Ποιο είναι το σωστό;
Υπάρχει η άποψη ότι ο άντρας και η γυναίκα είναι ίσοι και
συγκληρονόμοι της σωτηρίας και της αγάπης του Θεού, αλλά με διαφορετικούς
ρόλους στην ζωή.
Υπάρχει και η άποψη ότι ο άντρας και η γυναίκα είναι σε όλα
ίσοι, ακόμα και στους ρόλους που έχουν.
Ποια είναι η Βιβλική θέση; Ποιο είναι λάθος; Ποιο είναι σωστό;
Συνεχίστε να διαβάζετε!
Ο Θεός δημιούργησε την Εύα επειδή ήθελε ο Αδάμ να έχει «βοηθόν όμοιον με αυτόν» (Γέν.β:18). Η εβραϊκή λέξη για το «όμοιον» είναι «κατάλληλον».
Οι άνδρες και οι γυναίκες σχεδιάστηκαν για να ταιριάζουν σωματικά,
συναισθηματικά, διανοητικά και πνευματικά. Όταν ένας σύζυγος και η σύζυγος
γίνονται μια σάρκα στον γάμο τους, συμπληρώνουν τέλεια ο ένας τον άλλον. Μαζί,
γίνονται κάτι πιο δυνατό και πιο υπέροχο από ό, τι θα μπορούσαν να είναι μόνοι
τους. Τα πλεονεκτήματα του ενός αντισταθμίζουν τις αδυναμίες του άλλου:
·
Όταν ένας άντρας σκέφτεται την γυναίκα του, θα
πρέπει να την βλέπει σαν τον κατάλληλο σύντροφο γι' αυτόν, δοσμένο από τον Θεό.
·
Όταν μια γυναίκα σκέφτεται τον άντρα της, θα
πρέπει να βλέπει τον εαυτό της σαν ό,τι πιο κατάλληλο για εκείνον, από τον Θεό.
Θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Θεό για το υπέροχο σχέδιό
Του και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να εκπληρώσουμε τους ρόλους που μας έχει
δώσει σαν σύζυγοι. Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να γίνει αυτό είναι με
την υιοθέτηση των διαφόρων ρόλων και ευθυνών που έδωσε στους άνδρες και στις
γυναίκες.
Η ισότητα, είναι η απόρριψη των διαφορετικών ρόλων και
ευθυνών. Πιστεύουν ότι ο Θεός δεν έχει ξεχωριστά και διαφορετικά σχέδια για
άνδρες και γυναίκες. Τα βλέπουν εναλλακτικά. Ο γάμος ομοφυλοφίλων, ο
διεμφυλισμός και η αμφιφυλοφιλία είναι απλά ακραίες μορφές ισότητας.
Το εδάφιο που χρησιμοποιείται περισσότερο από τους «ισότιμους»
είναι το Γαλάτες γ:28:
«Δεν είναι πλέον Ιουδαίος ουδέ Έλλην, δεν είναι δούλος
ουδέ ελεύθερος, δεν είναι άρσεν και θήλυ· διότι πάντες σεις είσθε εις εν Χριστώ
Ιησού»
Χρησιμοποιώντας αυτό το εδάφιο για την υποστήριξη της
ισότητας, δυστυχώς κάνουν το λάθος να το βγάζουν έξω από τα συμφραζόμενα του,
που είναι η σωτηρία. Ο καθένας, είτε Εβραίος, είτε Εθνικός, σκλάβος, ελεύθερος,
αρσενικό, ή θηλυκό σώζεται με την χάρη μέσω της πίστης εκτός από τον νόμο και
τα έργα (Γαλ.γ:1-25). Αν ο Παύλος έλεγε ότι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι
πανομοιότυποι από την άποψη των ευθυνών, θα ήταν σε αντίθεση με πολλά άλλα που
έγραψε σκιαγραφώντας τις διαφορές μεταξύ των φύλων.
Οι «ισότιμοι» ισχυρισμοί βασίζονται σε λάθος θέσεις.
