«Όστις πιστεύση καί βαπτισθή θέλει
σωθή, όστις όμως απιστήση θέλει κατακριθή»
(Μάρκ.ις:16).
«Καί ο Πέτρος είπε πρός αυτούς·
Μετανοήσατε, καί άς βαπτισθή έκαστος υμών εις τό όνομα τού Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, καί θέλετε
λάβει τήν δωρεάν τού Αγίου Πνεύματος» (Πράξ.β:38).
Ορισμός του βαπτίσματος στο νερό.
Το χριστιανικό βάπτισμα στο νερό είναι
μια τελετή κατά την οποία κάποιος που έχει μετανοήσει για τις αμαρτίες του
βυθίζεται σε νερό στο όνομα του Ιησού Χριστού για την άφεση αυτών των αμαρτιών.
Είναι μια πράξη πίστης στον Ιησού Χριστό.
Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα μελετήσουμε διάφορους βαπτισμούς που βλέπουμε στη Βίβλο, θα εδραιώσουμε το γεγονός ότι ο Θεός θέλει όλοι οι ακόλουθοι του Χριστού να βαπτίζονται και θα αναλύσουμε κάθε μέρος χωριστά του ορισμού που δώσαμε παραπάνω.
Το βάπτισμα του Ιωάννη.
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, τον οποίο ο Θεός
έστειλε για να προετοιμάσει την οδό του Κυρίου, κήρυξε και διενέργησε το
βάπτισμα της μετάνοιας εις άφεσιν αμαρτιών (Μάρκ.α:2-4, Λουκ.γ:3-4).
Ήρθε βαπτίζοντας, προκειμένου να φανερώσει
το Χριστό στον Ισραήλ (Ιωάν.α:31).
Το βάπτισμα που έκανε ήταν πρόσκαιρο
και είχε σαν σκοπό να προετοιμάσει τον Εβραϊκό λαό για το μήνυμα του Χριστού
και το χριστιανικό βάπτισμα.
Ο Ιωάννης δεν προσπάθησε να ακυρώσει το
Μωσαϊκό νόμο, αλλά τον συμπλήρωσε, προσδοκώντας οι ακόλουθοί του να ζήσουν μια
μετανοημένη ηθική ζωή όπως όριζε ο Νόμος, περιμένοντας Αυτόν που θα τους
βάπτιζε με Πνεύμα Άγιο. Το βάπτισμα του Ιωάννη ήταν προ-χριστιανικό, αφού η
εκκλησία της Καινής διαθήκης δεν είχε ακόμα ιδρυθεί (Δες κεφ.8). Στην
πραγματικότητα, οι μαθητές του Ιωάννη βαπτιζόταν ξανά στο όνομα του Ιησού, μετά
την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξ.ιθ:1-5).
Το βάπτισμα του Ιωάννη ήταν κατ’ εξοχήν
βάπτισμα μετάνοιας. Προφανώς δεν χρησιμοποιούσε κάποιο τυπικό βαπτίσματος, αλλά
έλεγε στους ανθρώπους: «Εγώ μέν σάς βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν»
(Ματθ.γ:11). Το βάπτισμά του παρακινούσε και φανέρωνε μετάνοια, όσοι δε τον
ακολουθούσαν, μετανοούσαν και ομολογούσαν τις αμαρτίες τους κατά το βάπτισμα
(Ματθ.γ:6 Μάρκ.α:5).
Εφόσον το βάπτισμα του Ιωάννη ήταν εις
άφεσιν αμαρτιών, συχωριόταν πραγματικά οι αμαρτίες; Δεν μπορούσε να
προσφέρει απόλυτη άφεση των αμαρτιών, ούτε μπορούσε να αποκαταστήσει
μελλοντικές αμαρτίες, επειδή πριν τον εξιλεωτικό θάνατο του Χριστού, η
συγχώρεση κάθε αμαρτίας προϋπόθετε και ήταν εξαρτημένη απ’ αυτό το θάνατο.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι το βάπτισμα
του Ιωάννη χορηγούσε συγχώρεση υπό όρους, αλλά τέτοιου είδους εξαρτώμενη
συγχώρεση ήταν ήδη διαθέσιμη δια μέσου των διάφορων θυσιών, κάτι που δεν
προσπάθησε ο Ιωάννης να ανατρέψει. Φαίνεται ότι το βάπτισμά του στόχευε στη
μελλοντική άφεση που θα ερχόταν από το Χριστό και το χριστιανικό βάπτισμα.
