και τον αμετανόητο ληστή στον σταυρό. Γνώριζε ότι όλη η καλοσύνη του, αν και μπορούσε να εντυπωσιάσει όλους εκείνους που ήταν τριγύρω του, δεν μπορούσε να τον κάνει κατάλληλο να σταθεί στην παρουσία του Θεού.

Θα μπορούσαμε να δώσουμε τον ορισμό της θρησκείας ως εξής: «Θρησκεία είναι ένα σύστημα κανόνων συμπεριφοράς και νόμων πράξεων, που βασίζονται πάνω στην αναγνώριση, την πίστη, τον σεβασμό μιας υπεράνθρωπης δύναμης και ανώτερης εξουσίας».

Καθένας, λοιπόν, που πιστεύει σε μια ανώτερη δύναμη ή ανώτερο ον, είτε είναι προσωπικό αυτό ή απρόσωπο, είναι θρήσκος. Αυτή η υπεράνθρωπη δύναμη μπορεί να είναι ο ήλιος, η σελήνη, η ιερή αγελάδα ή ακόμη και το φίδι. Μπορεί να είναι ένα ποτάμι, ένας άνθρωπος, ένα άγαλμα ή κάποιο ξύλο ή μέταλλο!

 

Η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

Ο Χριστιανισμός διαφέρει από κάθε άλλη θρησκεία.

Ο Χριστός διδάσκει ότι μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό με βάση την ένωση ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο. Αυτή η ένωση είναι ένα πρόσωπο, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Επειδή είναι ο Θεός και άνθρωπος συνιστά την μόνη προσέγγιση και την μόνη ένωση ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο.

Ο Ιησούς είπε:

«Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι' εμού... όστις είδεν εμέ είδε τον Πατέρα... Εγώ και ο Πατήρ εν είμεθα» (Ιωάν.ιδ:6,9, ι:30).

Ο Χριστιανισμός δεν είναι ένα σύστημα, είναι ένα πρόσωπο: ο Χριστός, ο ίδιος ο Θεός. Ο Ιησούς Χριστός θέλει κάθε άνθρωπος να συμμεριστεί την ένωσή του με τον Πατέρα Θεό. 

Σ' αντίθεση μ' όλες τις άλλες θρησκείες μόνο ο χριστιανισμός προσφέρει αυτήν την ευκαιρία.

Ο Χριστός όχι μόνο αποκαλύπτει τον αληθινό Θεό σε μας αλλά και ο ίδιος είναι ένα μ' Αυτόν.

Ο Κύριος μας απάντησε στο ερώτημα του Νικόδημου με τα εξής σημαντικά λόγια:

«Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού» (Ιωάν.γ:3).

Η λέξη «αναγέννηση» σημαίνει στην κυριολεξία «γεννημένος από πάνω» δηλ. από τον Θεό.

Ο Ιωάννης μας λέει:

«Πας όστις πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, εκ του Θεού εγεννήθη» (Α' Ιωάν.ε:1).

Η γέννηση από τον Θεό δεν είναι φυσική. Στην πραγματικότητα είναι μία υπερφυσική γέννηση. Η πρώτη γέννησή μας ήταν φυσική η δεύτερη είναι πνευματική.

Η πρώτη γέννηση ήταν ανθρώπινη η δεύτερη είναι θεία. Η πρώτη γέννηση σ' έκανε μέλος της πεσμένης ανθρώπινης φυλής η δεύτερη γέννηση σε κάνει μέλος του λυτρωμένου λαού.

Η πρώτη γέννηση σου έδωσε μια διεφθαρμένη και αμαρτωλή φύση, σαν απόγονο του Αδάμ, η νέα γέννηση σου δίνει νέα ζωή και σε κάνει μέτοχο της θείας φύσης. Με την πρώτη γέννηση γεννήθηκες αμαρτωλός με τη δεύτερη άγιος.

Οι δυο γεννήσεις στέκονται για πάντα χώρια και είναι διαφορετικές. Η παλαιά φύση έχει την φύση του θανάτου και τελικά θα πεθάνει. Η νέα φύση έχει αιώνια ζωή γιατί είναι η ζωή του Θεού φυτεμένη με την πίστη στο αίμα του Χριστού που χύθηκε, στο τελειωμένο έργο του Κυρίου Ιησού Χριστού.