Πανομοιότυπες ευθύνες και εξουσία παράγουν χάος, αφού κανείς δεν έχει την
τελική εξουσία ή ευθύνη. Αυτές οι θέσεις είναι ανεφάρμοστες. Η ταυτότητα και η
αξία δεν βρίσκονται στην λειτουργία του φύλου, αλλά σε αυτό που ο Θεός όρισε εξ
αρχής.
Τι είναι η αλληλοσυμπλήρωση;
Αυτή η θέση, διδάσκει ότι ο Θεός έχει ξεχωριστές και
διακριτές ευθύνες για τους άνδρες και τις γυναίκες. Αυτό τους επιτρέπει να
ισορροπήσουν και να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλον. Οι «συμπληρωματικοί»
αναγνωρίζουν ότι οι ρόλοι των φύλων στη Γραφή έχουν νόημα. Όταν γίνονται
αποδεκτοί, προωθούν την πνευματική και συναισθηματική υγεία που επιτρέπει στους
ανθρώπους να φτάσουν στο δυναμικό που ο Θεός τους έχει δώσει.
Γέν.α:27 Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ'
εικόνα εαυτού· κατ' εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν· άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς·
Γέν.ε:2 Άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς· και
ευλόγησεν αυτούς, και εκάλεσε το όνομα αυτών, Αδάμ, καθ' ην ημέραν εποίησεν
αυτούς.
Μάρκ.ι:6 απ' αρχής όμως της κτίσεως άρσεν και θήλυ
εποίησεν αυτούς ο Θεός·
Η έμφαση δεν δίνεται στη δημιουργία του ανθρώπου από τον
Θεό, αλλά στη δημιουργία δύο διαφορετικών τύπων ανθρώπου. Ένα αρσενικό και ένα
θηλυκό. Το υπόλοιπο της Γραφής αποκαλύπτει τα ξεχωριστά σχέδια για το καθένα.
Αν και οι άνδρες και οι γυναίκες μοιράζονται εξίσου την εικόνα του Θεού και
μαζί έχουν κυριαρχία πάνω στην δημιουργία, ο Θεός τους σχεδίασε διαφορετικά για
να πετύχει τους σκοπούς Του.
Οι «ισότιμοι» ισχυρίζονται ότι ο «συμπληρωματισμός» είναι
σοβινιστικός. Το ένα φύλο υποτίθεται ότι είναι ανώτερο από το άλλο. Αλλά η
διαφορά στους ρόλους και τις ευθύνες δεν σημαίνει διαφορά στην αξία. Δύο
άνθρωποι μπορούν να είναι διαφορετικοί και ίσοι. Οι άνδρες και οι γυναίκες
μπορούν να έχουν την ίδια σπουδαιότητα, ενώ δεν είναι πανομοιότυποι.
Στις μέρες μας, πολλοί λένε ότι δεν υπάρχει ουσιαστική
διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών. Αυτό έχει νόημα αν είμαστε το αποτέλεσμα
της ανόητης εξέλιξης, αλλά η Βίβλος λέει «άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς ο
Θεός». Για τον Θεό, οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών δεν είναι
ατυχήματα. Από τότε που τους δημιούργησε, οι διαφορές είναι καλές και
ουσιαστικές. Ένα από τα πιο θλιβερά σημάδια της διαφθοράς του πολιτισμού μας
είναι το μέγεθος και ο βαθμός σύγχυσης των φύλων σήμερα. Είναι μάταιο να
αναρωτιέσαι αν οι άνδρες ή οι γυναίκες είναι ανώτεροι από τους άλλους. Ένας
άντρας είναι απόλυτα ανώτερος με το να είναι άντρας. Μια γυναίκα είναι απολύτως
ανώτερη στο να είναι γυναίκα. Αλλά όταν ένας άντρας προσπαθεί να γίνει γυναίκα
ή μια γυναίκα προσπαθεί να γίνει άντρας, τότε γίνονται κατώτεροι.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε από τους άπιστους να συμφωνήσουν
με τον λόγο του Θεού και να αποδεχθούν τον «συμπληρωματισμό». Η πραγματική
τραγωδία είναι όταν οι Χριστιανοί αποδέχονται αυτή την άποψη. Δεν βλέπουν
διαφορές μεταξύ ανδρικών και γυναικείων ρόλων στο σπίτι ή στην εκκλησία. Τέτοια
άτομα μπορεί να μην ανέχονται αμαρτίες όπως η ομοφυλοφιλία και ο τρανσέξουαλ,
αλλά υποστηρίζουν έμμεσα αυτές τις πρακτικές αρνούμενοι τους ρόλους των φύλων
και υπονομεύοντας τον λόγο του Θεού.
