Χριστιανοί!

Λέμε κάτι, αλλά ούτε εμείς γνωρίζουμε το βαθύ, πραγματικό του νόημα.

Όταν όμως αναφερόμαστε σε έννοιες σαν και αυτήν, του χριστιανού, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά ούτε είναι εύκολο να τα προσπερνούμε.

Μέσα στην λέξη χριστιανός υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος, με αιώνιες και αμετάκλητες συνέπειες. Το να λες χριστιανός, χριστιανή, χριστιανοί εύκολα και απλά, δείχνεις πόσο λίγο έχεις καταλάβει το βάθος και την αξία αυτού του ξεχωριστού τίτλου.

 

Ο πραγματικός χριστιανός ξεκινάει από την πραγματική αναγέννηση.

Πάλι στα γνωστά πέσαμε, θα σκεφτεί κάποιος. Γνωστή η αναγέννηση, γνωστή και η σωτηρία του Ιησού Χριστού.

Δεν θα το έλεγα. Μην κοιτάτε αυτά που κυκλοφορούν γύρω μας παραποιημένα, φτηνές απομιμήσεις για ευρεία κατανάλωση.

Η αναγέννηση είναι η πραγματική στροφή της ζωής του ανθρώπου προς άλλη κατεύθυνση, άλλη ζωή, με άλλες αρχές, νόμους και αξίες.

Αυτή η σοβαρή, αποφασιστική στροφή και η αλλαγή πορείας γίνεται με την μετάνοια, το βάπτισμα στο νερό στο όνομα του Ιησού Χριστού και την λήψη του Αγίου Πνεύματος.

Να προσπαθήσουμε να προσπεράσουμε την αναγέννηση, να «φτιάξουμε» χριστιανούς χωρίς αναγέννηση ή με μία αναγέννηση ιμιτασιόν…

Το προσπαθήσανε, μη νομίσετε, αλλά, ο Θεός του ουρανού, λέει όχι. Δεν το δέχεται.

Να γιατί πρέπει να βγούμε στους δρόμους να ψάχνουμε για χριστιανούς ανάμεσα στους χριστιανούς. Στις μέρες μας οι αναγεννήσεις δεν κρατάνε πολύ.., γιατί η μετάνοια δεν είναι πραγματική στροφή, αλλαγή πορείας ζωής.

Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι κήρυγμα. Έγινε κήρυγμα από εμάς. Όσα είπε, έκανε, έζησε, δίδαξε, μας τα άφησε για να τα ζήσουμε.

Πράος και ταπεινός στην καρδιά ο Κύριος, πράος και ταπεινός και αυτός. Συγχωρητικός ο Κύριος, συγχωρητικός και αυτός. Μακρόθυμος, υποταγμένος στο θέλημα του Πατέρα Θεού, ακριβώς όπως Εκείνος.

Δώσαμε στην λέξη χριστιανός το δικό μας φτηνό και εύκολο περιεχόμενο, τον φτιάξαμε με το δικό μας βολικό τρόπο.

Όμως η πραγματικότητα είναι άλλη. Οι εκφράσεις της Καινής Διαθήκης επάνω στο θέμα αυτό είναι χαρακτηριστικές:

· να ντυθούμε το Χριστό,

· να μορφωθεί ο Χριστός μέσα μας (Γαλ.δ:19),

· να κατοικήσει ο Χριστός δια της πίστεως στην καρδιά μας, (Εφες.γ:17).

Ο χριστιανός όταν είναι γνήσιος ωριμάζει, αυξάνει, προοδεύει, μεταμορφώνεται «στην εικόνα του Ιησού Χριστού». Οι νίκες του ξεκινούν πρώτα απ’ όλα από τις μάχες μέσα του.

Ο παλιός άνθρωπος υποχωρεί μέρα με τη μέρα, τα πάθη, οι επιθυμίες, ένα-ένα φεύγουν από τη ζωή του, ανανεώνεται.

 

Και μάλιστα, εξεύροντες τον καιρόν, ότι είναι ήδη ώρα να εγερθώμεν εκ του ύπνου· διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία παρ' ότε επιστεύσαμεν (Ρωμ.ιγ:11).

Το τελευταίο εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης είναι μία προφητεία και αναφέρεται στον Ηλία, ο οποίος θα έρθει πριν τον ερχομό του Κυρίου.  

