Α’ Κορ.ιγ:11 Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως
νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην· ότε όμως έγεινα ανήρ, κατήργησα τα
του νηπίου.
Α’
Κορ.δ:16 Σας παρακαλώ, λοιπόν,
γίνεσθε μιμηταί μου.
Ο ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΝ ΣΚΕΥΟΣ
Με πολλή χαρά, ο Παύλος ονόμαζε τον εαυτό του «δούλο Χριστού» (Ρωμ.α:1, Φιλιπ.α:1, Τίτ.α:1,
Γαλ.α:10, κλπ.).
Και βέβαια, δούλος είναι εκείνος πού δεν έχει δικό του
θέλημα, αλλά επιζητεί το θέλημα του Κυρίου του.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το «σκεύος».
Χρησιμοποιείται για κάποιο σκοπό, εκείνο για τον όποιο φτιάχτηκε. (Ανθοδοχείο,
στάμνα, κρεμάστρα, έχουν το καθένα κάποιον ορισμένο σκοπό να εκπληρώσουν).
Ο Χριστός έτσι ονόμασε τον Παύλο, όταν για να
υπερνικήσει τους δισταγμούς του Ανανία, του είπε: «Ύπαγε, διότι ούτος είναι σκεύος εκλογής εις εμέ» (Πράξ.θ:15).
Ας δούμε τη ζωή του Παύλου από τούτη την πλευρά και ας
προσέξουμε, πώς ο Θεός δέχεται, καθαρίζει και χρησιμοποιεί σκεύη που Του
παραχωρούνται.
Β’ Τιμ.β:20 Εν μεγάλη δε οικία δεν είναι μόνον σκεύη χρυσά και αργυρά, αλλά και
ξύλινα και οστράκινα, και άλλα μεν προς χρήσιν τιμίαν, άλλα δε προς άτιμον.