Ο
ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ
Όταν ο Ιησούς αναλήφθηκε από το όρος των Ελαιών, δύο άνδρες
στα λευκά εμφανίστηκαν στους μαθητές Του, που παρακολουθούσαν το φαινόμενο και
είπαν:
«Άνδρες Γαλιλαίοι, τί ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει ελθεί ούτω, καθ’ όν τρόπον, είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πραξ.α:9-12).
Ο
ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΣΙΩΝ
Έχουμε εξετάσει την ιστορία της Βαβυλώνας, της Μηδοπερσίας, της Ελλάδας και της Ρώμης. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κυβερνάται από δέκα βασιλιάδες. Ο σίδηρος δεν μπορεί ν’ αναμιχθεί με τον πηλό. Η αυτοκρατορική δύναμη αμφισβητείται απ’ τις δημοκρατικές επιθυμίες του λαού. Ακολουθεί πάλη και οχλαγωγία. Μέσα στη Ρώμη αναπτύσσεται μια δύναμη που υποτάσσει τρεις απ’ αυτούς τους βασιλιάδες. Ο λαός του Θεού υποφέρει. Ο Ιησούς επιστρέφει απ’ τον ουρανό και διαλύει το σύστημα του Αντίχριστου. Βασιλεύει πάνω σ’ όλη τη γη. Μαζί με τους αγίους Του καταλαμβάνουν την υποσχεθείσα γη (Δαν.ζ:23-27).
ΠΟΙΟΣ
ΕΙΝΑΙ Ο ΛΙΘΟΣ;
Η Γραφή μας λέει ποιος είναι ο λίθος.
Στη Γεν.κη:11-22 διαβάζουμε την πρώτη άμεση αναφορά κάποιας
πέτρας. Ο Ιακώβ, μακριά απ’ το σπίτι του και μόνος, κοιμάται με μια πέτρα σαν
μαξιλάρι. Βλέπει ένα όμορφο όνειρο μιας σκάλας που έφτανε στον ουρανό και
αγγέλους ν’ ανεβοκατεβαίνουν πάνω σ’ αυτή. Βλέπει τον Κύριο στην κορυφή της
σκάλας να του λέει λόγια παρηγοριάς και ασφάλειας. Ο Ιακώβ ξυπνάει, παίρνει την
πέτρα που είχε για μαξιλάρι, την στήνει σαν στήλη και την περιχύνει με λάδι.
Ονομάζει τον τόπο και την πέτρα «Οίκος Θεού».
Ο Μωυσής έψαλε στον ύμνο του: «Διότι θέλω εξυμνήσει το όνομα του Κυρίου. Απόδοτε μεγαλωσύνην εις τον Θεόν ημών. Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα αυτού είναι τέλεια διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις. Θεός πιστός και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ. Δίκαιος και ευθύς είναι αυτός» (Δευτ.λβ:3-4).
Η υπερηφάνεια είναι το έδαφος που τρέφει τους σπόρους της ασυγχωρητικότητας που παράγει την ρίζα της πικρίας και τους καρπούς της:
οργή – θυμός – κραυγή – κακία - κακολογία.
Εβρ.ιβ:14,15 Ζητείτε
ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον
Κύριον, παρατηρούντες μήπως υστερήται τις από της χάριτος του Θεού, μήπως ρίζα
τις πικρίας αναφύουσα φέρη ενόχλησιν και διά ταύτης μιανθώσι πολλοί
Η πικρία έχει το ιδίωμα να
μιαίνει πολλούς, όχι μόνο τον πικραμένο.
Η υπερηφάνεια είναι το έδαφος
Αποτελέσματα:
1) Ο διάβολος βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση
ΤΟ
ΠΕΤΡΙΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ
Μελετήσαμε ήδη το χρυσό βασίλειο της Βαβυλώνας, το αργυρό
βασίλειο της Μηδοπερσίας, το χάλκινο βασίλειο της Ελλάδας, το σιδερένιο
βασίλειο της Ρώμης με τα πόδια και τα δάκτυλα από σίδηρο και πηλό.
Τώρα θα δούμε την τελευταία και μεγαλύτερη βασιλεία. Αυτή που
θα υπερνικήσει όλες τις άλλες δυνάμεις και θα μείνει στον αιώνα. Ας ακούσουμε
τα λόγια του προφήτη Δανιήλ καθώς ερμηνεύει το όνειρο του βασιλιά
Ναβουχοδονόσορ:
«Εθεώρεις εωσού απεκόπη λίθος άνευ χειρών, και εκτύπησε την εικόνα επί τους πόδας αυτής τους εκ σιδήρου και πηλού, και κατεσύντριψεν αυτούς» (Δαν.β:34).