Μαλ.δ:5-6 - "Ιδού, εγώ θέλω αποστείλει προς εσάς Ηλίαν τον προφήτην, πριν έλθη ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής, και αυτός θέλει επιστρέψει την καρδίαν των πατέρων προς τα τέκνα, και την καρδίαν των τέκνων προς τους πατέρας αυτών, μήποτε έλθω και πατάξω την γην με ανάθεμα".

Αυτό που έχουμε ανάγκη τώρα δεν είναι τα καλύτερα κηρύγματα ή καλύτερη μουσική. Χρειαζόμαστε μία θεία μετάνοια, που θα επιδιορθώσει τα χαλάσματα της καρδιάς μας.

Είναι ένα κάλεσμα μετάνοιας και συντριβής. Είναι μία πρόσκληση για να πλησιάσουμε στο θρόνο του Θεού να δούμε το πρόσωπό Του, ν’ αγγίξουμε την καρδιά Του και να ξεχυθεί ένα χρίσμα μέσα στο οποίο θα "βουτήξουμε" και το χρίσμα αυτό θα είναι σε θέση να πλησιάσει τη χαμένη γενιά γύρω μας και να την επιστρέψει στον Θεό.

Αν πραγματικά ζητάμε μία θεία και δυναμική παρέμβαση, τότε θα πρέπει ν’ ανέβουμε σε επίπεδο επικοινωνίας και αφιέρωσης. Ένας συμβιβασμένος χριστιανός, που έχει αναμείξει τα θεία με κοσμικά πρότυπα συμπεριφοράς, δεν αποτελεί θυσία ευάρεστη.

Πρέπει να πλησιάσουμε και πιστεύω ότι όλοι νιώθουμε στο πνεύμα μας αυτή την ανάγκη. Να ξεκολλήσουμε από το σημείο που βρισκόμαστε και να προχωρήσουμε σε μία εκζήτηση του προσώπου Του με μία αποφασιστικότητα, που θα αδιαφορεί για οτιδήποτε αγαπούσαμε μέχρι τώρα και θα κοιτάζει μόνο μπροστά, προετοιμάζοντας την έλευση του Κυρίου στη χαμένη ανθρωπότητα.

Να σπάσει η κοσμική βαρύτητα, που μας κρατά αιχμάλωτους στα γήινα και μάταια. Όπως ένας πύραυλος ή διαστημόπλοιο, διαθέτουν ισχύ να σπάσουν το εμπόδιο της φυσικής βαρύτητας και να ταξιδέψουν πέρα από την ατμόσφαιρα, έτσι κι εμείς χρειαζόμαστε από τον Κύριο μία ώθηση, ένα καταλυτικό άγγιγμα, ώστε να κινηθούμε σε ένα πνευματικό επίπεδο, όπου κάθε εξουσία σκότους θα υποταχθεί στην Εκκλησία και κάθε επιθυμία σάρκας θα νεκρωθεί για να λάμψει η δόξα του Θεού.

Πολλοί διαθέτουμε μία δόση δύναμης, η οποία όμως δεν είναι ικανή να σπάσει τα δεσμά. Για δύο-τρεις μέρες φαίνεται ότι είμαστε ικανοί να το κάνουμε, αλλά μετά καταρρέει όλη η ενέργεια και γυρίζουμε ξανά με σκυμμένο το κεφάλι.

 

Μας αρέσει να διαβάζουμε την Α' Βασ.ιη που ο προφήτης Ηλίας αντιμετώπισε τους ιερείς του Βάαλ και κάλεσε φωτιά από τον ουρανό.

Η φωτιά όμως δεν πέφτει έτσι απλά σε οποιοδήποτε μέρος στην μέση της ερήμου. Πρέπει να ετοιμάσουμε το θυσιαστήριο της ζωής μας, αν θέλουμε να είμαστε έτοιμοι να πέσει η φωτιά του Θεού πάνω μας.

Πριν πέσει η φωτιά, ο Ηλίας υπέμεινε μία δύσκολη διαδικασία προετοιμασίας.

Γιατί τον προετοίμαζε ο Θεός; Για ν’ αλλάξει τη θρησκεία ενός ολόκληρου έθνους σε μία μέρα! Η αποστολή του ήταν να τραβήξει τους Ιουδαίους από την ειδωλολατρική λατρεία του Βάαλ και να τους φέρει πίσω στην πίστη τους στον ένα Θεό, τον Γιάχβε.

