Ο κόσμος άλλαξε, άλλαξαν κι οι καιροί», έλεγε ένα παλιό τραγούδι! Και πού να δεις τι αλλαγή έχει γίνει σήμερα!
Σήμερα, που έγινε το σώσε με το χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος. Το ένα κάηκε, και το άλλο το φρουρούν μεν αστυνομικοί αλλά κατάφεραν και το στόλισαν με γεμάτους σάκους από τα σκουπίδια, με σάπια κρέατα και με μια... γουρουνοκεφαλή!
Τι γινόταν όμως τον... «παλιό καλό καιρό»; 'Αλλοι καιροί, αλλά «ήθη» και έθιμα...
Έβλεπες το «νοικοκύρη» να ψάχνει στα χωράφια για το πιο όμορφο και γερό ξύλο από πεύκο ή ελιά, το Χριστόξυλο...που θα καεί το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων... Δεν έκαιγαν τίποτε άλλο!..
Στα όμορφα εκείνα χρόνια, δεν είχαμε κουκουλοφόρους αλλά υπήρχαν οι... «Μωμόγεροι», μεταμφιεσμένοι άνθρωποι που φορούσαν τομάρια ζώων (λύκων, τράγων κλπ)!..
Δεν έσπαγαν βιτρίνες καταστημάτων, αλλά πολύ απλά και χριστιανικά, έσπαζαν ένα ρόδι μπροστά στην είσοδο του σπιτιού για καλή τύχη, λέγοντας συγχρόνως: «έτσι να σκάσουν και να χυθούν οι εχθροί μας»!..
Δεν πετούσαν πέτρες σε αστυνομικά τμήματα τα παιδιά, αλλά το μικρότερο μέλος κάθε οικογένειας μετέφερε μια μεγάλη γερή και λευκή πέτρα στο εσωτερικό του σπιτιού για να παραμείνει έτσι στέρεο το σπίτι και γερό όλοι τη νέα χρονιά.
Μιλάμε για χρόνια μεγάλης... «πίστης», αφού την παραμονή της πρωτοχρονιάς μετά το δείπνο έβαζαν ένα μεγάλο μεταλλικό δίσκο (το σινίν) κοντά στο εικονοστάσι και άναβαν επάνω τρία κεριά, ενώ στη στέγη του σπιτιού τοποθετούσαν φαγητά για να φάνε οι μάγισσες...
Την ημέρα δε του Αγίου Ιωάννη, δεν οργάνωναν πανηγύρια στο προαύλιο της εκκλησίας με χασικλίδικα τραγούδια και τη συμμετοχή κάποιας μισόγυμνης ντιζέζ, όπως γίνεται σήμερα σε πολλές περιοχές... Αλλά, τότε, σε κάποιες περιοχές φορούσαν προβιές και βαριά κουδούνια και ξεχύνονταν στους δρόμους. Λέγεται ότι έτσι έδιωχναν το κακό!..
Και η νηστεία, νηστεία, ε; Αχ τι χρόνια! Το εμπορικό κέντρο σε κάποιες πόλεις την παραμονή των Χριστουγέννων θύμιζε μια μεγάλη ψησταριά. Στους περισσότερους πεζόδρομους, αλλά και σε όλα τα πεζοδρόμια, οι έμποροι έστηναν υπαίθριες ψησταριές, τις λεγόμενες φουφούδες και προσέφεραν σε όλους τους περαστικούς ψητά κρέατα και ντόπιο κόκκινο κρασί...
Έχουμε λοιπόν εμείς βαθιές ρίζες σαν... αγνοί έλληνες και σαν... πιστοί χριστιανοί!
Είναι επομένως απορίας άξιο το πώς στην ευχή φτάσαμε σήμερα στον χριστιανισμό του Εφραίμ! Πώς φτάσαμε στα Χριστούγεννα της πλατείας Συντάγματος και στην παράσταση του σπηλαίου της Κρήτης!!!..
(Παναγ.Μιχαλόπουλος)
