Το βάπτισμα πρέπει να γίνεται με καταβύθιση.

 

Για να βαπτιστεί κάποιος είναι απαραίτητη η κυριολεκτική χρήση νερού (Ιωάν.γ:23, Πράξ.η:36, ι:47-48). Η λέξη βάπτισμα προέρχεται από το ρήμα βάπτω που σημαίνει: βυθίζω στο νερό (γεν. σε υγρό), καταβυθίζω.

Η καταβύθιση λοιπόν είναι ο μόνος τρόπος βαπτίσματος που αναφέρει η Βίβλος.

Ο Ιωάννης βάπτιζε στον ποταμό Ιορδάνη (Μάρκ.α:5,9) και «εν Αινών πλησίον τού Σαλείμ, διότι ήσαν εκεί ύδατα πολλά, καί ήρχοντο καί εβαπτίζοντο» (Ιωάν.γ:23).

Χρειαζόταν πηγές και ποτάμια αρκετά μεγάλα για να μπορεί να βυθίζει τους ανθρώπους στο νερό κι όχι για να τους ρίχνει λίγο νερό με το χέρι.

Ο Ιωάννης βύθισε στο νερό και τον Ιησού:

«Καί βαπτισθείς ο  Ιησούς ανέβη ευθύς από τού ύδατος…» (Ματθ.γ:16).

«Καί ευθύς ενώ ανέβαινεν από τού ύδατος, είδε τούς ουρανούς σχιζομένους…» (Μάρκ.α:10).

Ο Φίλιππος με τον ίδιο τρόπο βάπτισε τον Αιθίοπα ευνούχο: «Καί προσέταξε νά σταθή η άμαξα, καί κατέβησαν αμφότεροι εις τό ύδωρ, ο Φίλιππος καί ο ευνούχος, καί εβάπτισεν αυτόν. Οτε δέ ανέβησαν εκ τού ύδατος, Πνεύμα Κυρίου ήρπασε τόν Φίλιππον…» (Πράξ.η:38-39).

Ο Παύλος περιέγραψε το βάπτισμα σαν ταφή με το Χριστό (Ρωμ.ς:4, Κολ.β:12). Αυτά τα εδάφια συνεπάγονται ότι το βάπτισμα γίνεται με καταβύθιση. Κανείς δεν μπορεί να θαφτεί ρίχνοντας λίγο χώμα πάνω στο σώμα του, παρά μόνο όταν αυτό καλυφτεί τελείως.

Από την εποχή της Βίβλου έχουν εμφανιστεί κι άλλοι τρόποι βαπτίσματος, όπως είναι ο ραντισμός και το ρίξιμο λίγου νερού πάνω στο άτομο. Όμως, τέτοιου είδους «βαπτίσματα», η Βίβλος δεν αναφέρει πουθενά.

Κάποιες τελετουργίες της Παλαιάς Διαθήκης που είχαν να κάνουν με καθαρισμούς, συμπεριλάμβαναν και ραντισμό νερού. Καθώς όμως όλα αυτά προμήνυαν το χριστιανικό βάπτισμα, δεν μπορούμε να περιμένουμε να μας διδάξουν ακριβώς τον τρόπο του βαπτίσματος.

Μερικά εδάφια αναφέρουν ραντισμό του αίματος του Χριστού, αλλά αυτά τα εδάφια απλά περιγράφουν τη θυσία του Χριστού με μεταφορικό τρόπο για να την συνδέσουν με τις αιματηρές θυσίες της Παλαιάς Διαθήκης (Εβρ.θ:13, ι:22, ια:28, ιβ:24).

Αυτά τα εδάφια δεν αναφέρονται κυριολεκτικά στον τρόπο βαπτίσματος αλλά δείχνουν ότι η Βίβλος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποια άλλη λέξη για το βάπτισμα που να το ορίζει σαφέστερα σαν ραντισμό ή οτιδήποτε άλλο, παρά σαν καταβύθιση.

Ιστορικά, το βάπτισμα με ραντισμό ή με έκχυση λίγου νερού δημιουργήθηκε για λόγους ευκολίας. Το σωστό βάπτισμα με καταβύθιση έγινε ιδιαίτερα άβολο και δύσκολο μετά την εμφάνιση τριών μη Βιβλικών πρακτικών:

(1)  νηπιοβαπτισμός,

(2)  τριπλό βάπτισμα από κάποιους τριαδικούς,

(3)  αναβολή του βαπτίσματος μέχρι το κρεβάτι του θανάτου (σε μια προσπάθεια να ζήσει κανείς όλη τη ζωή του με αμαρτία και στο τέλος να σωθεί).