«Και είπεν Ηλίας ο Θεσβίτης, ο εκ των κατοίκων της Γαλαάδ, προς τον Αχαάβ, Ζη Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, έμπροσθεν του οποίου παρίσταμαι, δεν θέλει είσθαι τα έτη ταύτα δρόσος και βροχή, ειμή δια του λόγου του στόματός μου» Α' Βας.ιζ:1.

Αμέσως άρχισε η ξηρασία σ' όλο τον Ισραήλ και ήρθε λόγος Κυρίου στον Ηλία:

«Αναχώρησον εντεύθεν και στρέψον προς ανατολάς και κρύφθητι πλησίον του χειμάρρου Χερίθ, του απέναντι του Ιορδάνου, και θέλεις πίνει εκ του χειμάρρου. Προσέταξα δε τους κόρακας να σε τρέφωσιν εκεί» (Α' Βασ.ιζ:2-4)

Ο Θεός έλεγε: «Ετοιμάζω κάτι. Προετοιμάζω τον λαό μου και μ' αυτή την ξηρασία, θα τους κάνω να σπάσουν».

Μην καταριέσαι την ξηρασία σου, γιατί μερικές φορές οι εποχές ξηρασίας είναι από τον Θεό.

Πολλές φορές επιτρέπει δυσκολίες στις οικογένειές μας, στις εκκλησίες, στις πόλεις και στις χώρες μας για να μας προετοιμάσει και να μας κάνει να πεινάσουμε για τα αιώνια.

Όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως πήγαιναν, όταν υπάρχει στενοχώρια, συνήθως οι άνθρωποι γίνονται πιο δεκτικοί στον Κύριο στην αναζήτησή τους για μια λύση.

Πρέπει να σκεφτούμε: Πώς ο Θεός προετοίμασε τον Ηλία να γίνει ο οδηγός μιας μεγάλης μεταστροφής στον Ισραήλ; Πρώτα απ' όλα του ζήτησε να κρυφτεί. Του είπε να πίνει νερό από τον χείμαρρο Χερίθ και να τρώει την τροφή που θα του έφερναν τα κοράκια πρωί και βράδυ.

 

ΒΗΜΑ 1 : Πρέπει να μάθουμε να εξαρτιόμαστε από τον Θεό (παρόλο που οι μέθοδοι Του ίσως είναι παράξενες).

Ο Θεός δεν έφτιαξε στον Ηλία μία τραπεζαρία. Δεν του έδωσε ένα τηλέφωνο για να παραγγείλει να του φέρουν πίτσα. Ο Κύριος είπε: «Θα εξαρτηθείς από μένα κι εγώ θα χρησιμοποιήσω μεθόδους που είναι ασυνήθιστες σε σένα. Πρόκειται να χρησιμοποιήσω ένα από εκείνα τα πτηνά που ονομάζονται «ακάθαρτα». Ο λαός Ισραήλ κρατούσε μια απόσταση από αυτά τα πτηνά. Κι όμως αυτό ήταν το πουλί που ο Θεός έστειλε να φέρει ψωμί και κρέας στον Ηλία.

 

ΒΗΜΑ 2 : Πρέπει να είμαστε πρόθυμοι ν' αλλάξουμε

«Και υπήγε και έκαμε κατά τον λόγον του Κυρίου, διότι υπήγε και εκάθησε πλησίον του χειμάρρου Χερίθ, του απέναντι του Ιορδάνου. Και οι κόρακες έφερον προς αυτόν άρτον και κρέας το πρωί, και άρτον και κρέας το εσπέρας, και έπινεν εκ του χειμάρρου. Μετά δε τινας ημέρας εξηράνθη ο χείμαρρος, επειδή δεν έγεινε βροχή επί της γης» Α' Βασ.ιζ:5-7

Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι όταν ο Θεός μας στέλνει σε ένα τόπο και λέει: «Βλέπεις τον χείμαρρο; Από εδώ θα πίνεις φρέσκο νερό».

Πηγαίνουμε στον χείμαρρο μέρα με τη μέρα και λέμε: «Ωραία, είναι έτσι όπως ο Θεός το είπε».

Όμως, μία μέρα πηγαίνουμε και υπάρχει λιγότερο νερό. Την επόμενη μέρα υπάρχει ακόμα λιγότερο νερό. Ξαφνικά αντιλαμβανόμαστε ότι αυτός ο χείμαρρος όσο πάει λιγοστεύει! Τελικά μία μέρα ξεραίνεται τελείως.

