Ψαλμ.ριθ:25-32
«Η ψυχή μου τήκεται
υπό θλίψεως» (εδ.28).
Ομολογία η παραπάνω του ψαλμωδού που όχι, δεν περπάτησε τον
ανθρώπινο βίο «αβρόχοις ποσί». Σαν το κερί που ο ρόλος του στη ζωή είναι να
ξοδιάζεται αυτό το ίδιο για να δώσει γύρω του φως, έτσι κι εδώ. «Η ψυχή μου
τήκεται» δηλ. λιώνει. Η φωτιά της θλίψης με καίει.
Σ’ ένα τέτοιο καμίνι, για το οποίο μπορούν να μιλήσουν πιο
καλά όσοι πέρασαν από ένα τέτοιο σχολείο, πού να βρεις την αναψυχή!..