 

Έχει να κάνει ο τρόπος με τον οποίο βαπτίζεται κάποιος;

 

Ο καθένας πρέπει να χρησιμοποιήσει το Βιβλικό τρόπο για πολλούς λόγους:

1)     Το βάπτισμα είναι μια Βιβλική εντολή, που σημαίνει ότι πρέπει ν’ ακολουθήσουμε το Βιβλικό τρόπο. Καταλαβαίνοντας την σπουδαιότητα που δίνει η Βίβλος στο βάπτισμα στο νερό, πρέπει να το κάνουμε ακριβώς όπως το περιγράφει.

2)     Ο Ιησούς βαπτίστηκε με καταβύθιση, σαν παράδειγμα που κι εμείς πρέπει ν΄ ακολουθήσουμε. Αν Αυτός, που δεν χρειαζόταν να βαπτιστεί, υπάκουσε σ’ αυτό τον τρόπο πόσο μάλλον εμείς πρέπει να υπακούσουμε. Αν πρέπει να βαπτιστούμε, γιατί να μην το κάνουμε όπως ο Ιησούς και οι απόστολοι!

3)     Οποιοσδήποτε άλλος τρόπος βαπτίσματος, έχει προέλθει από εξωβιβλικές παραδόσεις και η παράδοση είναι φτωχό υποκατάστατο της Βιβλικής διδασκαλίας. Ο Ιησούς κατέκρινε δριμύτατα την παράδοση, όταν αυτή έγινε αιτία παρέκκλισης από το λόγο του Θεού. Είπε στους Φαρισαίους:

«Αφήσαντες τήν εντολήν τού Θεού, κρατείτε τήν παράδοσιν τών ανθρώπων, πλύματα ξεστών καί ποτηρίων, καί άλλα παρόμοια τοιαύτα πολλά κάμνετε» (Μάρκ.ζ:8).

«καί ηκυρώσατε τήν εντολήν τού Θεού διά τήν παράδοσίν σας» (Ματθ.ιε:6).

4)     Το μόνο πλεονέκτημα που έχει ο ραντισμός είναι η ευκολία, που βέβαια είναι μια φτωχή δικαιολογία ώστε να μην ακολουθούμε το λόγο του Θεού. Με ποιο δικαίωμα επιμένουμε σε μια πιο βολική μέθοδο απ’ αυτήν που χρησιμοποίησε ο Ιησούς και όλη η πρώτη εκκλησία; Σίγουρα θα ήταν πιο εύκολο για τον Ιωάννη να ράντιζε τα πλήθη, για τους αποστόλους να είχαν ραντίσει τις 3.000 ψυχές τη μέρα της Πεντηκοστής, για το Φίλιππο να είχε ραντίσει τον ευνούχο, για τον Παύλο να ραντίσει το δεσμοφύλακα τα μεσάνυχτα, αλλά όλοι αυτοί διάλεξαν να βαπτίσουν σωστά τους ανθρώπους. Γιατί εμείς να παρεκκλίνουμε απ’ αυτό το μοντέλο με μοναδικό σκοπό την ευκολία μας.

5)     Η καταβύθιση φανερώνει υπακοή στο Θεό και σεβασμό στο λόγο Του. Γιατί να επινοήσουμε ένα αυθαίρετο τρόπο και να προσπαθούμε να τον δικαιολογήσουμε; Γιατί να συζητάμε αν και κατά πόσο οι ανθρώπινες εναλλακτικές λύσεις είναι αποδεκτές; Όταν σεβόμαστε το Θεό και το λόγο Του, θα είμαστε ικανοποιημένοι με τον τρόπο που η Βίβλος μας διδάσκει να γίνεται το καθετί.

6)     Μόνο με την καταβύθιση κρατάμε τη σημασία που έχει το βάπτισμα, δηλαδή την ταφή με το Χριστό.

 

Άφεση αμαρτιών στο βάπτισμα.

 

Ο Ιωάννης κήρυξε: «βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών» (Μάρκ.α:4, Λουκ.γ:3) δείχνοντας τον καιρό που ο Θεός θα συγχωρούσε τις αμαρτίες στο χριστιανικό βάπτισμα στο νερό.

Λίγο πριν το πρώτο χριστιανικό βάπτισμα, ο Πέτρος είπε: «Μετανοήσατε, καί άς βαπτισθή έκαστος υμών εις τό όνομα τού  Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών…» (Πράξ.β:38).

Άφεση σημαίνει αποδέσμευση, εξάλειψη, ακύρωση, αθώωση. Στο βάπτισμα ο Θεός αποδεσμεύει, εξαλείφει, ακυρώνει και αθωώνει τις αμαρτίες μας.