Τι δύσκολες που είναι αυτές οι αλλαγές για μερικούς Χριστιανούς. Σκέφτονται: «Μα ο Θεός με έστειλε να κάνω αυτή τη διακονία. Ο Θεός μου μίλησε πριν 10 χρόνια! Στην αρχή όλα ήταν ωραία, αλλά τώρα όλα ξεράθηκαν».

Αυτό είναι σκληρό μάθημα για όλους μας. Πρώτα πρέπει να μάθουμε να στηριζόμαστε στον Θεό. Και δεύτερο, πρέπει να μάθουμε να αλλάζουμε, όπως ο Θεός μας οδηγεί.

 

ΒΗΜΑ 3 : Πήγαινε στο μέρος που ο Θεός σου λέει

Διαβάζουμε στο Α' Βας.ιζ:9 ότι ο Κύριος είπε στον Ηλία να πάει στα Σαρεπτά της Σιδώνος. Τα Σαρεπτά δεν ήταν καν στο Ισραήλ, ήταν βόρεια, στην Φοινίκη. Ο Κύριος είπε: «Θα σε χρησιμοποιήσω, αλλά θα σε πάρω μακριά από εκεί που βρίσκεσαι. Θα σε πάρω μακριά από τη ζώνη της άνεσης και της ανάπαυσής σου».

Αυτό με κάνει να σκέφτομαι τα μέλη της εκκλησίας μας, που έχουν συνηθίσει την κοινωνία με τους αδελφούς. Είναι αναπαυμένοι εκεί. Παίρνουν και δίνουν φιλία. Σχηματίζονται δυνατοί δεσμοί. Όμως, μια μέρα, ο Θεός μπορεί να πει σε κάποιον: Πρέπει να πας στην τάδε πόλη για το έργο της διακονίας. Μερικοί θα απαντούσαν: «Όχι, είμαι αρκετά καλά εδώ που βρίσκομαι! Δεν θέλω να μετακομίσω. Εδώ τρέφομαι».

Είναι βολικό να μένουμε εκεί που είμαστε, στη μικρή γωνιά μας, κρυμμένοι δίπλα στον ειρηνικό χείμαρρό μας. Ο Θεός όμως μας καλεί για κάτι μεγαλύτερο. Ο Θεός μας καλεί να υπηρετήσουμε την Βασιλεία Του.

Το τρίτο βήμα στη διαδικασία προετοιμασίας είναι να βρίσκεσαι στο σωστό μέρος. Μερικές φορές είναι πειρασμός να ρωτήσουμε το μέρος, στο οποίο ο Θεός μας στέλνει. Ο Κύριος είπε στον Ηλία να πάει στην Φοινίκη, έξω από το Ισραήλ.

 

ΒΗΜΑ 4 : Πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να εμπιστευτούμε άλλους.

Μερικοί δεν θα περάσουν την δοκιμασία, επειδή είναι απρόθυμοι να πάνε εκεί που ο Θεός τους θέλει να πάνε. Τι θα είχε συμβεί, αν ο Ηλίας είχε αρνηθεί να φύγει από το Χερίθ;

Μπορούσε να είχε πει: «Τι θα πει ότι μια χήρα θα με ταΐζει; Ο Θεός με ταΐζει κατευθείαν από τον ουρανό. Δεν πρόκειται να εξαρτηθώ από μια γυναίκα, ιδιαίτερα από την Φοινίκη.

Είναι χήρα και δεν έχει χρήματα. Όχι!» Πόσοι χριστιανοί κάνουν το ίδιο πράγμα με το θέλημα του Θεού για την ζωή τους; Μετά αναρωτιόνται γιατί δεν πέφτει η φωτιά και γιατί δεν αρχίζει η βροχή.

Πρέπει να γίνουμε υπάκουοι και ευαίσθητοι στο θέλημα του Θεού. Πρέπει να είμαστε σοβαροί στην υπηρεσία μας στον Κύριο και στην αφιέρωσή μας σ' Εκείνον.

 

ΒΗΜΑ 5 : Πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να ταπεινωθούμε και να ζητάμε

Διαβάζουμε περισσότερα για το ταξίδι του Ηλία στην Α' Βας.ιζ:10-11.