Οι «συμπληρωματικοί» αποδέχονται τις εντολές του Θεού, ο
άντρας να οδηγεί στο σπίτι και στην εκκλησία. Αν και πιστεύουν ότι ακριβώς όπως
οι άνδρες χρειάζονται στο σπίτι και την εκκλησία σε ζωτικά θέματα, έτσι και οι
γυναίκες χρειάζονται στο σπίτι και στην εκκλησία. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο
κάθε φύλο είναι απαραίτητο, είναι διαφορετικός. Πρέπει να διατηρήσουμε τις
διακρίσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, αν θέλουμε να υπακούσουμε στο λόγο του
Θεού.
Υπακοή στον λόγο του Θεού έναντι στον κόσμο
Στις μέρες μας ακούγεται η έκφραση: «επαναπροσδιορισμός» του
γάμου. Τέτοιου είδους συζητήσεις, τυπικά αναφέρονται στον γάμο σαν κάτι άλλο
από την ένωση ενός άντρα με μία γυναίκα για όλη τους την ζωή. Υπάρχει ένας
άλλος τρόπος με τον οποίο η κοινωνία έχει επαναπροσδιορίσει τον γάμο, και αυτός
είναι σε σχέση με τους ρόλους και τις ευθύνες των συζύγων. Σκεφτείτε το εξής:
Ακόμη και οι μη χριστιανοί φίλοι και γείτονες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να
συζητούν για την αγάπη των συζύγων, αλλά δοκίμασε να πεις ότι ο άντρας είναι ο
αρχηγός της οικογένειας και ότι η γυναίκα πρέπει να υποτάσσεται, και θα
αντιμετωπίσεις έντονη αντίθεση.
Δείτε τι λένε οι φεμινίστριες για την βιβλική γυναικεία
φύση:
Δυστυχώς,
όπως σε κάθε κίνημα κοινωνικής αλλαγής, υπάρχουν εκείνοι που παραμένουν
ανθεκτικοί στη δική τους (ελευθερία): μια μικρή μειονότητα γυναικών που έχουν
κατηχηθεί από κάποιο θρησκευτικό καθεστώς, συνεχίζουν να βλέπουν τους εαυτούς
τους σαν υφιστάμενες στους άντρες . . . Η βιβλική γυναικεία φύση κάνει ακριβώς
αυτό που λέει ότι κάνει: στέλνει τις γυναίκες πίσω στο μεσαίωνα. Στο Συνέδριο
(Αληθινή Γυναίκα), για παράδειγμα, οι χριστιανές αδελφές ξεκίνησαν το νέο τους
μανιφέστο, με τον εμπνευσμένο τίτλο «Το Μανιφέστο της Αληθινής Γυναίκας», όπου
αποφάσισαν να καλλιεργήσουν «αρετές όπως η αγνότητα, η σεμνότητα, η υποταγή, η
πραότητα και η αγάπη» και όπου επιβεβαίωσαν την κλήση τους σαν γυναίκες «να
ενθαρρύνουν τους άνδρες να επιδιώκουν να εκφράζουν ευσεβή αρρενωπότητα και να
τιμήσουν και να υποστηρίξουν την ανδρική ηγεσία στο σπίτι και στην εκκλησία».
Είναι ενθαρρυντικό να βλέπουμε ότι μόνο τρεις χιλιάδες γυναίκες έχουν υπογράψει
αυτό το τρομερό χάρτη, αλλά είναι επίσης καταθλιπτικό να σκέφτεσαι ότι 3.000
γυναίκες σκέφτονται τόσο λίγο για τον εαυτό τους και τις κόρες τους που είναι
έτοιμες να υποστηρίξουν τέτοιες ανελεύθερες, αντι-γυναικείες ανοησίες.