Κάποιοι διαφωνούν μ’ αυτή την άποψη, υποστηρίζοντας ότι το βάπτισμα γίνεται επειδή κάποιος ήδη έχει λάβει άφεση αμαρτιών. Όμως δεν είναι αυτή η έννοια της πρόθεσης «εις» στο Πράξ.β:38. Η πρόθεση αυτή σημαίνει: κίνηση προς κι όχι από. Επί σκοπού ή πρόθεσης: λέγω εις αγαθόν = μιλάω για το καλό, εις πόλεμον θωρήξομαι = θα εξοπλιστώ για πόλεμο.

Το ίδιο το κείμενο μας οδηγεί σ’ αυτή την έννοια: Αμαρτωλοί ρωτάνε τι να κάνουν (Πράξ.β:37), κι ο Πέτρος τους απαντά, εξηγώντας τους τι χρειαζόταν να κάνουν προκειμένου να λάβουν άφεση αμαρτιών. Μ’ αυτά που τους είπε δεν εννοούσε: Μετανοήστε και βαπτιστείτε γιατί εσείς ήδη έχετε λάβει άφεση αμαρτιών.

«διότι τούτο είναι τό αίμά μου τό τής καινής διαθήκης, τό υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ.κς:28).

Εδώ έχουμε ακριβώς την ίδια φρασεολογία από το στόμα του Ιησού. Ο Κύριος έχυσε το αίμα Του για να λάβουμε άφεση αμαρτιών κι όχι επειδή ήδη την είχαμε. Η φράση αναφέρεται στη μελλοντική άφεση των αμαρτιών (όπως τη χρησιμοποίησαν ο Ιωάννης και ο Ιησούς), αλλά σε καμία περίπτωση δεν αναφέρεται σε προγενέστερη άφεση αμαρτιών. Πολλά άλλα εδάφια της Γραφής επισημαίνουν το ρόλο του βαπτίσματος στην άφεση των αμαρτιών.

 

Αναγεννιέται κάποιος με το βάπτισμα;

 

Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να επισημάνουμε ότι πουθενά η Γραφή δεν διδάσκει κάτι τέτοιο, γιατί το νερό και η τελετουργία δεν έχουν από δικού τους καμία σώζουσα δύναμη. Το βάπτισμα στο νερό δεν είναι μια μαγική πράξη. Δεν έχει καμία πνευματική αξία, εκτός αν συνοδεύεται από συνειδητή πίστη και μετάνοια.

Το βάπτισμα είναι σημαντικό, μόνο επειδή ο Θεός το όρισε έτσι. Ο Θεός θα μπορούσε να είχε διαλέξει να συγχωρεί τις αμαρτίες χωρίς το βάπτισμα, αλλά στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης διάλεξε να το κάνει κατά την ώρα του βαπτίσματος.

Οι ενέργειές μας κατά το βάπτισμα δεν προμηθεύουν ούτε κερδίζουν τη σωτηρία. Ο Θεός από μόνος Του μας απαλλάσσει από τις αμαρτίες, ακριβώς επειδή ο Χριστός με το θάνατό Του πλήρωσε γι’ αυτές. Όταν εμείς υπακούμε και βαπτιζόμαστε στο νερό σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού, ο Θεός τιμά την υπακοή της πίστης μας και συγχωρεί τις αμαρτίες μας.

 

Το βάπτισμα είναι μέρος της αναγέννησης.

 

Ο Ιησούς είπε ότι πρέπει να γεννηθούμε από το νερό και το Πνεύμα, αν θέλουμε να μπούμε στη Βασιλεία του Θεού:

Ιωάν.γ:5 Απεκρίθη ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού.

Σωθήκαμε «διά λουτρού παλιγγενεσίας καί ανακαινίσεως τού  Αγίου Πνεύματος» (Τίτ.γ:5).

Στο τέταρτο κεφάλαιο εξηγήσαμε ότι και τα δύο αυτά εδάφια αναφέρονται στο βάπτισμα στο νερό. Το τοποθετούν σαν μέρος της διαδικασίας της αναγέννησης, αλλά δεν διδάσκουν ότι με το βάπτισμα στο νερό αναγεννάται κάποιος. Ο Ιησούς μίλησε για μία νέα γέννηση που περιλαμβάνει το νερό και το Πνεύμα.

 

Πίστη και βάπτισμα φέρνουν τη σωτηρία.

 

Ο Ιησούς είπε: «Όστις πιστεύση καί βαπτισθή θέλει σωθή, όστις όμως απιστήση θέλει κατακριθή» (Μάρκ.ις:16).

Συνέδεσε την πίστη και το βάπτισμα με την υπόσχεση της σωτηρίας, για να δείξει ότι και τα δύο είναι απαραίτητα. Αν λέμε ότι το βάπτισμα δεν είναι αναγκαίο, είναι σαν ν’ αλλάζουμε τα λόγια του Κυρίου ώστε να σημαίνουν «Όστις πιστεύση καί [δεν] βαπτισθή θέλει σωθή».