«Και σηκωθείς υπήγεν εις Σαρεπτά. Και ως ήλθεν εις την πύλην της πόλεως, ιδού, εκεί γυνή χήρα συνάγουσα ξυλάρια, και εφώνησε προς αυτήν και είπε, Φέρε μοι, παρακαλώ, ολίγον ύδωρ εν αγγείω, δια να πίω. Και ενώ υπήγε να φέρη αυτό, εφώνησε προς αυτήν και είπε, Φέρε μοι παρακαλώ, κομμάτιον άρτου εν τη χειρί σου».

Ο Ηλίας σταμάτησε να εξαρτάται από τα θαύματα που έρχονταν κατευθείαν από το χέρι του Θεού. Ταπεινώθηκε και είπε: «Αγαπητή κυρία Χήρα, είμαι εδώ εκ μέρους του Θεού. Μπορείς, σε παρακαλώ, να μου φέρεις λίγο νερό και ψωμί;» Τι ντροπή. Ο μεγάλος εργάτης του Θεού, που ετοιμαζόταν να ελευθερώσει όλο τον Ισραήλ από την ειδωλολατρία, ζητούσε ένα πιάτο φαγητό από μια πεινασμένη χήρα.

Πόσοι άνθρωποι δεν έχουν καταρρεύσει, όχι επειδή δεν είχαν αρκετό φαγητό, αλλά επειδή δεν καταλάβαιναν τον σκοπό του Κυρίου τον καιρό της ανάγκης τους; Θα το είχαν νικήσει και θα είχαν επιβιώσει, αν συνέχιζαν να ακολουθούν τον Θεό. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, Εκείνος θα τους προμήθευε όλα όσα είχαν ανάγκη.

Ο τρόμος και το όνειδος που έρχεται όταν δεν καταλαβαίνουμε τις οδούς του Θεού, κάνει πολλούς να καταρρέουν και να τα παρατούν. Δεν καταλαβαίνουν ότι μερικές φορές πρέπει να περάσουμε μέσα από θλίψη, δοκιμασίες και μάχες. Φτάνουν στο σημείο να λένε: «Θα πάω σε άλλη εκκλησία. Θα βρω άλλο μέρος. Εδώ δεν τρέφομαι αρκετά. Δεν έχω αρκετό νερό. Τα παρατάω». Το βάδισμα με τον Κύριο είναι ένα εγχείρημα πίστης. Αν συνεχίσουμε και δεν χάσουμε την φωτιά μας και την ευλογία μας, πρέπει να βαδίσουμε δια πίστεως.

Δεν ήταν ότι η γυναίκα αυτή δεν είχε αρκετά ψιλά να πληρώσει το εισιτήριο του λεωφορείου ή να γεμίσει το ντεπόζιτο του αυτοκινήτου της. Η κατάστασή της ήταν πολύ πιο σοβαρή. Βρισκόταν σε μία χώρα που άρχιζε να πεθαίνει από την πείνα. Η βροχή είχε σταματήσει.

Στη μέση αυτής της καταστροφής, να και ο υπηρέτης του Θεού να ζητά νερό και τροφή (κάτι που δεν υπήρχε πολύ).

Μερικές φορές ο Θεός θέλει να στηριζόμαστε κατευθείαν επάνω σ' Αυτόν, και άλλες φορές, σε ιδιαίτερες περιστάσεις, τις οποίες Εκείνος δημιουργεί.

Ίσως δεν ξέρεις από πού θα έρθει το επόμενο γεύμα σου. Ίσως αναρωτιέσαι: «Τι θα κάνω με τα οικονομικά μου; Πώς θα περάσω μέχρι το τέλος του μήνα μ' αυτά που έχω;».

Στηρίξου επάνω στον Κύριο και επάνω σ' αυτά που Εκείνος μπορεί να σου δώσει. Ίσως σου δώσει μια άλλη δουλειά. Ίσως σε βοηθήσει με κάποιον άλλο τρόπο. Ίσως στείλει κάποιον στο δρόμο σου να σου πει: «Ορίστε, αυτό είναι για σένα»!

Η Εκκλησία πρέπει ν’ αρχίσει να δέχεται αλλαγές, που θα την κατευθύνουν στη δόξα του Ιησού.

Το Άγιο Πνεύμα σηκώνει εργάτες και δίνει την όραση ενός σώματος, που θ' ακούσει τη λεπτή και ευαίσθητη φωνή του Θεού.

Είναι ένα σώμα, που δεν θα ακολουθεί τον Κύριο μόνο με λόγια, αλλά έμπρακτα θ’ ανέβει μαζί Του στο Γολγοθά, για να σταυρώσει τις σαρκικές επιθυμίες.