Ο
ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
Τα έθνη προετοιμάζονται για ένα μεγάλο πόλεμο. Πολυάριθμοι στρατοί εκπαιδεύονται και εξοπλίζονται, έτοιμοι για μάχη. Τα εργοστάσια δουλεύουν πυρετωδώς, φτιάχνοντας όπλα, φυσίγγια, τανκ, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, μάσκες αερίων, ρούχα και κάθε είδους πολεμικές προμήθειες. Τα κράτη μετράνε τα αποθέματα λαδιού, βενζίνης και άλλων ζωτικών αναγκαίων. Καινούρια θανατηφόρα όπλα επινοούνται για ξηρά, θάλασσα και αέρα. Τα έθνη είναι γεμάτα μίσος και φόβο. Κανείς δεν ξέρει πού θα πέσει το επόμενο δυνατό ράπισμα.
ΤΑ
ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΚΤΥΛΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ
Έρχεται η ώρα ενός παγκόσμιου πολέμου, απερίγραπτη
απελπισία, θλίψεις και συμφορές απειλούν όλο τον κόσμο. Οι διάφορες χώρες
κάνουν πυρετωδώς πολεμικές ετοιμασίες, σημάδι που φανερώνει ακριβώς αυτό το
πράγμα. Ενώ το πρόβλημα του εμπορίου, των φόρων και της ανεργίας είναι τόσο
οξύ, τα κράτη αφιερώνουν όλη την ενέργειά τους σ’ ένα τρελό συναγωνισμό
εξοπλισμών. Η αμαρτία έχει πέσει σαν μια βαριά φθοροποιός δύναμη πάνω σ’ όλα τα
έθνη κι η σκιά της θλίψης μακραίνει πιο πολύ.
Βαριές κοσμικές κρίσεις έχουν έρθει σε διάφορες εκκλησίες. Οι Τούρκοι σφάζουν πάνω από 1.000.000 Αρμένιους (χριστιανικός λαός) κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Πολέμου. Η κομουνιστική επανάσταση του 1917-1918 διαλύει τη δύναμη της Ελληνικής Ορθόδοξης εκκλησίας στη Ρωσία, αυτής της εθνικής εκκλησίας που έχει γίνει πάρα πολύ πλούσια και διεφθαρμένη.
Η
ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ
Τα κράτη της Ευρώπης σχημάτισαν συμμαχίες για να
συγκρατήσουν δυνατούς και φιλόδοξους αντίπαλους ν’ αυξήσουν πάρα πολύ σε
δύναμη. Το 1882, η Γερμανία η Αυστρία η Ουγγαρία και η Ιταλία έφτιαξαν την
Τριπλή Συμμαχία. Για ν’ αντισταθμίσουν αυτή τη δύναμη, η Αγγλία η Γαλλία και η
Ρωσία έφτιαξαν τη δική τους Τριπλή Συμμαχία το 1907.
Η Γερμανία άρχισε να ενδιαφέρεται και να έχει απαιτήσεις στην Μεσοποταμία (την παλιά Βαβυλωνία), θέλοντας να ελέγχει τη σιδηροδρομική γραμμή που θα ένωνε το Βερολίνο στη Γερμανία με τη Βαγδάτη. Η προτεινόμενη γραμμή θα περνούσε μέσα απ’ τη Γερμανία, Αυστρο-Ουγγαρία, Σερβία, Βουλγαρία, Κωνσταντινούπολη κι από κει μέσω της Μικράς Ασίας θα έφτανε μέχρι κάτω τη Βαγδάτη στον ποταμό Τίγρη. Η Αυστρο-Ουγγαρία, η Βουλγαρία και η Τουρκία ήταν σύμμαχοι της Γερμανίας. Μόνο η μικρή Σερβία στεκόταν σαν εμπόδιο.
Το 1076 ένας βάρβαρος λαός απ’ την Ασία που ονομαζόταν Σελτζούκοι Τούρκοι κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ απ’ του Άραβες. Αυτοί οι Τούρκοι ήταν πάρα πολύ φανατικοί Μουσουλμάνοι. Ο πάπας και οι ευγενείς στη Δυτική Ευρώπη θέλανε και ευχόταν να ξαναπάρουν τους Αγίους τόπους απ’ αυτούς. Εκατό χιλιάδες ιππότες από διάφορα μέρη της Ευρώπης εκστράτευσαν και κατάφεραν μετά από πολλές ταλαιπωρίες και πολλούς νεκρούς να ξανακερδίσουν την πόλη της Ιερουσαλήμ. Ωστόσο, οι σταυροφόροι, δεν μπόρεσαν να κρατήσουν σταθερά την Παλαιστίνη, αν και κατά καιρούς στελλόταν κι άλλος στρατός. Οι σταυροφορίες κράτησαν περίπου 200 χρόνια (1100-1300 μ.Χ.).