Η βάπτιση του Χριστού.
Ο ίδιος ο Ιησούς βαπτίστηκε από τον
Ιωάννη. Εφόσον όμως ο Χριστός ήταν χωρίς αμαρτία (Εβρ.δ:15), ξέρουμε ότι δεν
βαπτίστηκε επειδή μετάνιωσε για κάτι ή εις άφεσιν αμαρτιών. Αντίθετα, βαπτίστηκε για να
φανερωθεί στον Ισραήλ σαν ο Μεσσίας, Αυτός που θα βάπτιζε με Άγιο Πνεύμα, σαν ο
Γιος του Θεού (Ιωάν.α:31-34). Προσφέρθηκε να βαπτιστεί για να «εκπληρώσωμεν
πάσαν δικαιοσύνην» όπως είπε στον Ιωάννη (Ματθ.γ:15).
1. Ο Χριστός βαπτίστηκε για να συστηθεί δημόσια και να εγκαινιάσει
την διακονία Του.
2. Μ’ αυτή την πράξη ο Ιησούς επιδοκίμασε το βάπτισμα του Ιωάννη
και το μήνυμά του για μετάνοια, βάπτισμα στο νερό και βάπτισμα με το Πνεύμα.
3. Ο Ιησούς μας πρόσφερε παράδειγμα για να ακολουθήσουμε. Ο
ίδιος δεν χρειαζόταν να βαπτιστεί, αλλά το έκανε για μας. Αν ο αναμάρτητος
Χριστός βαπτίστηκε, πόσο μάλλον εμείς πρέπει να το κάνουμε! Αν θέλουμε να
γίνουμε σύμμορφοι με την εικόνα του Χριστού (Ρωμ.η:29), πρέπει ν’ ακολουθήσουμε
τα βήματά Του και στο βάπτισμα.
4. Εφόσον ο Χριστός βαπτίστηκε για να εκπληρώσει πάσαν δικαιοσύνην,
δεν θεώρησε το βάπτισμα τυπικό ή σαν μια απλή τελετή. Σ’ όλη Του τη διακονία ο
Χριστός έδινε έμφαση στην ηθική καθαρότητα μάλλον παρά στην τελετουργική, και
θεώρησε τους τόσους παραδοσιακούς καθαρισμούς των Εβραίων σαν μη απαραίτητους
(Ματθ.ιε:1-20 Μάρκ.ζ:1-23). Αντίθετα,
αναγνώρισε ότι το βάπτισμα έχει ηθική σημασία κι ότι είναι απαραίτητο για τον
άνθρωπο.
Οι βαπτίσεις που έκαναν οι μαθητές.
Τον πρώτο καιρό της διακονίας του
Ιησού, οι μαθητές Του βάπτιζαν πολλούς που πίστευαν, με την έγκρισή Του
(Ιωάν.γ:22, δ:1-3). Η Βίβλος αναφέρει πάρα πολύ λίγα πράγματα σχετικά μ’ αυτό
το θέμα και δεν εξηγεί το σκοπό του.
Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτό ήταν
βάπτισμα στο όνομα του Ιησού, ενώ κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι ήταν μια συνέχεια
του βαπτίσματος του Ιωάννη. Οι υποστηρικτές της πρώτης θέσης συχνά λένε ότι
ήταν μια λανθάνουσα μορφή του χριστιανικού βαπτίσματος που μπόρεσε να συγχωρεί
αμαρτίες μετά τη θέση που πήρε ο Χριστός για μας πάνω στο σταυρό. Ωστόσο, η
δεύτερη θέση φαίνεται να είναι πιο σωστή. Οι παρακάτω λόγοι υποστηρίζουν αυτή
την άποψη:
·
Αυτό το βάπτισμα αναφέρεται μαζί με το
βάπτισμα του Ιωάννη.