 

Ίσως αυτή την ώρα οι σημερινοί Ηλίες να βρίσκονται στις ταλαιπωρημένες, μικρές και άσημες εκκλησίες, όπως για μεγάλο χρονικό διάστημα ο Ηλίας τρεφόταν από μία χήρα στα Σαρεπτά της Σιδώνας. Α' Βασ.ιζ:8-9

Όταν ο Θεός θέλει να συνδιαλλαγεί με ένα έθνος ή με μία ομάδα ανθρώπων, τότε κοιτάζει να βρει εκείνους, που θα σταθούν στο χάσμα, εκείνους που είναι έτοιμοι να μπουν σε μία τέτοια διαθήκη.

Αν δώσουμε χρόνο να κοιτάξουμε τις αμαρτίες και τη θέση μας, να ζητήσουμε να έρθουμε πιο κοντά στον Θεό, αν διψάσουμε να Τον γνωρίσουμε σαν πηγή ζωής, τότε θα φτάσουμε σε ένα επίπεδο συντριβής, όπου θα είμαστε σε θέση να προσφέρουμε την ευάρεστη θυσία (Ρωμ.ιβ:1-2).

Μπορεί να προσευχόμαστε ο Θεός να σπάσει τα εμπόδια και να μας ευλογήσει, όμως δεν είναι αυτό όλη η θυσία. Μπορούμε να λέμε διάφορα, όμως υπάρχει κάτι πολύ περισσότερο. Είναι η έκχυση της καρδιάς μας.

Είναι ζωτικό να πάρουμε την καρδιά του Κυρίου και να πονέσουμε με το δικό Του τρόπο. Να μάθουμε να προσευχόμαστε με την καρδιά και όχι με τα χείλη.

Ας αφήσουμε τα βάθη του Θεού να έρθουν και ν’ αγγίξουν τα δικά μας βάθη. Ο Θεός δεν προσέχει τόσο τις κινήσεις του στόματός μας, αλλά κοιτάζει τα κίνητρα και τη στάση της καρδιάς μας. Εκεί πρέπει να έρθει ο καθαρισμός. Αν αγιαστεί αυτό το εσωτερικό θυσιαστήριο, τότε ο Θεός θα μας δεχθεί!

Σήμερα ο Ιησούς χρειάζεται τα δικά μας σκεύη, τη δική μας προσωπική θυσία και αφιέρωση για να περάσει η θυσία Του στην καρδιά των ανθρώπων προς ζωή.

Για να οικοδομηθεί η Εκκλησία σήμερα, οι εξοπλισμοί, οι διάφορες δραστηριότητες και εκδηλώσεις δεν είναι η σωστή βάση. Η βάση είναι η θυσία. Θυσία χρειάζεται για να ελκύσουμε την παρουσία Του. Κάθε μικρή δική μας θυσία είναι πολύτιμη μπροστά στα μάτια του Θεού, διότι χωρίς εμείς να το βλέπουμε και να το αντιλαμβανόμαστε, επιδρούμε θετικά για την εξάπλωση του Ευαγγελίου.

Ίσως θέλουμε να βλέπουμε αμέσως αποτελέσματα. Πρέπει να έχουμε την υπομονή και την αντίληψη, ότι τα πνευματικά δεν λειτουργούν ακριβώς όπως τα υλικά. Τίποτα δεν πηγαίνει χαμένο αλλά αποταμιεύεται στα αιώνια σχέδια του Θεού.

Ο Κύριος σ’ αυτές τις κρίσιμες μέρες ν’ αποκαλύψει στο λαό Του το μέγεθος της σημασίας, της ολοκληρωτικής παράδοσής μας σ' Εκείνον.

Να μας οδηγήσει σ' εκείνο το μονοπάτι, που προς το παρόν έχει λίγο θλίψη, αλλά το τέλος είναι δόξα και τιμή.

Να πνεύσει ο άνεμος του Πνεύματος και να σπάσει κάθε δέσιμο, που μας κρατάει καθηλωμένους σε στειρότητα και ακαρπία. Να σπάσει κάθε είδους αγάπη για τον εαυτό μας και κάθε φόβος μπροστά στις απαιτήσεις του Πνεύματος, ετοιμάζοντάς μας για τις τελευταίες συγκλονιστικές μέρες, πριν παραλάβει τη Νύμφη Του.