Cath
Elliot. «Beware the anti-feminists» The Guardian. 28 Ιανουαρίου 2009
Προφανώς, μια ριζοσπαστική φεμινίστρια όπως η κα Έλιοτ
αρνείται τη «συμπληρωματικότητα», και αγκαλιάζει την ισότητα. Αλλά δεν είναι
μόνη της. Αυτή είναι η επικρατούσα άποψη της κοινωνίας μας σχετικά με τους
ρόλους των συζύγων. Ακόμη πιο τραγικό είναι το γεγονός ότι αυτή είναι ακόμη και
η άποψη ορισμένων εκκλησιών.
Πραγματική ελευθερία
Η ελευθερία βιώνεται όταν ζούμε τη ζωή μας με υπακοή στον
Θεό. Η αληθινή ελευθερία έρχεται όταν προσπαθούμε να είμαστε σύζυγοι όπως
διέταξε ο Θεός και όχι όπως ορίζει η κοινωνία:
Ιωάν.η:32 και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια
θέλει σας ελευθερώσει.
Γι' αυτό πρέπει να αγκαλιάσουμε αυτά που λέει η Αγία Γραφή.
Η πραγματική ελευθερία και χαρά – είτε για τους νέους, τους ηλικιωμένους, τους
άνδρες, τις γυναίκες, τους ελεύθερους ή τους παντρεμένους – προέρχεται από την
υπακοή στον Θεό. Η ανυπακοή πάντα οδηγεί σε απογοήτευση και δουλεία.
Κάθε φορά που διαβάζουμε την Αγία Γραφή, αντιμετωπίζουμε δύο
επιλογές:
·
Να διαμορφώσουμε τις Γραφές ώστε να ταιριάζουν
στις επιθυμίες μας.
·
Να επιτρέψουμε στις Γραφές να διαμορφώσουν εμάς
και τις σκέψεις μας.
Σαν χριστιανοί, αναμφίβολα θα πούμε ότι θέλουμε το δεύτερο,
αλλά η πραγματική δυσκολία είναι ότι ζούμε σε έναν κόσμο που προσπαθεί επίσης
να μας διαμορφώσει και να μας επηρεάσει. Γι' αυτό ο απόστολος Παύλος είπε:
Ρωμ.ιβ:2 και μη συμμορφόνεσθε με
τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε
να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.
Ο Παύλος προσδιόρισε τον κόσμο – δηλαδή την άποψη της
κοινωνίας που μας περιβάλλει – σαν μια επιρροή στη ζωή μας που προσπαθεί να μας
εντάξει στις υπαγορεύσεις του κοινωνικού ή θρησκευτικού περίγυρου, αλλά μας
είπε να μεταμορφώνουμε το μυαλό μας.
Τι σημαίνει αυτό; Η λέξη για το «συμμορφόνεσθε» που
χρησιμοποιεί το κριτικό κείμενο είναι «συσχηματίζεσθε»:
Το να επιτρέψουμε στο μυαλό μας να μεταμορφωθεί με αυτόν τον
τρόπο μπορεί να είναι δύσκολο, ειδικά όταν συναντάμε εδάφια που είναι δύσκολο
να γίνουν αποδεκτά ή με τα οποία διαφωνούμε. Όταν αμφισβητούνται οι πεποιθήσεις
μας – είτε πρόκειται για «συμπληρωματικότητα» και ισότητα είτε για κάτι άλλο,
εκείνες τις στιγμές πρέπει να επιλέξουμε να υποταχθούμε στις Γραφές. Αν δεν
πιστεύουμε ότι είμαστε σοφότεροι από τον Θεό, πρέπει να εμπιστευτούμε ότι ξέρει
καλύτερα.
Συχνά, οι χριστιανοί φαντάζονται το «δια πίστεως περπάτημα»
σαν μια ζωή θαυμάτων και μεγαλείων, αλλά το περπάτημα με πίστη εξελίσσεται πιο
συχνά στη ζωή μας όταν κοιτάζουμε τον λόγο του Θεού και λέμε: «Αυτό μπορεί να
μην έχει νόημα για μένα, αλλά θα υπακούσω ούτως ή άλλως».