Ο Ιησούς με τα παραπάνω λόγια δεν αναφέρθηκε στην περίπτωση κάποιου που «πίστεψε» αλλά αρνιόταν να βαπτιστεί, γιατί αυτό αντιφάσκει με την ορολογία.

Ήξερε ότι αν κάποιος δεν πιστεύει δεν μπορεί να βαπτιστεί, ή αν βαπτιστεί, το βάπτισμά του χωρίς πίστη δεν θα είχε καμία αξία. Ήξερε ότι ο αληθινός πιστός θα ζητήσει να βαπτιστεί. Με τα λόγια: «όστις όμως απιστήση θέλει κατακριθή», ο Ιησούς αυτονόητα αναφέρθηκε στην περίπτωση κάποιου που θα αρνιόταν το βάπτισμα.

 

Το «πλύσιμο» των αμαρτιών.

 

Στις Πράξ.κβ:16 λέει: «Καί τώρα τί βραδύνεις; σηκωθείς βαπτίσθητι καί απολούσθητι από τών αμαρτιών σου, επικαλεσθείς τό όνομα τού Κυρίου».

Ο Θεός μας «πλένει» και μας καθαρίζει από τις αμαρτίες μας στο βάπτισμα, όταν επικαλούμαστε το όνομά Του.

«…αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ' εδικαιώθητε διά τού ονόματος τού Κυρίου  Ιησού καί διά τού Πνεύματος τού Θεού ημών» (Α΄Κορ.ς:11).

Πολλοί σχολιαστές βλέπουν αυτό το εδάφιο σαν άλλη μία αναφορά της συγχώρησης των αμαρτιών που συμβαίνει όταν κάποιος βαπτίζεται στο όνομα του Κυρίου Ιησού.

 

Μέρος της σωτηρίας.

 

Ο Πέτρος κάποτε είπε ότι στις μέρες του Νώε «οκτώ, ψυχαί διεσώθησαν δι' ύδατος» (Α΄Πέτρ.γ:29). Και συνέχισε: «Τού οποίου αντίτυπον όν τό βάπτισμα, σώζει καί ημάς τήν σήμερον, ουχί αποβολή τής ακαθαρσίας τής σαρκός, αλλά μαρτυρία τής αγαθής συνειδήσεως εις Θεόν,[αλλά συνειδήσεως αγαθής επερώτημα εις θεόν] διά τής αναστάσεως τού  Ιησού Χριστού» (εδ.21).

Θα μπορούσαμε με απλά λόγια να το αποδώσουμε κάπως έτσι: Μόνο οχτώ σώθηκαν μέσα από το νερό. Αυτό το νερό συμβολίζει το βάπτισμα που σώζει κι εμάς ….. μας σώζει με την ανάσταση του Ιησού Χριστού.

Τα νερά του κατακλυσμού που έπνιξαν τους ανθρώπους τον καιρό του Νώε, λειτούργησαν σαν μέσο σωτηρίας για τις οχτώ ψυχές που βρισκόταν μέσα στην κιβωτό, γιατί αυτή έπλεε πάνω στα νερά.

Σώθηκαν «δι' ύδατος» το οποίο συμβολίζει το βάπτισμα σήμερα. Το βάπτισμα έχει γίνει ένα μέσο σωτηρίας για μας σήμερα, όχι επειδή μας καθαρίζει από τη βρωμιά του φυσικού μας σώματος, αλλά γιατί μας εφοδιάζει με μια αγαθή συνείδηση μπροστά στο Θεό. Επειδή ο Θεός μας καθαρίζει από τις αμαρτίες μας στο βάπτισμα, μετά περιμένουμε να μας δώσει συνείδηση που δεν θα μας κατακρίνει.

Δεν θα πρέπει βέβαια να φανταζόμαστε ότι το νερό στην βάπτιση έχει κάποια ιδιαίτερη σωτηριακή δύναμη. Το νερό από μόνο του δεν σώζει κανένα, όπως τα νερά του κατακλυσμού από μόνα τους δεν έσωσαν τους οχτώ.

Η σωτηρία βρισκόταν στην κιβωτό και μόνο όσοι υπάκουσαν στο σχέδιο του Θεού να μπουν μέσα στην κιβωτό σώθηκαν. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν υπακούμε το Θεό και βαπτιζόμαστε τοποθετούμαστε σε ασφαλές μέρος. Με άλλα λόγια, το βάπτισμα είναι το νερό δια του οποίου σωζόμαστε, αλλά ο Ιησούς είναι η κιβωτός της σωτηρίας μας.