·
Οι μαθητές ακόμα δεν είχαν καθαρή και
πλήρη κατανόηση του μηνύματος του Ευαγγελίου.
·
Ο Ιησούς κήρυττε το ίδιο μήνυμα με τον
Ιωάννη σχετικά με τη μετάνοια, την ερχόμενη βασιλεία του Θεού και το μελλοντικό
βάπτισμα με Πνεύμα Άγιο.
·
Είναι αβέβαιο αν το χριστιανικό
βάπτισμα θα μπορούσε να υπάρξει έστω και σε λανθάνουσα μορφή πριν το θάνατο του
Χριστού, εφόσον αυτό ταυτίζεται με την ταφή Του.
·
Ωστόσο, όταν κάποιος μελετά αυτούς τους
προ-χριστιανικούς βαπτισμούς, του Ιωάννη και των μαθητών, θα πρέπει να τους
βλέπει σαν προπαρασκευαστικούς για το χριστιανικό βάπτισμα, οι οποίοι δεν πρόσφεραν
απόλυτη άφεση αμαρτιών.
Η εντολή του Χριστού.
Λίγο πριν την ανάληψή Του, ο Ιησούς
έδωσε εντολή στους μαθητές Του να πάνε σ’ όλο τον κόσμο, να κηρύξουν το
Ευαγγέλιο, να κάνουν μαθητές, και να τους βαπτίζουν (Ματθ.κη:19). Ήθελε όλοι οι
πιστοί να βαπτίζονται και υποσχέθηκε σωτηρία σε όσους πίστευαν και βαπτιζόταν
(Μάρκ.ις:16).
«Οι δέ Φαρισαίοι καί οι νομικοί
ηθέτησαν εις έαυτούς τήν βουλήν τού Θεού, μή βαπτισθέντες υπ' αυτού» (Λουκ.ζ:30).
Το ίδιο μπορούμε κι εμείς να θεωρηθούμε
ένοχοι αυτής της αμαρτίας, αν αρνηθούμε το βάπτισμα του Κυρίου.
Το βάπτισμα στην πρώτη εκκλησία.
Η εκκλησία στο βιβλίο των Πράξεων
εφάρμοσε τα λόγια του Κυρίου και δίδαξε το σωστό βάπτισμα. Στο πρώτο κήρυγμα
της εκκλησίας, ο Πέτρος ζήτησε από τον καθένα να βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού
(Πράξ.β:38).
«Εκείνοι λοιπόν μετά χαράς δεχθέντες
τόν λόγον αυτού εβαπτίσθησαν»
(Πράξ.β:41).
Όταν οι Σαμαρείτες πίστεψαν στο κήρυγμα
του Φίλιππου, βαπτίστηκαν κι αυτοί στο όνομα του Ιησού (Πράξ.η:12,16). Ο
Αιθίοπας ευνούχος, ο Σαούλ από την Ταρσό, ο Κορνήλιος, η Λυδία από τα Θυάτειρα,
ο δεσμοφύλακας στους Φιλίππους, οι Κορίνθιοι, οι μαθητές του Ιωάννη στην Έφεσο
βαπτίστηκαν όλοι όταν άκουσαν και πίστεψαν το κήρυγμα του Ευαγγελίου
(Πράξ.η:35-38, θ:18, ι:47,48, ις:15, ις:33, ιη:8, ιθ:5).
Αν και ο Κορνήλιος με τους οικιακούς
του είχαν βαπτιστεί με Άγιο Πνεύμα, ο Πέτρος «προσέταξεν αυτούς νά
βαπτισθώσιν εις τό όνομα τού Κυρίου» (Πράξ.ι:47-48).
Ο Ανανίας είπε στον Παύλο ότι πρέπει να
βαπτιστεί στο όνομα του Κυρίου: «Καί τώρα τί βραδύνεις; σηκωθείς βαπτίσθητι
καί απολούσθητι από τών αμαρτιών σου, επικαλεσθείς τό όνομα τού Κυρίου»
(Πράξ.κβ:16).
